Traditionally, the non-digestible (

Traditionally, the non-digestible (resistant to digestion/
hydrolysis by the alimentary enzymes of humans)
constituents of plant cell walls, which consist of polysaccharides
(cellulose, hemi-cellulose, mucilage, oligosaccharides,
pectins), lignin and associated substances,
such as waxes, cutin and suberin, have been described as
dietary fiber (Devries, Prosky, Li, & Cho, 1999).
According to the solubility in water, total dietary fiber
(TDF) can be categorized into two groups, namely
soluble (SDF) and insoluble (IDF) dietary fiber. SDF
and IDF have been known to play different physiological
roles in human health. The enzymatic-gravimetric
methods have been commonly employed in the
determination of TDF, SDF and IDF in foods (Caldwell
& Nelson, 1999). The present study uses the procedure
defined by Megazyme International Ireland Ltd.,
Wicklow, Ireland to determine the content of various
dietary fiber fractions in extrusion-cooked barley flour.
This procedure, essentially, uses the protocols explained
in AACC method 32-07 (1995) and AOAC method 991.43 (1995).
The cell wall structural polysaccharides of barley
endosperm consist primarily of b-glucan, arabinoxylan
and cellulose. The cell walls of barley endosperm contain
about 75% b-glucan and 20% arabinoxylan,
whereas the aleurone cell walls contain 26% b-glucan
and 71% arabinoxylan (Jadhav, Lutz, Ghorpade, &
Salunkhe, 1998). The minor components are cellulose,
glucomannan, and (1!3)-b-glucan (Jadhav et al.,
1998). During the past two decades, barley b-glucan has
received considerable research attention due to its
health benefits. Several studies have shown that barley
b-glucan has significant blood cholesterol-lowering
effects (Martinez, Newman, & Newman, 1992; McIntosh,
Whyte, McArthur, & Nestel, 1991). b-Glucan in
barley has also been known to increase the viscosity of
intestinal fluid and thereby reduce the rate of sugar/
starch absorption (Anderson, Deakins, Floore, Smith,
& Whites, 1990), which is beneficial in the management
of diabetes (Gosain, 1996; Klopfenstein, 1988; Pick,
1994).
Extrusion cooking is a popular food-processing technique,
especially for the production of fiber-rich products,
such as breakfast cereals, flat breads, dextrinized
or cooked flour. Due to its high content of TDF and a
high proportion of SDF, an investigation into the use of
barley flour in a variety of extruded products is of
importance from a nutritional point of view. Extrusion
conditions, such as temperature, moisture and pressure/
shear, may change the content as well as the physicochemical
and nutritional/physiological properties of
barley flour components, including dietary fiber. Little
research has been done towards understanding the
impact of extrusion cooking on the dietary fiber of barley
flour. Østerga˚ rd, Bjo¨ rck, and Vainionpa¨ a¨ (1989)
reported that dietary fiber content of barley increased
upon extrusion cooking, accompanied by a decrease in
total starch content. This is probably due to the formation
of indigestible starch fragments. However, the
increase in SDF did not account for the total decrease in
starch. This is probably due to the newly-formed indigestible
starch fragments, which are too small to precipitate
with 80% ethanol employed in the dietary fiber
assay (Østergard et al., 1989).
The objectives of the present study are to investigate
the effect of extrusion cooking of barley flour (waxy and
regular starch types), under different temperature/
moisture combinations, on the TDF, IDF, SDF, b-glucan
and resistant starch contents of barley flour. Furthermore,
an attempt will be made to rationalize the
changes in various dietary fiber fractions during extrusion
cooking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเพณี การไม่-digestible (ทนต่อการย่อยอาหาร /ไฮโตรไลซ์ โดยเอนไซม์ในทางเดินอาหารของมนุษย์)constituents ของพืชเซลล์ผนัง ซึ่งประกอบด้วย polysaccharides(เซลลูโลส ซีกเซลลูโลส mucilage, oligosaccharidespectins), lignin และสารที่เกี่ยวข้องเช่นไข cutin และ suberin มีการอธิบายว่าใยอาหาร (Devries, Prosky, Li และ ช่อ 1999)ตามละลายน้ำ ใยอาหารทั้งหมด(TDF) สามารถแบ่งออกได้สองกลุ่ม ได้แก่ละลาย (SDF) และเส้นใยอาหารไม่ละลายน้ำ (idf บาง) สตางค์และ IDF ทราบว่ามีการเล่นต่าง ๆ สรีรวิทยาบทบาทในสุขภาพของมนุษย์ ที่เอนไซม์ในระบบต้องวิธีได้รับการจ้างโดยทั่วไปในการความมุ่งมั่นของ TDF สตางค์ และ IDF ในอาหาร (คาลด์เวลล์และเนลสัน 1999) การศึกษาปัจจุบันใช้กระบวนการกำหนด โดย Megazyme นานาชาติไอร์แลนด์ จำกัดWicklow ไอร์แลนด์เพื่อกำหนดเนื้อหาของต่าง ๆส่วนใยอาหารในข้าวบาร์เลย์สุกผงแป้งขั้นตอนนี้ เป็น ใช้โพรโทคอลที่อธิบายในวิธีของ AACC 32-07 (1995) และวิธี AOAC 991.43 (1995)Polysaccharides โครงสร้างผนังเซลล์ของข้าวบาร์เลย์เอนโดสเปิร์มประกอบด้วยหลักของบี-glucan, arabinoxylanและเซลลูโลส ประกอบด้วยผนังเซลล์ของเอนโดสเปิร์มข้าวบาร์เลย์ประมาณ 75% b-glucan และ arabinoxylan 20%ในขณะที่ผนังเซลล์ aleurone ประกอบด้วย 26% b-glucanและ arabinoxylan 71% (Jadhav แลนลุตซ์ Ghorpade, &Salunkhe, 1998) ส่วนประกอบรองเซลลูโลสglucomannan และ (1 ! 3) -บี - glucan (Jadhav et al.,ปี 1998) ในช่วงสองทศวรรษ ข้าวบาร์เลย์บี-glucan มีได้รับความสนใจงานวิจัยมากเนื่องความประโยชน์ต่อสุขภาพ หลายการศึกษาแสดงให้เห็นว่าข้าวบาร์เลย์b-glucan มีเลือดที่สำคัญไขมันลดลักษณะพิเศษ (มาติเน่ นิวแมน และนิวแมน 1992 แมคอินทอชคัดสรร อริสต์ลอดจ์ & Nestel, 1991) b-Glucan ในข้าวบาร์เลย์ยังเป็นที่รู้จักเพื่อเพิ่มความหนืดของน้ำมันลำไส้จึงช่วยลดอัตราน้ำตาล /ดูดซึมแป้ง (แอนเดอร์สัน Deakins, Floore สมิ ธและขาว 1990), ซึ่งจะเป็นประโยชน์ในการบริหารจัดการของโรคเบาหวาน (Gosain, 1996 Klopfenstein, 1988 รับ1994)ผงทำอาหารเป็นเทคนิคการประมวลผลอาหารยอดนิยมโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการผลิตของผลิตภัณฑ์ที่อุดมไปด้วยไฟเบอร์เช่นอาหารเช้าธัญพืช ขนมปังแบน dextrinizedหรือแป้งสุก เนื่องจากเนื้อหาที่สูงของ TDF และสตางค์ การสอบสวนเป็นการใช้สัดส่วนเป็นแป้งข้าวบาร์เลย์ในหลากหลายผลิตภัณฑ์ extrudedความสำคัญจากจุดมุมมองที่คุณค่าทางโภชนาการ ไหลออกมาเงื่อนไข อุณหภูมิ ความชื้น และความดัน /แรงเฉือน อาจเปลี่ยนแปลงเนื้อหาตลอดจนการ physicochemicalและคุณสมบัติทางโภชนาการ/สรีรวิทยาของข้าวบาร์เลย์แป้งส่วนประกอบ รวมถึงใยอาหาร เล็กน้อยมีงานวิจัยต่อการทำความเข้าใจในผลกระทบของผงทำอาหารบนกากใยของข้าวบาร์เลย์แป้ง ถนน Østerga˚, Bjo¨ rck และ Vainionpa¨ a¨ (1989)รายงานเนื้อหาที่กากใยของข้าวบาร์เลย์เพิ่มขึ้นเมื่ออัดอาหาร พร้อมลดลงแป้งรวมเนื้อหา นี่คือเนื่องจากการก่อตัวของการกระจายตัวของแป้ง indigestible อย่างไรก็ตาม การเพิ่มสตางค์ไม่ได้บัญชีสำหรับรวมลดลงแป้ง นี่คือเนื่องจากใหม่มีรูปแบบ indigestibleบางส่วนของแป้ง ซึ่งเล็กเกินกว่าจะ precipitateมีเอทานอล 80% ลูกจ้างในใยอาหารวิเคราะห์ (Østergard et al., 1989)วัตถุประสงค์ของการศึกษาปัจจุบันมีการ ตรวจสอบผลของการอัดรีดอาหารแป้งข้าวบาร์เลย์ (แว็กซี่ และปกติแป้งชนิด), ภายใต้อุณหภูมิที่แตกต่างกัน /ชุดความชื้น ใน TDF, IDF สตางค์ b glucanและเนื้อหาแป้งทนของแป้งข้าวบาร์เลย์ นอกจากนี้ความพยายามที่จะทำ rationalizeการเปลี่ยนแปลงในส่วนกากใยต่าง ๆ ในระหว่างการอัดการปรุงอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามเนื้อผ้าไม่ใช่ย่อย (ทนต่อการย่อยอาหาร /
ย่อยสลายโดยเอนไซม์ทางเดินอาหารของมนุษย์)
องค์ประกอบของผนังเซลล์พืชซึ่งประกอบด้วย polysaccharides
(เซลลูโลสครึ่ง-เซลลูโลสเมือก, oligosaccharides,
pectins)
ลิกนินและสารที่เกี่ยวข้องเช่นแว็กซ์, cutin และ suberin
ได้รับการอธิบายเป็นใยอาหาร(Devries, โปรสกี้, หลี่และโช, 1999).
ตามที่ละลายในน้ำใยอาหารทั้งหมด
(TDF)
สามารถแบ่งออกเป็นสองกลุ่มคือที่ละลายน้ำได้(SDF) และไม่ละลายน้ำ (IDF) ใยอาหาร ไอ้เวรและ IDF ได้รับทราบในการเล่นที่แตกต่างกันทางสรีรวิทยามีบทบาทสำคัญในสุขภาพของมนุษย์ เอนไซม์-gravimetric วิธีการได้รับการว่าจ้างโดยทั่วไปในการตัดสินใจของ TDF, ไอ้เวรและ IDF ในอาหาร (Caldwell และเนลสัน, 1999) การศึกษาครั้งนี้ใช้ขั้นตอนที่กำหนดโดย Megazyme ระหว่างประเทศไอร์แลนด์ จำกัด วิกโคลว์ไอร์แลนด์เพื่อตรวจสอบเนื้อหาของต่างๆเศษส่วนใยอาหารในแป้งข้าวบาร์เลย์อัดขึ้นรูปสุก. ขั้นตอนนี้เป็นหลักใช้โปรโตคอลอธิบายวิธี AACC 32-07 (1995 ) และวิธี AOAC 991.43 (1995). เซลล์ผนัง polysaccharides โครงสร้างของข้าวบาร์เลย์endosperm ประกอบด้วยหลักของขกลูแคน, arabinoxylan และเซลลูโลส ผนังเซลล์ของ endosperm ข้าวบาร์เลย์มีประมาณ75% ขกลูแคนและ 20% arabinoxylan, ในขณะที่ผนังเซลล์ aleurone มี 26% ขกลูแคนและ71% arabinoxylan (Jadhav ลัทซ์, Ghorpade และSalunkhe, 1998) ส่วนประกอบเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีเซลลูโลสglucomannan และ (1 3) -b กลูแคน (Jadhav et al., 1998) ในช่วงที่ผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านมาข้าวบาร์เลย์ขกลูแคนที่ได้รับความสนใจวิจัยมากเนื่องจากการที่มีประโยชน์ต่อสุขภาพ งานวิจัยหลายชิ้นแสดงให้เห็นว่าข้าวบาร์เลย์ขกลูแคนมีลดคอเลสเตอรอลในเลือดอย่างมีนัยสำคัญผลกระทบ(มาร์ตินิวแมนและนิวแมน, 1992; แมคอินทอชไวท์McArthur และ Nestel, 1991) B-Glucan ในข้าวบาร์เลย์ยังได้รับการรู้จักกันเพื่อเพิ่มความหนืดของของเหลวในลำไส้และจึงลดอัตราของน้ำตาล/ การดูดซึมแป้ง (แอนเดอ Deakins, Floore สมิ ธและผิวขาว, 1990) ซึ่งจะเป็นประโยชน์ในการบริหารจัดการของโรคเบาหวาน( Gosain 1996; Klopfenstein 1988; Pick, 1994). การปรุงอาหารที่ไหลออกมาเป็นเทคนิคการแปรรูปอาหารที่เป็นที่นิยมโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการผลิตของผลิตภัณฑ์ใยที่อุดมไปด้วยเช่นอาหารเช้าซีเรียลขนมปังแบนdextrinized หรือแป้งสุก เนื่องจากเนื้อหาสูงของ TDF และสัดส่วนที่สูงของไอ้เวรสอบสวนในการใช้ที่แป้งข้าวบาร์เลย์ในความหลากหลายของผลิตภัณฑ์ที่อัดเป็นของสำคัญจากจุดทางโภชนาการของมุมมอง Extrusion เงื่อนไขเช่นอุณหภูมิความชื้นและความดัน / เฉือนอาจมีการเปลี่ยนแปลงเนื้อหาเช่นเดียวกับทางเคมีกายภาพและโภชนาการ / คุณสมบัติทางสรีรวิทยาของส่วนประกอบแป้งข้าวบาร์เลย์รวมทั้งใยอาหาร เล็ก ๆ น้อย ๆการวิจัยได้รับการดำเนินการไปสู่การทำความเข้าใจเกี่ยวกับผลกระทบของการทำอาหารการอัดขึ้นรูปบนใยอาหารจากข้าวบาร์เลย์แป้ง Østerga˚ถนนBjo¨ RCK และVainionpa¨ A (1989) รายงานว่าปริมาณใยอาหารจากข้าวบาร์เลย์ที่เพิ่มขึ้นเมื่อปรุงอาหารไหลออกมาพร้อมกับการลดลงในปริมาณแป้งรวม นี้น่าจะเกิดจากการก่อตัวของชิ้นส่วนย่อยแป้ง อย่างไรก็ตามการเพิ่มขึ้นของไอ้เวรไม่ได้คิดเป็นลดลงโดยรวมในแป้ง นี้น่าจะเกิดจากการปฏิรูปย่อยเศษแป้งซึ่งมีขนาดเล็กเกินไปที่จะเกิดการตกตะกอนด้วยเอทานอล80% ใช้ในการใยอาหารทดสอบ(Østergard et al., 1989). วัตถุประสงค์ของการศึกษาในปัจจุบันที่มีการตรวจสอบผลของการการอัดขึ้นรูปการปรุงอาหารจากแป้งข้าวบาร์เลย์ (ข้าวเหนียวและประเภทแป้งปกติ) ภายใต้อุณหภูมิที่แตกต่างกัน / รวมกันความชื้นใน TDF, IDF, ไอ้เวรขกลูแคนและปริมาณแป้งทนแป้งข้าวบาร์เลย์ นอกจากนี้ความพยายามที่จะทำเพื่อหาเหตุผลเข้าข้างตนเองการเปลี่ยนแปลงในเศษส่วนใยอาหารต่างๆในระหว่างการอัดขึ้นรูปทำอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผ้าที่ไม่ย่อย ( ทนต่อการย่อยด้วยเอนไซม์ย่อย /

ทางเดินอาหารของมนุษย์ ) องค์ประกอบของผนังเซลล์พืชซึ่งประกอบด้วยพอลิแซ็กคาไรด์
( เซลลูโลสเฮมิเซลลูโลส เพกทินเทคโนโลยี . , ,
) ลิกนินและสารที่เกี่ยวข้อง
เช่นไข , ตัด และซูเบอริน ได้ถูกอธิบายเป็น
ใยอาหาร ( ดีวรีส prosky Li , , , &
โช , 1999 )ตามไปในน้ำทั้งหมด
ใยอาหาร ( TDF ) สามารถแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม คือ ละลาย
( SDF ) และไม่ละลาย ( IDF ) เส้นใยอาหาร และ SDF IDF ได้รู้จัก

เล่นบทบาททางสรีรวิทยาแตกต่างกันในสุขภาพของมนุษย์ เอนไซม์ด้วยวิธีทั่วไปที่ใช้ในได้

หา TDF SDF IDF , และในอาหาร ( เวล
&เนลสัน , 1999 )การศึกษาครั้งนี้ใช้วิธีการกำหนดโดย megazyme ระหว่างประเทศไอร์แลนด์

วิกโลว์ , ไอร์แลนด์ จำกัด เพื่อตรวจสอบเนื้อหาของเส้นใยอาหารในรูปเศษส่วนต่างๆ

ต้มข้าวบาร์เลย์แป้ง ขั้นตอนนี้เป็นหลัก ใช้โปรโตคอลอธิบาย
วิธี AACC 32-07 ( 1995 ) และไม่วิธี 991.43 ( 2538 ) .
ผนังเซลล์โครงสร้างของข้าวบาร์เลย์
ไรด์การประเมินผลประกอบด้วยหลักของ b-glucan และ arabinoxylan
, เซลลูโลส เซลล์ที่ผนังของข้าวบาร์เลย์เอนโดสเปิร์มมี
b-glucan ประมาณ 75 % และ 20 % arabinoxylan
, ในขณะที่ผนังลิวโรนของเซลล์ประกอบด้วย 26 % b-glucan
และ 71% arabinoxylan ( Jadhav ลุท ghorpade & , , ,
salunkhe , 1998 ) ส่วนประกอบย่อยเซลลูโลส
กลูโคแมนแนน และ ( 1 ( 3 ) - b-glucan Jadhav et al . ,
1998 ) ในช่วงที่ผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านมาข้าวบาร์เลย์ b-glucan
ได้รับความสนใจมากมีงานวิจัยเนื่องจากประโยชน์ต่อสุขภาพของมัน

หลายการศึกษาแสดงว่าข้าวบาร์เลย์
b-glucan ได้อย่างมีนัยสำคัญ ไขมันในเลือด ลดผล ( มาร์ติเนซ นิวแมน &นิวแมน , 1992 ; แมคอินทอช
ไวท์& McArthur , , , nestel , 1991 ) b-glucan ใน
ข้าวบาร์เลย์ยังได้รับทราบเพื่อเพิ่มความหนืดของของเหลวในลำไส้
และจึงลดอัตราน้ำตาล /
การดูดซึมแป้ง ( แอนเดอร์สัน เดียกิน floore สมิ ธ , , ,
&ผิวขาว , 1990 ) ซึ่งจะเป็นประโยชน์ในการจัดการ
เบาหวาน ( gosain , 1996 ; klopfenstein , 1988 ; รับ

รีด , 1994 ) เป็นเทคนิคที่นิยมอาหารแปรรูปอาหาร
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการผลิตของผลิตภัณฑ์ที่อุดมไปด้วยไฟเบอร์
เช่น เป็นอาหารเช้าซีเรียล , ขนมปังแบน dextrinized
หรือแป้งสุก เนื่องจากเนื้อหาสูงของ TDF และ
สัดส่วนของ SDF , ตรวจสอบการใช้
ข้าวบาร์เลย์แป้งในความหลากหลายของสินค้าอัดเป็น
ความสำคัญจากจุดทางโภชนาการของมุมมอง เงื่อนไขการรีด
เช่นอุณหภูมิ , ความชื้นและความดัน /
ตัด อาจจะเปลี่ยนเนื้อหาเป็นลักษณะทางสรีรวิทยาและโภชนาการ /

องค์ประกอบคุณสมบัติของแป้งข้าวบาร์เลย์ รวมทั้งเส้นใยอาหาร
น้อยการวิจัยได้กระทำต่อความเข้าใจ
ผลกระทบของอาหารที่ใยอาหารเม็ดข้าวบาร์เลย์
แป้ง Ø sterga ˚ Rd , bjo ตั้ง RCK และ vainionpa ตั้งเป็นตั้ง ( 1989 )
รายงานเนื้อหาที่ใยอาหารเพิ่มขึ้น
เมื่อเม็ดข้าวบาร์เลย์อาหารพร้อมด้วยลด
แป้งทั้งหมด อาจจะเนื่องมาจากการก่อตัว
ของแป้งย่อยเศษ อย่างไรก็ตาม
เพิ่มเครื่องไม่ได้บัญชีสำหรับการลดลงโดยรวมใน
แป้ง นี้อาจจะเนื่องจากการจัดรูปแบบใหม่
แป้งเศษย่อย ซึ่งมีขนาดเล็กเกินไปที่จะตกตะกอน
ด้วย 80% เอทานอลที่ใช้ในการทดสอบเส้นใยอาหาร ( Ø
stergard et al . , 1989 ) .
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการรีด

( waxy ข้าวบาร์เลย์แป้งและ ประเภทแป้งปกติ )ภายใต้อุณหภูมิที่แตกต่างกัน /
ผสมความชื้นใน TDF SDF IDF , , , b-glucan
และปริมาณแป้งทนข้าวแป้ง นอกจากนี้
พยายามจะหาเหตุผลในการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ

ส่วนรีดเส้นใยในอาหาร