There once was a time (and, unhappi

There once was a time (and, unhappily,
it was a long time) when the impotence of the Third Estate
would quite rightly have led patriots to shed a tear or heave a sigh. But if
it were to seal its own misfortune now; if, at the very moment when it
can do something, it were to subject itself voluntarily to abjection and
opprobrium, with what sort of names and feelings would it not deserve
to be castigated? If it is right to commiserate with the weak, it is also right
to despise the coward. Better still to dismiss this image of a final misfortune
that cannot now be conceived, presupposing as it does the most vile
baseness among twenty-five million men.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อมีเวลา (และ unhappilyมันเป็นเวลานาน) เมื่อความอ่อนแอของที่ดินสามจะค่อนข้างต้องได้นำผู้รักชาติที่จะหลั่งน้ำตา หรือยกอก แต่ถ้ามีการประทับตราของตัวเองโชคร้ายตอนนี้ ถ้า ในเวลาเมื่อมันสามารถทำบางสิ่งบางอย่าง มันเป็นเรื่องตัวเองโดยสมัครใจกับสภาพที่น่าเวทนา และopprobrium มีการเรียงลำดับสิ่งของชื่อและความรู้สึกมันจะไม่สมควรได้รับจะเป็น castigated ถ้าอยู่เห็นใจอ่อนแอ นี้มีเกลียดชังคนขี้ขลาด ยังดีกว่ายกภาพของโชคร้ายสุดท้ายที่ไม่สามารถตอนนี้กำเนิด presupposing กับเลวสุดbaseness ระหว่างห้า - ล้านคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีครั้งหนึ่งเคยเป็นช่วงเวลา (และมีความสุข,
มันเป็นเวลานาน) เมื่อความอ่อนแอของอสังหาริมทรัพย์ที่สาม
จะค่อนข้างถูกต้องได้นำผู้รักชาติที่จะหลั่งน้ำตาหรือยกถอนหายใจ แต่ถ้า
มีการปิดผนึกความโชคร้ายของตัวเองตอนนี้ ถ้าในขณะที่มากเมื่อมัน
สามารถทำบางสิ่งบางอย่างมันเป็นเรื่องของตัวเองด้วยความสมัครใจที่จะสภาพที่น่าเวทนาและ
ตำหนิกับสิ่งที่จัดเรียงของชื่อและความรู้สึกมันจะไม่สมควร
ที่จะเทศน์? ถ้ามันเป็นสิทธิที่จะเห็นใจกับผู้ที่อ่อนแอก็ยังมีสิทธิ
ที่จะดูถูกคนขี้ขลาดตาขาว ยังดีกว่าที่จะยกเลิกภาพของความโชคร้ายที่สุดท้าย
ที่ไม่สามารถได้รับการตั้งครรภ์ presupposing มันไม่เลวทรามที่สุด
เลวหมู่ 25,000,000 คน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีครั้งหนึ่ง ( และเสียใจ . . , ,มันเป็นเวลานาน ) เมื่อความอ่อนแอของเอสเตทที่สามจะค่อนข้างถูกต้องมี LED ผู้รักชาติจะหลั่งน้ำตาหรือกระทุ้งทอดถอนใจ แต่ถ้ามันถูกผนึกความโชคร้ายของตัวเอง ตอนนี้ถ้า ช่วงเวลาที่เมื่อมันสามารถทำ มันคือเรื่องที่ตัวเองโดยสมัครใจที่จะน่าสังเวชและการตำหนิ , สิ่งที่จัดเรียงของชื่อและความรู้สึกมันไม่สมควรเป็น castigated ? ถ้ามันเป็นสิทธิที่จะเห็นอกเห็นใจกับอ่อนแอ มันก็ขวาเกลียดคนขี้ขลาด ดีกว่ายังคงไล่ภาพนี้โชคร้ายครั้งสุดท้ายที่ไม่สามารถถูก conceived สันนิษฐานมันเลวที่สุดความเลวทรามของ 25 ล้านคน