I was being followed.It was kind of

I was being followed.

It was kind of ironic, considering the way I'd been following others for the last few weeks. At least it wasn't a Strigoi. I would have already known.

A recent effect of my being shadow-kissed was the ability to sense the undead-through bouts of nausea, unfortunately. Still, I appreciated my body's early warning system and was relieved my stalker tonight wasn't an insanely fast, insanely vicious vampire. I'd fought enough of those recently and kind of wanted a night off.

I had to guess my follower was a dhampir like me, probably one from the club. Admittedly, this person was moving a little less stealthily than I would have expected of a dhampir. Footsteps were clearly audible against the pavement of the dark side streets I was traveling on, and once, I'd caught a brief glimpse of a shadowy figure. Still, considering my rash actions tonight, a dhampir was the most likely culprit.

It had all started earlier at the Nightingale. That wasn't the club's true name, only a translation. Its real name was something Russian that was beyond my ability to pronounce. Back in the U.S., the Nightingale was well known among rich Moroi who traveled abroad, and now I could understand why. No matter what time of the day it was, people at the Nightingale dressed like they were at an imperial ball. And, well, the whole place actually kind of looked like something from the old, royal days of Russia, with ivory walls covered in gold scroll-work and molding. It reminded me a lot of the WinterPalace, a royal residence left over from when Russia had still been ruled by czars. I'd toured it upon first arriving in Saint Petersburg.

At the Nightingale, elaborate chandeliers filled with real candles glittered in the air, lighting up the gold decor so that even in dim lighting, the whole establishment sparkled. There was a large dining room filled with velvet-draped tables and booths, as well as a lounge and bar area where people could mingle. Late in the evening, a band would set up in there, and couples would hit the dance floor.

I hadn't bothered with the Nightingale when I arrived in the city a couple weeks ago. I'd been arrogant enough to think I could find Moroi right away who could direct me to Dimitri's hometown in Siberia. With no other clues about where Dimitri had gone in Siberia, heading to the town he'd grown up in had been my best chance of getting closer to him. Only, I didn't know where it was, which was why I was trying to find Moroi to help me. There were a number of dhampir towns and communes in Russia but hardly any in Siberia, which made me believe most local Moroi would be familiar with his birthplace. Unfortunately, it turned out that the Moroi who lived in human cities were very good at keeping themselves hidden. I checked what I thought were likely Moroi hangouts, only to come up empty. And without those Moroi, I had no answers.

So, I'd begun staking out the Nightingale, which wasn't easy. It was hard for an eighteen-year-old girl to blend into one of the city's most elite clubs. I'd soon found that expensive clothes and large enough tips went a long way toward helping me get by. The waitstaff had come to know me, and if they thought my presence was strange, they didn't say so and were happy to give me the corner table I always asked for. I think they thought I was the daughter of some tycoon or politician. Whatever my background, I had the money to be there, which was all they cared about.

Even so, my first few nights there had been discouraging. The Nightingale might have been an elite hangout for Moroi, but it was also frequented by humans. And at first, it had seemed those were the club's only patrons. Crowds grew larger as the night progressed, and in peering through the packed tables and people lingering at the bar, I'd seen no Moroi. The most notable thing I'd seen was a woman with long, platinum-blond hair walking into the lounge with a group of friends. For a moment, my heart had stopped. The woman had her back to me, but she had looked so much like Lissa that I'd felt certain I'd been tracked down. The weird thing was, I didn't know whether to feel excited or horrified. I missed Lissa so, so much-yet at the same time, I didn't want her involved in this dangerous trip of mine. Then the woman had turned around. It wasn't Lissa. She wasn't even a Moroi, just a human. Slowly, my breathing returned to normal.

Finally, a week or so ago, I'd had my first sighting. A group of Moroi women had come in for a late lunch, accompanied by two guardians, one male and one female, who sat dutifully and quietly at the table as their charges gossiped and laughed over afternoon champagne. Dodging those guardians had been the trickiest part. For those who knew what to look for, Moroi were easy to spot: taller than most humans, pale, and uber-slim.

They also had a certain funny way of smiling and holding their lips in order to hide their fangs. Dhampirs, with our human blood, appeared... well, human.

That was certainly how I looked to the untrained human eye. I was about five foot seven, and whereas Moroi tended to have unreal, runway-model bodies, mine was athletically built and curvy in the chest. Genetics from my unknown Turkish father and too much time in the sun had given me a light tan that paired well with long, nearly black hair and equally dark eyes. But those who had been raised in the Moroi world could spot me as a dhampir through close examination. I'm not sure what it was-maybe some instinct that drew us to our own kind and recognized the mix of Moroi blood.

Regardless, it was imperative that I appear human to those guardians, so I didn't raise their alarms. I sat across the room in my corner, picking over caviar and pretending to read my book. For the record, I thought caviar was disgusting, but it seemed to be everywhere in Russia, particularly in the nice places. That and borscht-a kind of beet soup. I almost never finished my food at the Nightingale and would ravenously hit McDonald's afterward, even though the Russian McDonald's restaurants were a bit different from what I'd grown up with in the U.S. Still, a girl had to eat.

So it became a test of my skill, studying the Moroi when their guardians weren't watching. Admittedly, the guardians had little to fear during the day, since there would be no Strigoi out in the sun. But it was in guardian nature to watch everything, and their eyes continually swept the room.

I'd had the same training and knew their tricks, so I managed to spy without detection.

The women came back a lot, usually late in the afternoon. St. Vladimir's ran on a nocturnal schedule, but Moroi and dhampirs living out among humans either ran on a daylight schedule or something in between. For a while, I'd considered approaching them-or even their guardians.

Something held me back. If anyone would know where a town of dhampirs lived, it would be male Moroi. Many of them visited dhampir towns in hopes of scoring easy dhampir girls. So I promised myself I'd wait another week to see if any guys came by. If not, I would see what kind of information the women could give me.

At last, a couple days ago, two Moroi guys had started showing up. They tended to come later in the evening, when the real partiers arrived. The men were about ten years older than me and strikingly handsome, wearing designer suits and silk ties. They carried themselves like powerful, important people, and I would have bet good money that they were royal-particularly since each one came with a guardian. The guardians were always the same, young men who wore suits to blend in but still carefully watched the room with that clever guardian nature.

And there were women-always women. The two Moroi were terrible flirts, continually scoping out and hitting on every woman in sight-even humans. But they never went home with any humans. That was a taboo still firmly ingrained in our world. Moroi had kept themselves separate from humans for centuries, fearing detection from a race that had grown so plentiful and powerful.

Still, that didn't mean the men went home alone. At some point in the evening, dhampir women usually showed up-different ones every night.

They'd come in wearing low-cut dresses and lots of makeup, drinking heavily and laughing at everything the guys said-which probably wasn't even that funny. The women always wore their hair down, but every once in a while, they'd shift their heads in a way that showed their necks, which were heavily bruised. They were blood whores, dhampirs who let Moroi drink blood during sex. That was also a taboo-though it still happened in secret.

I kept wanting to get one of the Moroi men alone, away from the watchful eyes of his guardians so that I could question him. But it was impossible.

The guardians never left their Moroi unattended. I even attempted to follow them, but each time the group left the club, they'd almost immediately hop into a limousine-making it impossible for me to track them on foot. It was frustrating.

I finally decided tonight that I'd have to approach the whole group and risk detection by the dhampirs. I didn't know if anyone from back home was actually looking for me, or if the group would even care who I was. Maybe I just had too high an opinion of myself. It was definitely possible that no one was actually concerned about a runaway dropout. But if anyone was looking for me, my description had undoubtedly been circulated amongst guardians worldwide. Even though I was now eighteen, I wouldn't have put it past some of the people I knew to haul me back to the U.S., and there was no way I could return until I'd found Dimitri.

Then, just as I was considering my move on the group of Moroi, one of the dhampir women left the table to walk up to the bar. The guardians watched her, of course, but seemed confident about her safety and were more fixated on the Moroi. All this time, I'd been thinking Moroi men would be the best way to go t

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

I ได้มีตามมันเป็นเรื่องของ พิจารณาวิธีการฉันได้รับต่อคนในไม่กี่สัปดาห์ น้อย มันไม่ได้ Strigoi มี ฉันจะได้รู้กันว่าผลล่าสุดของฉันเป็นเงาขาวมีความสามารถในการรู้สึกปราสาทผ่านใหญ่ทางธุรกิจของคลื่นไส้ อับ ยังคง ฉันชื่นชมระบบการเตือนภัยล่วงหน้าของร่างกายของฉัน และถูกปลดปล่อย stalker ของฉันคืนนี้ไม่ได้เป็นแวมไพร์อย่างรวดเร็ว/ /ทายา ฉันก็สู้เพียงพอของผู้ล่า และชนิดของต้องคืนปิดผมคิดว่า หล่อของฉันเป็น dhampir เช่นฉัน คงหนึ่งจากสโมสร เป็นที่ยอมรับ คนนี้ถูกย้ายแอบน้อยน้อยกว่าจะมีของ dhampir เท้าได้เสียงชัดเจนกับที่ผิวถนนด้านมืดเดินบน และครั้ง ฉันได้จับเหลือบสั้น ๆ ของรูปเงา ยังคง พิจารณาการดำเนินการของฉันพราก คืนนี้ dhampir ได้ผู้ร้ายมักมันมีทั้งหมดเริ่มต้นที่ไนติงเกล ที่ไม่ได้ชื่อจริงของสโมสร การแปล ชื่อจริงเป็นสิ่งที่รัสเซียที่นอกเหนือจากความสามารถในการออกเสียงของฉัน ในสหรัฐอเมริกา ไนติงเกลรู้จักกันดีในหมู่ Moroi รวยที่เดินทางต่างประเทศ และตอนนี้ ฉันไม่เข้าใจว่าทำไม ไม่ว่าเวลาวัน คนที่ไนติงเกลแต่งตัวเหมือนพวกที่มีลูกที่อิมพีเรียล ก ดี ทั้งหมดจริงของเหมือนบางสิ่งบางอย่างจากวันเก่า รอยัล รัสเซียกับผนังงาช้างครอบทองเลื่อนผลิตและผู้บริโภค มันเตือนฉันมากอาศัยราชเหลือจากเมื่อรัสเซียก็ยังคงถูกปกครองโดย czars, WinterPalace ผมได้ออกแสดงนั้นเมื่อแรกมาถึงในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กที่ไนติงเกล โคมไฟระย้าอย่างประณีตเต็มไป ด้วยเทียนจริง glittered ในอากาศ แสงสว่างค่าตกแต่งทองนั้นแม้ในแสงที่สลัว ก่อตั้งทั้งหมด sparkled ห้องอาหารขนาดใหญ่ที่เต็มไป ด้วยตารางภาพยนตร์กำมะหยี่ และบูธ ตลอดจนพื้นที่เลานจ์และบาร์ที่ที่คนสามารถนั่งได้ ในตอนเย็น วงจะตั้งมี และคู่รักจะตีชั้นเต้นรำฉันไม่ได้ bothered กับไนติงเกลเมื่อฉันมาถึงเมืองสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมเคยหยิ่งพอที่จะคิดว่า พบ Moroi ทันทีที่จะนำฉันไปบ้านของ Dimitri ในไซบีเรีย มีไม่อื่นเบาะแสเกี่ยวกับที่ Dimitri ก็หายไปในไซบีเรีย เมืองเขาจะเติบโตขึ้นในหัวได้รับโอกาสของฉันดีที่สุดของการใกล้ชิดกับเขา เท่านั้น ฉันไม่ทราบว่าที่มันเป็น ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันพยายามหา Moroi จะช่วยให้ฉัน มีจำนวน dhampir เมืองและเทศบาลในรัสเซียแต่แทบไม่มีในไซบีเรีย ซึ่งทำให้ฉันเชื่อสุด Moroi ท้องถิ่นจะคุ้นเคยกับสถานที่เกิดของเขา อับ มันเปิดออกที่ Moroi ที่อาศัยอยู่ในเมืองมนุษย์ได้ดีมากที่รักษาตัวเองที่ซ่อนอยู่ ตรวจสอบสิ่งที่ฉันคิดว่า hangouts Moroi น่า เฉพาะมาค่าว่างเปล่าได้ และ โดยที่ Moroi มีคำตอบไม่ดังนั้น ฉันได้เริ่ม staking ออกไนติงเกล ซึ่งไม่ง่าย มันยากสำหรับสาวจำนวนปีเป็นการผสมผสานเป็นหนึ่งของสุดยอดจิก เร็ว ๆ นี้ผมจะพบว่า เสื้อผ้าราคาแพงและเคล็ดลับพอไปแบบไปช่วยได้โดย Waitstaff ที่ได้มาจะรู้ว่าฉัน และถ้าพวกเขาคิดว่า สถานะของฉันถูกแปลก พวกเขาไม่ได้พูดอย่าง และมีความสุขให้แก่ตารางมุมเสมอถามสำหรับ ผมคิดว่า พวกเขาคิดว่า ฉันเป็นลูกสาวนักการเมืองหรือผู้ประกอบการบาง หากพื้นหลังของฉัน ฉันมีเงินมี ซึ่งทั้งหมดพวกเขาห่วงดังนั้นแม้ ของฉันแรกบางคืนมีได้ discouraging ไนติงเกลอาจได้รับการแฮงค์เอ้าท์ elite สำหรับ Moroi แต่มันยังมีบริการ ด้วยมนุษย์ และครั้งแรก มันได้ประจักษ์นั้นเป็นคลับเฉพาะสมาชิก ฝูงชนเติบโตใหญ่เป็นเวลากลางคืนหน้าไปเพียงใด และในทุกทีรวบรวมตารางและลิ้มรสที่บาร์คน ฉันได้เห็น Moroi ไม่ สิ่งโดดเด่นที่สุดที่ฉันได้เห็นผู้หญิงผมยาว แพลตตินั่มสีทองเดินเข้ากับกลุ่มเพื่อนได้ ช่วง หัวใจหยุด มีผู้หญิงที่เธอกลับมาฉัน แต่เธอแนะมากเช่น Lissa ที่ฉันจะรู้สึกว่าบางอย่างมีการติดตามลง สิ่งแปลกนั้น ฉันไม่รู้ว่าจะรู้สึกตื่นเต้น หรือ horrified ฉันพลาด Lissa ดังมาก-ได้ในเวลาเดียวกัน ฉันไม่ต้องการเธอเกี่ยวข้องกับการเดินทางนี้อันตรายของฉัน แล้ว ผู้หญิงมีเปิดรอบ มันไม่ได้ Lissa เธอไม่ได้ Moroi เพียงแค่มนุษย์ ช้า การหายใจของฉันกลับมาเป็นปกติสัปดาห์สุดท้าย หรือที่ผ่านมาดังนั้น ผมเคยมีเชื่อเล็งของฉันแรก กลุ่มผู้หญิง Moroi มาในกลางดึก พร้อม ด้วยผู้ปกครองสอง ชายหนึ่งและหญิงหนึ่ง ที่นั่งเงียบ ๆ และ dutifully ในตารางเป็นค่าใช้จ่าย gossiped และหัวเราะมากกว่า แชมเปญยามบ่าย Dodging ผู้ใหญ่เหล่านั้นได้ส่วน trickiest สำหรับผู้ที่รู้สิ่งที่ต้องค้นหา Moroi ได้ง่ายจุด: สูงกว่ามนุษย์มากที่สุด ซีด และรสนิยมบางพวกเขายังมีตลกการยิ้ม และกดริมฝีปากของพวกเขาเพื่อที่จะซ่อนเขี้ยวของพวกเขา Dhampirs กับเลือดของมนุษย์ ปรากฏ...ดี มนุษย์ที่ไม่แน่นอนว่าผมมองมนุษย์บ ผมประมาณห้าฟุตเจ็ด และในขณะที่ Moroi มีแนวโน้มที่จะลวงตา ร่างกายนางแบบ เหมืองมีน้ำใจเป็นนักกีฬาที่สร้างขึ้น และโค้งในหน้าอก พันธุศาสตร์จากพ่อรู้จักตุรกีและเกินเวลาในดวงอาทิตย์ได้ทำให้ฉันตาลอ่อนที่จับคู่กับผมยาว เกือบดำ และเท่า ๆ กันตาเข้มดี แต่ผู้ที่ได้รับการเลี้ยงในโลก Moroi สามารถจุดฉันเป็น dhampir ผ่านการตรวจสอบใกล้ชิด ผมไม่แน่ใจว่าสิ่งที่มันถูกทีสัญชาตญาณบางอย่างที่เราวาดชนิดของเราเอง และรู้จักผสมเลือด Moroiไม่คำนึงถึง มันเป็นความจำเป็นที่ฉันปรากฏมนุษย์ให้ผู้ใหญ่เหล่านั้น ดังนั้นฉันไม่ยกสัญญาณของพวกเขา ทนนั่งหลังห้องในมุมของฉัน เบิกสินค้าผ่าน caviar และหลอกอ่านหนังสือของฉัน สำหรับคอร์ด ฉันคิดว่า caviar วิวทะเลสวยมาก แต่ดูเหมือนจะทุกในรัสเซีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานดี ที่ borscht เป็นชนิดของน้ำซุปผักชนิดหนึ่งและ ฉันเกือบจะไม่ฉันอาหารที่ไนติงเกลเสร็จสิ้น และจะ ravenously ตีแมคโดนัลด์หลัง แม้ว่าร้านแมคโดนัลด์รัสเซียได้แตกต่างจากที่ฉันได้เติบโตขึ้นด้วยในสหรัฐอเมริกา ยังคง ผู้หญิงได้รับประทานดังนั้น มันเป็นการทดสอบทักษะของฉัน เรียน Moroi เมื่อผู้ปกครองของพวกเขาไม่ได้ดู เป็นที่ยอมรับ ผู้ใหญ่ที่มีน้อยจะกลัวในระหว่างวัน เนื่องจากจะมี Strigoi ไม่ออกแดด แต่ในธรรมชาติผู้ปกครองดูทุกอย่าง และตาของพวกเขาอย่างต่อเนื่องกวาดห้องเคยมีการฝึกเดียวกัน และรู้เทคนิคของพวกเขา ดังนั้นฉันจัดการล้วงความลับโดยไม่ตรวจสอบผู้หญิงมามาก มักจะล่าช้าในช่วงบ่าย เซนต์ Vladimir วิ่งในกำหนดการบรรณาธิการ Moroi และ dhampirs ที่อาศัยอยู่ออกในหมู่มนุษย์ทั้งวิ่ง ตามตารางเวลาตามฤดูกาล หรือบางสิ่งบางอย่างในระหว่าง หนึ่ง ฉันได้พิจารณากำลังพวกเขา- หรือแม้แต่ผู้ปกครองของพวกเขาสิ่งเดิมฉัน ถ้าใครจะรู้ที่อาศัยอยู่ที่เมือง dhampirs มันจะ Moroi ชาย หลายชมเมือง dhampir ไปให้คะแนนง่าย dhampir หญิง ดังนั้น ผมสัญญาตัวเองฉันจะรออีกสัปดาห์เพื่อดูถ้าพวกใดมาโดยการ ถ้า ไม่ ฉันจะดูข้อมูลชนิดใดผู้หญิงสามารถให้ฉันในที่สุด สองวันที่ผ่านมา Moroi สองคนได้เริ่มต้นที่แสดง พวกเขามีแนวโน้มมาในตอนเย็น เมื่อการมาถึงของ partiers จริง คนมีประมาณสิบปีฉัน และหล่อกว่า สวมใส่ชุดที่ออกแบบ และความสัมพันธ์ไหม พวกเขาดำเนินการเองเช่นคนที่มีประสิทธิภาพ ความสำคัญ และฉันจะมีเดิมพันเงินดีที่พวกเขารอยัลอย่างยิ่งเนื่องจากแต่ละคนมาพร้อมกับผู้ปกครอง ผู้ปกครองก็คนเดียวกัน สาวที่สวมชุดเพื่อให้กลมกลืน แต่ยังคงระมัดระวังเฝ้าดูห้องพักกับผู้ปกครองที่ฉลาดนั้นAnd there were women-always women. The two Moroi were terrible flirts, continually scoping out and hitting on every woman in sight-even humans. But they never went home with any humans. That was a taboo still firmly ingrained in our world. Moroi had kept themselves separate from humans for centuries, fearing detection from a race that had grown so plentiful and powerful.Still, that didn't mean the men went home alone. At some point in the evening, dhampir women usually showed up-different ones every night.They'd come in wearing low-cut dresses and lots of makeup, drinking heavily and laughing at everything the guys said-which probably wasn't even that funny. The women always wore their hair down, but every once in a while, they'd shift their heads in a way that showed their necks, which were heavily bruised. They were blood whores, dhampirs who let Moroi drink blood during sex. That was also a taboo-though it still happened in secret.I kept wanting to get one of the Moroi men alone, away from the watchful eyes of his guardians so that I could question him. But it was impossible.The guardians never left their Moroi unattended. I even attempted to follow them, but each time the group left the club, they'd almost immediately hop into a limousine-making it impossible for me to track them on foot. It was frustrating.I finally decided tonight that I'd have to approach the whole group and risk detection by the dhampirs. I didn't know if anyone from back home was actually looking for me, or if the group would even care who I was. Maybe I just had too high an opinion of myself. It was definitely possible that no one was actually concerned about a runaway dropout. But if anyone was looking for me, my description had undoubtedly been circulated amongst guardians worldwide. Even though I was now eighteen, I wouldn't have put it past some of the people I knew to haul me back to the U.S., and there was no way I could return until I'd found Dimitri.Then, just as I was considering my move on the group of Moroi, one of the dhampir women left the table to walk up to the bar. The guardians watched her, of course, but seemed confident about her safety and were more fixated on the Moroi. All this time, I'd been thinking Moroi men would be the best way to go t

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมได้รับการปฏิบัติตาม. มันเป็นชนิดของแดกดันพิจารณาวิธีที่ฉันต้องการได้รับการต่อไปคนอื่น ๆ ในช่วงสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมา อย่างน้อยมันก็ไม่ Strigoi ฉันจะได้รู้จักกันอยู่แล้ว. ผลที่ผ่านมาของการเป็นเงาของฉันจูบเป็นความสามารถในการรู้สึกศึกมนุษย์ผ่านคลื่นไส้โชคไม่ดี แต่ถึงกระนั้นผมชื่นชมระบบการเตือนภัยล่วงหน้าร่างกายของฉันและก็รู้สึกโล่งใจคืนนี้ยกร่างของฉันไม่ได้เป็นไปอย่างรวดเร็วเมามันแวมไพร์หินเมามัน ผมพอต่อสู้ของคนเหล่านั้นเมื่อเร็ว ๆ นี้และชนิดของการอยากคืนออก. ผมต้องคิดว่าลูกศิษย์ของฉันคือ dhampir อย่างผมอาจจะเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งจากสโมสร เป็นที่ยอมรับคนนี้กำลังจะย้ายไปน้อยลอบกว่าที่ผมคาดว่าจะมีการ dhampir เสียงฝีเท้าได้อย่างชัดเจนเสียงกับทางเดินในถนนที่ด้านมืดที่ผมกำลังเดินทางบนและครั้งเดียวที่ผมจับเหลือบสั้น ๆ ของเงาร่าง ยังพิจารณาการกระทำของฉันคืนนี้ผื่นเป็น dhampir เป็นผู้กระทำผิดได้มากที่สุด. มันได้เริ่มต้นก่อนหน้านี้ทั้งหมดที่ไนติงเกล ที่ไม่ได้ชื่อที่แท้จริงของสโมสรเพียงการแปล ชื่อจริงของมันคือบางสิ่งบางอย่างรัสเซียที่เกินกว่าความสามารถของฉันที่จะออกเสียง ย้อนกลับไปในสหรัฐอเมริกาไนติงเกลที่เป็นที่รู้จักกันดีในหมู่ Moroi ที่อุดมไปด้วยผู้ที่เดินทางไปต่างประเทศและตอนนี้ฉันเข้าใจว่าทำไม ไม่ว่าสิ่งที่เวลาของวันมันเป็นคนที่ไนติงเกลแต่งตัวเหมือนพวกเขาอยู่ที่ลูกของจักรพรรดิ และดีสถานที่ทั้งจริงชนิดของดูเหมือนอะไรบางอย่างจากเดิมวันพระราชของรัสเซียกับผนังงาช้างครอบคลุมในทองเลื่อนการทำงานและการปั้น มันทำให้ผมนึกถึงมากของ WinterPalace เป็นพระที่นั่งที่เหลือจากเมื่อรัสเซียยังคงได้รับการปกครองโดย czars ผมไปเที่ยวมันเมื่อแรกมาถึงใน Saint Petersburg. ที่ไนติงเกล, โคมไฟระย้าที่ซับซ้อนเต็มไปด้วยเทียนจริงระยิบระยับในอากาศส่องสว่างตกแต่งทองเพื่อให้ได้ในแสงสลัว, สถานประกอบการทั้งประกาย มีห้องรับประทานอาหารขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยตารางกำมะหยี่พาดและบูธ, เช่นเดียวกับเลานจ์และบาร์ที่ผู้คนจะคลาคล่ำ ในตอนเย็นเป็นวงดนตรีจะตั้งขึ้นในที่นั่นและคู่รักจะตีฟลอร์เต้นรำ. ผมไม่ได้ใส่ใจกับไนติงเกลเมื่อฉันมาถึงในเมืองสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมเคยหยิ่งพอที่จะคิดว่าฉันสามารถหา Moroi ทันทีที่สามารถบอกทางฉันไปบ้านเกิดของดิมิทรีในไซบีเรีย ไม่มีเบาะแสอื่น ๆ เกี่ยวกับดิมิทรีที่ได้ไปในไซบีเรียมุ่งหน้าไปยังเมืองที่เขาเติบโตขึ้นมาในที่ได้รับโอกาสที่ดีที่สุดของฉันของการใกล้ชิดกับเขา เพียง แต่ผมไม่ทราบว่ามันเป็นซึ่งเป็นเหตุผลที่ผมพยายามที่จะหา Moroi จะช่วยให้ฉัน มีจำนวนของเมือง dhampir และ communes ในรัสเซีย แต่แทบจะไม่ได้อยู่ในไซบีเรียซึ่งทำให้ผมเชื่อว่าในท้องถิ่นมากที่สุด Moroi จะคุ้นเคยกับบ้านเกิดของเขา แต่มันกลับกลายเป็นว่า Moroi ที่อาศัยอยู่ในเมืองมนุษย์ได้ดีมากในการรักษาตัวเองที่ซ่อน ฉันจะตรวจสอบสิ่งที่ฉันคิดว่าเป็นแนวโน้มที่แฮงเอาท์ Moroi เท่านั้นที่จะมาว่าง และไม่มี Moroi ที่ผมไม่มีคำตอบใด. ดังนั้นผมเริ่มปักหลักออกไนติงเกลซึ่งไม่ใช่เรื่องง่าย มันเป็นเรื่องยากสำหรับสาวสิบแปดปีเพื่อให้ดูกลมกลืนเป็นหนึ่งในเมืองที่สโมสรที่ยอดเยี่ยมที่สุด ฉันไม่ช้าก็พบว่าเสื้อผ้าราคาแพงและเคล็ดลับที่มีขนาดใหญ่พอไปทางยาวต่อการช่วยให้ฉันได้รับโดย waitstaff ได้มารู้จักผมและถ้าพวกเขาคิดว่าการปรากฏตัวของฉันเป็นเรื่องแปลกที่พวกเขาไม่ได้พูดมากและมีความสุขที่จะให้ฉันตารางมุมฉันมักจะถามหา ผมคิดว่าพวกเขาคิดว่าฉันเป็นลูกสาวของผู้ประกอบการบางส่วนหรือนักการเมือง สิ่งที่พื้นหลังของฉันฉันมีเงินที่จะมีซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเขาดูแลเกี่ยวกับ. ดังนั้นแม้ไม่กี่คืนแรกของฉันได้มีการท้อใจ ไนติงเกลอาจจะได้รับการแฮงเอาท์ที่ยอดเยี่ยมสำหรับ Moroi แต่ก็ยังแวะเวียนโดยมนุษย์ และในตอนแรกมันก็ดูเหมือนว่าผู้ที่มีลูกค้าของสโมสรเท่านั้น ฝูงชนขนาดใหญ่เพิ่มขึ้นเป็นคืนที่ก้าวหน้าและใน peering ผ่านตารางบรรจุและผู้คนที่เอ้อระเหยที่บาร์ผมเห็นไม่มี Moroi สิ่งที่โดดเด่นที่สุดผมเห็นเป็นผู้หญิงที่มีผมยาวสีบลอนด์แพลทินัมเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นกับกลุ่มเพื่อน สำหรับช่วงเวลาที่หัวใจของฉันได้หยุด ผู้หญิงที่มีเธอกลับมาให้ฉัน แต่เธอได้มองมากเช่นลิซที่ฉันรู้สึกว่าบางอย่างที่ฉันต้องการได้รับการติดตามลง สิ่งที่แปลกคือผมไม่ทราบว่าจะรู้สึกตื่นเต้นหรือตกใจ ฉันพลาดลิซดังนั้นมาก แต่ในขณะเดียวกันผมก็ไม่อยากให้เธอมีส่วนร่วมในการเดินทางครั้งนี้เป็นอันตรายของเหมือง แล้วหญิงนั้นได้หันไปรอบ ๆ มันไม่ได้ลิซ เธอเป็นคนที่ไม่ได้ Moroi เพียงมนุษย์ ช้าหายใจของฉันกลับสู่ปกติ. สุดท้ายสัปดาห์หรือดังนั้นที่ผ่านมาผมได้เห็นครั้งแรกของฉัน กลุ่มของผู้หญิง Moroi ได้มาในการทานอาหารกลางวันพร้อมด้วยสองผู้ปกครองซึ่งเป็นหนึ่งในเพศชายและเพศหญิงคนหนึ่งซึ่งนั่งอยู่ตามหน้าที่และเงียบในตารางเป็นค่าใช้จ่ายของพวกเขา gossiped และหัวเราะมากกว่าแชมเปญในช่วงบ่าย หลบผู้ปกครองผู้ที่เคยเป็นส่วนหนึ่งที่ยาก สำหรับผู้ที่รู้ว่าสิ่งที่จะมองหา Moroi ก็ง่ายที่จะจุด: สูงกว่าคนส่วนใหญ่อ่อนและปรากฏการณ์บาง. นอกจากนี้ยังมีวิธีที่ตลกหนึ่งของรอยยิ้มและถือริมฝีปากของพวกเขาเพื่อที่จะซ่อนเขี้ยวของพวกเขา Dhampirs ด้วยเลือดของมนุษย์ของเราปรากฏ ... ดีของมนุษย์. นั่นคือแน่นอนว่าผมมองในสายตาของคนได้รับการฝึกฝน ผมก็ประมาณห้าเจ็ดฟุตและในขณะที่ Moroi มีแนวโน้มว่าจะไม่เป็นจริงร่างกายรันเวย์แบบเหมืองที่ถูกสร้างขึ้นในแง่และโค้งเข้าที่หน้าอก พันธุศาสตร์จากพ่อที่ไม่รู้จักตุรกีของฉันและเวลามากเกินไปในดวงอาทิตย์มีให้ฉันแทนแสงที่จับคู่กันได้ดีกับผมยาวสีดำเกือบและดวงตาสีเข้มอย่างเท่าเทียมกัน แต่บรรดาผู้ที่ได้รับการเลี้ยงดูในโลก Moroi สามารถมองเห็นฉันเป็น dhampir ผ่านการตรวจสอบอย่างใกล้ชิด ผมไม่แน่ใจว่าสิ่งที่มันเป็น-อาจสัญชาตญาณบางอย่างที่ดึงเราชนิดของเราเองได้รับการยอมรับและการผสมผสานของเลือด Moroi ได้. โดยไม่คำนึงถึงว่ามันเป็นความจำเป็นที่ผมปรากฏของมนุษย์ที่จะปกครองเหล่านั้นเพื่อให้ฉันไม่ได้ยกระดับการเตือนภัยของพวกเขา ฉันนั่งอยู่ในห้องในมุมของฉันเลือกมากกว่าคาเวียร์และทำท่าจะอ่านหนังสือของฉัน สำหรับบันทึกที่ผมคิดว่าคาเวียร์เป็นที่น่าขยะแขยง แต่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นทุกที่ในรัสเซียโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานที่ที่ดี และซุป-ชนิดของน้ำซุปบีทรูท ฉันเกือบจะไม่จบอาหารของฉันที่ไนติงเกลและจะตีตะกละโดนัลด์หลังจากนั้นแม้ว่าร้านอาหารของแมคโดนัรัสเซียเป็นบิตที่แตกต่างจากสิ่งที่ผมเติบโตขึ้นกับในสหรัฐยังคงมีหญิงสาวคนหนึ่งต้องกิน. ดังนั้นจึงกลายเป็นที่ทดสอบ ของสกิลของฉันศึกษา Moroi เมื่อผู้ปกครองของพวกเขาไม่ได้ดู เป็นที่ยอมรับของผู้ปกครองมีเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะกลัวในระหว่างวันเนื่องจากจะไม่มี Strigoi ออกแดด แต่มันก็เป็นธรรมชาติของผู้ปกครองที่จะดูทุกอย่างและตาของพวกเขาอย่างต่อเนื่องกวาดห้องพัก. ฉันมีการฝึกอบรมที่เหมือนกันและรู้เทคนิคของพวกเขาดังนั้นฉันจัดการเพื่อสอดแนมโดยไม่มีการตรวจสอบ. ผู้หญิงจำนวนมากกลับมาปกติในช่วงบ่าย . เซนต์วลาดิเมียวิ่งในเวลากลางคืน แต่ Moroi dhampirs และที่อยู่อาศัยออกในหมู่มนุษย์ทั้งวิ่งตามกำหนดเวลากลางวันหรือสิ่งที่อยู่ในระหว่าง สำหรับในขณะที่ผมถือว่าใกล้พวกเขาหรือแม้แต่ผู้ปกครองของพวกเขา. บางสิ่งบางอย่างที่จัดขึ้นฉันกลับ ถ้าใครจะรู้ว่าที่เมือง dhampirs อาศัยอยู่ก็จะเป็นชาย Moroi หลายของพวกเขาไปเยือนเมือง dhampir ในความหวังของสาว dhampir คะแนนง่าย ดังนั้นผมสัญญากับตัวเองผมจะรออีกหนึ่งสัปดาห์เพื่อดูว่าคนใดเข้ามาโดย ถ้าไม่ได้ผมจะเห็นสิ่งที่ชนิดของข้อมูลที่ผู้หญิงจะให้ฉัน. ที่ผ่านมาสองสามวันที่ผ่านมาสองคน Moroi ได้เริ่มปรากฏขึ้น พวกเขามีแนวโน้มที่จะตามมาภายหลังในช่วงเย็นเมื่อ partiers จริงมาถึง ผู้ชายประมาณสิบปีแก่กว่าผมและรูปหล่ออย่างยอดเยี่ยมสวมชุดนักออกแบบและความสัมพันธ์ไหม พวกเขาดำเนินการที่มีประสิทธิภาพเช่นเดียวกับตัวเองคนที่สำคัญและผมจะได้เงินเดิมพันที่ดีที่พวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งพระราชตั้งแต่แต่ละคนมาพร้อมกับผู้ปกครอง ผู้ปกครองได้เสมอเดียวกันชายหนุ่มที่สวมชุดผสมผสาน แต่ยังคงเฝ้าดูอย่างรอบคอบห้องพักกับธรรมชาติผู้ปกครองที่ฉลาด. และมีผู้หญิงที่เป็นผู้หญิงเสมอ ทั้งสอง Moroi จีบได้น่ากลัวอย่างต่อเนื่องกำหนดขอบเขตออกและกดปุ่มในผู้หญิงทุกคนในมนุษย์มองเห็นแม้กระทั่ง แต่พวกเขาไม่เคยกลับบ้านพร้อมกับมนุษย์ นั่นเป็นข้อห้ามที่ยังคงฝังแน่นแน่นอยู่ในโลกของเรา Moroi ยังคงแยกตัวเองจากมนุษย์มานานหลายศตวรรษกลัวการตรวจสอบจากการแข่งขันที่มีการเติบโตขึ้นอย่างอุดมสมบูรณ์และมีประสิทธิภาพ. แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าคนที่ไปอยู่บ้านคนเดียว ที่จุดในช่วงเย็นบางส่วนผู้หญิงมักจะแสดงให้เห็น dhampir คนที่แตกต่างกันขึ้นทุกคืน. พวกเขาต้องการมาในการสวมใส่ชุดที่ตัดต่ำและจำนวนมากของการแต่งหน้าดื่มหนักและหัวเราะที่ทุกคนกล่าวว่าซึ่งอาจจะเป็นไม่ได้ว่า ตลก ผู้หญิงมักจะสวมผมของพวกเขาลง แต่ทุกครั้งในขณะที่พวกเขาต้องการเปลี่ยนหัวของพวกเขาในทางที่แสดงให้เห็นว่าคอของพวกเขาที่ถูกทำร้ายร่างกายอย่างหนัก พวกเขาถูกโสเภณีเลือด dhampirs ที่ให้ Moroi ดื่มเลือดในระหว่างมีเซ็กซ์ นั่นก็เป็นข้อห้ามแม้ว่ามันจะยังคงเกิดขึ้นในความลับ. ผมเก็บไว้ที่ต้องการที่จะได้รับหนึ่งในผู้ชายที่ Moroi คนเดียวออกไปจากสายตาที่จับตามองของผู้ปกครองของเขาเพื่อที่ฉันจะถามเขา แต่มันก็เป็นไปไม่ได้. ผู้ปกครองไม่เคยเหลือ Moroi ไม่ต้องใส่ของพวกเขา ผมก็พยายามที่จะปฏิบัติตามพวกเขา แต่ทุกครั้งที่กลุ่มออกจากสโมสรที่พวกเขาต้องการเกือบจะในทันทีกระโดดลงรถลีมูซีนที่ทำไปไม่ได้สำหรับผมที่จะติดตามพวกเขาด้วยการเดินเท้า มันถูกทำลาย. ในที่สุดผมก็ตัดสินใจว่าคืนนี้ฉันต้องเข้าใกล้ทั้งกลุ่มและการตรวจสอบความเสี่ยงโดยการ dhampirs ผมไม่ทราบว่าใครมาจากด้านหลังบ้านเป็นจริงมองหาฉันหรือถ้ากลุ่มแม้จะดูแลผมเป็นใคร บางทีฉันก็มีสูงเกินไปความเห็นของตัวเอง มันเป็นไปได้แน่นอนว่าไม่มีใครเป็นกังวลจริงเกี่ยวกับการออกกลางคันหนี แต่ถ้าใครกำลังมองหาฉันคำอธิบายของฉันได้รับไม่ต้องสงสัยไปทั่วในหมู่ผู้ปกครองทั่วโลก ถึงแม้ว่าผมตอนนี้สิบแปดฉันจะไม่ได้วางไว้ที่ผ่านมาบางคนที่ผมรู้ว่าจะดึงฉันกลับไปที่สหรัฐอเมริกาและไม่มีทางที่ฉันจะกลับมาจนกว่าฉันพบดิมิทรี. ไม่มีแล้วเช่นเดียวกับผมพิจารณาย้ายของฉันในกลุ่มของ Moroi ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้หญิง dhampir ซ้ายตารางเพื่อเดินขึ้นไปที่บาร์ ผู้ปกครองเฝ้าดูเธอแน่นอน แต่ดูเหมือนความมั่นใจเกี่ยวกับความปลอดภัยของเธอและได้รับการจับจ้องเพิ่มเติมเกี่ยวกับ Moroi ตลอดเวลาที่ผมต้องการได้รับการคิดคน Moroi จะเป็นวิธีที่ดีที่สุดเพื่อไปที

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมถูกตาม

มันเป็นแดกดันพิจารณาวิธีที่ผมจะตามคนอื่น ๆสำหรับสองสามสัปดาห์ อย่างน้อยมันก็ไม่ใช่ strigoi . ผมจะได้รู้จักกัน

ผลล่าสุดของฉันเป็นเงาจูบคือความสามารถที่จะรู้สึก Undead ผ่านศึกของเมา อย่างน่าเสียดาย ยังคงผมชื่นชมร่างกายของระบบเตือนภัยและโล่งใจโรคจิตของฉันคืนนี้ไม่ใช่เมามันอย่างรวดเร็วอย่างร้ายกาจของแวมไพร์ ผมพยายามไม่พอนั้น เมื่อเร็วๆ นี้ และอยากคืนปิด

ผมเดาผู้ติดตามของฉันเป็น dhampir เหมือนฉัน อาจจะ จาก คลับ ต้องยอมรับว่า คนๆนี้คือการย้ายน้อยลอบกว่าที่ฉันคาดหวังของ dhampir .เสียงฝีเท้าได้อย่างชัดเจนศรุตกับทางเท้าของถนนมืด ผมเดินทางต่อ และเมื่อผมจับเหลือบสั้น ๆของตัวเลขลึกลับ ยังพิจารณาการกระทำโง่ๆของฉันคืนนี้ dhampir เป็นคนร้ายมากที่สุด

มันเริ่มก่อนหน้านี้ที่ไนติงเกล นั่นไม่ใช่ชื่อที่แท้จริงของคลับ แค่แปลชื่อจริงๆของมันคือสิ่งที่ชาวรัสเซียที่เกินความสามารถของผมที่จะออกเสียง ที่อเมริกา นกไนติงเกลเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่คนรวย moroi ที่เดินทางไปต่างประเทศ และตอนนี้ผมก็เข้าใจแล้วว่าทำไม ไม่ว่าสิ่งที่เวลาของวัน เป็น คน ที่แต่งตัวเหมือนพวกนกไนติงเกลเป็นลูกของจักรพรรดิ และ สถานที่ทั้งหมดจริง ๆ ดูเหมือนสิ่งจากเก่ารอยัลวันของรัสเซีย กับงาช้างผนังครอบคลุมในงานเลื่อนทอง และแม่พิมพ์ มันทำให้ผมนึกถึงการ winterpalace , ที่อยู่อาศัยพระที่เหลือจากเมื่อรัสเซียยังถูกปกครองโดย czars . ผมเที่ยวมา เมื่อแรกมาถึงในเซนต์ ปีเตอร์สเบิร์ก

ที่ไนติงเกล โคมไฟระย้า ซับซ้อน เต็มไปด้วยเทียนจริง glittered ในอากาศแสงขึ้น ทองประดับ ดังนั้นแม้ในแสงที่สลัว สถานประกอบการทั้งหมดเป็นประกาย มีห้องทานอาหารขนาดใหญ่เต็มไปด้วยกำมะหยี่พาดโต๊ะและซุ้มเป็นเลานจ์และบาร์พื้นที่ที่ผู้คนสามารถเข้ามา ปลายในตอนเย็น วงดนตรีจะตั้งในนั้น ทั้งคู่จะฟาดพื้นเต้น

ผมไม่ได้ใส่ใจกับนกไนติงเกลเมื่อฉันมาถึงในเมือง เมื่อ 2-3 อาทิตย์ก่อน ฉันหยิ่งมากพอที่จะคิดว่าฉันสามารถหา moroi ทันทีที่ฉันไปดิมิทรีบ้านเกิดในไซบีเรีย อื่นไม่มีเบาะแสเกี่ยวกับการที่ดิมิทรีได้หายไปในไซบีเรีย มุ่งหน้าเข้าเมือง เขาจะเติบโตมีโอกาสที่ดีที่สุดของการใกล้ชิดกับเขา แต่ไม่รู้จะทำที่ไหนซึ่งเป็นเหตุผลที่ผมพยายามที่จะหา moroi เพื่อช่วยฉัน มีจำนวนของเมือง dhampir และ communes ในประเทศรัสเซีย แต่แทบจะไม่มีในไซบีเรีย ซึ่งทำให้ฉันเชื่อว่า moroi ท้องถิ่นส่วนใหญ่จะคุ้นเคยกับบ้านเกิดของเขา แต่มันกลับกลายเป็นว่า moroi ที่อาศัยอยู่ในเมืองมนุษย์เก่งในการรักษาตัวเองที่ซ่อนอยู่ ฉันจะตรวจสอบสิ่งที่ฉันคิดว่าน่าจะ moroi สถานที่โปรดเท่านั้นที่จะมาว่างเปล่า ถ้ามัน moroi ฉันไม่มีคำตอบ

ดังนั้นฉันเริ่มปักหลัก อยู่ ไนติงเกล ซึ่งไม่ง่ายเลย มันเป็นเรื่องยากสำหรับ 18 ปีเก่าสาวให้กลมกลืนเป็นหนึ่งในคลับที่ยอดเยี่ยมที่สุดของเมือง ฉันก็พบว่าเสื้อผ้าราคาแพงและเคล็ดลับที่มากพอไปทางยาวต่อการช่วยให้ฉันได้รับโดย โดย waitstaff มารู้จักฉันและถ้าพวกเขาคิดว่า สถานะของฉันที่แปลก พวกเขาไม่ได้พูดเช่นนั้น และมีความสุขที่จะให้มุมโต๊ะ ผมมักจะถาม ฉันคิดว่าพวกเขาคิดว่าฉันเป็นลูกสาวของนักธุรกิจ หรือนักการเมือง ที่พื้นหลังของฉัน ฉันมีเงินอยู่ ซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเขาสนใจ

ดังนั้นแม้ครั้งแรกของฉันไม่กี่คืน มีท้อใจ .ไนติงเกลอาจได้รับการเล่นสำหรับ moroi ชั้นยอด แต่เป็น frequented โดยมนุษย์ ตอนแรกมันดูเหมือนเป็นเพียงลูกค้าของคลับ . ฝูงชนที่ใหญ่ขึ้นเป็นคืนที่ก้าวหน้าและ peering ผ่านบริการตารางและผู้คนเดินไปมาอยู่ที่บาร์ ผมเห็นไม่ moroi . ที่เด่นที่สุดที่ผมเห็นคือผู้หญิงยาวแพลทินัมบลอนด์เดินเข้าไปในห้องพร้อมกับกลุ่มเพื่อน สักครู่ , หัวใจหยุด ผู้หญิงที่ได้เธอมา แต่เธอดูมากเช่นลิซซ่าที่ผมมั่นใจ ผมได้ติดตามลง ที่แปลกคือ ผมไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นหรือหวาดกลัว . ฉันคิดถึงลิซซ่า มาก มาก แต่ในเวลาเดียวกัน ผมไม่อยากให้เธอมีส่วนร่วมในการเดินทางที่อันตรายของเหมืองแล้วหญิงก็หันไปรอบ ๆ มันไม่ใช่ลิซซ่า . เธอไม่ได้แม้แต่ moroi , มนุษย์ อย่างช้าๆ ลมหายใจกลับเป็นปกติ

ในที่สุด เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ผมได้เห็นครั้งแรกของฉัน กลุ่ม moroi ผู้หญิงมาเป็นมื้อเที่ยงสาย พร้อมด้วยสองผู้พิทักษ์ หนึ่งชายและหนึ่งหญิง