None of Tang Feng’s parts today had

None of Tang Feng’s parts today had spoken lines, so he only had to pretend to play the guqin and share illicit glances with the female lead. The props had been set up, and the director yelled the command to begin.

Although the usual English order, “Action!”, had now become “Kaishi!”,Tang Feng nevertheless felt goose bumps forming on his skin as he heard the director’s commanding voice. A long-lost feeling seized his heart.

Outside the camera, Tang Feng was himself. However, once he stepped into the camera’s eye, Tang Feng became just a character of the story.

A slow breeze softly brushed the black strands of his hair onto his face. At this moment, he was no more than a court musician bound to the imperial palace by invisible chains. His entire life’s thoughts and feelings, words that could not be said, the endless loneliness, could only be expressed through the chords at his fingertips.

All around him was the joyous chatter of the emperor’s wine banquet, but he heard only the sounds of the guqin.

Without any descriptions, and without any close-up shots, just by sitting there, he was like a painting.

Standing by the sidelines, Xiao Yu gaped with her eyes wide open. She had had a hunch since the first time she saw Tang Feng; that he would create great results in the future. Even then, as she watched his performance before the camera, she was still inevitably shocked.

That was what one would call acting, wasn’t it? There was no need for any dialogue or any exaggerated facial expressions. Tang Feng’s downcast eyes carried sadness within them, and the corners of his lips held a strand of solitude. It was simple and clear.

A thousand words couldn’t win over the bit of melancholy caught between his brows.

The scene was still a faraway shot of the entire festivity, but the noisy and bustling surroundings only served as a foil for the white clad figure.

The focus of this scene was never supposed to be the musician hidden within the crowd, yet the musician was exactly the highlight of the scene.

Xiao Yu grinned. She grinned and grinned, and suddenly, she felt an urge to cry. True pearls do shine.

Acting as a court maid in the scene, the female lead meandered her way through the crowd until, suddenly, the musician looked up and met her eyes, which carried the same loneliness as his within them. He saw a young girl’s confusion and helplessness toward her future. He saw his past self through her, and in their similarity or perhaps out of pity, the musician smiled faintly at her.

Like a clear spring besides a lake of scorching fire, he cleansed the girl’s heart that had fallen into the dark abyss.

Someday, he would give his life up for her.

Someday, she would be the owner of the imperial harem. Looking at the countless people that passed before her eyes during the banquet, would she still remember that one man who gave her a peaceful smile?

Perhaps she would, and because she would remember, she would become even more laden with grief. She would live on, carrying his hopes and happiness for him.

“Cut! Alright, done!” The director ordered. The scene was finished in one shot.

Actors had to enter their role quickly, but they had to leave just as fast. The lives of the people in the story were, in the end, simply written by someone. Yet, one’s own life had to go on.

Tang Feng stood up from his seat and casually brushed his hair away from his face. A delicate and pretty lady walked up to him. It was the one whom he had exchanged eye contact with earlier, the female lead highly praised by the producer of this series.

“I’m Tang Tian Tian, coincidentally the same last name as yours. Maybe we shared similar ancestors.” The girl laughed heartily as she held out her hand, “Your acting earlier was wonderful. It drew me in instantly.”

“Tang Tian Tian. Tang is naturally sweet, but I think you’re even more so. Even your words are sweet.” Tang Feng smiled and opened his arms “If we share ancestors, then you might be my distant sister. Little sister, come give your big brother a hug.”

Tang Tian Tian coolly went up and gave the man a hug.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Tang ฮส่วนวันนี้ไม่ได้พูดสาย ดังเท่าเขาต้องหลอกว่าเล่น guqin และแชร์จ้าสายตาแปลกรอหญิง อุปกรณ์มีการตั้งค่า และผู้กำกับแสดงคำสั่งเพื่อเริ่มต้นแม้ว่าปกติภาษาอังกฤษได้ "ดำเนินการ" ตอนนี้กลายเป็น "Kaishi " ถังเฟิงก็ รู้สึกขนลุกขึ้นบนผิวของเขาขณะที่เขาได้ยินการออกเสียง ความรู้สึกที่หายไปยาวยึดหัวใจของเขาภายนอกตัวกล้อง ถังฮเป็นตัวเอง อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาก้าวเข้าไปในตาของกล้อง ถังฮกลายเป็น เพียงตัวละครของเรื่องสายลมช้าเบา ๆ แปรงเส้นสีดำของผมลงบนใบหน้าของเขา ขณะนี้ เขาก็เป็นนักดนตรีของศาลกับพระราชวัง ด้วยโซ่ที่มองไม่เห็นไม่เกิน ชีวิตของเขาทั้งความคิดและความรู้สึก คำที่อาจไม่สามารถกล่าว ความเหงาที่ไม่สิ้นสุด เท่านั้นอาจแสดงผ่านทางคอร์ดที่ปลายนิ้วของเขารอบ ๆ ตัวเขาก็พูดจาไร้สาระสนุกสนานของงานเลี้ยงไวน์ของจักรพรรดิ แต่เขาได้ยินเพียงเสียงของ guqinไม่ มีคำอธิบายใด ๆ และไม่ มีการถ่าย ภาพโคลสอัพ เพียงแค่นั่งอยู่ที่นั่น เขาเป็นเหมือนภาพวาดที่พร้อมสนาม Xiao Yu gaped เปิดกว้างดวงตาของเธอ เธอได้มี hunch ที่ตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอเห็นถังฮ ว่า เขาจะสร้างดีผลในอนาคต แม้แล้ว เธอดูประสิทธิภาพการทำงานของเขาก่อนกล้อง เธอก็ยังคงตกใจย่อมนั่นเป็นสิ่งที่หนึ่งจะเรียกทำหน้าที่ ไม่มัน ก็ไม่จำเป็นสำหรับการสนทนาหรือการพูดเกินจริงสีหน้าท่าทาง ตาละห้อย Tang ฮดำเนินความเศร้าภายในพวกเขา และมุมของริมฝีปากของเขาจัดสาระความสันโดษ ได้ง่าย และชัดเจนคำพันไม่ชนะบิตของความเศร้าโศกที่ติดระหว่างคิ้วของเขาฉากถูกยังคงไกลภาพของ festivity ทั้งหมด แต่สภาพแวดล้อมเสียงดัง และวุ่นวายเฉพาะหน้าที่เป็นฟอยล์สำหรับรูปหล่อด้วยขาวด้วยโฟกัสของภาพนี้ไม่เคยควรจะเป็นนักดนตรีที่ซ่อนอยู่ภายในฝูงชน แต่นักดนตรีเป็นเหมือนจุดเด่นของภาพXiao Yu grinned เธอ grinned และ grinned และก็ เธอรู้สึกเป็นการกระตุ้นให้ร้องไห้ ฉายจริงไข่มุกทำหน้าที่เป็นแม่บ้านศาลในฉาก นำหญิง meandered ทางของเธอผ่านฝูงชนจน ทันที นักดนตรีมองขึ้น และพบดวงตาของเธอ ซึ่งดำเนินความเหงาเหมือนเป็นของเขาไว้ เขาเห็นเด็กสาวสับสนและวัยของเธอในอนาคต เขาเห็นเขาผ่านเองผ่านเธอ และ ในความคล้ายคลึงกันของพวกเขา หรือบางที จากสงสาร นักดนตรียิ้มหวานเธอเช่นสปริงชัดเจนนอกเหนือจากทะเลสาบทิบไฟ เขาทำความสะอาดหัวใจของหญิงสาวที่ได้ตกมืดนรกสักวันหนึ่ง เขาจะให้ชีวิตของเขาสำหรับเธอสักวันหนึ่ง เธอจะเป็นเจ้าของฮาเร็มอิมพีเรียล มองที่คนมากมายที่ผ่านตาเธอในระหว่างงานเลี้ยง เธอยังจำคนที่หนึ่งที่ให้เธอยิ้มสงบบางทีเธอจะ และเนื่องจากเธอต้องจำ เธอจะกลายเป็นยิ่งรับภาระ ด้วยความเศร้าโศก เธอจะอยู่บน แบกความหวังของเขาและความสุขสำหรับเขา"ตัด ไม่เป็นไร ทำ" ผู้กำกับสั่ง ฉากเสร็จในหนึ่งครั้งนักแสดงที่มีการระบุบทบาทของตนอย่างรวดเร็ว แต่พวกเขาจะปล่อยเพียงอย่างรวดเร็ว ชีวิตของคนในเรื่อง ในสุด ก็เขียน โดยคน ยัง ชีวิตตัวเองได้ไปเฟิงทังยืนขึ้นจากที่นั่งของเขา และลวกแปรงผมของเขาออกไปจากใบหน้าของเขา ละเอียดอ่อน และสวยผู้หญิงเดินขึ้นเขา มันเป็นหนึ่งที่เขาแลกเปลี่ยนตากับก่อนหน้านี้ นำหญิงที่ยกย่องอย่างสูงจากผู้ผลิตของชุดนี้"ผมแทงเตียน บังเอิญนามสกุลเดียวกันเป็นของคุณ บางทีเราใช้ร่วมบรรพบุรุษที่คล้ายกัน" หญิงสาวหัวเราะพ่อเธอไรออกมือของเธอ "กระทำก่อนหน้านี้ของคุณเป็นเลิศ มันดึงฉันในทันที""ทังเตียน ถังมีรสหวานตามธรรมชาติ แต่ผมคิดว่า คุณยิ่งขึ้นดังนั้น แม้คำพูดของคุณมีรสหวาน" ถังฮยิ้ม และเปิดแขนของเขา ''ถ้าเราแชร์บรรพบุรุษ แล้วคุณอาจจะน้องห่างไกล น้อย น้องสาวมาให้พี่ชายของคุณใหญ่กอด"ถังเตียนเฉยเพิ่มขึ้น และให้คนกอด