Although the widespread use of the

Although the widespread use of the oxygen–ozone in pain management, there is currently no consensus on its mechanisms of action and nearly no report for its action on nervous cells. Accordingly, the present study was designed to assess the effects of oxygen–ozone on astrocytes. Astrocytes were cultured in vitro through methods of trypsinization, different-speed cultivation and passaging to purify, then seeded into 24 well plates and divided to one of four groups (n = 7) to receive the following treatments: respectively added 400 μl complete medium (CM) after effects of 20 μg/ml oxygen–ozone (Group O-20), 40 μg/ml oxygen–ozone (Group O-40), 60 μg/ml oxygen–ozone (Group O-60); without intervention (Group C). After incubation of 2 h or 4 h, cell morphology was observed and endocellular superoxide dismutase (SOD), endocellular malondialdehyde (MDA), lactate dehydrogenase (LDH) leaking ratio, and dead cells’ percentage were detected. The results showed cell damage in Group O-60. As compared with Group C, endocellular SOD increased in all groups, MDA at 2 h increased in Groups O-40 and O-60 and MDA at 4 h decreased in Groups O-20 and O-40; LDH leaking ratio at 2 h in Group O-20 and those at 2 and 4 h in Group O-40 decreased, while LDH leaking ratio at 4 h increased and dead cells’ percentage in Group O-60 increased. We conclude that in short time (2 and 4 h), oxygen–ozone of 60 μg/ml showed a damaging role on astrocytes in vitro, while oxygen–ozone of 20 and 40 μg/ml did not show damaging role obviously.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าการใช้อย่างแพร่หลายของการออกซิเจน – โอโซนในการจัดการความเจ็บปวด มีอยู่ในขณะนี้มติไม่ของกลไกของการดำเนินการและเกือบไม่มีรายงานของการดำเนินการในเซลล์ประสาท ตามลำดับ การศึกษาปัจจุบันถูกออกแบบมาเพื่อประเมินผลของออกซิเจน – โอโซนบน astrocytes Astrocytes มีอ่างเพาะเลี้ยง โดยวิธี trypsinization เพาะปลูกความเร็วแตกต่างกัน และ passaging บริสุทธิ์ seeded เป็น 24 แผ่นดี แล้วแบ่งออกเป็น 4 กลุ่มอย่างใดอย่างหนึ่ง (n = 7) จะได้รับการรักษาต่อไปนี้: เพิ่มตามลำดับ 400 μl สมบูรณ์กลาง (ซม.) หลังจากลักษณะพิเศษของ 20 μg/ml ออกซิเจน – โอโซน (กลุ่ม O-20), μg 40 ml ออกซิเจน – โอโซน (กลุ่ม O-40), 60 μg/ml ออกซิเจน – โอโซน (กลุ่ม O-60); ไม่แทรกแซง (กลุ่ม C) หลังจากบ่ม 2 h หรือ 4 h สัณฐานวิทยาเซลล์ถูกตรวจสอบ และ endocellular ซูเปอร์ออกไซด์ dismutase (SOD), endocellular malondialdehyde (MDA), อัตราการรั่ว lactate dehydrogenase (LDH) และเปอร์เซ็นต์ของเซลล์ที่ตายแล้ว ผลลัพธ์ที่แสดงให้เห็นว่าความเสียหายของเซลล์ในกลุ่ม O-60 เมื่อเทียบกับกลุ่ม C, endocellular สดที่เพิ่มขึ้นในทุกกลุ่ม MDA h 2 ที่เพิ่มขึ้นในกลุ่ม O-40 และ O 60 และ MDA ที่ลดลงในกลุ่ม O-20 และ O 40; h 4 ลดอัตรารั่วของ LDH ที่ h 2 ในกลุ่ม O-20 และคนที่ 2 และ 4 h ในกลุ่ม O-40 ขณะ LDH ที่ 4 h อัตราการรั่วไหลเพิ่มขึ้น และเพิ่มเปอร์เซ็นต์การตายของเซลล์ในกลุ่ม O-60 เราสรุปว่า ในระยะเวลาอันสั้น (h 2 และ 4), ออกซิเจน – โอโซนของ μg 60 ml เห็นบทบาทความเสียหายใน astrocytes ในหลอด ในขณะที่ออกซิเจน – โอโซนของ 20 และ 40 μg/ml ไม่ได้แสดงบทบาทความเสียหายอย่างชัดเจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าการใช้อย่างแพร่หลายของออกซิเจนโอโซนในการจัดการความเจ็บปวดขณะนี้ยังไม่มีความเห็นเป็นเอกฉันท์เกี่ยวกับกลไกของการกระทำและเกือบไม่มีรายงานการกระทำที่มีต่อเซลล์ประสาท ดังนั้นการศึกษานี้ได้รับการออกแบบมาเพื่อประเมินผลกระทบของออกซิเจนโอโซนใน astrocytes astrocytes เพาะเลี้ยงในหลอดทดลองด้วยวิธีการของ trypsinization การเพาะปลูกที่แตกต่างกันความเร็วและ passaging ในการชำระล้างแล้วเมล็ดเป็น 24 แผ่นดีและแบ่งให้เป็นหนึ่งในสี่กลุ่ม (n = 7) ที่จะได้รับการรักษาต่อไปนี้: ตามลำดับเพิ่ม 400 ไมโครลิตรกลางฉบับสมบูรณ์ ( CM) หลังจากผลกระทบ 20 ไมโครกรัม / มิลลิลิตรออกซิเจนโอโซน (กลุ่ม O-20) 40 ไมโครกรัม / มิลลิลิตรออกซิเจนโอโซน (กลุ่ม O-40) 60 ไมโครกรัม / มิลลิลิตรออกซิเจนโอโซน (กลุ่ม O-60); โดยไม่มีการแทรกแซง (กลุ่ม C) หลังจากฟักตัว 2 ชั่วโมงหรือ 4 ชั่วโมงสัณฐานวิทยาเซลล์ก็สังเกตเห็นและ superoxide dismutase endocellular (SOD) endocellular Malondialdehyde (MDA) นม dehydrogenase (LDH) อัตราการรั่วไหลและเซลล์ที่ตายแล้ว 'ร้อยละตรวจพบ ผลการศึกษาพบความเสียหายของเซลล์ในกลุ่ม O-60 เมื่อเทียบกับกลุ่ม C, SOD endocellular ที่เพิ่มขึ้นในทุกกลุ่มภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่ 2 ชั่วโมงที่เพิ่มขึ้นในกลุ่ม O-40 และ O-60 และภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 4 ชั่วโมงที่ลดลงในกลุ่ม O-20 และ O-40; LDH อัตราการรั่วไหลที่ 2 ชั่วโมงในกลุ่ม O-20 และผู้ที่ 2 และ 4 ชั่วโมงในกลุ่ม O-40 ลดลงในขณะที่อัตราการรั่วไหล LDH 4 ชั่วโมงที่เพิ่มขึ้นและร้อยละเซลล์ที่ตายแล้วในกลุ่ม O-60 ที่เพิ่มขึ้น เราสรุปได้ว่าในระยะเวลาอันสั้น (2 และ 4 ชั่วโมง) ออกซิเจนโอโซน 60 ไมโครกรัม / มล. พบว่ามีบทบาทในการสร้างความเสียหาย astrocytes ในหลอดทดลองในขณะที่ออกซิเจนโอโซน 20 และ 40 ไมโครกรัม / มล. ไม่ได้แสดงบทบาทที่สร้างความเสียหายอย่างเห็นได้ชัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าการใช้อย่างแพร่หลายของออกซิเจนและโอโซนในการจัดการความเจ็บปวด ปัจจุบันยังไม่มีฉันทามติในกลไกของการกระทำและเกือบไม่มีรายงานสำหรับการกระทำของประสาท เซลล์ ดังนั้นการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของออกซิเจนและโอโซนในความรู้สึก . ความรู้สึกที่ได้เพาะเลี้ยงในหลอดทดลองด้วยวิธีการ trypsinization ,ความเร็วที่แตกต่างกันและการ passaging ฟอกแล้วเมล็ด 24 ดีจานแบ่งเป็น 4 กลุ่ม ( n = 7 ) เพื่อรับการรักษา ต่อไปนี้ ตามลำดับ เพิ่ม 400 ขนาดกลางμผมเสร็จ ( ซม. ) หลังจากผล 20 μ g / ml โอโซนและออกซิเจน ( o-20 กลุ่ม ) , 40 μ g / ml โอโซน และออกซิเจน ( o-40 กลุ่ม ) , 60 μ g / ml โอโซนและออกซิเจน ( o-60 กลุ่ม ) ; โดยไม่มีการแทรกแซง ( กลุ่ม C )หลังจากบ่ม 2 H หรือ 4 H , รูปร่างของเซลล์เป็นจำนวน endocellular Superoxide Dismutase ( SOD ) , endocellular มาลอนไดอัลดีไฮด์ ( MDA ) , lactate dehydrogenase ( LDH ) รั่ว อัตราส่วน และร้อยละ พบว่าเซลล์ตาย ' . พบความเสียหายของเซลล์ใน o-60 กลุ่ม เมื่อเทียบกับ กลุ่ม C , endocellular SOD เพิ่มขึ้นในทุกกลุ่ม( 2 ) เพิ่มขึ้นในกลุ่ม o-40 o-60 และตับและลดลงในกลุ่มที่ 4 ชั่วโมงและ o-20 o-40 ; หลังรั่วต่อ 2 ชั่วโมงใน o-20 และกลุ่มที่ 2 และ 4 ชั่วโมง ใน o-40 กลุ่มลดลง ในขณะที่สัดส่วนที่เพิ่มขึ้นหลังรั่ว 4 H ' o-60 เซลล์ที่ตายแล้วและเปอร์เซ็นต์ในกลุ่มเพิ่มขึ้น เราสรุปได้ว่า ในเวลาสั้น ๆ 2 และ 4 H ) , ออกซิเจน ( โอโซน 60 μ g / ml พบว่าเกิดความรู้สึกในบทบาทในสภาพปลอดเชื้อในขณะที่ออกซิเจนและโอโซน 20 และ 40 μ g / ml ไม่แสดงความเสียหายบทบาทอย่างเห็นได้ชัด