Cheddar is one of the most popular

Cheddar is one of the most popular cheese varieties in the world due to its characteristic flavor and texture and is classified as a hard to semi-hard cheese (Møller, Rattray, Bredie, Høier & Ardö, 2013). Although natural cheeses have a reasonable shelf life, quality can be affected by many factors such as undesirable microorganisms, exposure to heat, oxygen and light and enzymatic reactions. These changes in quality cause degradation or formation of active flavor compounds and reduce the consumer acceptability of the product (Asensio, Grosso & Juliani, 2015) and also increase the risk of food borne illnesses. Therefore, effective preservation techniques should be employed during food manufacturing. Nowadays food preservation is often made with the use of permitted chemical preservatives, among which benzoic and sorbic acids, and their respective sodium, potassium and calcium salts,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เชดด้าเป็นหนึ่งในสายพันธุ์ชีนิยมมากที่สุดในโลกเนื่องจากรสชาติลักษณะและพื้นผิว และจัดเป็นชีจะมาระ (Møller, Rattray, Bredie, Høier และ Ardö, 2013) แม้ว่าชีธรรมชาติมีอายุเหมาะสม คุณภาพที่ได้รับผลกระทบจากหลายปัจจัยเช่นจุลินทรีย์ที่ไม่พึงประสงค์ ความร้อน ออกซิเจน และแสง และปฏิกิริยาเอนไซม์ เปลี่ยนแปลงเหล่านี้มีคุณภาพทำให้ลดประสิทธิภาพหรือการก่อตัวของสารประกอบรสที่ใช้งานอยู่ และลด acceptability ผู้บริโภคของผลิตภัณฑ์ (Asensio, Grosso & Juliani, 2015) และยัง เพิ่มความเสี่ยงของโรคที่ติดต่อจากอาหาร ดังนั้น เทคนิคการเก็บรักษาที่มีประสิทธิภาพควรใช้ในระหว่างการผลิตอาหาร ปัจจุบันการถนอมอาหารมักจะทำ ด้วยการใช้การอนุญาตทางเคมีเจือ ซึ่ง benzoic และกรด sorbic และ เกลือของพวกเขาเกี่ยวข้องโซเดียม โพแทสเซียม และแคลเซียม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลื่นเป็นหนึ่งในสายพันธุ์ชีสที่นิยมมากที่สุดในโลกเนื่องจากรสชาติลักษณะและพื้นผิวและจัดเป็นเรื่องยากที่จะชีสกึ่งแข็ง (Møller, Rattray, Bredie, Høier & ARDO, 2013) แม้ว่าชีสธรรมชาติมีชีวิตชั้นที่เหมาะสมมีคุณภาพได้รับผลกระทบจากหลายปัจจัยเช่นจุลินทรีย์ที่ไม่พึงประสงค์การสัมผัสกับความร้อนออกซิเจนและแสงและปฏิกิริยาของเอนไซม์ การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ในการทำให้เกิดคุณภาพเสื่อมหรือการก่อตัวของสารรสชาติการใช้งานและลดการยอมรับของผู้บริโภคของผลิตภัณฑ์ (Asensio, กรอสโซ่และ Juliani, 2015) และยังเพิ่มความเสี่ยงของการเกิดจากอาหารการเจ็บป่วย ดังนั้นเทคนิคการเก็บรักษาที่มีประสิทธิภาพควรได้รับการว่าจ้างในระหว่างการผลิตอาหาร ปัจจุบันเก็บรักษาอาหารมักจะทำด้วยการใช้สารกันบูดสารเคมีที่ได้รับอนุญาตหมู่ที่เบนโซอิกและกรดซอร์บิกและที่เกี่ยวข้องโซเดียมโพแทสเซียมและแคลเซียมเกลือของพวกเขา