‘It is with considerable difficulty

‘It is with considerable difficulty that I remember the original era of my being; all the events of that period appear confused and indistinct. A strange multiplicity of sensations seized me, and I saw, felt, heard, and smelt at the same time; and it was, indeed, a long time before I learned to distinguish between the operations of my various senses. By degrees, I remember, a stronger light pressed upon my nerves, so that I was obliged to shut my eyes. Darkness then came over me and troubled me, but hardly had I felt this when, by opening my eyes, as I now suppose, the light poured in upon me again. I walked and, I believe, descended, but I presently found a great alteration in my sensations. Before, dark and opaque bodies had surrounded me, impervious to my touch or sight; but I now found that I could wander on at liberty, with no obstacles which I could not either surmount or avoid. The light became more and more oppressive to me, and the heat wearying me as I walked, I sought a place where I could receive shade. This was the forest near Ingolstadt; and here I lay by the side of a brook resting from my fatigue, until I felt tormented by hunger and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

' ก็ ด้วยความยากลำบากมากที่ผมจำได้ว่า ยุคเดิมของฉัน เหตุการณ์ทั้งหมดที่ปรากฏ indistinct และสับสน มากมายหลายหลากที่แปลกของสววรค์ยึดฉัน และฉันเห็น รู้สึกว่า ได้ยิน และหลอมเหลวพร้อมกัน และ แน่นอน เป็นเวลานานก่อนที่ฉันเรียนรู้เพื่อแยกความแตกต่างระหว่างการดำเนินการของประสาทสัมผัสต่าง ๆ ของฉัน โดยองศา ฉันจำ ไฟแข็งแกร่งกดตามเส้นประสาทของฉัน ให้ฉันบ้านปิดตา ความมืดมาฉัน แล้วปัญหาเรื่องผม แต่แทบไม่มีผมรู้สึกนี้เมื่อ โดยการเปิดตาของฉัน เป็นตอนนี้ดีฉัน ไฟ poured ในเมื่อฉันอีก ฉันเดิน และ เชื่อ สืบเชื้อสาย แต่ปัจจุบันพบแก้ไขมากในความรู้สึกของฉัน ก่อน ร่างกายมืด และทึบได้ล้อมรอบฉัน impervious ฉันสัมผัสหรือเห็น แต่ตอนนี้พบว่า ฉันอาจเร่บนอิสระ ไม่ฆ่าซึ่งฉันอาจไม่ surmount หรือหลีกเลี่ยง แสงกลายเป็นกดขี่มากฉัน และความร้อนที่ wearying ฉันเป็นฉันเดิน ฉันขอเป็นสถานที่ที่ฉันสามารถได้รับร่มเงา นี่คือป่าใกล้ Ingolstadt และนี่ผมวางอยู่ริมธารน้ำพักผ่อนจากความเมื่อยล้าของฉัน จนกว่าฉันรู้สึกถูกทรมาน ด้วยความหิว และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'มันขึ้นอยู่กับความยากลำบากที่ผมจำได้ว่ายุคเดิมของการเป็นของฉัน ทุกเหตุการณ์ที่เกิดในยุคนั้นปรากฏความสับสนและไม่ชัด หลายหลากที่แปลกประหลาดของความรู้สึกยึดผมและผมเห็นรู้สึกได้ยินและกลิ่นในเวลาเดียวกัน และมันก็เป็นจริงเป็นเวลานานก่อนที่ผมได้เรียนรู้ที่จะแยกแยะความแตกต่างระหว่างการดำเนินการต่าง ๆ ของความรู้สึกของฉัน โดยองศาผมจำได้ว่าแสงท​​ี่แข็งแกร่งเมื่อกดประสาทของฉันเพื่อที่ฉันถูกบังคับให้ปิดตาของฉัน ความมืดนั้นมาฉันและฉันมีความสุข แต่แทบจะไม่ได้ผมรู้สึกว่านี้เมื่อโดยเปิดตาของฉันเป็นตอนนี้ผมคิดว่าแสงเทในเมื่อฉันอีกครั้ง ฉันเดินและผมเชื่อว่าสืบเชื้อสายมา แต่ในปัจจุบันพบว่ามีการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ในความรู้สึกของฉัน ก่อนที่ร่างมืดและทึบแสงได้ล้อมรอบฉันไม่อนุญาตให้สัมผัสหรือสายตาของเรา แต่ตอนนี้ผมพบว่าผมสามารถเดินในที่เสรีภาพโดยไม่มีสิ่งกีดขวางที่ฉันไม่สามารถทั้งฟันฝ่าหรือหลีกเลี่ยง แสงเป็นมากขึ้นและมากขึ้นในการกดขี่ฉันและความร้อนเบื่อหน่ายกับฉันเป็นฉันเดินผมขอสถานที่ที่ฉันจะได้รับร่มเงา นี่เป็นป่าใกล้ Ingolstadt นั้น และที่นี่ฉันวางข้างลำธารพักผ่อนจากความเหนื่อยล้าของฉันจนฉันรู้สึกทรมานด้วยความหิวและ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' มันมีปัญหามาก ผมจำได้ว่ายุคเดิมเป็นของฉัน เหตุการณ์ทั้งหมดของระยะเวลาที่จะปรากฏสับสนและคลุมเครือ หลายหลากที่แปลกของความรู้สึกยึดผม และผมเห็นรู้สึกได้ยิน และหลอมเหลวในเวลาเดียวกัน มัน แท้ นานก่อนที่ผมได้เรียนรู้ที่จะแยกแยะระหว่างการดำเนินงานของความรู้สึกต่างๆของฉัน โดยองศา ผมจำได้ขึ้นเมื่อแสงกดเส้นประสาทของฉัน จนฉันต้องหลับตา ความมืด จากนั้นมาผมมีปัญหา แต่ไม่ได้รู้สึกนี้ เมื่อเปิดดวงตาของฉันเป็นฉันในตอนนี้ว่า แสงเทเมื่อฉันอีกครั้ง ฉันเดิน ฉันเชื่อว่า สืบเชื้อสาย แต่ปัจจุบันพบการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ในความรู้สึกของผม ก่อนที่จะมืดและทึบ ร่างกายมีล้อมรอบฉันไม่อนุญาตให้ผมได้สัมผัส หรือ ตา แต่ตอนนี้ผมพบว่าผมสามารถเดินบนเสรีภาพ ไม่มีอุปสรรค ซึ่ง ผมไม่สามารถให้ผ่านพ้นหรือหลีกเลี่ยง แสงกลายเป็นมากขึ้นและกดขี่ฉัน และความร้อน wearying ผมขณะที่ผมเดิน ผมหาสถานที่ที่ฉันสามารถได้รับร่มเงา นี้เป็นป่าใกล้กับ Ingolstadt และที่นี่ ผมนอนริมลำธาร พักผ่อนจากความเหนื่อยล้าของฉันจนผมรู้สึกทรมานจากความหิว