- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
The History of Russell Stover Candi
The History of Russell Stover Candies
During this country's entrepreneurial heyday, the name Russell Stover was yet to be linked with Valentine's Day. Stover's chocolate-covered success formula would mix business sense with a knack for knowing what the public wanted even before they wanted it. The West's most famous candy man was about to have a major impact on the American sweet tooth.
Russell William Stover was born in a sod house in Alton, Kansas, May 6, 1888, the son of farmers John and Sarah Stover. His Prussian ancestors had come to this country in 1728. Stover was reared on an Iowa farm, attended high school at Iowa City Academy, and studied chemistry for a year at Iowa State University.
His first job came in 1910, as a sales representative for the American Tobacco Co. On June 17, 1911 he married Clara Lewis, a farmer's daughter, and as a wedding gift the couple received a 580 acre farm in Saskatchewan, Canada.
They spent the better part of a year raising wheat and flax, but bad weather convinced Stover that farm life was not his calling. After a move to Winnipeg, he took another sales job, this time for a Minnesota candy company.
Four years later, Stover resigned when his company balked at replacing some questionable merchandise. For a year in Chicago he worked for candy manufacturer A.G. Morris, then spent the next three years with Bunte Candy. By 1918 he knew enough about the business to pull the Irwin Candy Co. of Des Moines, Iowa, out of bankruptcy. At home, he and Clara had begun experimenting in Mrs. Stover's kitchen.
In the western part of Iowa in 1919, a simultaneous sugar renaissance was getting under way that would directly affect the Stovers. It all began when an indecisive Omaha schoolboy who could not decide whether to spend his nickel on chocolate or ice cream.
On the other side of the counter, a part-time Latin teacher moonlighting as a soda jerk, 25 year old Christian Nelson, took particular interest in the dilemma. If the two could be combined, what might the result be?
Using his imagination, a combination of chocolate and cocoa butter, and vanilla ice cream, Nelson invented his magic sandwich. His "I-Scream Bar" had its world premiere at an Omaha Fireman's Tournament.
Candy manufacturers were less than enthusiastic over his gooey brainchild. The process was too complicated, it would melt before it got to the store, the novelty aspect would wear off - these were the kind of rejections Nelson heard from seven experts.
On July 31, 1921, Nelson made his eighth presentation to Russell Stover in Omaha. Stover liked the idea with some reservations. The stick Nelson had incorporated was not a necessity. Also the name had to go. The public would tire of such a mundane pun. It had to have a name of timeless quality, one that conveyed the sweet and cold goodness of the product - something like Eskimo Pie.
Their partnership took the country by storm. A quarter of a million Eskimo Pies sold in Omaha in 24 hours. Stover opened a Chicago office and within a year 1,500 manufacturers were licensed to create the treats, paying four cents on the dozen as a royalty. R.S. Reynold's U.S. Foil Co. would make a million dollars producing just the wrappers.
On January 24, 1922, Nelson obtained patent No 1,404,539 for "an ice cream confection containing normally liquid material frozen to a substantially hard state and encased in a chocolate covering to maintain its original form during handling."
The profits were dizzying, but so too were the ice cream headaches. Eskimo "Pie-rates" were springing up in all corners of the country, selling their versions, regardless of legal protection. Stover and Nelson were spending a staggering $4,000 in daily legal fees, their profits were melting quicker than their product.
Other maneuvers sought to have the patent declared invalid, which eventually happened in 1923. The Eskimo Pie was leaving a sour taste in Russell Stover's mouth. In 1923, he relinquished his part of the frozen bonanza to lawyer Clem Wade for $30,000.
The Stovers had always had an eye on Denver, and in October of 1923, they moved to a home at 960 Detroit Street. Almost immediately, residents on the block were aware of the intoxicating aromas emanating from the new neighbors' kitchen.
While Mrs. Stover hand-dipped her chocolate wonders ("We always used the finest cream, butter, nuts and chocolate," she would confide with a smile), her husband laid plans for his next assault on the American waistline.
"Mrs. Stover's Bungalow Candies" were a sensation from the beginning. The Stovers started with two Denver stores that December, expanding to seven before opening a factory in the Mile High City. A specially equipped motorcycle with a bungalow sidecar made the deliveries.
In 1925, another factory began production in Kansas City. At last, Stover had what he wanted, sole ownership of a quality product. With himself as President and Clara as Vice President, the delicious dynasty spiraled. A third factory opened in Lincoln, Nebraska, in 1942.
Russell Stover's contributions to the business went further than his boxed treats. His technical achievements included a patent for dipping tables and a process he called Zephyr Freeze. During World War II he chaired the Washington Committee of the National Confectioners Association. In 1946 he received the industry's Oscar equivalent, the Candy Kettle Award. At the time of his death at 66 in Miami on May 11, 1954, his Kansas City based company was producing 11 million pounds of candy a year, selling it in 40 Stover outlets and across the counter in another 2,000 department stores.
Over the years the Russell Stover story has been eclipsed by the Russell Stover candy and the heart-shaped boxes, a fact the originator would probably have enjoyed. Four plants, including one in Montrose, Colorado, still produce the internationally known goodies, the legacy of a man who came out West seeking the sweet smell of success.
During this country's entrepreneurial heyday, the name Russell Stover was yet to be linked with Valentine's Day. Stover's chocolate-covered success formula would mix business sense with a knack for knowing what the public wanted even before they wanted it. The West's most famous candy man was about to have a major impact on the American sweet tooth.
Russell William Stover was born in a sod house in Alton, Kansas, May 6, 1888, the son of farmers John and Sarah Stover. His Prussian ancestors had come to this country in 1728. Stover was reared on an Iowa farm, attended high school at Iowa City Academy, and studied chemistry for a year at Iowa State University.
His first job came in 1910, as a sales representative for the American Tobacco Co. On June 17, 1911 he married Clara Lewis, a farmer's daughter, and as a wedding gift the couple received a 580 acre farm in Saskatchewan, Canada.
They spent the better part of a year raising wheat and flax, but bad weather convinced Stover that farm life was not his calling. After a move to Winnipeg, he took another sales job, this time for a Minnesota candy company.
Four years later, Stover resigned when his company balked at replacing some questionable merchandise. For a year in Chicago he worked for candy manufacturer A.G. Morris, then spent the next three years with Bunte Candy. By 1918 he knew enough about the business to pull the Irwin Candy Co. of Des Moines, Iowa, out of bankruptcy. At home, he and Clara had begun experimenting in Mrs. Stover's kitchen.
In the western part of Iowa in 1919, a simultaneous sugar renaissance was getting under way that would directly affect the Stovers. It all began when an indecisive Omaha schoolboy who could not decide whether to spend his nickel on chocolate or ice cream.
On the other side of the counter, a part-time Latin teacher moonlighting as a soda jerk, 25 year old Christian Nelson, took particular interest in the dilemma. If the two could be combined, what might the result be?
Using his imagination, a combination of chocolate and cocoa butter, and vanilla ice cream, Nelson invented his magic sandwich. His "I-Scream Bar" had its world premiere at an Omaha Fireman's Tournament.
Candy manufacturers were less than enthusiastic over his gooey brainchild. The process was too complicated, it would melt before it got to the store, the novelty aspect would wear off - these were the kind of rejections Nelson heard from seven experts.
On July 31, 1921, Nelson made his eighth presentation to Russell Stover in Omaha. Stover liked the idea with some reservations. The stick Nelson had incorporated was not a necessity. Also the name had to go. The public would tire of such a mundane pun. It had to have a name of timeless quality, one that conveyed the sweet and cold goodness of the product - something like Eskimo Pie.
Their partnership took the country by storm. A quarter of a million Eskimo Pies sold in Omaha in 24 hours. Stover opened a Chicago office and within a year 1,500 manufacturers were licensed to create the treats, paying four cents on the dozen as a royalty. R.S. Reynold's U.S. Foil Co. would make a million dollars producing just the wrappers.
On January 24, 1922, Nelson obtained patent No 1,404,539 for "an ice cream confection containing normally liquid material frozen to a substantially hard state and encased in a chocolate covering to maintain its original form during handling."
The profits were dizzying, but so too were the ice cream headaches. Eskimo "Pie-rates" were springing up in all corners of the country, selling their versions, regardless of legal protection. Stover and Nelson were spending a staggering $4,000 in daily legal fees, their profits were melting quicker than their product.
Other maneuvers sought to have the patent declared invalid, which eventually happened in 1923. The Eskimo Pie was leaving a sour taste in Russell Stover's mouth. In 1923, he relinquished his part of the frozen bonanza to lawyer Clem Wade for $30,000.
The Stovers had always had an eye on Denver, and in October of 1923, they moved to a home at 960 Detroit Street. Almost immediately, residents on the block were aware of the intoxicating aromas emanating from the new neighbors' kitchen.
While Mrs. Stover hand-dipped her chocolate wonders ("We always used the finest cream, butter, nuts and chocolate," she would confide with a smile), her husband laid plans for his next assault on the American waistline.
"Mrs. Stover's Bungalow Candies" were a sensation from the beginning. The Stovers started with two Denver stores that December, expanding to seven before opening a factory in the Mile High City. A specially equipped motorcycle with a bungalow sidecar made the deliveries.
In 1925, another factory began production in Kansas City. At last, Stover had what he wanted, sole ownership of a quality product. With himself as President and Clara as Vice President, the delicious dynasty spiraled. A third factory opened in Lincoln, Nebraska, in 1942.
Russell Stover's contributions to the business went further than his boxed treats. His technical achievements included a patent for dipping tables and a process he called Zephyr Freeze. During World War II he chaired the Washington Committee of the National Confectioners Association. In 1946 he received the industry's Oscar equivalent, the Candy Kettle Award. At the time of his death at 66 in Miami on May 11, 1954, his Kansas City based company was producing 11 million pounds of candy a year, selling it in 40 Stover outlets and across the counter in another 2,000 department stores.
Over the years the Russell Stover story has been eclipsed by the Russell Stover candy and the heart-shaped boxes, a fact the originator would probably have enjoyed. Four plants, including one in Montrose, Colorado, still produce the internationally known goodies, the legacy of a man who came out West seeking the sweet smell of success.
0/5000
ประวัติของลูกอม Stover รัสเซล ในระหว่างนี้ประเทศกิจการมั่งคั่ง ชื่อรัสเซล Stover ได้ยังไปเชื่อมโยงกับวันวาเลนไทน์ สูตรความสำเร็จครอบคลุมช็อกโกแลตของ stover จะผสมรู้สึกธุรกิจกับ knack สำหรับรู้ว่าประชาชนต้องได้ก่อนที่พวกเขาต้องการ ขนมของตะวันตกมีชื่อเสียงที่สุดคนที่จะ มีผลกระทบสำคัญในฟันหวานอเมริกันรัสเซล William Stover เกิดในบ้านสดใน Alton แคนซัส 6 may, 1888 บุตรของเกษตรกรจอห์นและซาราห์ Stover บรรพบุรุษของเขา Prussian มาประเทศนี้ใน 1728 Stover เป็นผลิตภัณฑ์ในฟาร์มรัฐไอโอวา ร่วมโรงเรียนมัธยมที่เมืองรัฐไอโอวาออสการ์ และศึกษาเคมีปีที่มหาวิทยาลัยรัฐไอโอวางานแรกของเขามาใน 1910 เป็นตัวแทนขายสำหรับยาสูบ บริษัทอเมริกัน บน 17 มิถุนายน 1911 เขาแต่งงานกับ Lewis คลารา ลูกสาวของชาวนา และเป็นของขวัญงานแต่งงาน คู่รับฟาร์ม 580 เอเคอร์ในซัสแคตเชวัน แคนาดาพวกเขาใช้ส่วนดีของปีเพิ่มข้าวสาลีและลินิน แต่สภาพอากาศไม่ดีเชื่อ Stover ว่า ชีวิตฟาร์มไม่ใช่โทรศัพท์ของเขา หลังจากการย้ายไปยังวินนิเพก เขาใช้งานขายอีก นี้เวลาสำหรับบริษัทลูกอมมินเนโซต้าสี่ปีหลัง Stover ลาเมื่อบริษัทของเขาตัวนั้นหยุดชะงักที่เปลี่ยนสินค้าบางอย่างอาจออก ปีในชิคาโกที่เขาทำงานให้ผู้ผลิตลูกกวาด A.G. มอร์ริส แล้วใช้สามปีถัดไป ด้วยขนม Bunte โดย 1918 เขารู้เกี่ยวกับธุรกิจเพื่อดึง บริษัทขนมเชอร์ของดิมอยน์ รัฐไอโอวา จากล้มละลาย โฮม คลาราและได้เริ่มทดลองในครัวนาง Stoverในฝั่งตะวันตกของรัฐไอโอวาใน 1919 โรงน้ำตาลพร้อมได้รับภายใต้วิธีการที่จะได้โดยตรง Stovers ทั้งหมดเริ่มต้นเมื่อ schoolboy โอปล่อยที่สามารถตัดสินใจว่า จะใช้นิกเกิลของช็อกโกแลตหรือครีมอีกด้านหนึ่งของตัวนับ ครูติชั่วคราว moonlighting เป็น jerk เป็นโซดา เนลสันคริสเตียนอายุ 25 ปี เอาเฉพาะดอกเบี้ยในลำบากใจ ถ้าสามารถรวมกัน สองสิ่งผลอาจโดยใช้จินตนาการของเขา ผสมของเนยโกโก้ และช็อคโกแลต ไอศกรีมวานิลลา เนลสันคิดค้นแซนด์วิชของเขาวิเศษ โลกของรอบปฐมทัศน์ที่แข่งขันโอมาฮาเจ้าหน้าที่ดับเพลิงของเขา "-กรี๊ดบาร์" ได้ผู้ผลิตลูกกวาดมีความกระตือรือร้นน้อยกว่ากว่าเขา brainchild gooey กระบวนการที่ซับซ้อนเกินไป มันจะละลายก่อนที่จะมีร้านค้า ด้านนวัตกรรมจะหรอ - ชนิดของเนลสันที่ได้ยินจากผู้เชี่ยวชาญ 7 ปฏิเสธคนเหล่านี้บน 31 กรกฎาคม 1921 เนลสันได้นำเสนอแปดเพื่อ Stover รัสเซลในโอมาฮา Stover ชอบคิดกับจองบาง ติดที่เนลสันได้รวมไม่มีความจำเป็น นอกจากนี้ ชื่อที่ได้ไป ประชาชนจะล้าของเตาปูนโลกีย์ จึงได้มีชื่อของคุณภาพที่เป็นอมตะ ที่ใช้ความหวาน และเย็นดีของผลิตภัณฑ์ - บางสิ่งบางอย่างเช่นเอสกิโมพายห้างหุ้นส่วนการเอาประเทศ โดยพายุ สี่ ล้านเอสกิโมพายขายในโอมาฮาใน 24 ชั่วโมง Stover เปิดสำนักชิคาโก และภายในปี ผลิต 1500 ได้รับอนุญาตให้สร้างขนม จ่ายสี่เซนต์ในโหลเป็นต้นแบบ บริษัทอาร์เอส Reynold สหรัฐฯ ฟอยล์จะทำให้ดอลลาร์ล้านผลิตเพียงห่อบน 24 มกราคม 1922 เนลสันได้รับสิทธิบัตรไม่มี 1,404,539 สำหรับ "เป็นไอศกรีมคนประกอบด้วยวัสดุปกติเหลวแช่แข็งไปยังสถานะยากมาก และ encased ในการครอบคลุมช็อกโกแลตเพื่อรักษารูปแบบเดิมในระหว่างการจัดการ"กำไร dizzying แต่ได้เกินไป ก็ปวดหัวไอศครีม เอสกิโม "พาย-ราคาถูก" เกิดขึ้นทั่วทุกมุมของประเทศ ขายรุ่นของพวกเขา โดยไม่คำนึงถึงการคุ้มครองทางกฎหมาย Stover และเนลสันได้ใช้การส่าย $4000 ในค่าธรรมเนียมกฎหมายประจำวัน ผลกำไรของพวกเขาถูกละลายเร็วกว่าผลิตภัณฑ์ของพวกเขาขอทัพอื่น ๆ ต้องการสิทธิบัตรประกาศไม่ถูกต้อง ซึ่งเกิดขึ้นในที่สุดพี่ วงกลมเอสกิโมออกรสเปรี้ยวในปาก Stover รัสเซล พี่ เขา relinquished พระเจ้าของโบนันซ่าแช่แข็งเพื่อทนายความลุย Clem สำหรับ $30000Stovers ที่มีมักจะมีตาเดนเวอร์ และ 1923 ตุลาคม พวกเขาย้ายไปบ้านที่ถนนดีทรอยต์ 960 เกือบทันที อาศัยอยู่ในบล็อคได้ทราบกลิ่นเภสัชที่เกิดจากครัวของบ้านใหม่ขณะที่นาง Stover มือสอดสิ่งมหัศจรรย์ของช็อคโกแลต ("เรามักจะใช้ดีที่สุดครีม เนย ถั่ว และช็อคโกแลต เธอจะไว้เนื้อเชื่อใจดี), สามีวางแผนโจมตีถัดไปของเขาบนตัวอเมริกัน"ลูกอมนาง Stover บังกะโล" มีความรู้สึกตั้งแต่เริ่มต้น Stovers เริ่มต้น ด้วยร้านค้าเดนเวอร์สองที่ธันวาคม ขยายไปเซเว่นก่อนที่จะเปิดโรงงานในเมืองสูงไมล์ รถจักรยานยนต์เป็นพิเศษพร้อมกับ sidecar บังกะโลทำการจัดส่งใน 1925 โรงงานอื่นเริ่มผลิตในแคนซัสซิตี้ ในที่สุด Stover มีสิ่งเขาต้องการ แต่เพียงผู้เดียวเป็นเจ้าของผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพ กับตัวเองเป็นประธานและคลาราเป็นรองประธาน ไดนาสตี้อร่อย spiraled โรงที่สามเปิดในลินคอล์น รัฐเนแบรสกา ในปี 1942รัสเซล Stover สรรธุรกิจไปอีกขนมกล่องของเขา ความสำเร็จของเทคนิครวมสิทธิบัตรสำหรับจุ่มตาราง และกระบวนการเขาเรียกว่าเซเฟอร์ตรึง ในระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง เขาประเทศกรรมการสมาคม Confectioners ชาติวอชิงตัน ในปี 1946 เขาได้รับเทียบเท่า Oscar อุตสาหกรรม รางวัลขนมกาต้มน้ำ เวลาตายที่ 66 ในไมอามี่บน 11 พฤษภาคม 1954 แคนซัสซิตี้โดยบริษัทของเขาถูกผลิต 11 ล้านปอนด์ของปี ขนมขาย ในร้าน Stover 40 และเคาน์เตอร์ในห้างสรรพอีก 2000ปีเรื่อง Stover รัสเซลได้รับได้ โดยขนม Stover รัสเซลและกล่องหัวใจ ความจริงผู้ริเริ่มที่จะคงได้เพลิดเพลิน พืช 4 รวมถึงใน Montrose โคโลราโด ยังคงผลิตสินค้าชื่อดังระดับสากล มรดกของคนตะวันตกที่กำลังหอมหวานของความสำเร็จออกมา
การแปล กรุณารอสักครู่..
ประวัติของรัสเซล Stover
ขนมช่วงที่รุ่งเรืองที่สุดของผู้ประกอบการของประเทศนี้ชื่อรัสเซลStover ถูกยังไม่ได้รับการเชื่อมโยงกับวันวาเลนไทน์ Stover สูตรความสำเร็จที่ปกคลุมไปด้วยช็อคโกแลตจะผสมความรู้สึกทางธุรกิจที่มีความสามารถพิเศษในการรู้สิ่งที่ประชาชนอยากได้ก่อนที่พวกเขาต้องการมัน ชายขนมที่มีชื่อเสียงที่สุดของเวสต์เป็นเรื่องที่จะมีผลกระทบที่สำคัญต่อฟันหวานอเมริกัน. รัสเซลวิลเลียม Stover เกิดในบ้านสดในแอลตัน, Kansas, 6 พฤษภาคม 1888 ลูกชายของเกษตรกรจอห์นและซาร่าห์ Stover บรรพบุรุษของปรัสเซียนของเขาได้มาไปยังประเทศใน 1728. Stover ถูกเลี้ยงในฟาร์มไอโอวานี้เข้าเรียนที่โรงเรียนมัธยมที่เมืองไอโอวาสถาบันการศึกษาและการศึกษาคุณสมบัติทางเคมีเป็นปีที่มหาวิทยาลัยรัฐไอโอวา. งานแรกของเขาในปี 1910 มาเป็นตัวแทนขาย อเมริกันยาสูบ จำกัด เมื่อวันที่ 17 มิถุนายน 1911 เขาแต่งงานกับคลาราลูอิสลูกสาวของเกษตรกรและเป็นของขวัญแต่งงานทั้งคู่ได้รับไร่ 580 ในแคตเชวันแคนาดา. พวกเขาใช้เวลาส่วนที่ดีของปีเพิ่มข้าวสาลีและปอ แต่ สภาพอากาศเลวร้าย Stover เชื่อว่าชีวิตในฟาร์มไม่ได้โทรของเขา หลังจากที่ย้ายไปวินนิเพกเขาเอางานขายอีกครั้งคราวนี้สำหรับมินนิโซตา บริษัท ลูกอม. สี่ปีต่อมา Stover ลาออกเมื่อ บริษัท ของเขาประท้วงที่เปลี่ยนบางสินค้าที่น่าสงสัย สำหรับปีในชิคาโกเขาทำงานให้กับผู้ผลิตลูกอมเอจีมอร์ริสแล้วใช้เวลาสามปีกับลูกอม Bunte โดย 1918 เขารู้เพียงพอเกี่ยวกับธุรกิจที่จะดึงเออร์วินแคนดี้ จำกัด ของ Des Moines, Iowa ออกจากการล้มละลาย ที่บ้านเขาตาคลาราและได้เริ่มการทดลองในห้องครัวของนาง Stover. ในภาคตะวันตกของรัฐไอโอวาในปี 1919 ซึ่งเป็นยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาน้ำตาลพร้อมกันได้รับภายใต้วิธีการที่จะส่งผลกระทบโดยตรง Stovers ทุกอย่างเริ่มต้นเมื่อเด็กนักเรียนโอมาฮาเด็ดขาดที่ไม่สามารถตัดสินใจว่าจะใช้จ่ายนิกเกิลของเขาในช็อคโกแลตหรือไอศครีม. ในด้านอื่น ๆ ของเคาน์เตอร์เป็นส่วนเวลาครูภาษาละตินกลางคืนเป็นกระตุกโซดา 25 ปีเก่าคริสเตียนเนลสันเอา สนใจเป็นพิเศษในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก หากทั้งสองอาจจะรวมสิ่งที่ผลที่ได้อาจจะมี? การใช้จินตนาการของเขารวมกันของช็อคโกแลตและเนยโกโก้และไอศครีมวานิลลา, เนลสันคิดค้นแซนวิชมายากลของเขา ของเขา "ฉันกรีดร้องบาร์" รอบปฐมทัศน์โลกที่โอมาฮาดับเพลิงแข่งขัน. ผู้ผลิตลูกอมน้อยกว่าความกระตือรือร้นมากกว่าผลิตผลเหนอะหนะของเขา เป็นกระบวนการที่ซับซ้อนเกินไปก็จะละลายก่อนที่จะมีการจัดเก็บด้านความแปลกใหม่จะสวมปิด -. เหล่านี้เป็นชนิดของการปฏิเสธเนลสันได้ยินจากเจ็ดผู้เชี่ยวชาญ31 กรกฏาคม 1921 เนลสันนำเสนอแปดของเขากับ Russell Stover ใน โอมาฮา Stover ชอบความคิดที่มีการจองบาง ติดเนลสันได้จัดตั้งขึ้นก็ไม่จำเป็น นอกจากนี้ยังมีชื่อได้ไป ประชาชนจะยางดังกล่าวปุนโลกีย์ มันจะต้องมีชื่อของที่มีคุณภาพเหนือกาลเวลาหนึ่งที่ถ่ายทอดความดีหวานและความหนาวเย็นของผลิตภัณฑ์ -. บางอย่างเช่นเอสกิโมพายหุ้นส่วนของพวกเขาเอาประเทศโดยพายุ หนึ่งในสี่ของล้านเอสกิโมพายขายในโอมาฮาใน 24 ชั่วโมง Stover เปิดสำนักงานชิคาโกและภายในปี 1500 ผู้ผลิตที่ได้รับใบอนุญาตในการสร้างถือว่าจ่ายสี่สิบเซ็นต์เป็นค่าภาคหลวง อาร์เอส Reynold สหรัฐฟอยล์ จำกัด จะทำให้ล้านดอลลาร์การผลิตเพียงแค่ห่อ. เมื่อวันที่ 24 มกราคม 1922 เนลสันได้รับสิทธิบัตรไม่มี 1404539 สำหรับ "ซึ่งเป็นขนมไอศครีมที่มีส่วนผสมของวัสดุของเหลวปกติแช่แข็งไปยังรัฐที่ยากอย่างมีนัยสำคัญและห่อหุ้มด้วยครอบคลุมช็อคโกแลตที่จะ รักษารูปแบบเดิมในระหว่างการจัดการ. "กำไรเป็นdizzying แต่เพื่อให้มีมากเกินไปปวดหัวไอศครีม เอสกิโม "พายอัตรา" ได้รับการผุดขึ้นมาในทุกมุมของประเทศ, การขายรุ่นของพวกเขาโดยไม่คำนึงถึงการคุ้มครองทางกฎหมาย Stover และเนลสันมีค่าใช้จ่ายส่าย $ 4,000 ค่าธรรมเนียมตามกฎหมายในชีวิตประจำวันกำไรของพวกเขาถูกละลายเร็วกว่าผลิตภัณฑ์ของพวกเขา. ประลองยุทธ์อื่น ๆ จึงต้องสิทธิบัตรประกาศที่ไม่ถูกต้องซึ่งในที่สุดที่เกิดขึ้นในปี 1923 เอสกิโมพายกำลังจะออกจากรสเปรี้ยวในปากรัสเซล Stover ของ . ในปี 1923 เขาถูกทิ้งร้างเขามีส่วนร่วมของโบนันซ่าแช่แข็งกับทนายความเคล็มเวดสำหรับ $ 30,000. Stovers มักจะมีตาในเดนเวอร์และในเดือนตุลาคมของปี 1923 ที่พวกเขาย้ายไปอยู่ที่บ้านที่ 960 ถนนดีทรอยต์ เกือบจะในทันทีที่อาศัยอยู่ในบล็อกได้รับรู้ถึงกลิ่นที่ทำให้มึนเมาเล็ดลอดออกมาจากห้องครัวเพื่อนบ้านใหม่ '. ในขณะที่นาง Stover มือจุ่มลงมหัศจรรย์ช็อคโกแลตของเธอ ("เรามักจะใช้ครีมที่ดีที่สุด, เนย, ถั่วและช็อคโกแลต" เธอจะให้ความไว้วางใจ ด้วยรอยยิ้ม) สามีของเธอวางแผนสำหรับการโจมตีต่อไปของเขาในรอบเอวอเมริกัน. "นาง Candies บังกะโล Stover ของ" เป็นความรู้สึกจากจุดเริ่มต้นที่ Stovers เริ่มต้นด้วยสองร้านค้าที่เดนเวอร์ธันวาคมขยายถึงเจ็ดก่อนที่จะเปิดโรงงานในเมืองสูง Mile รถจักรยานยนต์พิเศษพร้อมกับบังกะโลรถจักรยานยนต์ที่ทำส่งมอบ. ในปี 1925 โรงงานเริ่มผลิตในแคนซัสซิตี ที่ล่าสุด Stover มีสิ่งที่เขาต้องการเป็นเจ้าของ แต่เพียงผู้เดียวของสินค้าที่มีคุณภาพ ด้วยตัวเองในฐานะประธานและคลาราในฐานะรองประธานราชวงศ์อร่อยลุกลาม โรงงานที่สามเปิดในลิงคอล์น, เนบราสก้าในปี 1942 รัสเซล Stover ผลงานของธุรกิจที่จะไปไกลเกินกว่าการปฏิบัติของเขาชนิดบรรจุกล่อง สำเร็จทางด้านเทคนิคของเขารวมถึงสิทธิบัตรสำหรับจุ่มตารางและกระบวนการที่เขาเรียกว่าลมตรึง ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองเขาเป็นประธานคณะกรรมการวอชิงตันแห่งชาติสมาคมไอซิ่ง ในปี 1946 เขาได้รับรางวัลออสการ์เทียบเท่าของอุตสาหกรรมที่ได้รับรางวัลกาต้มน้ำลูกอม ในช่วงเวลาของการตายของเขาที่ 66 ในไมอามี่เมื่อวันที่ 11 พฤษภาคม 1954, แคนซัสซิตีตาม บริษัท ของเขากำลังการผลิต 11,000,000 £ขนมปีขายได้ใน 40 ร้าน Stover และข้ามเคาน์เตอร์ในอีก 2,000 ห้างสรรพสินค้า. กว่าปีที่ เรื่องราวรัสเซล Stover ได้รับการบดบังด้วยขนมรัสเซล Stover และกล่องรูปหัวใจความเป็นจริงริเริ่มอาจจะมีความสุข สี่พืชรวมถึงหนึ่งใน Montrose โคโลราโดยังคงผลิตสารพัดรู้จักในระดับนานาชาติมรดกของผู้ชายคนหนึ่งที่ออกมาจากเวสต์ที่กำลังมองหากลิ่นหอมของความสำเร็จ
ขนมช่วงที่รุ่งเรืองที่สุดของผู้ประกอบการของประเทศนี้ชื่อรัสเซลStover ถูกยังไม่ได้รับการเชื่อมโยงกับวันวาเลนไทน์ Stover สูตรความสำเร็จที่ปกคลุมไปด้วยช็อคโกแลตจะผสมความรู้สึกทางธุรกิจที่มีความสามารถพิเศษในการรู้สิ่งที่ประชาชนอยากได้ก่อนที่พวกเขาต้องการมัน ชายขนมที่มีชื่อเสียงที่สุดของเวสต์เป็นเรื่องที่จะมีผลกระทบที่สำคัญต่อฟันหวานอเมริกัน. รัสเซลวิลเลียม Stover เกิดในบ้านสดในแอลตัน, Kansas, 6 พฤษภาคม 1888 ลูกชายของเกษตรกรจอห์นและซาร่าห์ Stover บรรพบุรุษของปรัสเซียนของเขาได้มาไปยังประเทศใน 1728. Stover ถูกเลี้ยงในฟาร์มไอโอวานี้เข้าเรียนที่โรงเรียนมัธยมที่เมืองไอโอวาสถาบันการศึกษาและการศึกษาคุณสมบัติทางเคมีเป็นปีที่มหาวิทยาลัยรัฐไอโอวา. งานแรกของเขาในปี 1910 มาเป็นตัวแทนขาย อเมริกันยาสูบ จำกัด เมื่อวันที่ 17 มิถุนายน 1911 เขาแต่งงานกับคลาราลูอิสลูกสาวของเกษตรกรและเป็นของขวัญแต่งงานทั้งคู่ได้รับไร่ 580 ในแคตเชวันแคนาดา. พวกเขาใช้เวลาส่วนที่ดีของปีเพิ่มข้าวสาลีและปอ แต่ สภาพอากาศเลวร้าย Stover เชื่อว่าชีวิตในฟาร์มไม่ได้โทรของเขา หลังจากที่ย้ายไปวินนิเพกเขาเอางานขายอีกครั้งคราวนี้สำหรับมินนิโซตา บริษัท ลูกอม. สี่ปีต่อมา Stover ลาออกเมื่อ บริษัท ของเขาประท้วงที่เปลี่ยนบางสินค้าที่น่าสงสัย สำหรับปีในชิคาโกเขาทำงานให้กับผู้ผลิตลูกอมเอจีมอร์ริสแล้วใช้เวลาสามปีกับลูกอม Bunte โดย 1918 เขารู้เพียงพอเกี่ยวกับธุรกิจที่จะดึงเออร์วินแคนดี้ จำกัด ของ Des Moines, Iowa ออกจากการล้มละลาย ที่บ้านเขาตาคลาราและได้เริ่มการทดลองในห้องครัวของนาง Stover. ในภาคตะวันตกของรัฐไอโอวาในปี 1919 ซึ่งเป็นยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาน้ำตาลพร้อมกันได้รับภายใต้วิธีการที่จะส่งผลกระทบโดยตรง Stovers ทุกอย่างเริ่มต้นเมื่อเด็กนักเรียนโอมาฮาเด็ดขาดที่ไม่สามารถตัดสินใจว่าจะใช้จ่ายนิกเกิลของเขาในช็อคโกแลตหรือไอศครีม. ในด้านอื่น ๆ ของเคาน์เตอร์เป็นส่วนเวลาครูภาษาละตินกลางคืนเป็นกระตุกโซดา 25 ปีเก่าคริสเตียนเนลสันเอา สนใจเป็นพิเศษในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก หากทั้งสองอาจจะรวมสิ่งที่ผลที่ได้อาจจะมี? การใช้จินตนาการของเขารวมกันของช็อคโกแลตและเนยโกโก้และไอศครีมวานิลลา, เนลสันคิดค้นแซนวิชมายากลของเขา ของเขา "ฉันกรีดร้องบาร์" รอบปฐมทัศน์โลกที่โอมาฮาดับเพลิงแข่งขัน. ผู้ผลิตลูกอมน้อยกว่าความกระตือรือร้นมากกว่าผลิตผลเหนอะหนะของเขา เป็นกระบวนการที่ซับซ้อนเกินไปก็จะละลายก่อนที่จะมีการจัดเก็บด้านความแปลกใหม่จะสวมปิด -. เหล่านี้เป็นชนิดของการปฏิเสธเนลสันได้ยินจากเจ็ดผู้เชี่ยวชาญ31 กรกฏาคม 1921 เนลสันนำเสนอแปดของเขากับ Russell Stover ใน โอมาฮา Stover ชอบความคิดที่มีการจองบาง ติดเนลสันได้จัดตั้งขึ้นก็ไม่จำเป็น นอกจากนี้ยังมีชื่อได้ไป ประชาชนจะยางดังกล่าวปุนโลกีย์ มันจะต้องมีชื่อของที่มีคุณภาพเหนือกาลเวลาหนึ่งที่ถ่ายทอดความดีหวานและความหนาวเย็นของผลิตภัณฑ์ -. บางอย่างเช่นเอสกิโมพายหุ้นส่วนของพวกเขาเอาประเทศโดยพายุ หนึ่งในสี่ของล้านเอสกิโมพายขายในโอมาฮาใน 24 ชั่วโมง Stover เปิดสำนักงานชิคาโกและภายในปี 1500 ผู้ผลิตที่ได้รับใบอนุญาตในการสร้างถือว่าจ่ายสี่สิบเซ็นต์เป็นค่าภาคหลวง อาร์เอส Reynold สหรัฐฟอยล์ จำกัด จะทำให้ล้านดอลลาร์การผลิตเพียงแค่ห่อ. เมื่อวันที่ 24 มกราคม 1922 เนลสันได้รับสิทธิบัตรไม่มี 1404539 สำหรับ "ซึ่งเป็นขนมไอศครีมที่มีส่วนผสมของวัสดุของเหลวปกติแช่แข็งไปยังรัฐที่ยากอย่างมีนัยสำคัญและห่อหุ้มด้วยครอบคลุมช็อคโกแลตที่จะ รักษารูปแบบเดิมในระหว่างการจัดการ. "กำไรเป็นdizzying แต่เพื่อให้มีมากเกินไปปวดหัวไอศครีม เอสกิโม "พายอัตรา" ได้รับการผุดขึ้นมาในทุกมุมของประเทศ, การขายรุ่นของพวกเขาโดยไม่คำนึงถึงการคุ้มครองทางกฎหมาย Stover และเนลสันมีค่าใช้จ่ายส่าย $ 4,000 ค่าธรรมเนียมตามกฎหมายในชีวิตประจำวันกำไรของพวกเขาถูกละลายเร็วกว่าผลิตภัณฑ์ของพวกเขา. ประลองยุทธ์อื่น ๆ จึงต้องสิทธิบัตรประกาศที่ไม่ถูกต้องซึ่งในที่สุดที่เกิดขึ้นในปี 1923 เอสกิโมพายกำลังจะออกจากรสเปรี้ยวในปากรัสเซล Stover ของ . ในปี 1923 เขาถูกทิ้งร้างเขามีส่วนร่วมของโบนันซ่าแช่แข็งกับทนายความเคล็มเวดสำหรับ $ 30,000. Stovers มักจะมีตาในเดนเวอร์และในเดือนตุลาคมของปี 1923 ที่พวกเขาย้ายไปอยู่ที่บ้านที่ 960 ถนนดีทรอยต์ เกือบจะในทันทีที่อาศัยอยู่ในบล็อกได้รับรู้ถึงกลิ่นที่ทำให้มึนเมาเล็ดลอดออกมาจากห้องครัวเพื่อนบ้านใหม่ '. ในขณะที่นาง Stover มือจุ่มลงมหัศจรรย์ช็อคโกแลตของเธอ ("เรามักจะใช้ครีมที่ดีที่สุด, เนย, ถั่วและช็อคโกแลต" เธอจะให้ความไว้วางใจ ด้วยรอยยิ้ม) สามีของเธอวางแผนสำหรับการโจมตีต่อไปของเขาในรอบเอวอเมริกัน. "นาง Candies บังกะโล Stover ของ" เป็นความรู้สึกจากจุดเริ่มต้นที่ Stovers เริ่มต้นด้วยสองร้านค้าที่เดนเวอร์ธันวาคมขยายถึงเจ็ดก่อนที่จะเปิดโรงงานในเมืองสูง Mile รถจักรยานยนต์พิเศษพร้อมกับบังกะโลรถจักรยานยนต์ที่ทำส่งมอบ. ในปี 1925 โรงงานเริ่มผลิตในแคนซัสซิตี ที่ล่าสุด Stover มีสิ่งที่เขาต้องการเป็นเจ้าของ แต่เพียงผู้เดียวของสินค้าที่มีคุณภาพ ด้วยตัวเองในฐานะประธานและคลาราในฐานะรองประธานราชวงศ์อร่อยลุกลาม โรงงานที่สามเปิดในลิงคอล์น, เนบราสก้าในปี 1942 รัสเซล Stover ผลงานของธุรกิจที่จะไปไกลเกินกว่าการปฏิบัติของเขาชนิดบรรจุกล่อง สำเร็จทางด้านเทคนิคของเขารวมถึงสิทธิบัตรสำหรับจุ่มตารางและกระบวนการที่เขาเรียกว่าลมตรึง ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองเขาเป็นประธานคณะกรรมการวอชิงตันแห่งชาติสมาคมไอซิ่ง ในปี 1946 เขาได้รับรางวัลออสการ์เทียบเท่าของอุตสาหกรรมที่ได้รับรางวัลกาต้มน้ำลูกอม ในช่วงเวลาของการตายของเขาที่ 66 ในไมอามี่เมื่อวันที่ 11 พฤษภาคม 1954, แคนซัสซิตีตาม บริษัท ของเขากำลังการผลิต 11,000,000 £ขนมปีขายได้ใน 40 ร้าน Stover และข้ามเคาน์เตอร์ในอีก 2,000 ห้างสรรพสินค้า. กว่าปีที่ เรื่องราวรัสเซล Stover ได้รับการบดบังด้วยขนมรัสเซล Stover และกล่องรูปหัวใจความเป็นจริงริเริ่มอาจจะมีความสุข สี่พืชรวมถึงหนึ่งใน Montrose โคโลราโดยังคงผลิตสารพัดรู้จักในระดับนานาชาติมรดกของผู้ชายคนหนึ่งที่ออกมาจากเวสต์ที่กำลังมองหากลิ่นหอมของความสำเร็จ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ประวัติความเป็นมาของรัสเซล ซากขนม
ระหว่างความมั่งคั่งผู้ประกอบการของประเทศนี้ ชื่อ รัสเซล ซากก็ยังถูกเชื่อมโยงกับวันวาเลนไทน์ ส่วนช็อกโกแลตครอบคลุมสูตรสู่ความสำเร็จจะผสมความรู้สึกทางธุรกิจด้วยความสามารถพิเศษสำหรับสิ่งที่ประชาชนต้องการแม้กระทั่งก่อนที่พวกเขาต้องการมัน ทางทิศตะวันตกของขนมที่มีชื่อเสียงที่สุดผู้ชายที่กำลังจะมีผลกระทบอย่างรุนแรงต่อ
ฟันหวานของชาวอเมริกันรัสเซลล์วิลเลียม ฝักเกิดในแม่สอดบ้านในแอลตัน , แคนซัส , 6 พฤษภาคม 1888 ลูกชายของชาวนาจอห์น และซาราห์ ซาก . ปรัสเซียบรรพบุรุษของเขาได้มาประเทศนี้โดย . ส่วนเลี้ยงในฟาร์มไอโอวา , โรงเรียนสูงโรงเรียนไอโอวา และศึกษาเคมี เป็นปีที่ Iowa State University .
งานแรกของเขามา 1910 ในฐานะตัวแทนฝ่ายขายสำหรับบริษัทอเมริกันยาสูบเมื่อวันที่ 17 มิถุนายน 1911 เขาแต่งงานกับ คลาร่า ลูอิส ลูกชาวนา และ เป็น ของขวัญวันแต่งงาน คู่ได้รับ 580 ฟาร์มเอเคอร์ในควิเบก , แคนาดา
พวกเขาใช้เวลาส่วนที่ดีของปีเพิ่มข้าวสาลีและฝ้าย แต่สภาพอากาศเลวร้ายทำให้ซากชีวิตที่ฟาร์มไม่ได้เรียกเขา หลังจากย้ายไปยังวินนิเพก เขาเอาไปขายงานอื่น ครั้งนี้ บริษัท ลูกอม Minnesota .
สี่ปีต่อมา
ระหว่างความมั่งคั่งผู้ประกอบการของประเทศนี้ ชื่อ รัสเซล ซากก็ยังถูกเชื่อมโยงกับวันวาเลนไทน์ ส่วนช็อกโกแลตครอบคลุมสูตรสู่ความสำเร็จจะผสมความรู้สึกทางธุรกิจด้วยความสามารถพิเศษสำหรับสิ่งที่ประชาชนต้องการแม้กระทั่งก่อนที่พวกเขาต้องการมัน ทางทิศตะวันตกของขนมที่มีชื่อเสียงที่สุดผู้ชายที่กำลังจะมีผลกระทบอย่างรุนแรงต่อ
ฟันหวานของชาวอเมริกันรัสเซลล์วิลเลียม ฝักเกิดในแม่สอดบ้านในแอลตัน , แคนซัส , 6 พฤษภาคม 1888 ลูกชายของชาวนาจอห์น และซาราห์ ซาก . ปรัสเซียบรรพบุรุษของเขาได้มาประเทศนี้โดย . ส่วนเลี้ยงในฟาร์มไอโอวา , โรงเรียนสูงโรงเรียนไอโอวา และศึกษาเคมี เป็นปีที่ Iowa State University .
งานแรกของเขามา 1910 ในฐานะตัวแทนฝ่ายขายสำหรับบริษัทอเมริกันยาสูบเมื่อวันที่ 17 มิถุนายน 1911 เขาแต่งงานกับ คลาร่า ลูอิส ลูกชาวนา และ เป็น ของขวัญวันแต่งงาน คู่ได้รับ 580 ฟาร์มเอเคอร์ในควิเบก , แคนาดา
พวกเขาใช้เวลาส่วนที่ดีของปีเพิ่มข้าวสาลีและฝ้าย แต่สภาพอากาศเลวร้ายทำให้ซากชีวิตที่ฟาร์มไม่ได้เรียกเขา หลังจากย้ายไปยังวินนิเพก เขาเอาไปขายงานอื่น ครั้งนี้ บริษัท ลูกอม Minnesota .
สี่ปีต่อมา
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- มาฟังเพลงกันเลย
- มีความสะดวกสบาย
- Mi reina bella, te amo mucho
- Me and my friends went walking a shoping
- รายละเอียดเกี่ยวกับเวลา19:00 น. - รับเวล
- she is very patient never gets mad at my
- direction
- Cappadocia hot air balloonล่องบอลลูน ชมภ
- จัดได้ว่าเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด
- I'll be ok
- หอยลาย
- ฉันชอบทานอาหารรสชาติเผ็ดมาก
- Cationic
- มันคือความทรงจำที่ดีและจะอยู่ในใจตลอดไป
- ฉันทำหน้าที่เป็นสตาฟ แจกน้ำและขนมให้เด็ก
- ไม่มาก
- บทบาทหน้าที่สำคัญของสื่อมวลชนที่จะให้ควา
- References 1. Statistics Canada. Quebec
- หอยลาย
- Menus
- ราคา
- ถ่ายรูปเยอะๆ
- Her dad pays the man
- บทคัดย่อ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์
