argues that if the decision to retu

argues that if the decision to return home is human capital-driven the return is optimal at the point where the potential wages at home are expected to increase more than the wages in the host country. In addition, another study of Dustmann (2003) using a simple dynamic model of optimal migration duration shows that, conditional upon the decision to migrate temporarily, the returnees optimize their stay abroad if the migration duration decreases (increases) as the wage differential in the host country increases (decreases).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จนว่า มนุษย์ตัดสินใจกลับบ้าน ขับเคลื่อนทุนกลับมาว่าดีที่สุดที่จุดซึ่งค่าจ้างที่เป็นไปได้ที่บ้านคาดว่าจะเพิ่มขึ้นมากกว่าค่าจ้างในประเทศเจ้าภาพ นอกจากนี้ ศึกษาอื่นของ Dustmann (2003) โดยใช้แบบไดนามิกอย่างระยะเวลาย้ายที่ดีที่สุดแสดงให้เห็นว่า เงื่อนไขเมื่อตัดสินใจย้ายชั่วคราว returnees ที่ปรับให้เหมาะสมพักผ่อนต่างประเทศถ้าระยะเวลาการย้าย (เพิ่มขึ้น) ลดลงเป็นค่าจ้างส่วนที่แตกต่างในการโฮสต์ประเทศเพิ่มขึ้น (ลดลง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบุว่าหากการตัดสินใจที่จะกลับบ้านเป็นทุนมนุษย์ที่ขับเคลื่อนด้วยผลตอบแทนที่เหมาะสมในจุดที่ค่าจ้างที่อาจเกิดขึ้นที่บ้านที่คาดว่าจะเพิ่มมากขึ้นกว่าค่าจ้างในประเทศเจ้าภาพ นอกจากนี้การศึกษาอื่นของ Dustmann (2003) โดยใช้รูปแบบง่ายๆแบบไดนามิกของระยะเวลาการย้ายที่ดีที่สุดแสดงให้เห็นว่ามีเงื่อนไขกับการตัดสินใจที่จะย้ายชั่วคราว, returnees เพิ่มประสิทธิภาพการเข้าพักของพวกเขาในต่างประเทศถ้าระยะเวลาการย้ายถิ่นลดลง (เพิ่มขึ้น) ขณะที่ความแตกต่างค่าจ้างใน เจ้าภาพประเทศเพิ่มขึ้น (ลดลง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แย้งว่า ถ้ากลับบ้านเป็นทุนมนุษย์ขับเคลื่อน ผลตอบแทนที่เหมาะสมในจุดที่ศักยภาพค่าจ้างที่บ้านที่คาดว่าจะเพิ่มมากขึ้นกว่าค่าจ้างในประเทศเจ้าบ้าน นอกจากนี้ อีก dustmann ( 2003 ) ศึกษาการใช้แบบจำลองอย่างง่ายของระยะเวลาการย้ายถิ่นที่ดีที่สุดแสดงให้เห็นว่า เงื่อนไขตามการตัดสินใจที่จะอพยพชั่วคราวผู้ที่กลับมาปรับตนอยู่ต่างประเทศ ถ้าการลดลง ( เพิ่มขึ้น ) ตามระยะเวลาที่เพิ่มค่าจ้างตามในประเทศเจ้าภาพ ( ลดลง )