In all the different sets of photo

In all the different sets of photo experiments, they noticed that the scanned volumes were much bigger compared to the control model. Initially, they thought this happened because of scaling problems. However, when they considered the thickness of the walls, they saw that the accuracy of the wall got worse nearer to the socket's base. This made them think that the main reason for the volume difference was the deterioration of the socket's inner wall. They found that the external shape was quite similar to the control model, but the inside wasn't. They used a ruler-based scaling method, which they found more accurate than the distance markers used in other research. Having several reference objects for scanning could also help if the ruler isn't visible, as they sometimes noticed in their experiments.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในชุดการทดลองภาพถ่ายชุดต่างๆ พวกเขาสังเกตเห็นว่าปริมาณการสแกนมีขนาดใหญ่กว่ามากเมื่อเทียบกับโมเดลควบคุม ในตอนแรก พวกเขาคิดว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นเนื่องจากปัญหาการปรับขนาด อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาพิจารณาความหนาของผนัง พวกเขาพบว่าความแม่นยำของผนังแย่ลงเมื่อเข้าใกล้ฐานซ็อกเก็ตมากขึ้น สิ่งนี้ทำให้พวกเขาคิดว่าสาเหตุหลักของความแตกต่างของปริมาตรคือการเสื่อมสภาพของผนังด้านในของซ็อกเก็ต พวกเขาพบว่ารูปร่างภายนอกค่อนข้างคล้ายกับโมเดลควบคุม แต่รูปร่างภายในกลับไม่เป็นเช่นนั้น พวกเขาใช้วิธีการปรับขนาดโดยใช้ไม้บรรทัด ซึ่งพบว่ามีความแม่นยำมากกว่าเครื่องหมายระยะทางที่ใช้ในการวิจัยอื่นๆ การมีวัตถุอ้างอิงหลายชิ้นสำหรับการสแกนอาจช่วยได้หากมองไม่เห็นไม้บรรทัด ดังที่บางครั้งพวกเขาสังเกตเห็นในการทดลอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการทดลองภาพถ่ายต่าง ๆ พวกเขาสังเกตเห็นว่าการสแกนมีขนาดใหญ่กว่าแบบจําลองควบคุมมาก ตอนแรกตนคิดว่าเป็นเพราะปัญหาการซูม อย่างไรก็ตามเมื่อพิจารณาถึงความหนาของผนังพวกเขาพบว่าความแม่นยำของผนังแย่ลงใกล้กับฐานของซ็อกเก็ต ทำให้พวกเขาคิดว่าสาเหตุหลักของความแตกต่างของปริมาตรเกิดจากความเสื่อมของผนังด้านในของซ็อกเก็ต พวกเขาพบว่ารูปร่างภายนอกคล้ายกับแบบจําลองควบคุมมาก แต่ภายในไม่ใช่ พวกเขาใช้วิธีการซูมโดยใช้ไม้บรรทัดซึ่งพบว่ามีความแม่นยำมากกว่าการทำเครื่องหมายระยะทางที่ใช้ในการศึกษาอื่น ๆ หากไม้บรรทัดไม่สามารถมองเห็นได้การมีวัตถุอ้างอิงหลายอย่างเพื่อสแกนก็จะช่วยได้เช่นกันตามที่พวกเขาสังเกตเห็นในการทดลองบางครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการทดลองภาพต่างๆทั้งหมดพวกเขาสังเกตเห็นว่าปริมาณของการสแกนมีขนาดใหญ่กว่าแบบจําลองการควบคุม ในตอนแรกพวกเขาคิดว่ามันเป็นเพราะปัญหาการปรับขนาด อย่างไรก็ตามเมื่อพิจารณาความหนาของผนังพวกเขาพบว่าความแม่นยําของผนังที่อยู่ใกล้กับด้านล่างของซ็อกเก็ตแย่ลง สิ่งนี้ทําให้พวกเขาคิดว่าสาเหตุหลักของความแตกต่างของปริมาตรคือการเสื่อมสภาพของผนังด้านในของซ็อกเก็ต พวกเขาพบว่ารูปร่างภายนอกคล้ายกับรูปแบบการควบคุมมากแต่ภายในแตกต่างกัน พวกเขาใช้วิธีการปรับขนาดตามไม้บรรทัดซึ่งพวกเขาพบว่าถูกต้องกว่าเครื่องหมายระยะทางที่ใช้ในการศึกษาอื่นๆ หากไม้บรรทัดไม่สามารถมองเห็นได้จะช่วยให้มีการสแกนวัตถุอ้างอิงหลายอย่างเช่นบางครั้งพวกเขาสังเกตเห็นในการทดลอง