that if the sampling effort is incr

that if the sampling effort is increased to 100 plots, the expected number of recorded species would be 56 species (lower and upper 95%confidence interval are 46 and 67 species), 64 species (95% con-confidence interval are 50 and 78 species) for 140 plots (twice our sampling effort), and 72 species (95% confidence interval are 51 and 93 species) for 210 plots (three times our sample and the largest extrapolation recommended by Col well et al., 2012) (Table 3). Using this approach, between 160 and 180 plots would need to be sampled in order to sample the asymptotic number of species in the area, as estimated by the Jackknife 1 (68 species – the smallest estimated richness). Even if more than 210 plots had been sampled, the largest estimated richness still would not have been achieved (Chao 2 – 85 species) (Table 3; Fig. 4). The extrapolation curve suggested that to record the same number of species in the physiological as was recorded in the florist list (i.e. 65 species), it would be necessary to double our sampling effort (i.e. 140 m 2 surveyed).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ว่า ถ้าพยายามสุ่มตัวอย่างจะเพิ่มขึ้น 100 ผืน จำนวนชนิดบันทึกจะ 56 ชนิด (บน และล่าง 95% ความเชื่อมั่นช่วงมีพันธุ์ 46 และ 67) 64 ชนิด (ช่วงคอนความเชื่อมั่น 95% เป็นสายพันธุ์ 50 และ 78) 140 ผืน (สองสุ่มตัวอย่างความพยายามของเรา), และ 72 สายพันธุ์ (พันธุ์ 51 และ 93 มีช่วงเชื่อมั่น 95%) สำหรับ 210 ลงจุด (ครั้งที่สามของตัวอย่างและ extrapolation ที่ใหญ่ที่สุดที่แนะนำคอลัมน์ดี et al , 2012) (ตาราง 3) ใช้วิธีการนี้ ระหว่างผืน 160 และ 180 จะต้องการอย่างการอย่าง asymptotic จำนวนสปีชีส์ในพื้นที่ เป็นประมาณโดย Jackknife 1 (68 ชนิด – ที่เล็กที่สุดประมาณร่ำรวย) แม้ว่าจะได้รับตัวอย่างผืนมากกว่า 210 ความร่ำรวยที่ใหญ่ที่สุดที่ประเมินยังไม่มีทำได้ (พันธุ์เจ้า 2 – 85) (ตารางที่ 3 Fig. 4) เส้นโค้ง extrapolation แนะนำให้ บันทึกจำนวนสปีชีส์เดียวกันในการสรีรวิทยาที่ถูกบันทึกในรายการดอกไม้ (เช่น 65 ชนิด), มันจะต้องคู่ความพยายามของเราสุ่มตัวอย่าง (เช่น 140 m 2 สำรวจ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ว่าถ้าความพยายามสุ่มตัวอย่างจะเพิ่มขึ้นถึง 100 แปลงจำนวนที่คาดหวังของสายพันธุ์ที่บันทึกไว้จะเป็น 56 สายพันธุ์ (ล่างและชั้นบนช่วงความเชื่อมั่น 95% เป็น 46 และ 67 ชนิด) 64 ชนิด (95% ช่วงต่อต้านความเชื่อมั่น 50 และ 78 สายพันธุ์ ) 140 แปลง (สองพยายามเก็บตัวอย่างของเรา) และ 72 สายพันธุ์ (ช่วงความเชื่อมั่น 95% จะ 51 และ 93 ชนิด) สำหรับแปลง 210 (สามครั้งตัวอย่างของเราและการคาดการณ์ที่ใหญ่ที่สุดที่แนะนำโดย Col ดี et al., 2012) (ตารางที่ 3 ) ใช้วิธีนี้อยู่ระหว่าง 160 และ 180 แปลงจะต้องมีการเก็บตัวอย่างเพื่อที่จะลิ้มลอง asymptotic จำนวนของสายพันธุ์ในพื้นที่ที่เป็นประมาณโดยพับ 1 (68 สายพันธุ์ - ความร่ำรวยที่เล็กที่สุดประมาณ) แม้ว่ากว่า 210 แปลงได้รับการทดลอง, ความร่ำรวยที่ใหญ่ที่สุดที่คาดจะยังคงไม่ได้รับการประสบความสำเร็จ (เจ้า 2-85 ชนิด) (ตารางที่ 3. รูปที่ 4) เส้นโค้งการคาดการณ์ชี้ให้เห็นว่าการบันทึกหมายเลขเดียวกันของสายพันธุ์ในทางสรีรวิทยาตามที่ได้บันทึกไว้ในรายชื่อร้านดอกไม้ (เช่น 65 สายพันธุ์) ก็จำเป็นจะต้องใช้ความพยายามเป็นสองเท่าของการสุ่มตัวอย่างของเรา (เช่น 140 ม. 2 สำรวจ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าตัวอย่างความพยายามเพิ่มขึ้นเป็น 100 แปลง คาดว่าจะมีจำนวนบันทึกชนิด 56 ชนิด ล่าง ( ช่วงความเชื่อมั่น 95% และส่วนบนเป็น 46 และ 67 ชนิด ) 64 ชนิด ( 95% ช่วงความเชื่อมั่นต่อต้าน 50 และ 78 ชนิด ) 140 แปลง ( 2 ) ความพยายามของเรา )และ 72 สปีชีส์ ( ช่วงความเชื่อมั่น 95% มี 51 และ 93 ชนิด สำหรับ 210 แปลง ( สามครั้งและตัวอย่างของเราที่ใหญ่ที่สุดทำไมแนะนำโดยคอลัมน์ดี et al . , 2012 ) ( ตารางที่ 3 ) การใช้วิธีการนี้ ระหว่าง 160 และ 180 แปลง จะต้องเก็บตัวอย่างเพื่อศึกษาแหล่งจำนวนของสายพันธุ์ในพื้นที่ เป็นประมาณโดยมีดพับ 1 ( 68 ) ส่วนชนิดที่เล็กที่สุดโดยประมาณ )ถ้ามากกว่า 210 แปลง มีตัวอย่างที่ใหญ่ที่สุดประมาณความยังไม่ได้บรรลุ ( เจ้าพระยา 2 ) 85 ชนิด ( ตารางที่ 3 ) ; รูปที่ 4 ) ส่วนทำไมโค้งแนะนำว่าบันทึกหมายเลขของชนิดเดียวกันในทางสรีรวิทยาที่ถูกบันทึกไว้ในรายการดอกไม้ ( เช่น 65 ชนิด จำเป็นต้องสองครั้งที่ความพยายามของเรา ( เช่นจำนวน 140 เมตรมี 2 แบบ )