Xu Ping let go of the poor child. “

Xu Ping let go of the poor child. “Sorry, wrong person.”
The kid’s friends pushed him along their way while grumbling under their breaths.
The old man selling newspapers asked, “Looking for someone?”

“Yes,” Xu Ping replied, “I’m looking for my brother. He’s missing.” Meanwhile, he took out the newspaper he had just put away and pointed at Xu Zheng’s photo. “Have you seen him, sir?”
The man put on his glasses and squinted before shaking his head. “No, ‘fraid not.”

Xu Ping thought he would be disappointed, but perhaps the disappointment so far had been too much. He just nodded as though he had expected the answer. “Thank you.”

The old man pitied him. “Ya called the police yet? Times are a-changin’, I tell ya.
My boy was sixteen when he joined the Great Linkup and went all the way to Guangzhou, and he came back safe and sound.
A lotta traffickers nowadays, y’know, and when they see a nice lookin’ kid they grab ‘em and sell ‘em out in the boondocks. They don’t care if the family’s sad or not.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Xu ปิงปล่อยให้ไปของเด็กยากจน "ขอ ผิดคน"เพื่อนของเด็กผลักเขาไปตามทางของพวกเขาขณะโยนภายใต้ลมหายใจของพวกเขาถามคนขายหนังสือพิมพ์ "หา""Yes," Xu ปิงตอบ "หาพี่ เขาหายไป" ในขณะเดียวกัน พระองค์ทรงออกหนังสือพิมพ์เขาก็เก็บ และชี้ไปที่ภาพซูเจิ้ง "คุณเห็นเขา รัก"คนที่ใส่แว่นตาของเขา และ squinted ก่อนสั่นศีรษะของเขา "ไม่มี, ' fraid ไม่"ปิงซูคิดว่า เขาจะผิดหวัง แต่อาจจะผิดหวังจนได้รับมากเกินไป เขาก็เลยต้องว่าเขาได้คาดคำตอบ "ขอบคุณค่ะ"ชายชราสงสารเขา "ยาเรียกตำรวจได้ เวลาจะเป็น-changin' ที่ผมบอก เด็กของฉันมีสิบหกเมื่อเขาเข้าร่วมงานดี และเดินทางไปกวางเจา และเขามากลับปลอดภัยและเสียง Lotta การค้าในปัจจุบัน y'know และ เมื่อพวกเขาเห็นเด็ก lookin' ดีพวกเขาคว้าแม่งเลย และขายแม่งเลยออกเอส พวกเขาไม่ดูแลถ้าครอบครัวเศร้า หรือไม่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสี่ยวปิงปล่อยให้ไปของเด็กยากจน "ขอโทษคนผิด."
เพื่อนของเด็กผลักเขาไปตามทางของพวกเขาในขณะที่บ่นภายใต้ลมหายใจของพวกเขา.
ชายชราขายหนังสือพิมพ์ถามว่า "คุณกำลังมองหาใครบางคน?"

"ใช่" เสี่ยวปิงตอบว่า "ฉันกำลังมองหาพี่ชายของฉัน . เขาหายไป. "ในขณะเดียวกันเขาก็เอาหนังสือพิมพ์ที่เขาได้เพียงแค่ใส่ออกไปและชี้ไปที่ภาพของเสี่ยวเจิ้งเหอ "คุณได้เห็นเขาครับ?"
คนที่ใส่แว่นตาของเขาและ squinted ก่อนที่จะสั่นศีรษะของเขา "ไม่มี 'fraid ได้."

เสี่ยวปิงคิดว่าเขาจะผิดหวัง แต่บางทีอาจจะผิดหวังเพื่อให้ห่างไกลได้รับมากเกินไป เขาเพียงแค่พยักหน้าราวกับว่าเขาคาดว่าจะมีคำตอบ "ขอบคุณ."

ชายชราสงสารเขา "ยาที่เรียกว่าตำรวจหรือยัง ไทม์จะฝืน 'ผมบอกยา.
เด็กของฉันอายุสิบหกตอนที่เขาเข้ามหาราช Linkup และไปทุกทางไปกวางโจวและเขากลับมาอย่างปลอดภัยและเสียง.
ค้า Lotta ปัจจุบันนะและเมื่อพวกเขาเห็น ดี lookin 'เด็กที่พวกเขาคว้า' em และขาย 'em ออกมาในชาน พวกเขาไม่สนใจว่าคนในครอบครัวเศร้าหรือไม่. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสี่ยวปิงปล่อยเด็กผู้น่าสงสาร " ขอโทษผิดคน "เพื่อนของเด็กผลักเขาไปตามทางของตน ในขณะที่บ่นภายใต้ลมหายใจของพวกเขาชายชราขายหนังสือพิมพ์ถามว่า " หาใครอยู่เหรอ ? "" ใช่ " เสี่ยวปิงตอบ " ฉันกำลังตามหาน้องชาย เขาหายตัวไป ในขณะเดียวกัน เขาหยิบหนังสือพิมพ์ที่เขาเพิ่งทิ้งและชี้ไปที่ของ ซู เจิ้ง ภาพถ่าย " คุณเห็นเขาเหรอครับ "ผู้ชายใส่แว่น และ squinted ก่อนสั่นศีรษะของเขา " ไม่ คง ไม่ซูผิงคิดว่าเขาจะผิดหวัง แต่บางทีความผิดหวังเพื่อให้ห่างไกลได้รับมากเกินไป เขาแค่พยักหน้าราวกับว่าเขาคาดหวังคำตอบ " ขอบคุณ " .ชายชราที่สงสารเขา " นายเรียกตำรวจรึยัง ? เวลาก็เปลี่ยนไป ผมบอกลูกชายอายุ 16 เมื่อเขาเข้าร่วมในการเชื่อมต่อกันมาก และไปกวางโจว และเขากลับมาปลอดภัยและเสียงที่อยู่ธุรกิจยุคปัจจุบันนะ และเมื่อพวกเขาเห็น lookin " เด็กดีพวกเขาคว้าพวกเขาและขายพวกเขาในพื้นที่ห่างไกลความเจริญ . พวกเขาไม่สนหรอกว่าครอบครัว เสียใจ หรือ ไม่