In the present study, none of the ‘

In the present study, none of the ‘rollovers to supine’ were consistent with their being used as gestures of submission by playing dogs. Rather, a large majority was used tactically during play fighting, while the few that were used as signals were used to solicit playful contact. Therefore, the present study questions the assumptions that rollovers occurring during play signify submission and that asymmetries in their use necessarily reflects differing social status (Bauer and Smuts, 2007, Fox, 1969 and Ward et al., 2008). It is possible, however, that in studies where dogs have an established, prior relationship with each other, some rollovers could function to indicate submission (Ward et al., 2008). Nonetheless, as the analyses presented here make clear, this must be demonstrated empirically, not assumed.

This has implications for how dogs negotiate their playful interactions. Two means of ensuring that play fights do not escalate into serious fights have been proposed. First, during play, the animals follow what has been termed the “50–50” rule (Altmann, 1962), whereby both partners have near equal opportunity to get the upper hand during an encounter, and so ensure reciprocity. Indeed, a game theory simulation showed that play fights become increasingly likely to escalate the further from parity the interactions deviate (Dugatkin and Bekoff, 2003). Second, an animal uses play signals to telegraph to another animal that the impending contact will be playful (Bekoff, 1995) or to signify that a potentially ambiguous maneuver during play is actually playful (Aldis, 1975). The two, of course, can work in concert, with play signals being used in situations in which there may be some ambiguity as to whether the rule of reciprocity is being followed (Pellis and Pellis, 1996).

The considerable asymmetry in the rates of adopting the supine position by playing dogs (Ward et al., 2008) led to the 50–50 rule being challenged as a necessary component in the maintenance of play. At the least, such marked asymmetry would suggest that some species can tolerate considerable deviation from parity and still remain playful (Bauer and Smuts, 2007). Indeed, while juvenile rats engage in actions that tend to mitigate any one partner maintaining the most advantageous position, so ensuring that interactions are reciprocal (Foroud and Pellis, 2002), adult playful interactions can be markedly asymmetrical (Pellis et al., 1993). However, as shown here, an asymmetry in the adoption of a supine posture need not reflect an asymmetry in the relationship structure of playing dogs. Such asymmetries are more likely to emerge from individual differences in playfulness and play style (Pellis and McKenna, 1992), set in the context of the particularities presented by the dyad itself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษาปัจจุบัน ไม่ 'รางวัลการ supine' ได้สอดคล้องกับการใช้เป็นรูปแบบลายเส้นของส่งโดยเล่นสุนัข ค่อนข้าง ขนาดใหญ่ส่วนใหญ่ใช้ tactically ในระหว่างการต่อสู้ ในขณะถูกใช้เป็นสัญญาณที่เคยชวนติดต่อขี้เล่นเล่น ดังนั้น การศึกษานำเสนอคำถามสมมติฐานว่า รางวัลที่เกิดขึ้นในระหว่างการเล่นมีความหมายส่ง และที่ asymmetries ในการใช้จำเป็นต้องสะท้อนให้เห็นถึงสถานะทางสังคมแตกต่างกัน (Bauer และ Smuts, 2007, Fox, 1969 และ Ward et al., 2008) ก็ได้ อย่างไรก็ตาม ว่า ศึกษาที่สุนัขมีความสัมพันธ์ที่กำหนดขึ้น ก่อนกัน รางวัลบางอย่างสามารถทำงานเพื่อบ่งชี้การส่ง (Ward et al., 2008) กระนั้น เป็นการวิเคราะห์ที่นำเสนอให้ชัดเจน นี้ต้องสามารถแสดง empirically สันนิษฐานไม่นี้มีผลสำหรับวิธีสุนัขเจรจาโต้ตอบความขี้เล่น สองหมายถึงของเล่นที่ไม่ได้เลื่อนระดับต่อสู้เป็นการต่อสู้อย่างจริงจังมั่นใจได้รับการเสนอชื่อ ในระหว่างการเล่น สัตว์ตามที่เรียกว่าการ " 50-50" กฎ (Altmann, 1962), โดยทั้งคู่ได้ใกล้โอกาสรับมือบนในระหว่างการเผชิญหน้า และดังนั้น มั่นใจ reciprocity แน่นอน การจำลองทฤษฎีเกมพบที่เล่นต่อสู้เป็นมากโอกาสที่จะเลื่อนระดับต่อไปจากพาริตี้ โต้ตอบบัน (Dugatkin และ Bekoff, 2003) สอง สัตว์ใช้สัญญาณเล่นส่งโทรเลขไปสัตว์อื่นที่ ติดต่อใกล้จะขี้เล่น (Bekoff, 1995) หรือมีความหมายว่าคู่อาจไม่ชัดเจนระหว่างเล่นขี้เล่นจริง (Aldis, 1975) สอง หลักสูตร สามารถทำงานในคอนเสิร์ต กับสัญญาณการเล่นที่ใช้ในสถานการณ์ที่อาจมีความคลุมเครือบางเป็นว่ากฎของ reciprocity กำลังตาม (Pellis และ Pellis, 1996)Asymmetry จำนวนมากในราคาพิเศษของใช้ตำแหน่ง supine โดยเล่นสุนัข (Ward et al., 2008) นำไปสู่กฎ 50 – 50 ถูกท้าทายเป็นคอมโพเนนต์ที่จำเป็นในการบำรุงรักษาของเล่น ที่น้อยที่สุด asymmetry ทำเครื่องหมายดังกล่าวจะแนะนำว่า บางชนิดสามารถทนต่อความแตกต่างมากจากพาริตี้ และยังคง ขี้เล่น (Bauer และ Smuts, 2007) แน่นอน ในขณะที่หนูเยาวชนมีส่วนร่วมในการดำเนินการที่มีแนวโน้มที่จะบรรเทาใด ๆ หนึ่งคู่รักษาตำแหน่งได้ประโยชน์มากที่สุด ดังนั้น ลูกค้าโต้ตอบซึ่งกันและกัน (Foroud และ Pellis, 2002), โต้ผู้ใหญ่ขี้เล่นได้อย่างเด่นชัด asymmetrical (Pellis et al., 1993) อย่างไรก็ตาม เหมือนที่นี่ asymmetry ที่ในท่า supine ที่ยอมรับต้องไม่สะท้อนการ asymmetry ในโครงสร้างความสัมพันธ์ของเล่นสุนัข Asymmetries ดังกล่าวมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นจากความแตกต่างแต่ละแบบ playfulness และเล่น (Pellis และ McKenna, 1992), ตั้งอยู่ในบริบทของ particularities ที่นำเสนอ โดย dyad เอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษาปัจจุบันไม่มี 'rollovers จะหงาย' มีความสอดคล้องกับความเป็นอยู่ของพวกเขาใช้เป็นท่าทางที่ยื่นโดยการเล่นกับสุนัข แต่ส่วนใหญ่ถูกใช้กลวิธีในระหว่างการต่อสู้เล่นในขณะที่ไม่กี่แห่งที่ถูกนำมาใช้เป็นสัญญาณถูกนำมาใช้เพื่อเรียกร้องการติดต่อขี้เล่น ดังนั้นการศึกษานี้ถามสมมติฐานที่ rollovers ที่เกิดขึ้นในระหว่างการเล่นมีความหมายว่าการส่งและความไม่เท่าเทียมในการใช้งานของพวกเขาจำเป็นต้องสะท้อนให้เห็นถึงสถานะทางสังคมที่แตกต่างกัน (บาวเออร์และเขม่า 2007 ฟ็อกซ์วอร์ดปี 1969 และ et al., 2008) มันเป็นไปได้อย่างไรที่ในการศึกษาที่สุนัขได้จัดตั้งความสัมพันธ์ก่อนกับแต่ละอื่น ๆ rollovers บางคนอาจทำงานเพื่อบ่งชี้ถึงการส่ง (วอร์ด et al., 2008) อย่างไรก็ตามในขณะที่การวิเคราะห์ที่นำเสนอนี้ให้ชัดเจนนี้จะต้องแสดงให้เห็นถึงสังเกตุไม่สันนิษฐาน. นี้มีผลกระทบต่อวิธีการเจรจาต่อรองปฏิสัมพันธ์สุนัขขี้เล่นของพวกเขา สองหมายถึงการสร้างความมั่นใจว่าการต่อสู้เล่นไม่บานปลายเข้าสู่การต่อสู้ที่รุนแรงได้รับการเสนอ ครั้งแรกในระหว่างการเล่นสัตว์ที่ติดตามสิ่งที่ถูกเรียกว่า "50-50" กฎ (Altmann, 1962) โดยทั้งคู่ได้ใกล้โอกาสที่เท่าเทียมกันที่จะได้รับบนมือในระหว่างการเผชิญหน้าและเพื่อให้แน่ใจว่าการแลกเปลี่ยน อันที่จริงทฤษฎีเกมจำลองแสดงให้เห็นว่าการต่อสู้เล่นกลายเป็นโอกาสมากขึ้นที่จะขยายเพิ่มเติมจากความเท่าเทียมกันปฏิสัมพันธ์เบี่ยงเบน (Dugatkin และ Bekoff, 2003) ประการที่สองสัตว์ใช้สัญญาณเล่นโทรเลขสัตว์อื่นที่กำลังจะมาติดต่อจะขี้เล่น (Bekoff, 1995) หรือมีความหมายว่าการซ้อมรบที่ไม่ชัดเจนอาจเกิดขึ้นในระหว่างการเล่นขี้เล่นจริง (Aldis, 1975) สองของหลักสูตรสามารถทำงานในคอนเสิร์ตที่มีสัญญาณการเล่นที่ถูกนำมาใช้ในสถานการณ์ที่อาจจะมีความคลุมเครือบางส่วนเป็นไปได้ว่ากฎของการแลกเปลี่ยนจะถูกตาม (PELLIS และ PELLIS, 1996). สมส่วนมากในอัตรา ใช้ท่านอนหงายโดยการเล่นสุนัข (วอร์ด et al., 2008) จะนำไปสู่การปกครอง 50-50 ถูกท้าทายเป็นส่วนประกอบที่จำเป็นในการบำรุงรักษาของการเล่น อย่างน้อยสมส่วนทำเครื่องหมายดังกล่าวจะชี้ให้เห็นว่าบางชนิดสามารถทนต่อการเบี่ยงเบนมากจากความเท่าเทียมกันและยังคงขี้เล่น (บาวเออร์และเขม่า 2007) แท้จริงในขณะที่หนูเด็กและเยาวชนมีส่วนร่วมในการกระทำที่มีแนวโน้มที่จะลดหุ้นส่วนคนใดคนหนึ่งที่ยังคงรักษาตำแหน่งที่ได้เปรียบมากที่สุดเพื่อให้มั่นใจว่ามีปฏิสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน (Foroud และ PELLIS, 2002) ปฏิสัมพันธ์ขี้เล่นผู้ใหญ่อาจจะไม่สมดุลอย่างเห็นได้ชัด (PELLIS et al., 1993) . อย่างไรก็ตามในขณะที่แสดงที่นี่ไม่สมดุลในการยอมรับของท่าหงายไม่จำเป็นต้องสะท้อนให้เห็นถึงความไม่สมดุลในโครงสร้างความสัมพันธ์ของสุนัขเล่น ความไม่เท่าเทียมดังกล่าวมีแนวโน้มที่จะโผล่ออกมาจากความแตกต่างของแต่ละบุคคลในความสนุกสนานและสไตล์การเล่น (PELLIS และ McKenna, 1992) ตั้งอยู่ในบริบทของลักษณะเฉพาะที่นำเสนอโดย dyad ตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการศึกษาครั้งนี้ไม่มีรางวัลในการแข่งขันที่จะขี้เกียจ ' ' ที่สอดคล้องกับการใช้ท่าทางที่ยื่นโดยเล่นสุนัข แต่ส่วนใหญ่ใช้กลยุทธ์ในระหว่างการเล่นการต่อสู้ ในขณะที่ไม่กี่ที่ใช้เป็นสัญญาณที่ใช้เพื่อการติดต่อขี้เล่น ดังนั้นการศึกษาคำถามสมมติฐานที่รางวัลในการแข่งขันที่เกิดขึ้นในระหว่างการเล่น และนั่นหมายถึงการใช้ของพวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงสถานะทางสังคมที่แตกต่างกันเสมอไป ( บาวเออร์และขี้เขม่า , 2007 , ฟ็อกซ์ , 1969 และ Ward et al . , 2008 ) มันเป็นไปได้ อย่างไรก็ตามในการศึกษาที่สุนัขมีการจัดตั้งความสัมพันธ์ก่อน กับแต่ละอื่น ๆรางวัลในการแข่งขันสามารถบางฟังก์ชันเพื่อแสดงการส่ง ( Ward et al . , 2008 ) อย่างไรก็ตาม เมื่อวิเคราะห์นำเสนอที่นี่ให้ชัดเจน ซึ่งจะต้องแสดงให้เห็นเชิงประจักษ์ ไม่ใช่สมมติ

นี้มีผลกระทบต่อวิธีการเจรจาของสุนัขขี้เล่น การโต้ตอบ สองวิธีการเพื่อให้มั่นใจว่าเล่นสู้ไม่บานปลายร้ายแรงได้รับการเสนอ ก่อน , ในระหว่างการเล่นสัตว์ตามสิ่งที่ได้รับการเรียกว่า " 50 - 50 " กฎ ( altmann , 1962 ) ซึ่งทั้งคู่ได้ใกล้ โอกาสที่จะได้รับบนมือในการเผชิญหน้า และเพื่อให้ตอบแทน แน่นอน ทฤษฎีเกมการจำลองพบว่ามีแนวโน้มมากขึ้นที่จะเล่นการต่อสู้กลายเป็นบานปลายต่อไปจากความเท่าเทียมกันของเบี่ยงเบน ( dugatkin และ bekoff , 2003 ) ประการที่สองสัตว์ที่ใช้เล่นสัญญาณโทรเลขสัตว์อื่นที่ติดต่อใกล้จะขี้เล่น ( bekoff , 1995 ) หรือจะบ่งบอกว่าอาจกำกวม การซ้อมรบระหว่างเล่นจะขี้เล่น ( อัลดิส , 1975 ) สองของหลักสูตรสามารถทำงานในคอนเสิร์ตกับสัญญาณเล่นถูกใช้ในสถานการณ์ที่อาจจะมีบางโปรแกรมเป็นว่า กฎของการแลกเปลี่ยนจะถูกติดตาม ( pellis และ pellis , 1996 ) .

ไม่สมมาตรเป็นอย่างมากในอัตราของการใช้ท่านอนราบ โดยการเล่นสุนัข ( Ward et al . , 2008 ) ที่จะนำ 50 – 50 กฎเป็น ท้าทายเป็นส่วนประกอบที่จำเป็นในการบำรุงรักษาของการเล่น อย่างน้อยเช่นเครื่องหมายความไม่สมดุลจะพบว่า บางชนิดสามารถทนต่อการเบี่ยงเบนมากจากความเท่าเทียมกันยังคงขี้เล่น ( บาวเออร์และขี้เขม่า , 2007 ) แน่นอน ในขณะที่หนูเด็กและเยาวชนมีส่วนร่วมในการกระทำใด ๆที่มักจะลดหนึ่งคู่ รักษาตำแหน่งที่ได้เปรียบมากที่สุด จึงมั่นใจว่า การปฏิสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน ( เทียนา โฟราวด์ และเป็น pellis , 2002 )ผู้ใหญ่ขี้เล่นปฏิสัมพันธ์สามารถอย่างอสมมาตร ( pellis et al . , 1993 ) อย่างไรก็ตาม , ที่แสดงที่นี่ , ความไม่สมดุลในการใช้ท่าขี้เกียจไม่ต้องสะท้อนให้เห็นถึงความไม่สมดุลในโครงสร้างความสัมพันธ์ของเล่นสุนัข เช่นนั่นจะโผล่ออกมาจากความแตกต่างของบุคคลในความสนุกสนานและสไตล์การเล่น ( และ pellis McKenna , 1992 )