Quite a variety of apparel was worn

Quite a variety of apparel was worn, and successive styles can be seen on the sacred statures. Males and females usually wore skirts knotted at the hips leaving the upper body naked , except for ceremonial occasions when it was clothed in a separate length of more or less richly decorated cloth, When working the fields or in combat, the farmers or soldiers would hitch the skirt up over the waist for ease of movement.
Cambodia is in thee monsoon zone of Asia and consequently has a sharply contrasting rainfall pattern. The rainy season lasts from June to November and the land is practically bereft of precipitation for the other six months of the year.
It was therefore essential to provide reservoirs of various sizes throughout the country. Two methods were devised: the trapeang, which were ponds dug into the ground, usually on a small scale, and the baray, The latter were a proliferation of vast reservoirs, no dug out but contained within more or less massive embank-ments, thus allowing water to flow out into distribution canals by the simple force of gravity. They were often up to a kilometres in length. The largest of all was the western baray at Angkor which was no less than 8 kilometers long and 2.2 kilometres wide. Its embankment, 10 metres high and about 200 metres broad at its base, involved shifting some twenty million cubic metres of earth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค่อนข้างหลากหลายของเสื้อผ้าสวมใส่ และลักษณะที่ต่อเนื่องสามารถดูได้ใน statures ศักดิ์สิทธิ์ ชายและหญิงมักจะสวมกระโปรงผูกปมที่สะโพกออกเปลือยร่างกายส่วนบน ยกเว้นโอกาสพิธีเมื่อมันถูกยุทโธปกรณ์ในความยาวแยกน้อยมั่งคั่งตกแต่งผ้า เมื่อทำงานฟิลด์ หรือในการรบ เกษตรกรหรือทหารจะเกี่ยวกระโปรงขึ้นเหนือเอวเพื่อให้ง่ายต่อการเคลื่อนไหว กัมพูชาเป็นทั้งหลายเขตมรสุมของเอเชีย และมีรูปแบบปริมาณน้ำฝนแตกต่างกันอย่างรวดเร็วดังนั้น ฤดูฝนเวลาจากเดือนมิถุนายนถึงพฤศจิกายน และแผ่นดินเป็นจริง bereft ของฝนอื่น ๆ 6 เดือนของปีจึงเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้อ่างเก็บน้ำขนาดต่าง ๆ ทั่วประเทศ วิธีการสองวิธีคิดค้น: trapeang ซึ่งมีบ่อที่ขุดลงไปในพื้นดิน มักจะบนมาตราส่วนขนาดเล็ก และบาราย หลังมีการแพร่หลายของอ่างเก็บน้ำกว้างใหญ่ ขุดไม่ออก แต่อยู่ภายในมากน้อยขนาดใหญ่ embank-ments จึง ทำให้น้ำไหลออกเป็นคลองกระจายตามแรงโน้มถ่วงอย่าง พวกเขามักจะถึงกิโลเมตรความยาว ใหญ่ที่สุดของทั้งหมดบารายตะวันตกที่อังกอร์ซึ่งไม่น้อยกว่า 8 กิโลเมตรยาว และกว้าง 2.2 กิโลเมตร ของสถานี สูง 10 เมตรและ 200 เมตรกว้างที่ฐานของ เกี่ยวข้องกับการขยับส่วนบางล้านลูกบาศก์เมตรของดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค่อนข้างหลากหลายของเครื่องแต่งกายที่ได้รับการสวมใส่และรูปแบบต่อเนื่องสามารถเห็นได้บน statures ศักดิ์สิทธิ์ หญิงและชายมักจะสวมกระโปรงที่ผูกปมที่สะโพกออกจากร่างกายส่วนบนเปลือยเปล่ายกเว้นสำหรับโอกาสพระราชพิธีเมื่อมันถูกสวมในระยะเวลาที่แยกจากกันของผ้ามากหรือน้อยได้รับการตกแต่งอย่างหรูหรา, เมื่อทำงานสาขาหรือในการต่อสู้เกษตรกรหรือทหารจะผูกปม กระโปรงเอวขึ้นมาเพื่อความสะดวกในการเคลื่อนไหว.
กัมพูชาอยู่ในเขตมรสุมเจ้าแห่งเอเชียและจึงมีรูปแบบที่แตกต่างปริมาณน้ำฝนอย่างรวดเร็ว ฤดูฝนเป็นเวลาตั้งแต่เดือนมิถุนายนถึงเดือนพฤศจิกายนและที่ดินเป็นจริงสูญเสียไปในการเร่งรัดสำหรับอีกหกเดือนของปี.
มันจึงจำเป็นที่จะให้อ่างเก็บน้ำขนาดต่าง ๆ ทั่วประเทศ สองวิธีได้วางแผน: Trapeang ซึ่งเป็นบ่อขุดลงไปในพื้นดินที่มักจะมีขนาดเล็กและบาราย, หลังมีการแพร่กระจายของอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ที่ไม่ขุดออกมา แต่ที่มีอยู่ภายในขนาดใหญ่มากหรือน้อยสร้างเขื่อนล้อม-ments จึง ปล่อยให้น้ำไหลออกไปในคลองโดยการกระจายแรงที่เรียบง่ายของแรงโน้มถ่วง พวกเขามักจะขึ้นอยู่กับความยาวกิโลเมตร ที่ใหญ่ที่สุดของทั้งหมดคือบารายตะวันตกที่อังกอร์ซึ่งเป็นไม่น้อยกว่า 8 กิโลเมตรยาวและกว้าง 2.2 กิโลเมตร เขื่อนมัน, 10 เมตรและสูงประมาณ 200 เมตรกว้างที่ฐานของมันเกี่ยวข้องกับการขยับสักยี่สิบล้านลูกบาศก์เมตรของแผ่นดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่อนข้างหลากหลายของเครื่องแต่งกายที่เคยใส่แบบต่อเนื่อง และสามารถเห็นได้บน statures ศักดิ์สิทธิ์ ชายและหญิงมักจะใส่กระโปรงผูกที่สะโพกออกจากร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่า ยกเว้นสำหรับโอกาสที่เมื่อมันเป็นผ้าความยาวแยกมากกว่าหรือน้อยกว่ารุ่นตกแต่งผ้า เมื่อทำงานในไร่หรือในการต่อสู้เกษตรกรหรือทหารจะดึงกระโปรงขึ้นเหนือเอว เพื่อความสะดวกในการเคลื่อนไหว
กัมพูชาอยู่ในท่านเขตมรสุมของเอเชียและจากนั้นมีอย่างรวดเร็วตัดกันแบบปริมาณฝน ฤดูฝนตั้งแต่เดือนมิถุนายนถึงพฤศจิกายน และมีที่ดินที่แทบจะไร้ซึ่งการตกตะกอนสำหรับอีกหกเดือนของปี .
จึงจำเป็นที่ต้องมีอ่างเก็บน้ำขนาดต่าง ๆทั่วประเทศ 2 วิธีคือ devised : ตระปาง ซึ่งเป็นบ่อที่ขุดลงไปในพื้นดิน โดยปกติในขนาดเล็กและบาราย หลังมีการขุดอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ ไม่ ออก แต่อยู่ภายในมากกว่า หรือน้อยกว่า embank ments ขนาดใหญ่ ,จึงทำให้น้ำไหลออกสู่คลองกระจายตามแรงที่เรียบง่ายของแรงโน้มถ่วง พวกเขามักจะถึงกิโลเมตรในความยาว ที่ใหญ่ที่สุดของทั้งหมดคือบารายตะวันตกอังกอร์ซึ่งไม่น้อยกว่า 8 กิโลเมตรยาวและ 2.2 กิโลเมตรกว้าง ของเขื่อน 10 เมตรสูงประมาณ 200 เมตรกว้างที่ฐานที่เกี่ยวข้องกับการขยับบางยี่สิบล้านลูกบาศก์เมตรของดิน .