Looking back over my life, I think

Looking back over my life, I think there have only been moments when I felt "happy," whatever "happy" is. This happiness may have sometimes had something to do with getting hold of some money, but the money itself never bought much happiness, although it bought comfort and security and a very few possessions that were satisfying to own. Schopenhauer, my favorite philosopher, says that happiness is an illusion, or "chimerical." He believed that what was of primary importance in life was the avoidance of pain. Bernie Madoff is a good example of a man who thought money could buy happiness. Instead it bought him a lot of unhappiness. Pip, the hero of Great Expectations, believed that money could buy him happiness by getting him into higher society and enabling him to marry Estella, a girl who had been specifically trained to make men unhappy. Miss Havisham in Dickens' great novel had a lot of money but it certainly didn't buy her happiness.

Here is a pertinent quote from Schopenhauer:

Accordingly, if the characteristic feature of the first half of life is an unsatisfied longing for happiness, that of the second is a dread of misfortune. For with it there has more or less clearly dawned on us the knowledge that all happiness is chimerical, whereas all suffering is real. Therefore we, or at any rate the more prudent among us, now aspire to mere painlessness and an undisturbed state rather than to pleasure. When in my young days there was a ring at the door, I was pleased, for I thought, “now it might come”; but in later years on the same occasion my feelings were rather akin to dread and I thought “here it comes”
Schopenhauer, “On the Different Periods of Life”

All suffering is certainly real. I am reminded of Buddha's Four Noble Truths, the first of which is: "All lives, from birth to death, are filled with suffering." The Second Noble Truth is: "This suffering is caused by a craving for worldly things.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มองย้อนกลับไปชีวิตของฉัน ผมคิดว่า มีเพียงการช่วงเวลาเมื่อผมรู้สึกว่า "ความสุข" ไม่ว่า "ความสุข" อยู่ ความสุขอาจมีบางครั้งก็ได้ถือเงินบาง แต่ได้เงินตัวเองไม่เคยซื้อความสุขมาก แม้ ว่ามันซื้อความสะดวกสบายและความปลอดภัย และทรัพย์สินน้อยมากที่พอใจด้วยตนเอง สชอทื ปราชญ์โปรดของฉัน บอกว่า ความสุขเป็นภาพลวง ตา หรือ "chimerical" เขาเชื่อว่า อะไรคือหลักสำคัญในชีวิตคือ การหลีกเลี่ยงความเจ็บปวด Bernie Madoff เป็นตัวอย่างที่ดีของคนที่คิดว่า เงินสามารถซื้อความสุข แทน มันซื้อเขาทุกข์มาก Pip วีรบุรุษของความคาดหวัง เชื่อว่า เงินสามารถซื้อเขาความสุข โดยการให้เขาเข้าสู่สังคมสูง และทำให้เขาแต่งงานกับ Estella ผู้หญิงที่ได้รับการฝึกอบรมโดยเฉพาะจะทำให้ผู้ชายไม่มีความสุข นางสาว Havisham ในนวนิยายของดิคเก้นดีมีเงินจำนวนมาก แต่ก็แน่นอนว่าไม่ได้ซื้อความสุขของเธอนี่คือใบเสนอราคาที่เกี่ยวข้องจากสชอทื:ดังนั้น ถ้าลักษณะเด่นของครึ่งแรกของชีวิตเป็นความปรารถนาที่ไม่พอใจความสุข ที่สองเป็นกลัวของวิบากกรรม สำหรับกับมัน มีมีมากหรือน้อยอย่างชัดเจนได้เริ่มเรารู้ว่า ความสุขทั้งหมดคือ chimerical ในขณะที่ความทุกข์ทั้งหมดเป็นจริงขึ้น ดังนั้นเรา หรืออัตราใดๆ รอบคอบมากขึ้นในหมู่พวกเรา ตอนนี้ปรารถนาเพียงเจ็บปวดขณะทำและเป็นรัฐที่มีไม่ใช่ เพียงความสุข เมื่อในวันหนุ่มของฉัน มีแหวนที่ประตู โด้ส สำหรับฉันคิดว่า ตอนนี้มันอาจจะ" แต่ในปีต่อมาในโอกาสเดียวกัน ความรู้สึกของฉันคล้ายค่อนข้างกลัว และผมคิดว่า "นี่มันมา" สชอทื บนรอบระยะเวลาต่าง ๆ ของชีวิต"ทุกข์ทั้งหมดเป็นเรื่องจริงแน่นอน นึกของพระพุทธเจ้าทุกข์ แรกซึ่งคือ: "ทั้งหมดชีวิต หมู่ เต็มไป ด้วยทุกข์" ความจริงโนเบิลสอง: "ทุกข์นี้เกิดจากความอยากสิ่งทางโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มองย้อนกลับไปในช่วงชีวิตของฉันฉันคิดว่ามีเพียงช่วงเวลาที่ผมรู้สึกว่า "มีความสุข" สิ่งที่ "ความสุข" คือ ความสุขนี้อาจจะมีอะไรบางอย่างบางครั้งจะทำอย่างไรกับการถือเงิน แต่เงินที่ตัวเองไม่เคยซื้อความสุขมากแม้ว่ามันจะซื้อความสะดวกสบายและความปลอดภัยและทรัพย์สินน้อยมากที่ได้รับความพึงพอใจที่จะเป็นเจ้าของ สชอปรัชญาชื่นชอบของฉันบอกว่ามีความสุขเป็นภาพลวงตาหรือ "เพ้อฝัน". เขาเชื่อว่าสิ่งที่เป็นปัจจัยพื้นฐานที่สำคัญในชีวิตคือการหลีกเลี่ยงความเจ็บปวด เบอร์นี Madoff เป็นตัวอย่างที่ดีของคนที่คิดว่าเงินสามารถซื้อความสุข แต่มันเขาซื้อจำนวนมากของความทุกข์ Pip พระเอกของความคาดหวังที่ยิ่งใหญ่เชื่อว่าเงินสามารถซื้อความสุขให้เขาโดยได้รับเขาเข้าสู่สังคมสูงขึ้นและทำให้เขาจะแต่งงานกับเอสเตลสาวที่ได้รับการฝึกฝนมาโดยเฉพาะเพื่อให้คนไม่มีความสุข นางสาว Havisham ในนวนิยายที่ดีดิคเก้น 'มีเงินเป็นจำนวนมาก แต่แน่นอนไม่ได้ซื้อความสุขของเธอ

นี่คือคำพูดที่เกี่ยวข้องจากสชอ:

ดังนั้นถ้าคุณลักษณะของครึ่งปีแรกของชีวิตเป็นความปรารถนาพอใจสำหรับความสุขที่สองคือความกลัวของความโชคร้าย สำหรับกับมันได้มีผุดขึ้นหรือน้อยลงอย่างเห็นได้ชัดให้กับพวกเรารู้ว่าความสุขคือเพ้อเจ้อขณะที่ความทุกข์ทั้งหมดที่เป็นจริง ดังนั้นเราจึงหรือในอัตราใด ๆ ที่ชาญฉลาดมากขึ้นในหมู่พวกเราตอนนี้หวังที่จะไม่ลำบากเพียงและเป็นรัฐที่ไม่ถูกรบกวนมากกว่าที่จะมีความสุข เมื่อในสมัยหนุ่มของฉันมีแหวนที่ประตูผมก็พอใจสำหรับผมคิดว่า "ตอนนี้มันอาจจะมา"; แต่ในปีต่อมาในโอกาสเดียวกันความรู้สึกของฉันค่อนข้างคล้ายกับความหวาดกลัวและผมคิดว่า "นี่มันมา"
สชอ "ในช่วงเวลาที่แตกต่างกันของชีวิต"

ความทุกข์ทั้งหมดที่เป็นจริงอย่างแน่นอน ผมนึกถึงพระพุทธเจ้าอริยสัจคนแรกซึ่งเป็น "ทุกชีวิตตั้งแต่แรกเกิดถึงตายจะเต็มไปด้วยความทุกข์ทรมาน." โนเบิลที่สองความจริงก็คือ "ความทุกข์ทรมานนี้เกิดจากความอยากสำหรับสิ่งที่ทางโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มองย้อนกลับไปในชีวิตของฉัน ฉันคิดว่ามีเพียงช่วงเวลาที่ผมรู้สึกว่า " มีความสุข " อะไรก็ตาม " มีความสุข " ความสุขนี้อาจมีบางครั้งต้องทำอะไรบางอย่างกับการได้รับถือของเงิน แต่เงินตัวเองไม่เคยซื้อความสุขมาก แม้จะซื้อความสะดวกสบายและความปลอดภัย และบางมาก เงินทองที่พอใจเอง โชเปนฮาวเออร์ นักปรัชญาคนโปรด บอกว่า ความสุขที่เป็นภาพลวงตา หรือ " ที่ไม่เป็นจริง . " เขาเชื่อว่า อะไรคือสิ่งสำคัญในชีวิตคือการหลีกเลี่ยงความเจ็บปวด Bernie Madoff เป็นตัวอย่างที่ดีของคนที่คิดว่าเงินสามารถซื้อความสุข แทนที่จะซื้อเขามากของความทุกข์ พิพ , พระเอกของความคาดหวังมาก เชื่อว่า เงินสามารถซื้อความสุข โดยเขาได้รับเขาในสังคมที่สูงขึ้น และทำให้เขาได้แต่งงานกับเอสเตลล่า สาวน้อยที่ถูกฝึกมาโดยเฉพาะ เพื่อทำให้คนไม่มีความสุข นางสาว Havisham ใน Dickens ' นวนิยายมีเงินเยอะๆ แต่แน่นอนไม่ได้ซื้อความสุขของเธอนี่คือราคาที่เกี่ยวข้องจากโชเพนเฮาเออร์ :ดังนั้น หากคุณสมบัติลักษณะของครึ่งปีแรกของชีวิต เป็นกิเลสไม่พอใจสำหรับความสุขของที่สองคือความกลัวของโชคร้าย เพราะมันมีมากขึ้นหรือน้อยลงอย่างชัดเจน dawned เรารู้ว่าความสุขทั้งหมดที่ไม่เป็นจริง แต่ทั้งหมดคือความทุกข์ที่แท้จริง เพราะฉะนั้นเราหรืออัตราการมากขึ้นในหมู่พวกเรา ตอนนี้หวังเพียง painlessness และสภาพเก็บมากกว่าความสุข เมื่อในวันหนุ่มมีแหวนที่ประตู ผมก็ยินดี เพราะผมคิดว่า " ตอนนี้มันอาจจะมา " ; แต่ในปีต่อมา ในโอกาสเดียวกัน ความรู้สึกค่อนข้างคล้ายกับกลัวและฉันคิดว่า " มันมาแล้ว "โชเพนเฮาเออร์ , " ในช่วงเวลาที่แตกต่างกันของชีวิต”ทุกข์ทั้งปวงก็จริง ผมนึกถึงพระพุทธเจ้า อริยสัจสี่ แรกซึ่งคือ : " ทุกชีวิต ตั้งแต่เกิดจนตาย เต็มไปด้วยความทุกข์ทรมาน . " อริยสัจที่สองคือ : " ทุกข์นี้เกิดจากความอยากเรื่องทางโลก