Aragorn stared mutely at the still

Aragorn stared mutely at the still Elf in his arms. Shadow was dead. He could not believe that his mentor, his light, his love had left him. He had been sitting with the Elf for the entire night, holding him close and rocking him gently as he had always wanted to do. In his grief, he could not notice that the sun had risen and another day had come, nor could he hear the soft knock on the door.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อารากอร์นจ้อง mutely ที่เอลฟ์นิ่งในอ้อมแขนของเขา เงาก็ตาย เขาไม่เชื่อที่ปรึกษาของเขา พระแสง ความรักของเขาได้ทิ้งเขาได้ เขาได้นั่งอยู่กับเอลฟ์กลาง ถือเขาปิด และโยกเขาเบา ๆ ตามเขาก็อยากจะทำ ในความเศร้าโศกของเขา เขาอาจสังเกตเห็นว่า ดวงอาทิตย์ที่เพิ่ม และมาอีกวัน หรือเขาสามารถได้ยินเสียงเคาะนุ่มที่ประตู

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อารากอร์จ้องใบ้ที่ยังเอลฟ์อยู่ในอ้อมแขนของเขา เงาตาย เขาไม่สามารถเชื่อว่าที่ปรึกษาของเขาเบาของเขารักของเขาทิ้งเขาไป เขาได้รับการนั่งอยู่กับเอลฟ์ทั้งคืนถือเขาอย่างใกล้ชิดและโยกเบา ๆ เขาในขณะที่เขาอยากทำ ในความเศร้าโศกของเขาเขาไม่สามารถสังเกตเห็นว่าดวงอาทิตย์ได้เพิ่มขึ้นและอีกวันหนึ่งได้มาหรือเขาอาจจะได้ยินเสียงเคาะนุ่มประตู

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อารากอร์นจ้องเงียบที่ยังพรายอยู่ในอ้อมแขนของเขา เงาตาย เขาไม่สามารถเชื่อว่าที่ปรึกษาของเขา แสงของเขา ความรักของเขาได้ทิ้งเขาไป เขานั่งอยู่กับเอลฟ์มาตลอดคืน จับเค้ามาใกล้ๆ และโยกเขาเบาๆ เมื่อเขาได้เสมอต้องการที่จะทำ ในความเศร้าโศกของเขา , เขาจะไม่สังเกตเห็นว่าดวงอาทิตย์มีเพิ่มขึ้น และอีกวันก็มา หรือเขาอาจจะได้ยินเสียงเคาะเบาๆที่ประตู