In the last stanza, there is a meta

In the last stanza, there is a metaphor. The poet compares his days to something tangible or concrete which can be fastened together. He also compares his love for nature to a rope with with his days are bond together. This image shows that the poet wishes that his intimate connection with nature should be so lasting and permanent that everyday of his life can be connected with the other by the link of natural love. He compares days to ring of a chain. Its rings are linked together strongly. The word "wish" shows the poet's keen desire and hope to spend the rest of his life attached to nature. He yearns to have the love of nature to the end of his life. This reflects the poet's strong love for nature. The poet uses verb to be in different tenses or forms. This goes with the development and growth of man's life. The verb "was" refers to the past of is life and childhood. The verb "is" refers to the present period of his life or manhood. Verb "be" refers to the future period of the speaker's life when he grows old. This reflects his desire to make his love of nature unceasing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบทที่ผ่านมามีคำอุปมา กวีเปรียบเทียบวันเวลาของเขากับสิ่งที่จับต้องได้หรือคอนกรีตซึ่งสามารถยึดเข้​​าด้วยกัน นอกจากนี้เขายังเปรียบเทียบความรักของเขาธรรมชาติเชือกด้วยกับวันเวลาของเขาพันธบัตรร่วมกัน ภาพนี้แสดงให้เห็นว่ากวีประสงค์ว่าการเชื่อมต่อที่ใกล้ชิดกับธรรมชาติของเขาควรจะเป็นอย่างยั่งยืนและถาวรที่ในชีวิตประจำวันของชีวิตของเขาสามารถเชื่อมต่อกับคนอื่น ๆ โดยการเชื่อมโยงของความรักธรรมชาติ เขาเปรียบเทียบวันไปที่แหวนของห่วงโซ่ แหวนของมันมีการเชื่อมโยงกันอย่างมาก คำว่า "ความปรารถนา" แสดงให้เห็นถึงความปรารถนาที่กระตือรือร้นของกวีและหวังว่าจะใช้เวลาที่เหลือของชีวิตของเขาติดอยู่กับธรรมชาติ เขาแยกตัวที่จะมีความรักของธรรมชาติที่จะจบชีวิตของเขา นี้สะท้อนให้เห็นถึงความรักที่แข็งแกร่งของกวีธรรมชาติ กวีใช้คำกริยาที่จะอยู่ในกาลที่แตกต่างกันหรือรูปแบบ นี้ไปกับการพัฒนาและการเจริญเติบโตของชีวิตมนุษย์ คำกริยา "เป็น" หมายถึงการที่ผ่านมาของชีวิตและเป็นวัยเด็ก คำกริยา "เป็น" หมายถึงยุคปัจจุบันของชีวิตหรือความเป็นลูกผู้ชายของเขา กริยา "เป็น" หมายถึงระยะเวลาในอนาคตของชีวิตของผู้พูดเมื่อเขาเติบโตเก่า นี้สะท้อนให้เห็นถึงความปรารถนาของเขาที่จะทำให้ความรักของเขาที่มีลักษณะไม่เสื่อมคลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชั่วโมงเร่งด่วนที่แล้ว มีการอุปมาอุปมัย กวีเปรียบเทียบวันจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน หรือคอนกรีต ซึ่งสามารถยึดเข้าด้วยกัน เขายังเปรียบเทียบความรักของเขาสำหรับธรรมชาติเชือกกับวันของเขาเป็นพันธบัตรร่วมกันภาพนี้แสดงให้เห็นว่ากวีต้องการการเชื่อมต่อที่ใกล้ชิดกับ ธรรมชาติควรให้ยั่งยืนและถาวรว่าทุกวันของชีวิตของเขาที่สามารถเชื่อมต่อกับอื่น ๆโดยการลิงค์ของรักธรรมชาติ เขาเปรียบเทียบวันแหวนโซ่ แหวนมันเชื่อมโยงกันอย่างมาก คำว่า " ต้องการ " แสดงให้เห็นถึงความปรารถนาของกวีกระตือรือร้นและหวังว่าจะใช้ชีวิตติดธรรมชาติเขาจะได้รักธรรมชาติไปยังจุดสิ้นสุดของชีวิตของเขา นี้สะท้อนให้เห็นถึงกวีความรักที่แข็งแกร่งสำหรับธรรมชาติ กวีใช้กริยาเป็นคนละกาล หรือรูปแบบ นี้ไปพร้อมกับการพัฒนาและการเจริญเติบโตของชีวิตของมนุษย์ คำกริยา " เป็น " หมายถึง อดีตของชีวิต และวัยเด็ก คำกริยา " เป็น " หมายถึงช่วงเวลาปัจจุบันของชีวิตของเขา หรือ ความเป็นชาย" เป็นกริยา หมายถึง อนาคต ช่วงชีวิตของผู้พูดเมื่อเขาเติบโตเก่า นี้สะท้อนให้เห็นถึงความปรารถนาของเขาที่จะให้เขารักธรรมชาติ
ตลอดไป .