Within the gorge, a large number of

Within the gorge, a large number of amethyst beasts were surrounding the shores of the lake, and the juvenile amethyst beast was standing atop the head of the amethyst behemoth, staring at the lake.

One amethyst beast after another left the waters of the lake and returned to the shore, all of them hanging their heads.

“All of you are idiots. You can’t even find a few people who fled in there.” The juvenile beast was furious.

Not a single amethyst beast dared to make a sound.

The juvenile beast considered things. “We’ve wasted a great deal of time by the lake already. The Fog Wave day is about to come to an end. We can’t keep wasting time like this.” The juvenile amethyst beast immediately let out a loud shout. “Kiddos, let’s go. We’re leaving this place. Let’s keep killing humans.”

“Roaaaaar!” Instantly, countless amethyst beasts let out excited roars.

They wanted to kill as well. After all, countless years would pass before a Fog Wave, and only on such days were they permitted to come out. Their time on this day was very valuable. If they wasted it all here, they would feel that it hadn’t been worth it.

Roaring, the countless amethyst beasts followed the juvenile amethyst beast away.

“Hmph. Hmph. I’ve memorized those people. I hope you are still alive when the next Fog Wave comes. At that time, I’ll definitely take good care of you.” The clear eyes of the juvenile amethyst beast had a hint of craftiness flash through them.

While continuing on their path of carnage, the many amethyst beasts spread throughout the area. Many humans were caught and killed. Many Deities had been brought in by the Fog Wave, numbering over a hundred million, but they were slaughtered to the point where less than one in ten survived. The survivors, even including those who had originally already been present within the Amethyst Mountains, numbered less than ten million.

After the Blood Sun went down and the Violet Moon rose, the day of the Fog Wave ended.

But of course, because the Amethyst Mountains were perpetually shrouded by that white fog, nobody could see the Blood Sun or the Violet Moon.

However, the Amethyst Mountains operated as if by clockwork. The number of amethysts being blasted out by those 108 Demonic Amethyst Lairs dropped down, returning to their normal state. The forces of the eighteen great clans outside the Amethyst Mountains came to a halt, while feeling excited for the number of amethysts they had procured.

Within the Amethyst Mountains, those amethyst beasts immediately headed back, quickly disappearing within the amethyst mountains. There had been so many amethyst beasts, but now, there were very few Deities remaining.

Linley’s group, due to being within that cave, wasn’t certain of the passage of time. They waited for well over ten hours. Not until the next day did they emerge from the lake.

By the shores of the lake in the gorge, Linley’s group of six sat there, resting.

Jarrod’s face was covered in excitement. Gratefully, he said, “The day of the Fog Wave has finally ended. After this day, we’ll be able to live for yet another hundred million years in peace. I didn’t expect that I, Jarrod, would be able to survive two Fog Wave days in a row.”

“To be able to survive, even losing a divine clone is worth it.” Garlan felt very happy as well.

Linley looked at Jarrod and Garlan. He could tell that the joy they felt sprang from the bottom of their heart. He couldn’t help but feel puzzled, and he asked, “Jarrod, within these Amethyst Mountains, our visibility is limited to one or two hundred meters. It’s always covered by white fog, and we can’t go out. Don’t you care about this at all?”

Linley’s words caused a feeling of agreement in the hearts of Bebe and Olivier.

In the Amethyst Mountains, aside from the day of the Fog Wave, there was virtually no danger at all. But to forever be bound by that powerful restrictive force and not even be able to fly, while at the same time only being able to see to a distance of a hundred meters? To be limited to this situation for a long time would indeed be very boring and painful!

Jarrod and Garlan exchanged a glance. Both of them began to laugh.

Jarrod looked at Linley. “Linley. It isn’t that we don’t want to go out. It’s that there is no way out of this damnable place. Since we can’t go out, what else can we do? We’ll just quietly enjoy life. At least I still have Garlan.”

Garlan’s face turned slightly red. From the gaze she shot at Jarrod, the deep love she bore could faintly be seen. After all, after having been with each other for almost an eternity, they were no longer able to be separated from each other.

“I refuse to believe we can’t leave.” Bebe harrumphed. “Let’s head straight out. If we can’t fly, then we’ll walk to the ends of the Amethyst Mountains. Keep walking! I refuse to believe we can’t walk out. If we walk to the ends, I’ll burrow into the ground and leave by the ground!”

The ground outside the area of the Amethyst Mountains wouldn’t possibly be so hard.

“You won’t be able to make it out!” Garlan urged. “The gravity of the Amethyst Mountains isn’t just ‘up’ or ‘down’. It is as though the entire Amethyst Mountains is exerting gravity in every direction. No matter whether you are on the ground, underground, or in the air, you’ll still be affected by the gravity of the Amethyst Mountains!”

“What?!” Linley was shocked.

He himself had read the descriptions of the profound mysteries of the Laws in that book. With regards to the ‘Gravitational Space’, he knew that it was equivalent to creating a ‘Gravitational Space’ in a certain area. But Linley had never heard of causing an entire area to have a gravitational pull in every direction.

The Amethyst Mountains were like a giant magnet.

No matter whether one was under, to the side of, or above the mountains, one would still suffer the gravitational pull.

“Also, aside from gravity, there’s that strange wind region. There’s no way at all you can leave that region.” Jarrod said, then laughed. “Delia, Linley, thank you so much. Garlan and I will leave now.”

After Jarrod and his wife left, Linley, Delia, Bebe, and Olivier didn’t give up. Although they had heard what Jarrod had said, until they had witnessed it for themselves, they wouldn’t give up. Immediately, the four of them began to head out through a straight line.

The gorge which Linley was in was tens of thousands of kilometers away from the borders of the Amethyst Mountains.

The gravitational power of the Amethyst Mountains was simply too great, and Linley’s group didn’t travel that quickly either. It took them half a month before they reached the edges of the Amethyst Mountains. However, as Linley’s group tried to continue travelling forward, a terrifyingly strong gravitational force immediately affected their entire body, instantly pulling them back into the Amethyst Mountains.

It was very bizarre!

Standing on the stones at the border of the Amethyst Mountains, Linley’s group felt fine. But as soon as they took a single step towards the front, they would suddenly sense that gravitational force tug them back to the Amethyst Mountains.

Linley had never heard of such a bizarre gravitational pull.

Within a Gravitational Space, the power of the gravity would pull downwards. But this gravity actually centered around the Amethyst Mountains and pulled in every direction.

They couldn’t even take a single step outside the Amethyst Mountains. How would they leave?

Linley’s group racked their brains, spending an entire month at the borders, but with nothing to show for it. In the end, helpless, they had chosen to give up. The four chose a mountain hollow that was only a few hundred kilometers away from the border and began to live there.

Within the mountain hollow, Linley’s wind, earth, and fire clones were all training, while Linley’s original body accompanied Delia.

Linley was casually seated on the ground, his back resting against the stone wall. Delia was resting against Linley’s side as well. Delia raised her head to look at Linley. Delia, in her heart, understood that Linley had always desired a life full of excitement. If they truly had to spend eternity here within the Amethyst Mountains…this was simply unimaginable.

Delia still remembered that month they had spent at the borders of the Amethyst Mountains, constantly testing.

Actually, simple tests could have been completed in a month.

However, because Linley and Olivier didn’t want to give up, they had frantically come up with one idea after another to test things out. They all wanted to leave here and return to the Infernal Realm. However, after persisting for a month, Linley had finally given up. Delia understood that in his heart, however, Linley still couldn’t accept it.

“Linley, do you truly want to leave?” Delia said softly. “Perhaps you can use a drop of that blue water drop?”

Linley turned to look at Delia, shaking his head slightly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภายในโดด แอเมทิสต์สัตว์จำนวนมากได้โดยรอบของทะเลสาบ และสัตว์อเมธีสต์เยาวชนยืนบนยอดหัวแต่แอเมทิสต์ จ้องทะเลสาบสัตว์อเมธีสต์หนึ่งหลังจากที่อื่นทิ้งน้ำของทะเลสาบ และชายฝั่ง พวกเขาแขวนศีรษะของพวกเขาทั้งหมดกลับ"คุณมีปัญญา คุณไม่ได้พบบางคนที่หนีไปมี" สัตว์อารมณ์โกรธไม่เดียวแอเมทิสต์สัตว์กว่าเสียงสัตว์เยาวชนถือว่าเป็นสิ่ง "เราได้สูญเสียมากเวลา โดยทะเลสาบแล้ว วันคลื่นหมอกกำลังจะ ยุติ เราไม่ให้เสียเวลาเช่นนี้" เด็กแอเมทิสต์สัตว์ร้ายทันทีให้ออก shout ดังนั้น "Kiddos ลองไป เรากำลังออกจากสถานที่แห่งนี้ ลองให้ฆ่ามนุษย์""Roaaaaar" ทันที แอเมทิสต์สัตว์มากมายที่ให้ออกตื่นเต้น roarsพวกเขาต้องการฆ่าด้วย หลังจากที่ทุก ปีนับไม่ถ้วนจะผ่านก่อนคลื่นหมอก และในวันดังกล่าวเท่านั้น จะอนุญาตให้ออกมา เวลาของพวกเขาในวันนี้มีค่ามาก ถ้าจะเสียก็หมด พวกเขาจะรู้สึกว่า มันไม่ได้ถูกคุ้มคำราม สัตว์อเมธีสต์นับไม่ถ้วนตามอารมณ์แอเมทิสต์สัตว์ร้ายออกไป"Hmph. Hmph ผมได้ภาพคน หวังว่า คุณจะยังมีชีวิตอยู่ต่อไปคลื่นหมอกมา ในขณะนั้น ฉันแน่นอนจะเอาใจคุณ" สายตาที่ชัดเจนของสัตว์อเมธีสต์เยาวชนมีคำแนะนำของ craftiness แฟลชผ่านพวกเขาในขณะที่ต่อไปบนเส้นทางของการฆาตกรรม สัตว์แอเมทิสต์มากกระจายไปทั่วบริเวณ มนุษย์จำนวนมากถูกจับ และฆ่า เทวดาจำนวนมากได้ถูกนำเข้ามาคลื่นหมอก เลขมากกว่าร้อยล้าน แต่พวกเขาถูกฆ่าไปที่น้อยกว่าหนึ่งในสิบที่รอดชีวิต ผู้รอดชีวิต ยังรวมถึงผู้ที่มาครั้งแรกแล้วอยู่ภายในภูเขาเมทิสต์ มีตัวเลขน้อยกว่าสิบล้านหลัง จากที่เลือดอาบแดดไปลงดวงจันทร์ม่วงกุหลาบ คลื่นหมอกวันสิ้นสุดแต่แน่นอน เพราะภูเขาอเมธีสต์มีหนี้สินป่าไม้ โดยหมอกที่ขาว ไม่มีใครได้เห็นเลือดดวงอาทิตย์หรือดวงจันทร์ม่วงอย่างไรก็ตาม ภูเขาเมทิสต์จู๊ว่า clockwork จำนวนพลอยสีม่วงที่ถูกทำลายออก โดยที่ Lairs เมทิสต์อายุ 108 หล่นลง กลับสู่สถานะปกติ กองกำลังของสมัครพรรคพวกดีสิบแปดนอกภูเขาเมทิสต์มาสะดุดหยุดชะงัก ในขณะที่รู้สึกตื่นเต้นสำหรับหมายเลขของพลอยสีม่วงที่มีการค้นหาภายในภูเขาเมทิสต์ สัตว์เหล่านั้นแอเมทิสต์ทันทีหัวกลับ รวดเร็วจังหวัดภายในเทือกเขาแอเมทิสต์ เคยมีสัตว์จำนวนมากแอเมทิสต์ แต่ตอนนี้ มีเทวดาน้อยมากที่เหลือกลุ่มของ Linley เนื่องจากอยู่ภายในถ้ำนั้น ไม่แน่นอนของกาลเวลา พวกเขารอดีกว่าสิบชั่วโมง ไม่จนวันถัดไป ไม่ได้จะเกิดขึ้นจากทะเลสาบโดยชายฝั่งของทะเลสาบในท้าทาย กลุ่มของ Linley หกนั่ง พักใบหน้าของ Jarrod ถูกครอบคลุมอยู่ในความตื่นเต้น ควระ เขากล่าว "คลื่นหมอกวันสุดท้ายจบ หลังจากวันนี้ เราจะสามารถอยู่อีกร้อยล้านปีในความสงบ ไม่ต้องว่า ฉัน Jarrod จะสามารถอยู่รอดคลื่นหมอก 2 วันในแถวนั้น""เพื่อให้สามารถอยู่รอด แม้สูญเสียพระเจ้าโคลนได้คุ้ม" Garlan รู้สึกมีความสุขมากเช่นกันดู Linley Jarrod และ Garlan เขาสามารถบอกได้ว่า ความสุขที่พวกเขารู้สึกว่า sprang จากด้านล่างของหัวใจของพวกเขา เขาไม่สามารถช่วยแต่รู้สึกพิศวง และเขา ถาม "Jarrod ภายในภูเขาเหล่านี้เมทิสต์ มองเห็นเราได้จำกัดหนึ่ง หรือสองร้อยเมตร เสมอมีการปกคลุม ด้วยหมอกสีขาว และเราไม่สามารถออกไป ไม่แต่งนี้เลย"คำของ Linley เกิดจากความรู้สึกของข้อตกลงในหัวใจของแจ็คกี้และ Olivierในเมทิสต์ นอกเหนือจากวันคลื่นหมอก มีแทบไม่มีอันตรายเลย แต่ไปตลอดติดแรงจำกัดที่มีประสิทธิภาพ และยังไม่สามารถบิน ในขณะที่ในเวลาเดียวเท่านั้น สามารถมองเห็นในระยะทาง 100 เมตร จะจำกัดสถานการณ์นี้ระยะยาว เวลาแน่นอนจะเจ็บปวด และน่าเบื่อมากJarrod และ Garlan แลกเปลี่ยนการ พวกเขาทั้งสองก็เริ่มหัวเราะดู Jarrod ที่ Linley "Linley มันไม่ใช่ว่า เราไม่ต้องการออกไป ว่า จะไม่มีทางออกจากสถานนี้ damnable ได้ เนื่องจากเราไม่สามารถออกไป อื่นเราทำอะไร เพียงเงียบ ๆ เราจะสนุกกับชีวิต น้อย ยังแล้ว Garlan"ของ Garlan หน้าเปิดสีแดงเล็กน้อย จากสายตาที่เธอยิงที่ Jarrod รักลึกที่เธอแบกสามารถรวย ๆ เห็นได้ หลังจากที่ทุก หลังมีรับกันเกือบชั่วนิรันดร์ พวกเขาไม่สามารถแยกออกจากกัน"ฉันไม่เชื่อว่า เราไม่สามารถปล่อย" แจ็คกี้ harrumphed "ลองหัวตรง ถ้าเราไม่สามารถบินได้ แล้วเราจะเดินไปจนสุดปลายภูเขาอเมธีสต์ อย่าหยุดอยู่กับที่! ฉันปฏิเสธที่จะเชื่อว่า เราเดินไม่ออก ถ้าเราเดินไปจนสุดปลาย ฉันจะมุดดิน และทิ้งตามพื้นดิน"พื้นนอกพื้นที่ของภูเขาเขี้ยวหนุมานจะไม่อาจได้ยากดังนั้น"คุณจะไม่สามารถทำมัน" Garlan เรียกร้องให้ "แรงโน้มถ่วงของภูเขาเมทิสต์ไม่เพียง 'ขึ้น' หรือ 'ลง' นั้น มันเป็นเหมือนภูเขาเมทิสต์ทั้งมีพยายามความโน้มถ่วงในทุกทิศทาง ไม่ว่าคุณอยู่บนพื้นดิน ใต้ดิน หรือ ใน อากาศ คุณจะยังคงได้รับผลกระทบ โดยแรงโน้มถ่วงของภูเขาเมทิสต์""อะไร!" Linley ถูกตกใจเขาเองได้อ่านคำอธิบายของลึกลับลึกซึ้งกฎหมายในสมุดบัญชีนั้น เกี่ยวกับ 'ความโน้มถ่วงพื้นที่' เขารู้ก็เท่ากับสร้าง 'พื้นที่ความโน้มถ่วง' ในบางพื้นที่ แต่ Linley มีไม่เคยได้ยินทำให้พื้นที่ทั้งหมดให้ดึงความโน้มถ่วงในทุกทิศทางภูเขาเมทิสต์เช่นแม่เหล็กขนาดยักษ์ได้ไม่ว่าคนใต้ ด้านของ หรือ บน ภูเขา หนึ่งยังจะทรมานดึงความโน้มถ่วงนอกเหนือจากแรงโน้มถ่วง คือภูมิภาคที่ลมผิดปกติ มีวิธีที่ทั้งหมดที่คุณสามารถออกจากนั้น" Jarrod กล่าวว่า แล้วหัวเราะ "Delia, Linley ขอบคุณมาก Garlan และจะออกเดี๋ยวนี้"หลังจาก Jarrod และภรรยาซ้าย Linley, Delia แจ็คกี้ และ Olivier ไม่ให้ขึ้น ถึงแม้ว่าพวกเขาได้ยิน Jarrod ได้พูด จนกว่าพวกเขาได้เห็นด้วยตนเอง พวกเขาจะไม่ให้ขึ้น ทันที สี่ของพวกเขาเริ่มที่จะหัวออกผ่านสายตรงท้าทายที่ Linley ในหมื่นกิโลเมตรจากเส้นขอบของภูเขาเมทิสต์ได้อำนาจความโน้มถ่วงของภูเขาเมทิสต์ถูกก็ดีเกินไป และ Linley ของกลุ่มไม่ได้เดินทางที่รวดเร็วทั้งการ ใช้ได้ครึ่งเดือนก่อนจะถึงขอบของภูเขาเมทิสต์ อย่างไรก็ตาม เป็นกลุ่มของ Linley พยายามต้องเดินไปข้างหน้า แรงความโน้มถ่วงแรง terrifyingly ทันทีผลกระทบของร่างกายทั้งหมด ทันทีดึงกลับเข้าไปในภูเขาอเมธีสต์ก็แปลกประหลาดมากยืนบนก้อนหินที่เส้นขอบของภูเขาเมทิสต์ กลุ่มของ Linley รู้สึกดี แต่ทันทีที่พวกเขาได้ก้าวหน้าเดียว พวกเขาก็จะรู้สึก tug แรงความโน้มถ่วงที่พวกเขากลับไปยังภูเขาอเมธีสต์Linley มีไม่เคยได้ยินเช่นความแปลกประหลาดความโน้มถ่วงดึงภายในพื้นที่ที่ความโน้มถ่วง พลังของแรงโน้มถ่วงที่จะดึงลงมา แต่แรงโน้มถ่วงนี้จริงแปลกภูเขาเมทิสต์ และดึงในทุกทิศทางแม้ไม่สามารถใช้ขั้นตอนเดียวนอกภูเขาเมทิสต์ พวกเขาจะรู้สึกอย่างไรกลุ่มของ Linley racked สมองของพวกเขา เดือนทั้งเส้นขอบ แต่ ที่ไม่มีการแสดงสำหรับการใช้จ่าย ในสุด กำพร้า พวกเขาได้เลือกให้ สี่เลือกเขากลวงที่มีเพียงไม่กี่ร้อยกิโลเมตรจากเส้นขอบ และเริ่มที่จะอาศัยอยู่ที่นั่นภายในเขา กลวง Linley ของลม ดิน และไฟโคลนถูกฝึกอบรมทั้งหมด ในขณะที่ร่างกายเดิมของ Linley พร้อม DeliaLinley ได้ตั้งใจนั่งบนพื้นดิน เขากลับวางกำแพงหิน Delia ถูกวางตัวกับด้านข้างของ Linley เช่น Delia ยกศีรษะของเธอดู Linley Delia ในหัวใจของเธอ เข้าใจว่า Linley มีเสมอต้องการชีวิตที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ถ้าพวกเขาอย่างแท้จริงจะอยู่นิรันดรที่นี่ภายในภูเขาเมทิสต์...นี้เป็นเพียงความคับขันDelia ยังคงจำเดือนที่พวกเขาใช้เวลาที่เส้นขอบของภูเขาเมทิสต์ ทดสอบตลอดเวลาจริง ทดสอบง่ายอาจได้เสร็จสมบูรณ์ในเดือนอย่างไรก็ตาม เนื่องจาก Linley และ Olivier ไม่ต้องการให้ เมามันมาขึ้นกับความคิดที่หนึ่งหลังจากที่อื่นเพื่อทดสอบสิ่งที่ออกมา พวกเขาทั้งหมดต้องออกจากที่นี่ และกลับไปยังแดนสองคม อย่างไรก็ตาม หลัง persisting สำหรับเดือน Linley มีก็รับ Delia เข้าใจว่า ในหัวใจของเขา แต่ Linley ยังคงไม่ยอมรับ"Linley คุณอย่างแท้จริงต้องปล่อยหรือไม่" Delia พูดเบา ๆ "บางทีคุณสามารถใช้หยดหล่นน้ำสีฟ้าที่"Linley หันไปมอง Delia สั่นศีรษะเล็กน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภายในกินเป็นจำนวนมากของสัตว์อเมทิสเป็นรอบชายฝั่งของทะเลสาบและสัตว์อเมทิสเด็กและเยาวชนกำลังยืนอยู่บนหัวของ behemoth อเมทิส, จ้องมองที่ทะเลสาบ. สัตว์อเมทิสหลังจากนั้นอีกหนึ่งเหลือน้ำของทะเลสาบและ กลับไปยังชายฝั่งทั้งหมดของพวกเขาแขวนหัวของพวกเขา. "ทั้งหมดของคุณเป็นคนโง่ คุณไม่สามารถแม้แต่จะหาไม่กี่คนที่หนีไปอยู่ในนั้น. "สัตว์ที่เด็กและเยาวชนโกรธ. ไม่ได้เป็นสัตว์อเมทิสเดียวกล้าที่จะทำให้เสียง. สัตว์เด็กและเยาวชนถือเป็นสิ่งที่ "เราได้สูญเสียการจัดการที่ดีของเวลาด้วยทะเลสาบที่มีอยู่แล้ว วันคลื่นหมอกกำลังจะมาถึงจุดสิ้นสุด เราไม่สามารถให้เสียเวลาเช่นนี้. "สัตว์อเมทิสเด็กและเยาวชนให้ออกทันทีตะโกนเสียงดัง "kiddos ให้เป็นไป เรากำลังจะออกจากสถานที่แห่งนี้ ขอให้ฆ่ามนุษย์. " "Roaaaaar!" ทันทีสัตว์ป่าอเมทิสนับไม่ถ้วนให้ออกคำรามตื่นเต้น. พวกเขาอยากจะฆ่าเช่นกัน หลังจากที่ทุกปีที่ผ่านมานับไม่ถ้วนก่อนที่จะผ่านคลื่นหมอกและเฉพาะในวันดังกล่าวพวกเขาได้รับอนุญาตให้ออกมา เวลาของพวกเขาในวันนี้เป็นที่มีคุณค่ามาก ถ้าพวกเขาสูญเสียมันทั้งหมดที่นี่พวกเขาจะรู้สึกว่ามันไม่ได้รับมันคุ้มค่า. คำรามสัตว์อเมทิสนับไม่ถ้วนที่ใช้สัตว์อเมทิสเด็กและเยาวชนออกไป. "Hmph hmph ฉันได้จดจำคนเหล่านั้น ฉันหวังว่าคุณยังมีชีวิตอยู่เมื่อคลื่นหมอกถัดมา ในเวลานั้นแน่นอนฉันจะดูแลที่ดีของคุณ. "ตาที่ชัดเจนของสัตว์อเมทิสเด็กและเยาวชนมีคำใบ้ของแฟลชอุบายผ่านพวกเขา. ขณะที่การศึกษาของพวกเขาอยู่บนเส้นทางของการสังหาร, อเมทิสสัตว์จำนวนมากกระจายไปทั่วพื้นที่ มนุษย์หลายคนถูกจับและถูกฆ่าตาย เทพหลายคนได้รับการเลี้ยงดูโดยคลื่นหมอกจำนวนกว่าร้อยล้านบาท แต่พวกเขาถูกฆ่าไปยังจุดที่น้อยกว่าหนึ่งในสิบรอดชีวิต ผู้รอดชีวิตแม้รวมทั้งผู้ที่เคยเป็นอยู่แล้วในเทือกเขาอเมทิส, เลขน้อยกว่าสิบล้าน. หลังจากที่เลือดอาทิตย์ลงไปดวงจันทร์สีม่วงเพิ่มขึ้นวันของคลื่นหมอกสิ้นสุด. แต่แน่นอนเพราะอเมทิส ภูเขาที่ถูกปกคลุมไปด้วยตลอดเวลาโดยที่หมอกสีขาวที่ไม่มีใครสามารถมองเห็นดวงอาทิตย์เลือดหรือดวงจันทร์สีม่วง. อย่างไรก็ตามเทือกเขาอเมทิสดำเนินการเช่นถ้าโดยเครื่องจักร จำนวน amethysts ถูกระเบิดออกโดยผู้ที่ 108 อเมทิสรังปีศาจลงกลับสู่สถานะปกติของพวกเขา กองกำลังของสิบแปดสมัครพรรคพวกที่ดีนอกเทือกเขาอเมทิสมาหยุดในขณะที่ความรู้สึกตื่นเต้นสำหรับจำนวนของพวกเขาได้ amethysts จัดหา. ภายในเทือกเขาอเมทิส, อเมทิสสัตว์เหล่านั้นมุ่งหน้าไปทันทีกลับมาได้อย่างรวดเร็วหายไปภายในภูเขาอเมทิส ได้มีสัตว์ป่าอเมทิสจำนวนมาก แต่ตอนนี้มีเทวดาน้อยมากที่เหลือ. กลุ่ม Linley ของเนื่องจากเป็นภายในถ้ำที่ไม่ได้หนึ่งของกาลเวลา พวกเขารอคอยกันมานานกว่าสิบชั่วโมง ไม่ได้เห็นจนกระทั่งในวันรุ่งขึ้นพวกเขาโผล่ออกมาจากทะเลสาบ. ตามชายฝั่งของทะเลสาบในหุบเขากลุ่ม Linley ของหกนั่งพักผ่อน. ใบหน้า Jarrod ถูกปกคลุมไปด้วยความตื่นเต้น ซึ้งเขากล่าวว่า "วันของคลื่นหมอกได้สิ้นสุดลงในที่สุด หลังจากที่วันนี้เราจะสามารถที่จะมีชีวิตอยู่อีกหนึ่งร้อยล้านปีในความสงบ ฉันไม่ได้คาดหวังว่าเรา Jarrod จะสามารถอยู่รอดได้สองวันคลื่นหมอกในแถว. " "เพื่อให้สามารถอยู่รอดได้แม้จะสูญเสียโคลนพระเจ้าจะคุ้มค่า." Garlan รู้สึกมีความสุขมากเช่นกัน. Linley มอง ที่ Jarrod และ Garlan เขาอาจจะบอกว่ามีความสุขที่พวกเขารู้สึกว่ากระโดดจากด้านล่างของหัวใจของพวกเขา เขาไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกงงและเขาถามว่า "Jarrod ภายในเทือกเขาเหล่านี้อเมทิส, การมองเห็นของเราจะ จำกัด เพียงหนึ่งหรือสองร้อยเมตร มันครอบคลุมเสมอโดยหมอกสีขาวและเราไม่สามารถออกไปข้างนอก คุณไม่สนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยหรือ? " คำ Linley ทำให้เกิดความรู้สึกของข้อตกลงในหัวใจของเบเบ้และโอลิเวีย. ในเทือกเขาอเมทิสนอกเหนือจากวันที่คลื่นหมอกมีอันตรายแทบไม่มีเลย แต่การที่จะตลอดไปจะผูกพันตามข้อ จำกัด ที่มีผลบังคับใช้ที่มีประสิทธิภาพและไม่ได้สามารถที่จะบินในขณะที่ในเวลาเดียวกันเพียง แต่ความสามารถในการมองเห็นเป็นระยะทางถึงร้อยเมตร? ถูก จำกัด ให้สถานการณ์เช่นนี้มาเป็นเวลานานแน่นอนจะน่าเบื่อมากและเจ็บปวด! Jarrod และ Garlan แลกเปลี่ยนได้อย่างรวดเร็ว ทั้งของพวกเขาเริ่มที่จะหัวเราะ. Jarrod มองที่ Linley "Linley ไม่ใช่ว่าเราไม่ต้องการที่จะออกไป มันเป็นเรื่องที่ไม่มีทางที่ออกจากสถานที่น่าเกลียดน่ากลัวนี้ เนื่องจากเราไม่สามารถออกไปอะไรที่เราจะต้องทำอย่างไร เราก็เงียบ ๆ จะได้สนุกกับชีวิต อย่างน้อยก็ยังมี Garlan. " ใบหน้าของ Garlan เปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย จากสายตาที่เธอยิง Jarrod, รักเธอเบื่อรางสามารถมองเห็นได้ หลังจากที่ทุกคนหลังจากที่ได้รับกับแต่ละอื่น ๆ เกือบนิรันดร์ที่พวกเขาไม่สามารถที่จะแยกออกจากกัน. "ผมปฏิเสธที่จะเชื่อว่าเราไม่สามารถออกจาก." เบเบ้ harrumphed "เรามุ่งหน้าตรงออกมา ถ้าเราไม่สามารถบินได้แล้วเราจะเดินไปจนสุดปลายของเทือกเขาอเมทิส เดินต่อไป! ฉันปฏิเสธที่จะเชื่อว่าเราไม่สามารถเดินออกไป ถ้าเราเดินไปที่ปลายผมจะขุดลงไปในพื้นดินและออกจากพื้นดิน! " พื้นดินนอกพื้นที่ของเทือกเขาอเมทิสจะไม่อาจเป็นเรื่องยากดังนั้น. "คุณจะไม่สามารถที่จะทำให้มันออก! "Garlan กระตุ้น "แรงโน้มถ่วงของเทือกเขาอเมทิสไม่ได้เป็นเพียง 'ขึ้น' หรือ 'ลง' มันเป็นราวกับว่าทั้งเทือกเขาอเมทิสจะพยายามแรงโน้มถ่วงในทุกทิศทาง ไม่ว่าคุณจะอยู่บนพื้นดินไม่มีใต้ดินหรือในอากาศคุณจะยังคงได้รับผลกระทบจากแรงโน้มถ่วงของเทือกเขาอเมทิส " "สิ่งที่ ?!" Linley ตกใจ. ตัวเขาเองได้อ่านรายละเอียดของความลึกลับที่ลึกซึ้ง กฎหมายในหนังสือว่า ด้วยการไปถึง 'อวกาศแรงโน้มถ่วง' เขารู้ว่ามันเป็นเทียบเท่ากับการสร้าง 'อวกาศแรงโน้มถ่วง' ในบางพื้นที่ แต่ Linley ไม่เคยได้ยินก่อให้เกิดพื้นที่ทั้งหมดจะมีแรงโน้มถ่วงในทุกทิศทาง. เทือกเขาอเมทิสเป็นเหมือนแม่เหล็กยักษ์. ไม่ว่าอยู่ภายใต้การอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อให้ด้านข้างของหรือเหนือภูเขาหนึ่งยังคงต้องทนทุกข์ทรมาน แรงโน้มถ่วง. "นอกจากนี้นอกเหนือจากแรงโน้มถ่วงมีว่าพื้นที่ลมแปลก ไม่มีทางที่ทุกท่านสามารถออกจากพื้นที่ที่ไม่ได้. "Jarrod กล่าวแล้วหัวเราะ "เดเลีย Linley ขอขอบคุณมาก Garlan และฉันจะออกตอนนี้ ". หลังจาก Jarrod และภรรยาของเขาซ้าย Linley, เลีย, เบเบ้และโอลิเวียไม่ให้ขึ้น แม้ว่าพวกเขาจะเคยได้ยินสิ่งที่ Jarrod ได้กล่าวจนกว่าพวกเขาจะได้เห็นมันสำหรับตัวเองพวกเขาก็จะไม่ให้ขึ้น ทันทีที่สี่ของพวกเขาเริ่มที่จะมุ่งหน้าออกมาผ่านเส้นตรง. กินซึ่ง Linley อยู่ในเป็นหลายหมื่นกิโลเมตรห่างจากพรมแดนของเทือกเขาอเมทิส. พลังแรงโน้มถ่วงของเทือกเขาอเมทิสเป็นเพียงมากเกินไปและ Linley ของ กลุ่มไม่ได้เดินทางได้อย่างรวดเร็วอย่างใดอย่างหนึ่ง พวกเขาใช้เวลาครึ่งเดือนก่อนที่พวกเขามาถึงขอบของเทือกเขาอเมทิส แต่เป็นกลุ่ม Linley พยายามที่จะยังคงเดินทางไปข้างหน้าแรงโน้มถ่วงที่แข็งแกร่งน่ากลัวทันทีได้รับผลกระทบทั้งร่างกายของพวกเขาทันทีดึงพวกเขากลับเข้ามาในเทือกเขาอเมทิส. มันเป็นที่แปลกประหลาดมาก! ยืนอยู่บนก้อนหินที่ชายแดนของเทือกเขาอเมทิส, กลุ่ม Linley ของ รู้สึกดี แต่ทันทีที่พวกเขาเอาขั้นตอนเดียวไปทางด้านหน้าของพวกเขาก็จะรู้สึกว่าแรงโน้มถ่วงดึงพวกเขากลับไปยังเทือกเขาอเมทิส. Linley ไม่เคยได้ยินเช่นแรงโน้มถ่วงที่แปลกประหลาด. ภายในความโน้มถ่วงอวกาศพลังของแรงโน้มถ่วงจะ ดึงลง แต่แรงโน้มถ่วงนี้เป็นศูนย์กลางจริงรอบเทือกเขาอเมทิสและดึงในทุกทิศทาง. พวกเขาไม่สามารถที่จะใช้ขั้นตอนเดียวนอกเทือกเขาอเมทิส ว่าพวกเขาจะออก? กลุ่ม Linley ของ racked สมองของพวกเขาใช้เวลาตลอดทั้งเดือนที่ชายแดน แต่มีอะไรที่จะแสดงมัน ในท้ายที่สุดกำพร้าที่พวกเขาได้เลือกที่จะให้ขึ้น สี่เลือกกลวงภูเขาที่เป็นเพียงไม่กี่ร้อยกิโลเมตรห่างจากชายแดนและเริ่มที่จะอาศัยอยู่ที่นั่น. ภายในภูเขากลวงลม Linley ของดินและโคลนไฟมีการฝึกอบรมทั้งหมดในขณะที่ร่างกายเดิม Linley ของมาพร้อมกับ Delia. Linley เป็นลวก นั่งอยู่บนพื้นหลังของเขาที่วางอยู่กับผนังหิน เลียได้รับการพักผ่อนกับด้าน Linley เช่นกัน Delia ยกหัวของเธอจะมองไปที่ Linley Delia ในหัวใจของเธอเข้าใจว่า Linley ได้ต้องการเสมอชีวิตที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ถ้าพวกเขาอย่างแท้จริงมีการใช้จ่ายนิรันดร์ที่นี่ภายในเทือกเขาอเมทิส ... เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้เพียงแค่. Delia ยังจำเดือนที่พวกเขาได้ใช้เวลาที่ชายแดนของเทือกเขาอเมทิส, การทดสอบอย่างต่อเนื่อง. อันที่จริงการทดสอบอย่างง่ายจะได้รับการเสร็จในเดือน. อย่างไรก็ตาม เพราะ Linley และโอลิเวียไม่ได้ต้องการที่จะให้ขึ้นพวกเขาเมามันมากับความคิดหนึ่งหลังจากที่อื่นในการทดสอบสิ่งที่ออก พวกเขาทั้งหมดต้องการที่จะออกจากที่นี่และกลับไปยังดินแดนนรก อย่างไรก็ตามหลังจากที่นานสำหรับเดือน Linley ได้รับในที่สุด Delia เข้าใจว่าในหัวใจของเขา แต่ Linley ยังไม่สามารถที่จะยอมรับมัน. "Linley คุณต้องการอย่างแท้จริงที่จะออก?" เดเลียพูดเบา ๆ "บางทีคุณอาจจะใช้การลดลงของน้ำทะเลสีฟ้าที่ลดลง?" Linley หันไปดู Delia สั่นหัวของเขาเล็กน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภายในช่องเขา ตัวเลขขนาดใหญ่ของสัตว์พลอยสีม่วงเป็นรอบชายฝั่งของทะเลสาบสัตว์ อเมทิสต์ และยืนอยู่บนหัวของพลอยสีม่วง behemoth , จ้องทะเลสาบ

หนึ่งหลังจากที่อื่นซ้ายอเมทิสต์ สัตว์น้ำในทะเลสาบ และกลับมาที่ฝั่ง พวกเขาทั้งหมดแขวนหัวของพวกเขา

" ทุกคนเป็นคนโง่ คุณไม่สามารถหาคนหนีจากที่นั่น" สัตว์ที่เด็กและเยาวชนโกรธ

ไม่ใช่สัตว์ Amethyst เดียวกล้าส่งเสียง

และสัตว์ถือว่าเป็นสิ่ง " เราเสียเวลามาก โดยทะเลสาบแล้ว หมอกคลื่นวันจะมาถึงจุดจบ เราไม่ควรเสียเวลาแบบนี้ " สัตว์อเมทิสและทันทีให้ตะโกนดังๆ " เด็กๆ ไปกันเถอะ เรากำลังจะไปจากที่นี่ให้ฆ่าคน "

" roaaaaar ! " ทันที สัตว์ Amethyst นับไม่ถ้วนให้ตื่นเต้น . .

พวกมันอยากฆ่าเช่นกัน หลังจากทั้งหมด หลายปีที่จะผ่านไปก่อนที่หมอกคลื่นเท่านั้น และในวันนั้นพวกเขาจะได้รับอนุญาตให้มา เวลาของพวกเขาในวันนี้ มีค่ามาก ถ้าพวกเขาสูญเสียมันทั้งหมดที่นี่ พวกเขาจะรู้สึกว่ามันไม่ได้คุ้ม

roaringสัตว์อสูรแถวนี้เด็กและเยาวชนพลอยสีม่วงนับไม่ถ้วนตามไป

" . . . อืม ผมจำคนเหล่านั้น ฉันหวังว่าคุณจะยังคงมีชีวิตอยู่เมื่อคลื่นหมอกหน้ามา ในตอนนั้น ผมจะดูแลคุณอย่างดี " ดวงตาใสของสัตว์ อเมทิสต์ เยาวชนมีคำใบ้ของการหลอกลวงแฟลชผ่านพวกเขา .

อย่างต่อเนื่องในขณะที่บนเส้นทางของพวกเขาสังหารสัตว์ Amethyst หลายที่กระจายอยู่ทั่วบริเวณ มนุษย์หลายคนถูกจับและถูกฆ่าตาย หลายเทพได้นำโดยหมอกคลื่นจำนวนร้อยกว่าล้าน แต่พวกเขาถูกฆ่าถึงจุดที่น้อยกว่าหนึ่งในสิบที่รอดชีวิต ผู้รอดชีวิตยังรวมถึงผู้ที่เคยได้รับของขวัญภายในแอเมทิสต์ ภูเขา นับไม่ถึง 10 ล้าน

หลังจากเลือดพระอาทิตย์ตกและพระจันทร์สีม่วง , กุหลาบวันหมอกคลื่นจบ

แต่แน่นอนเพราะอเมทิสต์ ภูเขาปกคลุมด้วยหมอกสีขาวนั้นตลอดไป ไม่มีใครสามารถเห็นเลือด ดวงอาทิตย์ หรือดวงจันทร์ม่วง

แต่อเมทิสต์ภูเขาดำเนินการเช่นถ้าโดยเครื่องจักร จำนวน amethysts ถูกระเบิดออก โดยเหล่าปีศาจอเมทิสต์ 108 ถ้ำลดลงลงกลับไปยังรัฐปกติของพวกเขา พลังของสิบแปดดีสมัครพรรคพวกนอกแอเมทิสต์ ภูเขาก็ต้องหยุดชะงักเมื่อรู้สึกตื่นเต้นกับจำนวน amethysts พวกเขาจัดหา

ภายในพลอยสีม่วงพลอยสีม่วงสัตว์ภูเขาเหล่านั้นกลับหายไปทันทีอย่างรวดเร็ว ภายใน อเมทิสต์ ภูเขา มีสัตว์ อเมทิสต์ มาก แต่ตอนนี้มีคนน้อยมากที่เทพที่เหลือ

ลินลีย์กลุ่ม เนื่องจากการที่ภายในถ้ำนั้น ไม่ได้หนึ่งของกาลเวลา พวกเขารอคอยกันกว่า 10 ชั่วโมง ไม่จนกว่าจะถึงวันถัดไปพวกเขาโผล่ออกมาจากทะเลสาบ

ตามชายฝั่งของทะเลสาบในหุบเขา Linley , กลุ่มของหกนั่งพักผ่อน

เจอร์ราร์ดหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น สุดซึ้ง , เขากล่าวว่า" ในวันหมอกคลื่นได้จบลงแล้ว หลังจากวันนั้น เราก็จะสามารถมีชีวิตอีกร้อยล้านปี อย่างสงบ ผมไม่ได้คาดหวังว่า เจอร์ราร์ด จะสามารถอยู่รอดคลื่นหมอกสองวันในแถว . . . "

" เพื่อให้สามารถอยู่รอดได้ แม้จะแพ้โคลนทิพย์คุ้ม " garlan รู้สึกมีความสุขมากเช่นกัน

Linley มองเจอร์ราร์ด และ garlan .เขาสามารถบอกได้ว่าจอยรู้สึก sprang จากด้านล่างของหัวใจของพวกเขา เขาไม่สามารถช่วย แต่รู้สึก งง และถามว่า " เจอร์ราร์ด ภายในภูเขาอุปกรณ์เหล่านี้ การมองเห็นของเราจะถูก จำกัด ไปยังหนึ่งหรือสองร้อยเมตร มันเสมอปกคลุมด้วยหมอกขาว และเราออกไปไม่ได้ คุณไม่ห่วงเรื่องนี้เลย ? "

ลินลีย์พูดทำให้ความรู้สึกของข้อตกลงในหัวใจของเบเบ้ และ โอลิเวอร์

ใน Amethyst ภูเขา นอกเหนือจากวันหมอกคลื่นมีจวนไม่มีอันตรายแต่อย่างใด แต่ตลอดกาลผูกพันที่มีเข้มงวดบังคับและไม่สามารถบินได้ ในขณะที่ในเวลาเดียวกันเท่านั้นที่จะสามารถเห็นถึงระยะทาง 100 เมตรจะถูก จำกัด ให้สถานการณ์นี้เป็นเวลานาน จะแท้จะน่าเบื่อมากและเจ็บปวด !

เจอร์ราร์ด garlan แลกเปลี่ยนและได้อย่างรวดเร็ว ทั้งสองของพวกเขาเริ่มที่จะหัวเราะ

เจอร์ราร์ดมองลินเลย์ " ลินเลย์ ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากออกไป มันไม่มีทางออกที่เกิดขึ้นนี้ เพราะเราไม่สามารถไป เราจะทำอะไรได้ เราก็เงียบ ๆมีความสุขกับชีวิต อย่างน้อยผมก็ยังมี garlan "
.