Interest in the work of village pot

Interest in the work of village potters was revived in a folk movement of the 1920s by such potters as Shoji Hamada and Kawai Kanjiro. These artists studied traditional glazing techniques to preserve native wares in danger of disappearing. A number of institutions came under the aegis of the Cultural Properties Protection Division. The kilns at Tamba, overlooking Kobe, continued to produce the daily wares used in the Tokugawa period, while adding modern shapes. Most of the village wares were made anonymously by local potters for utilitarian purposes. Local styles, whether native or imported, tended to be continued without alteration into the present. In Kyūshū, kilns set up by Korean potters in the 16th century, such as at Koishiwara, Fukuoka and its offshoot at Onta, perpetuated 16th-century Korean peasant wares. In Okinawa, the production of village ware continued under several leading masters, with Kinjo Jiro honored as a ningen kokuho (人間国宝, literrally meaning 'living cultural treasures', officially a Preserver of Important Intangible Cultural Properties).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนใจในการทำงานของหมู่บ้านช่างปั้นหม้อเวลาในการเคลื่อนไหวพื้นบ้านประดับ ด้วยเช่นพอตเตอร์สโชจิฮามาดะและ Kanjiro คาวาอิ ศิลปินเหล่านี้ศึกษาเทคนิคแขวนแบบดั้งเดิมเพื่อรักษาพื้นเมืองตำง ๆ ในอันตรายของการหายไป จำนวนสถาบันที่มาภายใต้การสนับสนุนของส่วนป้องกันคุณสมบัติทางวัฒนธรรม เตาเผาที่อา วิวโกเบ ต่อการผลิตสินค้าประจำวันที่ใช้ในช่วงโทะกุงะวะ ขณะเพิ่มรูปทรงทันสมัย ของชำร่วยหมู่บ้านถูกทำโดยไม่ระบุชื่อ โดยพอตเตอร์สภายในเพื่อประโยชน์ สไตล์ท้องถิ่น ท้องถิ่น หรือนำ เข้า แนวโน้มการดำเนินต่อไป โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงในปัจจุบัน ใน Kyūshū พิสูจน์ที่ตั้ง โดยพอตเตอร์สเกาหลีในศตวรรษที่ 16 เช่น Koishiwara ฟุกุโอกะ และมันจึงส่งผลที่ Onta ชุลมุนตำง ๆ ของศตวรรษที่ 16 ชาวเกาหลี ในโอกินาว่า การผลิตเครื่องหมู่บ้านอย่างต่อเนื่องภายใต้ปริญญาโทนำหลาย กับ Kinjo Jiro ยกย่องให้เป็น kokuho ningen (人間国宝 literrally ความหมาย 'ชีวิตวัฒนธรรม' อย่างเป็นทางการเกศของสำคัญไม่มีตัวตนทางวัฒนธรรม)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่น่าสนใจในการทำงานของพอตเตอร์หมู่บ้านก็ฟื้นขึ้นมาในการเคลื่อนไหวของชาวบ้านปี ค.ศ. 1920 โดยพอตเตอร์เช่นโชจิฮามาดะและ Kawai Kanjiro ศิลปินเหล่านี้ได้ศึกษาเทคนิคการเคลือบแบบดั้งเดิมในการรักษาเครื่องถ้วยพื้นเมืองตกอยู่ในอันตรายจากการหายไป จำนวนสถาบันการศึกษามาภายใต้การอุปถัมภ์ของกองวัฒนธรรมคุณสมบัติคุ้มครอง เตาเผาที่ Tamba สามารถมองเห็นโกเบยังคงผลิตเครื่องถ้วยในชีวิตประจำวันที่ใช้ในงาวะประจำเดือนขณะที่การเพิ่มรูปทรงที่ทันสมัย ส่วนใหญ่ของเครื่องหมู่บ้านถูกสร้างขึ้นมาโดยไม่ระบุชื่อพอตเตอร์ในท้องถิ่นเพื่อวัตถุประสงค์ประโยชน์ รูปแบบท้องถิ่นไม่ว่าจะนำเข้าพื้นเมืองหรือมีแนวโน้มที่จะได้รับการอย่างต่อเนื่องโดยไม่ต้องเปลี่ยนแปลงลงในปัจจุบัน ในคิวชูเตาเผาที่ตั้งขึ้นโดยเกาหลีพอตเตอร์ในศตวรรษที่ 16 เช่นที่ Koishiwara ฟุกุโอกะและหน่อที่ Onta, ชุลมุนศตวรรษที่ 16 เครื่องถ้วยชาวนาเกาหลี ในโอกินาว่าการผลิตของเครื่องหมู่บ้านต่อไปภายใต้โทชั้นนำหลายแห่งด้วย Kinjo จิโร่ยกย่องให้เป็น kokuho Ningen (人間国宝, literrally ความหมายของการใช้ชีวิตสมบัติทางวัฒนธรรม 'อย่างเป็นทางการดำรงคุณสมบัติสำคัญทางวัฒนธรรมที่จับ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสนใจในงานของหมู่บ้านเครื่องปั้นดินเผาพื้นบ้านได้รับการฟื้นฟูในการเคลื่อนไหวของปี ค.ศ. 1920 โดยช่างปั้น เช่น โชจิ คาวา kanjiro ฮามาดะ และ . ศิลปินเหล่านี้ศึกษาเทคนิคการเคลือบเพื่อรักษาประเพณีพื้นเมืองของใช้ในอันตรายจากการหายไป หมายเลขของสถาบันมาภายใต้การป้องกันของวัฒนธรรมคุณสมบัติการป้องกันดิวิชั่น เตาเผาที่ทัมบะ มองเห็นเมืองโกเบ อย่างต่อเนื่องเพื่อผลิตสินค้าที่ใช้ประจำวันในช่วงโต ในขณะที่เพิ่มรูปทรงทันสมัย ส่วนใหญ่ของหมู่บ้านเครื่องทำโดยไม่ระบุชื่อโดยช่างปั้นท้องถิ่นเพื่อประโยชน์ รูปแบบท้องถิ่น ไม่ว่าจะเป็นชาวพื้นเมืองหรือนำเข้ามีแนวโน้มที่จะยังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลงในปัจจุบัน ในเควายยูชูค่าตั้งโดยช่างปั้นชาวเกาหลีในศตวรรษที่ 16 เช่น koishiwara ฟุกุโอกะ หน่อของมันและที่ onta perpetuated ในศตวรรษที่ 16 , เกาหลีชาวนาภัณฑ์ ในโอกินาว่า การผลิตของหมู่บ้านต้นแบบเครื่องอย่างต่อเนื่องภายใต้ชั้นนำหลาย กับ คินโจโร่เกียรติเป็นนิวเอจ kokuho ( 人間国宝 literrally สมบัติทางวัฒนธรรม , ความหมาย ' ชีวิต ' เป็นอุปกรณ์สำคัญของทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ )