1. IntroductionThailand is located

1. Introduction
Thailand is located in Southeast Asia, where monsoons are common. Soil erosion is a serious problem affecting crop productivity and the incomes of farmers in mountainous areas. Soil erosion is severer on steep slopes, where government agents seldom go, especially along the border of Thailand and Myanmar. Most of the people in the mountainous areas of Thailand belong to ethnic minority groups that differ from those in the lowlands of Thailand. Legally, people are not allowed to cultivate slopes with grades greater than 35%. However, many ethnic groups have settled here and have been cultivating the land for hundreds of years. Recent population increases have forced them to practice deforestation and intensive cultivation to survive. These practices have resulted in soils of low fertility and insufficient food to feed the
population. Thai governmental officers from the Department of Land Development and the Royal Forestry Department have promoted several conservation techniques for reducing soil erosion. However, severe soil erosion still occurs in the mountainous areas. The Department of Land Development, which deals with agricultural land development, recommends that farmers living on slopes with grades between 12% and 35% construct bench terraces or hillside ditches combined with buffer strips of vegetation such as vetiver (Vetiveria zizanioides) or napier grass (Pennisetum purpureum) (Attaviroj, 1996) to control erosion. While terrace paddy cultivation is traditional for some ethnic groups in Thailand, using such techniques for upland crops is new, and most farmers are not familiar with soil and water conservation practices for terraces for upland crops. Moreover, in traditional slash-and-burn farming, farmers prefer to keep the slopes bare with no ground cover or buffer strips, which exposes the soils to storm rainfall and surface runoff. Rill and gully erosion predominate on the slopes between the bench terraces, but not in conventional fields. Therefore, many farmers still hesitate to construct bench terraces as a conservation measure. The objectives of this study are: to survey the structure
and erosion characteristics of bench terraces in farmlands in northern Thailand, to investigate effects of weed cover on
reducing soil erosion, and to observe how participatory methods can improve the farmers’ acceptance and implementation
of the remediation strategies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำประเทศไทยตั้งอยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มรสุมอยู่ทั่วไป พังทลายของดินเป็นปัญหารุนแรงส่งผลกระทบต่อผลผลิตพืชผลและรายได้ของเกษตรกรในพื้นที่ภูเขา พังทลายของดินเป็น severer บนลาดสูงชัน การที่ตัวแทนรัฐบาลค่อยไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งตามชายแดนไทยและพม่า ส่วนใหญ่ของคนในพื้นที่ภูเขาของประเทศไทยเป็นสมาชิกของกลุ่มชนกลุ่มน้อยที่แตกต่างจากในสกอตแลนด์ตอนใต้ของประเทศไทย กฎหมาย คนไม่ได้ปลูกลาดกับเกรดมากกว่า 35% อย่างไรก็ตาม ชนกลุ่มน้อยหลายกลุ่มได้จับคู่ และมีการเพาะปลูกดินหลายร้อยปี เพิ่มขึ้นของประชากรล่าสุดได้บังคับพวกเขาให้ปฏิบัติการทำลายป่าและเร่งรัดปลูกเพื่อความอยู่รอด แนวทางปฏิบัติเหล่านี้ทำให้ในดินเนื้อปูนความอุดมสมบูรณ์ต่ำและอาหารไม่เพียงพอให้อาหารประชากร เจ้าหน้าที่รัฐบาลไทยจากกรมพัฒนาที่ดินและกรมป่าไม้ได้ส่งเสริมเทคนิคการอนุรักษ์หลายเพื่อลดการพังทลายของดิน อย่างไรก็ตาม การพังทลายของดินอย่างรุนแรงยังคงเกิดขึ้นในพื้นที่ภูเขา กรมของกรมพัฒนาที่ดิน ซึ่งเกี่ยวข้องกับการพัฒนาเกษตร แนะนำให้ เกษตรกรที่อาศัยอยู่บนลาดกับเกรดระหว่าง 12% และ 35% สร้างม้านั่งระเบียงหรือเนินเขาคูกับแถบบัฟเฟอร์ของพืชเช่น (ไม่ไวแสง zizanioides) หญ้าแฝกหรือหญ้าในนาเปีย (Pennisetum purpureum) (Attaviroj, 1996) การควบคุมการพังทลาย ขณะที่ระเบียงปลูกข้าวแบบดั้งเดิมสำหรับบางกลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศไทย โดยเทคนิคดังกล่าวใช้สำหรับพืชค่อยเป็นใหม่ และเกษตรกรส่วนใหญ่ไม่คุ้นเคยกับดิน และน้ำวิธีอนุรักษ์สำหรับระเบียงสำหรับพืชค่อย นอกจากนี้ ในแบบทับ และเขียนเกษตร เกษตรกรชอบทำลาดเปลือยไม่มีฝาครอบล่างหรือแถบบัฟเฟอร์ ซึ่งแสดงถึงดินเนื้อปูนจะไหลบ่าพายุฝนและพื้นผิว กัดเซาะ rill และห้วย predominate บนลาด ระหว่างระเบียงม้า แต่ไม่ใช่ ในเขตข้อมูลทั่วไป ดังนั้น เกษตรกรจำนวนมากยังลังเลที่จะสร้างระเบียงม้าเป็นวัดอนุรักษ์ วัตถุประสงค์ของการศึกษา: การสำรวจโครงสร้างและลักษณะการพังทลายของม้านั่งระเบียงในถีในภาคเหนือ การตรวจสอบลักษณะของวัชพืชที่ครอบคลุมในลดการพังทลายของดิน และสังเกตวิธีชองช่วยเกษตรกรที่ยอมรับและนำไปใช้กลยุทธ์เพื่อการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
ประเทศไทยตั้งอยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มรสุมเป็นเรื่องธรรมดา พังทลายของดินเป็นปัญหาที่ร้ายแรงมีผลกระทบต่อผลผลิตพืชและรายได้ของเกษตรกรในพื้นที่ที่เป็นภูเขา พังทลายของดินเป็น severer อยู่บนเนินเขาสูงชันที่ตัวแทนรัฐบาลไม่ค่อยไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งตามแนวชายแดนของไทยและพม่า ส่วนใหญ่ของคนในพื้นที่ที่เป็นภูเขาแห่งประเทศไทยอยู่ในกลุ่มชนกลุ่มน้อยที่แตกต่างจากผู้ที่อยู่ในที่ราบลุ่มของประเทศไทย ถูกต้องตามกฎหมายคนที่ไม่ได้รับอนุญาตที่จะปลูกฝังความลาดชันที่มีเกรดสูงกว่า 35% อย่างไรก็ตามกลุ่มชาติพันธุ์หลายคนได้ตั้งรกรากที่นี่และได้รับการปลูกฝังที่ดินสำหรับหลายร้อยปี การเพิ่มขึ้นของประชากรล่าสุดได้บังคับให้พวกเขาในการฝึกตัดไม้ทำลายป่าและการเพาะปลูกอย่างเข้มข้นเพื่อความอยู่รอด วิธีการเหล่านี้มีผลในดินของความอุดมสมบูรณ์ต่ำและอาหารไม่เพียงพอที่จะเลี้ยง
ประชากร เจ้าหน้าที่ของรัฐบาลไทยจากกรมพัฒนาที่ดินและกรมป่าไม้มีการส่งเสริมการอนุรักษ์หลายเทคนิคในการลดการพังทลายของดิน แต่พังทลายของดินอย่างรุนแรงยังคงเกิดขึ้นในพื้นที่ภูเขา กรมพัฒนาที่ดินซึ่งเกี่ยวข้องกับการพัฒนาการเกษตรแนะนำให้เกษตรกรที่อาศัยอยู่บนเนินเขามีผลการเรียนระหว่าง 12% และ 35% สร้างบันไดหรือคูเนินเขารวมกับแถบบัฟเฟอร์ของพืชเช่นหญ้าแฝก (แฝกหอมหญ้าแฝก) หรือหญ้าเนเปียร์ ( Pennisetum purpureum) (Attaviroj, 1996) ในการควบคุมการกัดเซาะ ในขณะที่การเพาะปลูกข้าวระเบียงเป็นแบบดั้งเดิมสำหรับกลุ่มชาติพันธุ์บางส่วนในประเทศไทยโดยใช้เทคนิคดังกล่าวสำหรับพืชไร่เป็นของใหม่และเกษตรกรส่วนใหญ่ไม่คุ้นเคยกับการปฏิบัติในการอนุรักษ์ดินและน้ำระเบียงสำหรับพืชไร่ นอกจากนี้ในแบบดั้งเดิมเฉือนและการเผาไหม้การเกษตรเกษตรกรชอบที่จะให้ลาดเปล่าโดยไม่มีการคลุมดินหรือแถบบัฟเฟอร์ซึ่งหมายความว่าดินพายุฝนและพื้นผิวที่ไหลบ่า สายน้ำและการกัดเซาะร่องเด่นอยู่บนเนินเขาระหว่างบันได แต่ไม่ได้อยู่ในสาขาเดิม ดังนั้นเกษตรกรจำนวนมากยังคงลังเลที่จะสร้างบันไดเป็นตัวชี้วัดการอนุรักษ์ วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้มีการสำรวจโครงสร้าง
ลักษณะและการพังทลายของระเบียงม้านั่งในนาในภาคเหนือของประเทศไทยเพื่อศึกษาผลของฝาครอบวัชพืชใน
การลดการพังทลายของดินและจะสังเกตเห็นว่าวิธีการแบบมีส่วนร่วมสามารถปรับปรุงการยอมรับของเกษตรกรและการดำเนินการ
ของ กลยุทธ์การฟื้นฟู

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
ประเทศไทยตั้งอยู่ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งมรสุมอยู่ทั่วไป การพังทลายของดินเป็นปัญหาที่ร้ายแรงที่มีผลต่อผลผลิตและรายได้ของเกษตรกรในพื้นที่ภูเขา การชะล้างพังทลายของดิน คือ severer บนเนินเขาสูงชัน ซึ่งตัวแทนภาครัฐไม่ค่อยไป โดยเฉพาะตามแนวชายแดนไทยและพม่าคนส่วนใหญ่ในพื้นที่ภูเขาของประเทศไทยเป็นของชนกลุ่มน้อยทางชาติพันธุ์ที่แตกต่างจากผู้ที่อยู่ในที่ลุ่มของ ประเทศไทย กฎหมาย , คน ไม่ อนุญาต ให้ฝึกฝน ลาดด้วยคะแนนมากกว่า 35% อย่างไรก็ตาม กลุ่มชาติพันธุ์มากมายอาศัยอยู่ที่นี่ และได้ปลูกที่ดินสำหรับหลายร้อยปีการเพิ่มประชากรล่าสุดได้บังคับให้พวกเขาฝึก การตัดไม้ทำลายป่า การเร่งรัดเพื่อความอยู่รอด วิธีการเหล่านี้มีผลในดินที่มีความอุดมสมบูรณ์ต่ำและอาหารไม่เพียงพอที่จะเลี้ยง
ประชากร ไทย รัฐ เจ้าหน้าที่จากกรมพัฒนาที่ดิน และป่าไม้ มีการส่งเสริมเทคนิคการอนุรักษ์ต่างๆ เพื่อลดการกัดเซาะดิน อย่างไรก็ตามการพังทลายของดินอย่างรุนแรงยังเกิดขึ้นในพื้นที่ที่เป็นภูเขา กรมพัฒนาที่ดิน ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาที่ดินเพื่อเกษตรกรรม ให้เกษตรกรที่อาศัยอยู่บนเนินเขาที่มีคะแนนระหว่าง 12 % และ 35 % สร้างระเบียงม้านั่งหรือเนินเขาคูรวมกับบัฟเฟอร์แถบของพืช เช่น ปลูกหญ้าแฝก ( หญ้าหรือหญ้าเนเปียร์ ( ชุ ) attaviroj ร์ ( 3 ) ,1996 ) เพื่อควบคุมการกัดเซาะ ในขณะที่ระเบียงนาข้าวการเพาะปลูกเป็นแบบดั้งเดิมสำหรับบางกลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศไทยโดยใช้เทคนิคต่างๆ เช่น การปลูกพืชไร่ เป็นใหม่ และเกษตรกรส่วนใหญ่ไม่คุ้นเคยกับการอนุรักษ์ดินและน้ำที่ระเบียง สำหรับพืชไร่ นอกจากนี้ในการแบบดั้งเดิมและเผาไร่ เกษตรกรต้องการให้ลาดเปลือยกับไม่คลุมดิน หรือแถบบัฟเฟอร์ซึ่ง exposes ดิน ฝน พายุ น้ำผิวดิน ลำธารและการกัดเซาะห้วยเหนือบนเนินเขาระหว่างม้านั่งระเบียง แต่ไม่ได้อยู่ในช่องปกติ ดังนั้น เกษตรกรหลายคนยังคงลังเลที่จะสร้างระเบียงม้านั่งเป็นมาตรการอนุรักษ์ . การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาโครงสร้าง