Ms. Blanchett is Daisy, a dancer, b

Ms. Blanchett is Daisy, a dancer, bohemian and all-around free spirit who ages gracefully, before our eyes, into a stately modern matron and then into a wasted, breathless old woman. Mr. Pitt, for the most part, plays Benjamin, who is born, looking like a man in his 70s, into a prominent New Orleans family in 1918. I say for the most part because near the end of the movie Mr. Pitt is replaced by younger and younger children and also because, at the beginning, he is evoked by an uncanny computer-generated confection that seems to have been distilled from his essence. This creature, tiny and wizened, is at once boy and man, but in every scene the ratio is readjusted, until the strapping figure of a familiar movie star emerges, gradually and all but imperceptibly.

The inner life of Benjamin Button, abandoned at birth by his stricken father (Jason Flemyng) and raised by the infinitely kind caretaker of a nursing home (Taraji P. Henson), is harder to grasp than his outer appearance, in part because Mr. Pitt seems more interested in the nuances of reticence than in the dynamics of expression. It’s true that Benjamin’s condition imposes a certain detachment: he is at once innocent and ancient, almost never who he appears to be.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นางสาว Blanchett คือ เดซี่ นักเต้น จิตวิญญาณฟรีโบฮีเมีย และทุกรอบที่งาม ก่อนตา เป็นโรงเรียนทันสมัยอ่าง แล้ว เป็นหญิงสูญเสียไป หายใจ นาย Pitt ส่วนใหญ่ เล่นเบนจามิน ที่เกิด มองเหมือนคนในยุค 70 ของเขา ในนิวออร์ลีนส์ครอบครัวโดดเด่นในปีค.ศ. 1918 ผมว่าส่วนใหญ่เนื่องจากใกล้สิ้นสุดของภาพยนตร์ นาย Pitt ถูกแทนที่ โดยเด็กอายุน้อยกว่า และอายุน้อย และยัง เพราะ ที่เริ่มต้น เขาเป็น evoked โดยผิดแปลกคอมพิวเตอร์ confection ที่น่าจะมีการกลั่นจากสาระสำคัญของเขา เป็นสิ่งมีชีวิตนี้ wizened และจิ๋วครั้งบอยและคน แต่ในฉากทุก อัตราส่วนจะ ปรับ จนรัดรูปของดาราหนังคุ้นเคยโผล่ออกมา ค่อย ๆ และ imperceptibly ทั้งหมดแต่ชีวิตภายในของเบนจามินปุ่ม ถูกทอดทิ้งที่เกิด โดยบิดา stricken (Jason Flemyng) และยก โดยผู้ดูแลชรา (Taraji พี.เฮนสัน), ชนิดเพียบคับจะ เข้าใจมากกว่ารูปลักษณ์ภายนอกของเขา ส่วนหนึ่งเนื่องจากนาย Pitt ดูเหมือนความสนใจความแตกต่างของ reticence กว่าใน dynamics ของนิพจน์ มันเป็นความจริงที่ว่า สภาพของเบนจามินกำหนดออกที่แน่นอน: เป็นที่บริสุทธิ์ และ โบราณ แทบไม่เคยที่เขาจะไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นางสาว Blanchett เป็นเดซี่, นักเต้น, โบฮีเมียนและจิตวิญญาณฟรีทุกรอบที่ทุกเพศทุกวัยได้อย่างสง่างามก่อนที่สายตาของเราเป็นแม่บ้านทันสมัยยิ่งใหญ่และจากนั้นเข้าสู่การสูญเสียหญิงชราหอบ นายพิตต์ส่วนใหญ่เล่นเบนจามินที่เกิดมองเช่นชายคนหนึ่งในยุค 70 ของเขาเป็นที่โดดเด่นในครอบครัวนิวออร์ในปี 1918 ผมบอกว่าส่วนใหญ่เพราะใกล้จบของหนังเรื่องนี้นายพิตต์เป็น แทนที่โดยเด็กอายุน้อยกว่าและอายุน้อยกว่าและยังเป็นเพราะที่จุดเริ่มต้นเขาจะปรากฏโดยขนมที่คอมพิวเตอร์สร้างลึกลับที่ดูเหมือนว่าจะได้รับการกลั่นจากสาระสำคัญของเขา สิ่งมีชีวิตนี้, ขนาดเล็กและร่วงโรย, เป็นครั้งเดียวที่เด็กผู้ชายและเด็กผู้ชายคนหนึ่ง แต่ในทุกฉากอัตราส่วนจะปรับจนกว่าร่างรัดของดาราหนังคุ้นเคยโผล่ออกมาและค่อยๆทั้งหมด แต่แทบ. ชีวิตด้านในของเบนจามินปุ่มร้างที่เกิด โดยพ่อของเขากลัว (Jason Flemyng) และเลี้ยงดูมาโดยผู้ดูแลชนิดอนันต์ของบ้านพักคนชรา (Taraji P. Henson) เป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจกว่าลักษณะภายนอกของเขาส่วนหนึ่งเป็นเพราะนายพิตต์น่าสนใจมากขึ้นในความแตกต่างของความเงียบกว่า ในการเปลี่ยนแปลงของการแสดงออก มันเป็นความจริงว่าสภาพเบนจามินเรียกเก็บออกบาง: เขาเป็นผู้บริสุทธิ์ในครั้งเดียวและโบราณแทบจะไม่เคยที่เขาดูเหมือนจะเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นางสาว แบลนเช็ตเป็นเดซี่ เป็นนักเต้น โบฮีเมียและทุกรอบฟรีวิญญาณอายุอย่างสวยงาม ก่อนที่ตาของเรา เป็นสาวสมัยใหม่ ท้าวแล้วเข้าทำลาย แทบขาดใจ หญิงชรา นายแบรด พิตต์ ใน ส่วนใหญ่ เล่น เบนจามิน ผู้คลอด เหมือนคนอายุ 70 ในครอบครัวที่ นิว ออร์ลีนส์ ที่โดดเด่นในปี 1918 ผมว่าส่วนใหญ่ เพราะใกล้จบของหนังคุณ แบรด พิตต์ จะถูกแทนที่ด้วยเด็กและเด็กเล็ก และยัง เพราะตอนแรก เขาที่เกิดจากการสร้างขนมแปลกๆที่ดูเหมือนจะถูกกลั่นมาจากหัวใจของเขา สิ่งมีชีวิตนี้เล็กและเหี่ยวแห้ง เป็นครั้งเด็กและคน แต่ทุกฉากอัตราส่วน เต็มที่ จนร่างกำยำของดาราที่คุ้นเคยโผล่ออกมา ค่อย ๆ และทั้งหมด แต่ imperceptibly .ชีวิตของปุ่มเบนจามิน ทิ้งที่เกิดโดยบิดาของเขา ( เจสัน เฟลมมิ่ง ) และถูกเลี้ยงดูโดยอนันต์ใจดีผู้ดูแลบ้านพยาบาล ( P ธารา . Henson ) เป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจกว่าลักษณะภายนอกของเขา ส่วนหนึ่งเป็นเพราะ นาย แบรด พิตต์ ดูเหมือนจะสนใจในความแตกต่างของปัญหามากกว่าการเปลี่ยนแปลงของการแสดงออก มันก็จริงที่เงื่อนไขของเบนจามินเรียกกองหนึ่ง เขาเป็นครั้งเดียวที่บริสุทธิ์และโบราณ ที่เขาแทบจะไม่เคยปรากฏให้เห็น