Previous Chapter Next ChapterChapte

Previous Chapter Next Chapter
Chapter 170: Lonely Sang Luo

Meng Hao was filled with regret. He should never have asked that question. He’d had no clue the meat jelly would talk on and on at such length. He took a deep breath, but before he could speak, the meat jelly’s expression brightened.

“Oh, I know. You haven’t reached Core Formation, so it can’t come out. Hahaha! It can’t come out….”

Meng Hao lowered his head, filled with helplessness. He looked at the meat jelly with a bitter smile.

He ground his teeth for a long moment before saying, “If you don’t shut up, I’m going to take you back to the Black Sieve Sect!” He really just wanted to give voice to the frustration caused by the constant droning in his ears.

“That’s okay. In any case, I’ve bonded a master, so it would be useless. Refining me would require refining you. Eee?” A dumbfounded look filled the meat jelly’s face. It thought for a moment. “That’s a good idea! I wonder what it would feel like if we got refined together. Let me think.” A look of anticipation covered its face, causing Meng Hao too seem even more hopeless.

“How exactly can I get you to leave?” he said with a bitter laugh. His voice was softer this time.

Hearing this, the meat jelly instantly looked much more serious that before. Its voice solemn, it began to speak. Meng Hao ignored it, looking up into the air for the time it takes an incense stick to burn.

“… in short, I will definitely never leave you! I need to convert that bird. Until I convert it, I’ll never leave!”

Meng Hao had always thought of himself as very focused. Once he set his mind to something, he couldn’t be distracted. But now, he realized, that was before he had met the meat jelly.

Be it he himself, or some other consummate expert, anyone who met this garrulous, long-winded thing would surely be driven crazy…. Meng Hao took a deep breath. He now had a much better understanding of the thing’s personality. It must not be given a conversation topic! He lowered his head, and after about an hour had reached a state in which he could somewhat ignore the chattering in his ear. Despite the meat jelly’s constant talking, Meng Hao took out the Sieve Earth Pill and began to examine it.

An earnest expression filled his face, but it was very hard to ignore the endless rambling. That was especially true when the meat jelly flew off of his head and landed in front of him. It seemed that it felt humiliated to be ignored.

“You can’t do that. It’s immoral!!” it cried, launching into another tirade.

Soon, night approached, and Meng Hao’s face was covered with exhaustion. Buzzing filled his ears, and his eyes were bloodshot as he completely ignored the meat jelly. It was with despair that he had discovered that even if it wasn’t given a conversation topic, the meat jelly would still continue to talk.

Until dawn. Until the next night. The moon hung brightly in the sky.

And then, finally, it seemed as the meat jelly had run out of things to talk about it. Meng Hao let out a sigh, and as he did, the meat jelly flew out to the lake shore and… began to talk to the fish within the lake….

Meng Hao let out another sigh of relief. He pulled out the copper mirror and the Spirit Stones given to him by the Xiao clan. He placed the Sieve Earth Pill onto the mirror and duplicated a single one. He thought for a moment, and then produced a jade slip. He branded it with Spiritual Sense, then flicked it out the window. Moments later, the young Xiao Clan woman approached nervously, leading a Spirit monkey with her.

The monkey screeched as it approached. The young woman looked off toward the lake shore for a moment, at the meat jelly hat, which was currently shouting out toward the lake.

“Xiao Caifeng 1 greets the elder generation,” she said, pulling her gaze from the meat jelly back to Meng Hao and the lightning mist which surrounded him. She bowed in greeting, and then proffered the leash which bound the Spirit monkey. Meng Hao’s eyes opened. Without a word, he sent an Earth Sieve Pill flying toward the monkey. The monkey consumed it instantly.

It let out a few screeches, and its eyes rolled about. Meng Hao’s eyes glittered as he observed, probing the monkey with his Spiritual Sense. Suddenly, the moonlight in the sky seemed to form threads which the monkey began to absorb. A contended look slowly filled the monkey’s eyes.

About four hours passed in which Meng Hao observed the monkey, and Xiao Caifeng stood patiently off to the side.

Finally, Meng Hao nodded.

“Very good,” he said coolly. Xiao Caifeng let out a sigh of relief. Clasping hands and bowing to Meng Hao, she led the monkey away. It was obviously much more powerful than it had been before.

Meng Hao lowered his head thoughtfully. Using the Spirit Stones provided by the Xiao Clan, he began to duplicate the pill. The pill’s full name was Moon Sieve Mother Earth Pill, and could only be consumed at night. It used the moonlight as nourishment, and provided excellent results.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทก่อนหน้านี้บทต่อไปบทที่ 170: โดดเดี่ยวซาง Luoเมงเฮาก็เต็มไป ด้วยความเสียใจ เขาจะไม่เคยได้ถามคำถาม เขาได้มีเงื่อนงำไม่วุ้นเนื้อจะคุย และความยาวดังกล่าว เขาเอาหายใจลึก ๆ แต่ก่อนเขาพูดได้ นิพจน์ของเจลลี่เนื้อผิวใส"โอ้ ฉันรู้ คุณยังไม่ถึงหลักก่อ ดังนั้นมันไม่ออกมา Hahaha มันไม่ออกมา..."เมงเฮาลงหัวเขา เต็มไป ด้วยทำอะไรไม่ถูก เขามองไปที่เจลลี่เนื้อดีขมเขาดินฟันของเขาสำหรับช่วงเวลาที่ยาวนานก่อนพูด "ถ้าคุณไม่ปิด ฉันจะนำคุณกลับไปนิกายตะแกรงดำ" เขาแค่ต้องการเสียงให้เสียงที่เกิดจากค่าคงที่หึ่งในหูของเขา"ไม่เป็นไร ในกรณีใด ๆ ผมได้ผูกมัดหลัก จึงจะไม่มีประโยชน์ การกลั่นฉันจะต้องมีการกลั่นคุณ Eee " ดูมหาศาลเต็มใบหน้าของเจลลี่เนื้อ มันคิดครู่หนึ่ง "นั่นเป็นความคิดที่ดี ผมสงสัยว่า อะไรมันจะรู้สึกเหมือนถ้าเราได้กลั่นด้วยกัน ผมคิดว่า " ลักษณะของความคาดหวังที่ครอบคลุมของใบหน้า สาเหตุ Meng ห้าวเกินไปดูเหมือนยิ่งสิ้นหวัง"วิธีการว่าได้คุณจะปล่อยให้" เขากล่าวพร้อมกับหัวเราะขม เสียงของเขานุ่มเป็นครั้งนี้ได้ยินนี้ เจลลี่เนื้อทันทีดูจริงจังมากขึ้นก่อนที่ ของเสียงขรึม เริ่มพูด เมงเฮาละเว้น มองขึ้นไปในอากาศสำหรับเวลาใช้ติดธูปจะเขียน"...ในระยะสั้น ฉันจะไม่แน่นอนทำให้คุณ ต้องการนกที่แปลง จนแปลง ฉันจะไม่ปล่อยให้"เมงเฮาได้เสมอคิดว่า ตัวเองเป็นเน้นมาก เมื่อเขากำหนดใจของเขา เขาไม่ฟุ้งซ่าน แต่ตอน นี้ เขาตระหนัก นั่นคือก่อนที่เขาได้พบเจลลี่เนื้อไม่ว่าจะเป็นเขาเอง หรือบางอื่น ๆ สมบูรณ์ผู้เชี่ยวชาญ ผู้ที่ได้พบสิ่งนี้ garrulous, long-winded จะย่อมต้องขับบ้า... เมงเฮาเอาลมหายใจลึก ตอนนี้เขามากเข้าใจบุคลิกภาพของสิ่งของ มันไม่ให้หัวข้อสนทนา เขาลงหัวของเขา และหลังจากชั่วโมงได้มาถึงสถานะที่ซึ่งเขาสามารถค่อนข้างไม่สนใจ chattering ในหู แม้ มีค่าคงของเนื้อวุ้นพูดคุย เมงเฮาเอาออกยาโลกตะแกรง และเริ่มตรวจสอบนิพจน์อย่างจริงจังเต็มใบหน้าของเขา แต่มันก็ยากมากที่จะละเว้น rambling สิ้นสุด ที่เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเนื้อเจลลี่บินออกจากหัวของเขา และที่ดินหน้าเขา ดูเหมือนว่า มันรู้สึกว่าควยจะถูกละเว้น"คุณทำไม่ มันเป็นศีลธรรม!!"มันร้องไห้ เปิดตัวในอีกหลายเร็ว ๆ นี้ ทาบทามคืน และเมงเฮาหน้าถูกปกคลุม ด้วยอ่อนเพลีย หึ่งกรอกหูของเขา และตา bloodshot เป็นเขาละเว้นเนื้อวุ้นสมบูรณ์นี้ ด้วยความสิ้นหวังที่เขาได้ค้นพบว่า แม้ว่ามันไม่ได้ให้หัวข้อสนทนา เจลลี่เนื้อจะยังคงคุยกันต่อ ได้จนกระทั่งรุ่งอรุณ จนกระทั่งคืนถัดไป ดวงจันทร์สดใสแขวนในท้องฟ้าแล้ว ในที่สุด เหมือนเจลลี่เนื้อมีการเรียกใช้จากพูดคุยเกี่ยวกับมัน เมงเฮาให้ออกด้วย[ และขณะที่เขาทำ วุ้นเนื้อบินออกไปยังชายฝั่งทะเลสาบ และ... เริ่มที่จะพูดคุยกับปลาในทะเลสาบ...เมงเฮาให้ออกแยกกันอีกของบรรเทา เขาดึงออกกระจกทองแดงและหินวิญญาณที่ได้รับกองทัพเซียว เขาวางยาโลกตะแกรงลงบนกระจก และซ้ำกันเป็นหนึ่งเดียว เขานึกอยู่ครู่ และผลิตใบหยกแล้ว เขามีตราสินค้ากับความรู้สึกทางจิตวิญญาณ แล้ว flicked ออกไปนอกหน้าต่าง ช่วงเวลาต่อมา สาวตระกูลเซียวทาบทามกรุงเทพฯ นำวิญญาณลิงกับเธอลิง screeched ตามที่ได้รับการทาบทาม หญิงสาวมองออกไปทางทะเลสาบสำหรับสักครู่ หมวกเจลลี่เนื้อ ซึ่งกำลังตะโกนออกไปทางทะเลสาบ"เซียว Caifeng 1 ทักทายรุ่นพี่ เธอกล่าว ดึงเธอจ้องมองจากวุ้นเนื้อกลับไปเฮาเมงและหมอกฟ้าผ่าซึ่งล้อมรอบเขา เธอโค้งคำนับทักทาย แล้ว proffered รั้งซึ่งผูกวิญญาณลิง ดวงตาของเมงเฮาเปิด โดยไม่คำ เขาส่งยาตะแกรงโลกบินสู่ลิง ลิงใช้มันทันทีมันให้ออกกี่ screeches และตารีดเกี่ยวกับ เมงเฮาตาแวววาวเป็นเขาสังเกต ละเอียดลิง มีความรู้สึกทางจิตวิญญาณของเขา ทันใดนั้น แสงจันทร์ในท้องฟ้าที่ดูเหมือนจะหัวข้อแบบฟอร์มซึ่งลิงเริ่มดูดซับ ดู contended ช้าเต็มตาของลิงเวลาประมาณสี่ชั่วโมงผ่านไปที่เมงเฮาสังเกตลิง และเสี่ยว Caifeng ยืนอดทนออกไปด้านข้างในที่สุด เฮาเมงเลยต้อง"ดีมาก เขากล่าวว่า เฉย เสี่ยว Caifeng ให้ออกด้วย[บรรเทา กุมมือ และโค้งให้เฮาเมง เธอนำลิงไป มันก็มีประสิทธิภาพอย่างเห็นได้ชัดมากขึ้นกว่าจะได้รับก่อนเฮา เมงลดลงศีรษะของเขาอย่างพิถีพิถัน เขาเริ่มใช้หินวิญญาณโดยกองทัพเซียว ซ้ำยา ชื่อเต็มของยามูนตะแกรงแม่โลกยา และอาจจะใช้เวลากลางคืน มันใช้แสงจันทร์บำรุง และให้ผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนหน้านี้บทบทต่อไป
บทที่ 170: เหงา Sang Luo เม้งเฮาก็เต็มไปด้วยความเสียใจ เขาไม่ควรจะถามคำถามว่า เขาต้องการมีเงื่อนงำเนื้อวุ้นจะพูดคุยบนและบนที่มีความยาวดังกล่าว เขาเอาลมหายใจลึก แต่ก่อนที่เขาจะพูดการแสดงออกของเนื้อวุ้นสว่าง. "โอ้ฉันรู้ว่า คุณยังไม่ได้ถึงการก่อตัวหลักดังนั้นจึงไม่สามารถออกมา ฮ่า ๆ ๆ ๆ ! มันไม่สามารถออกมา ... . " เม้งเฮาลดลงหัวของเขาเต็มไปด้วยการทำอะไรไม่ถูก เขามองไปที่เนื้อวุ้นด้วยรอยยิ้มขม. เขาพื้นดินฟันของเขาสำหรับช่วงเวลานานก่อนที่จะพูดว่า "ถ้าคุณไม่หุบปากฉันจะพาคุณกลับไปที่ตะแกรงสีดำนิกาย!" เขาแค่อยากจริงๆ เพื่อให้เสียงไปสู่ความยุ่งยากที่เกิดจากการหึ่งคงที่ในหูของเขา. "ก็ไม่เป็นไร ในกรณีใด ๆ ผมเคยผูกมัดหลักดังนั้นมันจะไร้ประโยชน์ กลั่นฉันจะต้องมีการปรับแต่งให้คุณ Eee? "ดูตะลึงเต็มใบหน้าของเนื้อวุ้น มันคิดว่าสักครู่ "นั่นเป็นความคิดที่ดี! ผมสงสัยว่ามันจะรู้สึกเหมือนว่าเราได้จากการกลั่นด้วยกัน ให้ฉันคิดว่า. "ดูจากความคาดหมายปกคลุมใบหน้าของมันก่อให้เกิดเม้งเฮาเกินไปดูเหมือนแม้สิ้นหวังมากขึ้น. " วิธีการว่าฉันจะได้รับคุณจะออก? "เขากล่าวพร้อมกับหัวเราะขม เสียงของเขานุ่มเวลานี้. ได้ยินอย่างนี้แล้วเนื้อวุ้นทันทีมองอย่างจริงจังมากขึ้นก่อนที่จะ เสียงขึงขังมันก็เริ่มที่จะพูด เม้งเฮาละเว้นมันมองขึ้นไปในอากาศสำหรับเวลาที่ใช้ติดที่จะเผาไหม้ธูป. " ... ในระยะสั้นผมแน่นอนจะไม่ปล่อยให้คุณ! ฉันต้องแปลงนกที่ จนกว่าฉันจะแปลงมันฉันจะไม่มีวันทิ้ง! " เม้งเฮาเคยคิดเสมอว่าตัวเองเป็นที่มุ่งเน้นมาก เมื่อเขาตั้งจิตใจของเขากับสิ่งที่เขาจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน แต่ตอนนี้เขารู้ว่าก่อนที่เขาจะได้พบกับเจลลี่เนื้อ. ไม่ว่าจะเป็นตัวเขาเองหรือบางผู้เชี่ยวชาญอื่น ๆ สมบูรณ์ทุกคนที่พบนี้พูดพล่ามสิ่งที่ยืดยาวก็จะถูกผลักดันบ้า ... เม้งเฮาเอาลมหายใจลึก ตอนนี้เขามีความเข้าใจที่ดีมากของบุคลิกภาพสิ่งที่ จะต้องไม่ได้รับหัวข้อการสนทนา! เขาลดลงหัวของเขาและหลังจากนั้นประมาณหนึ่งชั่วโมงก็มาถึงรัฐในการที่เขาค่อนข้างจะละเว้นการพูดพล่อยในหูของเขา แม้จะมีการพูดคุยอย่างต่อเนื่องเนื้อวุ้นของเม้งเฮาเอายาตะแกรงโลกและเริ่มที่จะตรวจสอบ. สีหน้าจริงจังเต็มใบหน้าของเขา แต่มันก็เป็นเรื่องยากมากที่จะไม่สนใจเดินเตร่ที่ไม่มีที่สิ้นสุด นั่นคือความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเนื้อวุ้นบินออกจากศีรษะของเขาและที่ดินในด้านหน้าของเขา ดูเหมือนว่ามันให้ความรู้สึกละอายใจที่จะละเลย. "คุณไม่สามารถทำเช่นนั้น มันเป็นเรื่องที่ผิดศีลธรรม !! "มันร้องเปิดตัวเข้ามาด่าอีก. เร็ว ๆ นี้คืนเข้าหาและใบหน้าเม้งเฮาส์ถูกปกคลุมด้วยความอ่อนเพลีย หึ่งที่เต็มไปด้วยหูของเขาและดวงตาของเขาแดงก่ำในขณะที่เขาสมบูรณ์ละเว้นเนื้อเจลลี่ มันก็มีความสิ้นหวังว่าเขาได้ค้นพบว่าถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้รับหัวข้อสนทนาเนื้อวุ้นจะยังคงดำเนินต่อไปที่จะพูดคุย. จนถึงเช้า จนกระทั่งในคืนถัดไป ดวงจันทร์แขวนสดใสในท้องฟ้า. และแล้วในที่สุดก็ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเนื้อวุ้นได้หมดสิ่งที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ เม้งเฮาให้ออกถอนหายใจและขณะที่เขาทำเยลลี่เนื้อบินออกไปยังฝั่งทะเลสาบและ ... เริ่มที่จะพูดคุยกับปลาที่อยู่ในทะเลสาบ ... . เม้งเฮาให้ออกถอนหายใจโล่งอีก เขาดึงออกมาจากกระจกทองแดงและก้อนหินวิญญาณให้กับเขาโดยแซ่เสี่ยว เขาวางยาตะแกรงโลกลงบนกระจกและซ้ำหนึ่งเดียว เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วผลิตใบหยก เขาตราหน้ามันด้วยความรู้สึกทางจิตวิญญาณแล้วสะบัดมันออกไปนอกหน้าต่าง ช่วงเวลาต่อมาหญิงสาวแซ่เสี่ยวเข้าหาประหม่านำลิงวิญญาณกับเธอ. ลิง screeched ขณะที่มันเดินเข้ามาใกล้ หญิงสาวมองออกไปทางริมฝั่งทะเลสาบสำหรับช่วงเวลาที่หมวกเนื้อเจลลี่ซึ่งปัจจุบันตะโกนออกไปทางทะเลสาบ. "เสี่ยว Caifeng 1 ทักทายรุ่นพี่" เธอกล่าวดึงสายตาของเธอจากเนื้อวุ้นกลับไป เม้ง Hao และหมอกฟ้าผ่าที่ล้อมรอบเขา เธอโค้งคำนับทักทายแล้วยื่นข่มซึ่งผูกพันลิงพระวิญญาณ ตาเม้งเฮาเปิด โดยไม่ต้องคำที่เขาส่งยาโลกตะแกรงบินไปยังลิง ลิงบริโภคได้ทันที. มันให้ออกไม่กี่แหลมและตารีดเกี่ยวกับ ตาเม้งเฮาส์ glittered ในขณะที่เขาสังเกตแหย่ลิงด้วยความรู้สึกจิตวิญญาณของเขา ทันใดนั้นแสงจันทร์ในท้องฟ้าดูเหมือนจะฟอร์มหัวข้อซึ่งลิงที่จะเริ่มต้นในการดูดซับ ดูเกี่ยงช้าที่เต็มไปด้วยลิงตา. ประมาณสี่ชั่วโมงผ่านไปในที่ที่เม้งเฮาสังเกตลิงและเสี่ยว Caifeng ยืนอดทนออกไปด้านข้าง. สุดท้ายเม้งเฮาพยักหน้า. "ดีมาก" เขากล่าวว่าเฉย เสี่ยว Caifeng ให้ออกถอนหายใจด้วยความโล่งอก กุมมือและโค้งเม้งเฮาเธอนำลิงออกไป มันเห็นได้ชัดว่ามีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าที่เคยเป็นมาก่อน. เม้งเฮาลดลงหัวของเขาคิด โดยใช้หินวิญญาณที่มีให้โดยเสี่ยวแซ่เขาเริ่มที่จะทำซ้ำยา ชื่อเต็มของยาเป็นยาดวงจันทร์ตะแกรงแม่ธรณีและมีเพียงสามารถนำมาบริโภคได้ในเวลากลางคืน มันใช้แสงจันทร์บำรุงและให้ผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยม