Chapter 182: There’s Always a Bird

Chapter 182: There’s Always a Bird Out There That’s Better Than You

Dawn…. Meng Hao opened his eyes, then immediately closed them again.

“What a good friend! In the past several lives, I’ve only had myself to talk to. I never realized how boring it is to talk to myself… And I could never figure out why everyone hates me so much. They even call me Ultimate Vexation….”

“Yeah! I haven’t had a discussion like this the entire time I’ve been in the Solitary Sword Sect.”

“Come come, now that we’ve finished talking about the noon sunshine, let’s talk a bit about the afternoon….”

Late morning…. Sunlight filtered into the house. Meng Hao opened his eyes and stared blankly at Chen Fan and the meat jelly. He sighed and continued to meditate.

“Let me tell you, I’m sick of afternoons. I remember the afternoon of one year when I….”

“You’re right! I’m the same way. But the only thing I can do during that time is to grind my teeth….”

More hours passed, and soon it was afternoon. Meng Hao opened his eyes a few times, but all he could do was laugh bitterly and close them again.

Chen Fan and the meat jelly had talked through the entire night, all the way through the morning. One man, one bird, seemingly inexhaustible and, in fact, in high spirits.

Meng Hao couldn’t help but admire Elder Brother Chen. It seemed he really was a perfect match for the meat jelly.

Meng Hao sat quietly. He wanted to stand up, but was worried that Chen Fan and the meat jelly would drag him into their conversation. He took a breath and then closed his eyes, pretending that he couldn’t hear anything that they were saying.

Eventually, the sun began to set….

“I like sunset the best. Every time I gaze at the setting sun, I think of that time one year when I was just a tiny meat jelly, I….”

“Sunset is immeasurably wonderful. You know, you really don’t know how difficult it is to practice Cultivation. Oh, that reminds me, throughout the years, I’ve actually collected a thousand different stories about the sunset. I really want to tell you all of them. Come come. I’ll start with the first one….”

The sun had set, and evening passed. Soon it was night again. One man, one bird, chattering away endlessly for a day and a night. They talked on, seemingly not the least bit tired. When midnight came, it finally seemed that Chen Fan wasn’t able to keep going.

“Umm, why don’t we rest a bit?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 182: ก็มีนกมีที่ดีกว่าคุณรุ่งอรุณ... เมงเฮาเปิดตาของเขา แล้วทันทีอีกครั้งพวกเขา"อะไรดีเพื่อน ในอดีตหลายชีวิต ฉันเท่านั้นเคยคุยกับตัวเอง ฉันไม่เคยรู้วิธีเบื่อมันคือการพูดคุยกับตัวเอง... และฉันไม่สามารถคิดออกว่าทำไมทุกคนเกลียดฉันมาก พวกเขาได้เรียกฉันสุดยอดความเดือดร้อน..."ใช่ครับ ผมยังไม่มีการอภิปรายเช่นนี้นิกายดาบโดดเดี่ยวได้ตลอดเวลา""มามา ตอนนี้ที่เราเสร็จสิ้นการพูดคุยเกี่ยวกับแสงแดดเที่ยง มาคุยเล็กน้อยช่วงบ่าย..."ตอนสาย... แสงอาทิตย์ส่องเข้าไปในบ้าน เมงเฮาเปิดตาของเขา และจ้อง blankly ผวนและเนื้อเจลลี่ เขาถอนหายใจ และการนั่งสมาธิ"ให้ฉันบอกคุณ ฉันป่วยของช่วงบ่าย ผมจำได้ว่า ช่วงบ่ายของหนึ่งปีเมื่อฉันนี้... ""ไม่ แบบเดียวกันค่ะ แต่สิ่งเดียวที่ฉันสามารถทำได้ในช่วงเวลานั้นคือการ บดฟัน..."ชั่วโมงแล้วเพิ่มเติม และเร็ว ๆ นี้ ก็บ่าย เมงเฮาเปิดตาของเขากี่ครั้ง แต่ทั้งหมดที่เขาสามารถทำเป็นหัวเราะดี ๆ และปิดฝาอีกครั้งผวนและเนื้อวุ้นคุยผ่านทั้งคืน ตลอดทางผ่านตอนเช้า ชายคนหนึ่ง หนึ่งนก แหล่งดูเหมือน และ ในความเป็นจริง ในเมงเฮาไม่ช่วย แต่ชื่นชมพี่น้องเฉิน ดูเหมือนเขาเป็นคู่สมบูรณ์แบบสำหรับวุ้นเนื้อจริง ๆเมงเฮานั่งอยู่อย่างเงียบ ๆ เขาอยากจะยืนขึ้น แต่กังวลว่า ผวนและเนื้อวุ้นจะลากเขาไปสนทนาของพวกเขา เขาเอาลมหายใจ และจากนั้น ปิดตาของเขา แอบอ้างว่า เขาไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาบอกว่าในที่สุด อาทิตย์เริ่มตั้ง..."ผมชอบพระอาทิตย์ตกที่ดีที่สุด ทุกครั้งที่ผมจ้องมองที่ดวง ฉันคิดว่า เวลาหนึ่งปีเมื่อผมแค่วุ้นจิ๋วเนื้อ ฉันนี้... ""พระอาทิตย์ตกได้ดีเลิศล้ำ คุณรู้ว่า คุณไม่ทราบว่าวิธีการที่ยากเป็นการฝึกปลูก โอ้ ที่นึก ตลอดปี จริงเก็บไว้พันเรื่องราวต่าง ๆ เกี่ยวกับพระอาทิตย์ตก ผมอยากจะบอกคุณทั้งหมด มามา ฉันจะเริ่มต้นด้วยแรก..."มีดวง และตอนเย็นผ่าน เร็ว ๆ นี้ ก็อีกคืน ชายคนหนึ่ง หนึ่งนก chattering ไปไม่รู้จบสำหรับวันและคืน พวกเขาคุยกันทาง ดูเหมือนไม่น้อยบิตเหนื่อย เมื่อเที่ยงคืนมา มันก็ดูเหมือนว่า ผวนไม่สามารถที่จะเก็บไป"um ทำไมไม่เราเหลือน้อย"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 182: มีเสมอนกออกมีที่ดีกว่าคุณ

อรุณ ... เม้งเฮาเปิดตาของเขาแล้วทันทีปิดพวกเขาอีกครั้ง.

"สิ่งที่เป็นเพื่อนที่ดี! หลายชีวิตที่ผ่านมาผมได้มีเพียงตัวเองจะพูดคุยกับ ฉันไม่เคยรู้วิธีการที่น่าเบื่อก็คือการพูดคุยกับตัวเอง ... และผมไม่เคยคิดออกว่าทำไมทุกคนเกลียดฉันมาก พวกเขายังโทรหาฉันที่ดีที่สุดรำคาญ ... . "

" ใช่! ฉันไม่ได้มีการอภิปรายเช่นนี้ตลอดเวลาที่ฉันได้รับในโดดเดี่ยวดาบนิกาย. "

" มามาตอนนี้ที่เราเสร็จสิ้นการพูดคุยเกี่ยวกับแสงแดดเที่ยงให้มาพูดคุยเกี่ยวกับ bit ช่วงบ่าย ... . "

หลังเวลาที่กำหนด เช้า…. แสงแดดกรองเข้าไปในบ้าน เม้งเฮาเปิดตาของเขาและจ้อง blankly ที่เฉินพัดลมและเนื้อเจลลี่ เขาถอนหายใจและยังคงนั่งสมาธิ.

"ให้ฉันบอกคุณฉันป่วยของช่วงบ่าย ผมจำได้ว่าช่วงบ่ายของวันหนึ่งปีเมื่อฉัน ... . "

" คุณถูกต้อง! ฉันทางเดียวกัน แต่สิ่งเดียวที่ฉันจะทำในช่วงเวลานั้นคือการบดฟันของฉัน ... . "

ชั่วโมงผ่านไปและเร็ว ๆ นี้ก็เป็นช่วงบ่าย เม้งเฮาเปิดตาของเขาไม่กี่ครั้ง แต่ทั้งหมดที่เขาทำได้ก็คือหัวเราะอย่างขมขื่นและปิดพวกเขาอีกครั้ง.

เฉินพัดลมและเนื้อวุ้นได้พูดคุยกันผ่านทั้งคืนทุกทางผ่านตอนเช้า ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นหนึ่งในนกที่ดูเหมือนจะไม่รู้จักเหนื่อยและในความเป็นจริงในสุราสูง.

เม้ง Hao ไม่สามารถช่วย แต่ชื่นชมพี่เฉินบราเดอร์ มันดูเหมือนเขาจริงๆเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับวุ้นเนื้อ.

เม้งเฮานั่งเงียบ ๆ เขาต้องการที่จะลุกขึ้นยืน แต่เป็นห่วงว่าเฉินพัดลมและเนื้อวุ้นจะลากเขาเข้าสู่การสนทนาของพวกเขา เขาเอาลมหายใจแล้วหลับตาทำท่าว่าเขาไม่สามารถได้ยินเสียงอะไรเลยว่าพวกเขากำลังพูด.

ในที่สุดดวงอาทิตย์เริ่มตั้ง ... .

"ผมชอบพระอาทิตย์ตกที่ดีที่สุด เวลาที่ฉันจ้องมองที่ดวงอาทิตย์ทุกคนผมคิดว่าในช่วงเวลานั้นหนึ่งปีเมื่อฉันเป็นแค่เจลลี่เนื้อเล็ก ๆ ฉัน ... . "

" ซันเซ็ทเป็นที่ยอดเยี่ยมล้นพ้น คุณจะรู้ว่าคุณจริงๆไม่ทราบวิธีการที่ยากก็คือการปฏิบัติการเพาะปลูก โอ้ที่ทำให้ผมนึกถึงตลอดปีที่ผ่านมาผมได้รวบรวมจริงพันเรื่องราวที่แตกต่างกันเกี่ยวกับพระอาทิตย์ตกดิน ผมอยากจะบอกคุณทั้งหมดของพวกเขา มามา ฉันจะเริ่มต้นกับคนแรก ... . "

ดวงอาทิตย์ได้ตั้งค่าและเย็นผ่าน เร็ว ๆ นี้ก็เป็นคืนอีกครั้ง ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นหนึ่งในนกพูดเจื้อยแจ้วออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุดสำหรับกลางวันและกลางคืน พวกเขาพูดคุยบนดูเหมือนจะไม่บิตอย่างน้อยเหนื่อย เมื่อเที่ยงคืนมาในที่สุดมันก็ดูเหมือนว่าเฉินพัดลมไม่สามารถที่จะเก็บไป.

"อืมม, ทำไมเราไม่เหลือสักหน่อย?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 182 : มีเสมอนกข้างนอกนั่นดีกว่ารุ่งอรุณ . . . . . . . เมิ่งเฮ่า ลืมตาขึ้นมา แล้วรีบปิดมันอีก" เพื่อนที่ดี ในชีวิตที่ผ่านมาหลาย ฉันมีเพียงตัวเองที่จะคุยด้วย ผมไม่เคยคิดเลยว่าน่าเบื่อมันคุยกับตัวเอง . . . . . . ผมไม่เคยรู้เลยว่าทำไมทุกคนถึงเกลียดฉันมากนัก พวกเขาเรียกฉันว่า . . . . . . . รำคาญมากที่สุด" เย้ ! ! ! ! ! ฉันยังไม่ได้มีการอภิปรายแบบนี้ตลอดเวลาที่ผมอยู่ในสำนักดาบเดี่ยว”" เอาเถอะ ตอนนี้เราก็เลิกคุยเรื่องเที่ยงแดด มาคุยกันเรื่องตอนบ่าย . . . . . . . ". . . . . . . เช้า สาย กรองแสงแดดเข้าบ้าน เมิ่งเฮ่าลืมตาและจ้องมองอย่างว่างเปล่าในซีรีสและเนื้อเจลลี่ เขาถอนหายใจและยังคงนั่งสมาธิ" ให้ฉันบอกคุณ , ฉันป่วยของช่วงบ่าย ผมจำได้ว่าหนึ่งปีเมื่อตอนบ่าย . . . . . . "" คุณพูดถูก ! ฉันก็เหมือนกัน แต่สิ่งเดียวที่ฉันทำได้ในตอนนั้นคือการบดฟันของฉัน . . . . . . . "ชั่วโมงผ่านไป และในไม่ช้ามันก็บ่าย เมิ่งเฮ่าลืมตาไม่กี่ครั้ง แต่เขาก็หัวเราะอย่างขมขื่น และปิดอีกครั้งเฉิน พัดลม และ เนื้อเยลลี่ได้พูดคุยผ่านทั้งคืน จนเช้า หนึ่งคน หนึ่งนก ที่ดูเหมือนไม่สิ้นสุด และ ในความเป็นจริง สปิริตสูงเมิ่งฮ่าวไม่สามารถช่วย แต่ชื่นชมพี่เฉิน ดูเหมือนเขาจะเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับเนื้อวุ้นจริงๆเมิ่งฮ่าวนั่งอยู่เงียบๆ เขาต้องการที่จะยืนขึ้น แต่เป็นห่วงว่าซีรีสและเนื้อวุ้นจะลากเขาเข้าไปในการสนทนาของพวกเขา เขาหายใจแล้วหลับตา แกล้งทำเป็นไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดในที่สุด พระอาทิตย์ก็เริ่มตก . . ." ฉันชอบพระอาทิตย์ตกดินที่ดีที่สุด ทุกครั้งที่ฉันมองพระอาทิตย์ ผมคิดว่าเวลาหนึ่งปีเมื่อฉันถูกเพียงเยลลี่เนื้อเล็ก . . . . . . . . . "" พระอาทิตย์ตกเป็นล้นพ้นที่ยอดเยี่ยม คุณก็รู้ คุณไม่รู้หรอกว่ามันลำบากในการปฏิบัติการ โอ้ นั่นทำให้ฉันนึกถึงตลอดหลายปี ผมเคยเก็บพันเรื่องราวที่แตกต่างกันเกี่ยวกับดวงอาทิตย์ ฉันต้องการที่จะบอกคุณทั้งหมดของพวกเขา มา มา ฉันจะเริ่มที่คนแรก . . . . . . . "ดวงอาทิตย์ตก เย็นผ่าน แล้วมันคืนอีกแล้ว หนึ่งคน หนึ่งนก คุยกันไม่รู้จบสำหรับวันและคืน พวกเขาพูดเกี่ยวกับ ปรากฏอยู่ไม่น้อย เบื่อจริงๆ เมื่อเวลาเที่ยงคืนมาถึง มันก็เหมือนกับ เฉิน แฟนเลยไม่ได้ทำต่อ" เออ ทำไมเราไม่ไปพักผ่อนบ้างล่ะ "