It was a hot afternoon, and the rai

It was a hot afternoon, and the railway carriage was correspondingly sultry, and the next stop was at Templecombe, nearly an hour ahead. The occupants of the carriage were a small girl, and a smaller girl, and a small boy. An aunt belonging to the children occupied one corner seat, and the further corner seat on the opposite side was occupied by a bachelor who was a stranger to their party, but the small girls and the small boy emphatically occupied the compartment. Both the aunt and the children were conversational in a limited, persistent way, reminding one of the attentions of a housefly that refuses to be discouraged. Most of the aunt's remarks seemed to begin with "Don't," and nearly all of the children's remarks began with "Why?" The bachelor said nothing out loud. "Don't, Cyril, don't," exclaimed the aunt, as the small boy began smacking the cushions of the seat, producing a cloud of dust at each blow.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก็บ่ายร้อน และตู้รถไฟมีจำนวนลลา และหยุดต่อไปที่ Templecombe เกือบชั่วโมงข้างหน้านั้น ครอบครัวของการขนส่งถูก ผู้หญิงขนาดเล็ก และสาวน้อย และเด็กเล็ก เป็นป้าของเด็กที่ว่างนั่งมุมหนึ่ง และมุมไปนั่งฝั่งตรงข้ามถูกครอบครอง โดยตรีที่เป็นบุคลิกภาพของบุคคล แต่เล็กหญิงและเด็กเล็กกึกก้องครอบครองช่องที่ ป้าและเด็ก ๆ ได้สนทนาในลักษณะจำกัด แบบ เตือนหนึ่ง attentions ของ housefly ที่ปฏิเสธที่จะท้อ ส่วนใหญ่ดูเหมือนคำพูดของป้าจะเริ่มต้นด้วย "อย่า" และหมายเหตุเด็กเกือบทั้งหมดเริ่มต้น ด้วย "ทำไม" ปริญญาตรีการกล่าวอะไรดัง ๆ "ไม่ เกาะ ไม่ ทางหลุดรอดป้า เป็นเด็กเล็กเริ่ม smacking เบาะนั่ง ผลิตเมฆฝุ่นที่เป่าแต่ละ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นช่วงบ่ายร้อนและการขนส่งทางรถไฟเป็นร้อนตามลําดับและหยุดต่อไปอยู่ที่ Templecombe เกือบชั่วโมงข้างหน้า ผู้โดยสารของสายการบินเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ และเป็นสาวที่มีขนาดเล็กและเด็กผู้ชายตัวเล็ก ป้าที่เป็นเด็กที่ถูกครอบครองที่นั่งมุมหนึ่งและมุมที่นั่งเพิ่มเติมเกี่ยวกับฝั่งตรงข้ามถูกครอบครองโดยตรีที่เป็นคนแปลกหน้าไปงานเลี้ยงของพวกเขา แต่สาว ๆ ขนาดเล็กและเด็กผู้ชายตัวเล็กกึกก้องครอบครองช่อง ทั้งป้าและเด็กที่อยู่ในการสนทนา จำกัด วิธีหมั่นเตือนหนึ่งในความสนใจของแมลงวันบ้านที่ปฏิเสธที่จะท้อแท้ ส่วนใหญ่พูดป้าดูเหมือนจะเริ่มต้นด้วยการ "ทำไม่ได้" และเกือบทั้งหมดของคำพูดของเด็ก ๆ เริ่มด้วย "ทำไม?" ปริญญาตรีกล่าวว่าไม่มีอะไรออกมาดัง ๆ "อย่าไซริลทำไม่ได้" อุทานป้าเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กเริ่ม smacking เบาะที่นั่งผลิตเมฆของฝุ่นละอองที่พัดแต่ละ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นบ่ายที่ร้อนและรถไฟรถม้าก็ต้องกัน เร่าร้อน และหยุดต่อไปใน templecombe เกือบหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า ผู้โดยสารของสายการบินเป็นเด็กเล็ก และเด็กเล็ก และเด็กเล็ก ป้าเป็นของเด็กครอบครองหนึ่งนั่งที่มุมและมุมที่นั่งเพิ่มเติมในด้านตรงข้ามถูกครอบครองโดยบัณฑิตที่เป็นคนแปลกหน้าเพื่อพรรคของตนแต่เด็กเล็กและเด็กเล็กกึกก้องครอบครองช่อง . ทั้งป้าและเด็กๆในการ จำกัด ถาวรวิธีเตือนหนึ่งของความสนใจของแมลงวันที่ไม่ยอมท้อ ที่สุดของป้ากล่าวดูเหมือนจะเริ่มต้นด้วย " ไม่ " และเกือบทั้งหมดของความเห็นของเด็กๆ เริ่มด้วย " ทำไม " ? ปริญญาตรีไม่ได้พูดอะไรออกมา " ไม่ไซริล อย่า " อย่างป้า เป็นเด็กเล็ก ๆเริ่ม smacking เบาะของที่นั่ง ผลิตเมฆของฝุ่นในแต่ละครั้ง