The point can be brought out with a

The point can be brought out with an example.
In the 1952 paper of Hans Singer from which I have already quoted, one of the conclusions that Singer emphasis is the need to raise the then existing rate of saving.
He argued' with some assumptions about production conditions, that to achieve even a 2% rate of per capital growth, with a population growing at 25% per year, a rate of net savings of 6% is necessary, and that this rate of saving is about three times the rate actually observed in underdeveloped countries (Singer, 1952, pp.397-8).
The current average rate of saving is no longer a third of that figure, but substantially higher than the figure.
The weighted average ratio of gross domestic saving for low income developing countries is estimated to be about 22%, and that for middle income developing countries about 25%; and, even after deducting for depreciation, Singer's target has certainly been exceeded.
And, even with a faster growth of population than Singer anticipated, the weighted average of GDP growth rates per capital has been about 2% per year for low income countries and more than 3% per year for middle income countries over the seventies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดสามารถนำออกได้ ด้วยตัวอย่าง ในกระดาษ 1952 ของฮันส์นักร้องที่ฉันมีแล้วเสนอราคา บทสรุปว่าเน้นนักร้องต้องยกนั้นอย่างใดอย่างหนึ่งอัตราที่มีอยู่ของบันทึกนั้นเขาโต้เถียง ' กับสมมติฐานบางอย่างเกี่ยวกับเงื่อนไขการผลิต เพื่อให้ได้ 2% อัตราต่อทุนเติบโต มีประชากรเติบโต 25% ต่อปี อัตราการประหยัดสุทธิ 6% จำเป็น และว่านี้อัตราประหยัดประมาณสามครั้งอัตราจริงสังเกตประเทศ underdeveloped (นักร้อง 1952, pp.397-8)ปัจจุบันเฉลี่ยอัตราการประหยัดได้ไม่สาม ของรูปนั้น แต่มากสูงกว่าตัวเลขอัตราส่วนเฉลี่ยถ่วงน้ำหนักของการประหยัดรวมภายในประเทศสำหรับประเทศกำลังพัฒนาที่มีรายได้ต่ำคือประมาณ 22% และที่ในประเทศประมาณ 25% รายได้ปานกลาง ก แม้หลังจากหักค่าเสื่อมราคาสำหรับ เป้าหมายของนักร้องแน่นอนเกินกว่าก แม้จะ มีความเร็วเจริญเติบโตของประชากรมากกว่านักร้องที่คาดการณ์ไว้ ค่าเฉลี่ยถ่วงน้ำหนักของอัตราการขยายตัวของ GDP ต่อทุนได้ประมาณ 2% ต่อปีสำหรับประเทศที่มีรายได้ต่ำและมากกว่า 3% ต่อปีสำหรับประเทศที่มีรายได้กลางเหนือความ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดที่สามารถนำออกมาพร้อมกับตัวอย่าง.
ในกระดาษ 1952 ของฮันส์นักร้องจากที่ผมได้ยกมาแล้วซึ่งเป็นหนึ่งในข้อสรุปที่เน้นนักร้องไม่จำเป็นต้องเพิ่มอัตราที่มีอยู่แล้วของการประหยัด.
เขาแย้งกับสมมติฐานบางอย่างเกี่ยวกับ เงื่อนไขการผลิตที่จะบรรลุถึงอัตรา 2% ของการต่อการเจริญเติบโตของเงินทุนที่มีประชากรที่เพิ่มขึ้นที่ 25% ต่อปีอัตราการออมสุทธิ 6% เป็นสิ่งที่จำเป็นและที่อัตราการประหยัดนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับสามเท่าของอัตราจริง สังเกตในประเทศด้อยพัฒนา (นักร้อง 1952 pp.397-8).
อัตราเฉลี่ยในปัจจุบันของการประหยัดจะไม่สามของร่างนั้น แต่สูงกว่าตัวเลข.
อัตราส่วนถัวเฉลี่ยถ่วงน้ำหนักของการประหยัดมวลรวมภายในประเทศสำหรับการพัฒนารายได้น้อย ประเทศคาดว่าจะอยู่ที่ประมาณ 22% และที่ประเทศกำลังพัฒนารายได้ระดับกลางประมาณ 25%; และแม้หลังจากที่หักค่าเสื่อมราคาเป้าหมายของนักร้องที่ได้รับอย่างแน่นอนเกิน.
และถึงแม้จะมีการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วของประชากรกว่านักร้องที่คาดว่าจะถัวเฉลี่ยถ่วงน้ำหนักของอัตราการเจริญเติบโตของ GDP ต่อทุนได้ประมาณ 2% ต่อปีสำหรับประเทศที่มีรายได้น้อยและอื่น ๆ กว่า 3% ต่อปีสำหรับประเทศที่มีรายได้ปานกลางในช่วงอายุเจ็ดสิบ