An infinitive form, that uses the p

An infinitive form, that uses the plain form of the verb and the preposition to, is used for verbal clauses that are syntactically subordinate to a finite verbal clause. Finite verbal clauses are those that are formed around a verb in the present or preterit form. In clauses with auxiliary verbs they are the finite verbs and the main verb is treated as a subordinate clause. For example, he has to go where only the auxiliary verbhave is inflected for time and the main verb to go is in the infinitive, or in a complement clause such as I saw him leave, where the main verb is to seewhich is in a preterite form, and leave is in the infinitive.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบ infinitive ที่ใช้รูปแบบธรรมดาของคำกริยาและคำบุพบทที่จะถูกนำมาใช้สำหรับคำสั่งด้วยวาจาที่มีผู้ใต้บังคับบัญชาเพื่อ syntactically ข้อ จำกัด ทางวาจา ข้อ จำกัด ทางวาจาเป็นผู้ที่จะเกิดขึ้นรอบกริยาในรูปแบบปัจจุบันหรืออดีตกาลที่ ในประโยคที่มีกริยาช่วยพวกเขาเป็นคำกริยา จำกัด และคำกริยาหลักจะถือว่าเป็นข้อผู้ใต้บังคับบัญชา ยกตัวอย่างเช่นเขาได้ไปที่เพียง verbhave เสริมผันสำหรับเวลาและคำกริยาหลักที่จะไปอยู่ใน infinitive หรือในประโยคที่สมบูรณ์เช่นผมเห็นเขาออกจากที่คำกริยาหลักคือการ seewhich อยู่ในอดีตกาล รูปแบบและการลาอยู่ใน infinitive

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อคืนเป็นยังไงบ้างเมื่อคืนเป็นยังไงบ้าง