For more details on this topic, see

For more details on this topic, see Transition from Renaissance to Baroque in instrumental music.
The Florentine Camerata was a group of humanists, musicians, poets and intellectuals in late Renaissance Florence who gathered under the patronage of Count Giovanni de' Bardi to discuss and guide trends in the arts, especially music and drama. In reference to music, they based their ideals on a perception of Classical (especially ancient Greek) musical drama that valued discourse and oration.[5] As such, they rejected their contemporaries' use of polyphony (multiple, independent melodic lines) and instrumental music, and discussed such ancient Greek music devices as monody, which consisted of a solo singing accompanied by a kithara (an ancient strummed string instrument).[6] The early realizations of these ideas, including Jacopo Peri's Dafne and L'Euridice, marked the beginning of opera,[7] which were a catalyst for Baroque music.[8]

Concerning music theory, the more widespread use of figured bass (also known as thorough bass) represents the developing importance of harmony as the linear underpinnings of polyphony.[9] Harmony is the end result of counterpoint, and figured bass is a visual representation of those harmonies commonly employed in musical performance. With figured bass, numbers, accidentals or symbols were placed above the bassline that was read by keyboard instrument players such as harpsichord players or pipe organists (or lutenists). The numbers, accidentals or symbols indicated to the keyboard player what intervals she should play above each bass note. The keyboard player would improvise a chord voicing for each bass note. [10] Composers began concerning themselves with harmonic progressions,[11] and also employed the tritone, perceived as an unstable interval,[12] to create dissonance (it was used in the dominant seventh chord and the diminished chord. An interest in harmony had also existed among certain composers in the Renaissance, notably Carlo Gesualdo;[13] However, the use of harmony directed towards tonality (a focus on a musical key that becomes the "home note" of a piece), rather than modality, marks the shift from the Renaissance into the Baroque period.[14] This led to the idea that certain sequences of chords, rather than just notes, could provide a sense of closure at the end of a piece—one of the fundamental ideas that became known as tonality.

By incorporating these new aspects of composition, Claudio Monteverdi furthered the transition from the Renaissance style of music to that of the Baroque period. He developed two individual styles of composition – the heritage of Renaissance polyphony (prima pratica) and the new basso continuo technique of the Baroque (seconda pratica). With basso continuo, a small group of musicians would play the bassline and the chords which formed the accompaniment for a melody. The basso continuo group would typically use one or more keyboard players and a lute player who would play the bassline and improvise the chords and several bass instruments (e.g., bass viol, cello, double bass) which would play the bassline. With the writing of the operas L'Orfeo and L'incoronazione di Poppea among others, Monteverdi brought considerable attention to this new genre.[15]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับรายละเอียดเพิ่มเติมในหัวข้อนี้ ดูเปลี่ยนจากเรอเนสซองซ์บาร็อคในเพลงบรรเลงFlorentine Camerata เป็นกลุ่มของทั้ง นักดนตรี กวี และปัญญาชนในช่วงปลายยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาฟลอเรนซ์ที่รวบรวมในพระบรมราชูปถัมภ์จำนวน Giovanni de' Bardi เพื่อพูดคุย และแนะนำเทรนด์ในศิลปะ ดนตรีและละคร อ้างอิงถึงเพลง พวกเขาตามอุดมคติของพวกเขารับรู้ละครดนตรีคลาสสิก (โดยเฉพาะกรีกโบราณ) ที่มูลค่าวาทกรรมและสัมภาษณ์ [5] เช่น พวกเขาปฏิเสธโคตรของพวกเขาใช้โพลีโฟนี (หลาย อิสระไพเราะบรรทัด) และเพลงบรรเลง และกล่าวถึงอุปกรณ์ดนตรีกรีกโบราณต่าง ๆ เช่น monody ซึ่งประกอบด้วยการร้องเพลงคนเดียวโดย kithara (ตราสารสตริ strummed โบราณ) [6 ว่าการรับรู้]ช่วงต้นของแนวคิดเหล่านี้ Jacopo Peri Dafne และ L'Euridice เครื่องหมายจุดเริ่มต้นของโอเปร่า, [7] ซึ่งเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับเพลงยุคบาโรก [8]เกี่ยวกับทฤษฎีดนตรี เบส figured (เรียกว่าเบส thorough) ใช้แพร่หลายมากขึ้นแสดงถึงความสำคัญพัฒนาของความสามัคคีเป็นการหนุนหลังเชิงเส้นของโพลีโฟนี [9] สามัคคีเป็นผลลัพธ์สุดท้ายของแตกต่าง และเบส figured เป็นการแสดงภาพของพุทธศาสนาที่มักใช้กันในดนตรี มี figured เบส ตัวเลข accidentals หรือสัญลักษณ์ถูกวางไว้เหนือ bassline ที่ถูกอ่าน โดยแป้นพิมพ์ผู้เล่นเครื่องดนตรีเช่นเล่นฮาร์ปซิคอร์ด หรือท่อ organists (หรือ lutenists) ตัวเลข accidentals หรือสัญลักษณ์ระบุแป้นพิมพ์ผู้เล่นหมายเหตุเบสเธอเล่นแต่ละช่วง แป้นพิมพ์ผู้เล่นจะได้พัฒนาเป็นคอร์ดเสียงสำหรับแต่ละบันทึกเบส [10] เพลงเริ่มเกี่ยวข้องกับตัวเอง มีการก้าวหน้าฮาร์โมนิค, [11] และยัง ใช้ไตรตัน ถือว่าเป็นช่วงเวลาไม่แน่นอน, [12] เพื่อสร้าง dissonance (มันถูกใช้ในหลักเจ็ดคอร์ดและคอร์ดลดลง ความสนใจในความสามัคคียังมีอยู่ระหว่างคีตกวีบางในเรอเนสซองส์ ยวด Carlo Gesualdo [13] อย่างไรก็ตาม การใช้สัมผัสตรงเงา (เน้นคีย์ดนตรีที่กลายเป็น "บันทึกบ้าน" ของชิ้นส่วน), แทนกิริยา เครื่องหมายการเปลี่ยนแปลงจากยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาในยุคบาโร [14] ซึ่งนำไปสู่ความคิดที่ว่า บางลำดับของคอร์ด มากกว่าเพียงบันทึก สามารถให้รู้สึกที่ส่วนท้ายของชิ้น — หนึ่งในแนวคิดพื้นฐานที่เป็นเงาโดยผสมผสานลักษณะเหล่านี้ใหม่ขององค์ประกอบ เคลาดิโอ Monteverdi รับการเปลี่ยนแปลงจากสไตล์เรเนซองส์ดนตรีของยุคบาโร เขาได้พัฒนาสองแต่ละลักษณะขององค์ประกอบ – มรดกของเรอเนสซองซ์โพลีโฟนี (prima pratica) และ basso continuo เทคนิคใหม่ของบาโร (seconda pratica) ด้วย basso continuo กลุ่มเล็ก ๆ ของนักดนตรีจะเล่น bassline และคอร์ดที่ดนตรีประกอบสำหรับทำนองเพลงที่เกิดขึ้น กลุ่ม basso continuo โดยทั่วไปจะใช้มากกว่า หนึ่งผู้เล่นคีย์บอร์ดและเล่นลูทที่จะเล่นกับ bassline และได้พัฒนาคอร์ดและเบสตราสารหลาย (เช่น bass viol เชลโล ดับเบิลเบส) ที่จะเล่นกับ bassline ด้วยการเขียนของโอเปร่า L'Orfeo และ L'incoronazione di Poppea หมู่คนอื่น ๆ Monteverdi นำความสนใจประเภทนี้ใหม่มาก [15]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับหัวข้อนี้เห็นการเปลี่ยนจากยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการบาร็อคในเพลงบรรเลง.
ฟลอเรนซ์ Camerata เป็นกลุ่มของมานุษยวิทยานักดนตรีกวีและปัญญาชนในช่วงปลายยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาฟลอเรนซ์ที่รวมตัวกันภายใต้การอุปถัมภ์ของเคาจิโอวานนีเดอบอร์โกเพื่อหารือและให้คำแนะนำ แนวโน้มในศิลปะโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพลงและละคร ในการอ้างอิงถึงเพลงที่พวกเขาตามอุดมคติของพวกเขาในการรับรู้ของคลาสสิก (โบราณโดยเฉพาะอย่างยิ่งภาษากรีก) ละครดนตรีที่มูลค่าวาทกรรมและการกล่าวคำปราศรัยได้. [5] เช่นนี้พวกเขาปฏิเสธที่จะใช้โคตรของพฤกษ์ (หลายเส้นไพเราะอิสระ) และเครื่องมือ เพลงและกล่าวถึงอุปกรณ์ดนตรีเช่นกรีกโบราณเป็น monody ซึ่งประกอบไปด้วยการร้องเพลงเดี่ยวพร้อมด้วย kithara (โบราณตราสารสตริงคอร์ด). [6] ความเข้าใจในช่วงต้นของความคิดเหล่านี้รวมทั้งซานจาโกโปเปริ Dafne และ L'Euridice เครื่องหมาย จุดเริ่มต้นของการแสดงโอเปร่า [7] ซึ่งเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับเพลงพิสดารได้. [8] เกี่ยวกับทฤษฎีดนตรีการใช้อย่างแพร่หลายมากขึ้นของเบสคิด (ยังเป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างละเอียดเบส) แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการพัฒนาของความสามัคคีเป็นรากฐานเชิงเส้นของพฤกษ์ [9] ความสามัคคีเป็นผลลัพธ์ที่ได้จากความแตกต่างและเบสคิดคือการแสดงภาพของพระพุทธศาสนาที่คนงานทั่วไปในการแสดงดนตรี ด้วยเบสคิดตัวเลข accidentals หรือสัญลักษณ์ที่ถูกวางไว้ข้างต้น bassline ที่ถูกอ่านโดยผู้เล่นเครื่องคีย์บอร์ดเช่นเล่นเปียโนหรือแกท่อ (หรือ lutenists) ตัวเลข, accidentals หรือสัญลักษณ์ที่แสดงให้เห็นการเล่นคีย์บอร์ดสิ่งที่ช่วงเวลาที่เธอควรจะเล่นดังกล่าวข้างต้นในแต่ละโน้ตเบส คีย์บอร์ดเล่นจะโพล่งคอร์ด voicing สำหรับแต่ละโน้ตเบส [10] คีตกวีเริ่มที่เกี่ยวข้องกับตัวเองด้วยความก้าวหน้าฮาร์โมนิ [11] และยังใช้ Tritone ที่มองว่าเป็นช่วงเวลาที่ไม่แน่นอน [12] ในการสร้างความไม่สอดคล้องกัน (มันถูกใช้ในเจ็ดสีที่โดดเด่นและคอร์ดลดลง. มีความสนใจในความสามัคคี นอกจากนี้ยังมีอยู่ในหมู่นักประพันธ์เพลงบางอย่างในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาสะดุดตาติคาร์โล Gesualdo; [13] อย่างไรก็ตามการใช้ของความสามัคคีโดยตรงต่อโทน (เน้นคีย์ดนตรีที่กลายเป็น "ทราบบ้าน" ของชิ้น) มากกว่ากิริยาเครื่องหมาย การเปลี่ยนแปลงจากยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการเข้าสู่ยุคบาโรก. [14] นี้นำไปสู่ความคิดที่ว่าลำดับบางอย่างของคอร์ดมากกว่าแค่ตั้งข้อสังเกตอาจจะให้ความรู้สึกของการปิดในตอนท้ายของชิ้นหนึ่งในความคิดพื้นฐานที่กลายเป็นที่รู้จักกัน . เป็นโทน. โดยผสมผสานแง่มุมใหม่ ๆ เหล่านี้ขององค์ประกอบของเคลาดิโอแวกระฉ่อนเปลี่ยนจากสไตล์เรอเนซองส์ของเพลงกับที่ของยุคบาโรกเขาพัฒนาสองรูปแบบของแต่ละองค์ประกอบ - มรดกทางวัฒนธรรมของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาพฤกษ์ (Prima PRATICA) และเบสใหม่ เทคนิค continuo ของบาร็อค (Seconda PRATICA) กับเบส continuo กลุ่มเล็ก ๆ ของนักดนตรีที่จะเล่น bassline และคอร์ดที่เกิดขึ้นมาด้วยสำหรับทำนองดนตรี กลุ่มเบส continuo โดยทั่วไปแล้วจะใช้ผู้เล่นหนึ่งหรือแป้นพิมพ์มากขึ้นและเล่นกีตาร์ที่จะเล่น bassline และโพล่งคอร์ดและเครื่องมือหลายเบส (เช่นซอเบสเชลโลดับเบิลเบส) ซึ่งจะเล่น bassline กับการเขียนของน้ำเน่า L'Orfeo และ L'incoronazione ดิ Poppea หมู่คนอื่น ๆ ที่แวร์นำความสนใจมากในรูปแบบใหม่นี้. [15]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับรายละเอียดเพิ่มเติมในหัวข้อนี้ เห็นการเปลี่ยนแปลงจากยุคบาโรก ในการบรรเลงดนตรีcamerata Florentine ถูกกลุ่มของมานุษยวิทยา , นักดนตรี , กวีและปัญญาชนในปลายยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาฟลอเรนซ์ที่รวมตัวกันภายใต้การอุปถัมภ์ของนับ Giovanni de " กำไลเพื่อหารือและคู่มือแนวโน้มในศิลปะ โดยเฉพาะเพลงและละคร การอ้างอิงในเพลง พวกเขาตามอุดมคติของพวกเขาในการรับรู้ของคลาสสิก ( โดยเฉพาะอย่างยิ่งกรีกโบราณ ) ดนตรีละครที่มูลค่าวาทกรรมและนักพูด [ 5 ] เช่น พวกเขาปฏิเสธโคตรของพวกเขาใช้หลายเสียง ( หลาย อิสระ ไพเราะเส้น ) และดนตรี และกล่าวถึงเช่นกรีกโบราณเพลงอุปกรณ์เป็นโมโนดีซึ่งเป็น ของร้องเพลงเดี่ยวมาพร้อมกับคีธารา ( โบราณ strummed เครื่องสาย ) [ 6 ] realizations แรกของความคิดเหล่านี้ รวมถึง ดาฟเน่และจาโคโปเพรี l"euridice ทำเครื่องหมายจุดเริ่มต้นของ Opera , [ 7 ] ซึ่งเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับดนตรีบาโรก [ 8 ]เกี่ยวกับทฤษฎีดนตรี การใช้อย่างแพร่หลายมากขึ้น คิดว่าเบส ( หรือที่เรียกว่าเบสอย่างละเอียด ) หมายถึงการพัฒนาความสำคัญของความสามัคคีที่หนุนหลังการเชิงเส้นของ Polyphony [ 9 ] ความสามัคคีคือผลลัพธ์สุดท้ายของ counterpoint และคิดว่าเบสคือการแสดงของบรรดาโทรศัพท์มือถือทั่วไปที่ใช้ในการแสดงดนตรี คิดเบส ตัวเลข หรือสัญลักษณ์ accidentals อยู่ข้างบนห้อง Bassline ที่อ่านได้โดยแป้นพิมพ์เครื่องมือเล่นเช่นเล่นเปียโนหรือออร์แกนท่อ ( หรือ lutenists ) ตัวเลข accidentals หรือสัญลักษณ์ที่ระบุถึงช่วงเวลาที่เธอควรเล่นเล่นคีย์บอร์ดแล้วข้างต้นแต่ละเบสโน้ต ผู้เล่นคีย์บอร์ดจะเลย voicing คอร์ดแต่ละเบสโน้ต ผู้แต่ง [ 10 ] เริ่มเรื่องตัวเองกับการก้าวหน้าฮาร์ [ 11 ] และยังใช้ tritone การรับรู้เป็นช่วงเวลาที่ไม่แน่นอน [ 12 ] เพื่อสร้างความไม่สอดคล้องกัน ( มันถูกใช้ในคอร์ดที่เจ็ดเด่นและลดลงคอร์ด ความสนใจในความสามัคคีก็มีอยู่ในหมู่นักประพันธ์เพลงบางอย่างในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการ อาทิ คาร์โล เกซวลโด ; [ 13 ] แต่การใช้ความสามัคคีโดยตรงต่อ tonality ( เน้นดนตรีที่สำคัญที่กลายเป็นบ้าน " บันทึก " ของชิ้น ) แทนที่จะกิริยาเครื่องหมายเปลี่ยนจากยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาในยุคบาโรก [ 14 ] นี้นำไปสู่ความคิดบางลำดับของคอร์ด แทนที่จะบันทึกก็จะให้ความรู้สึกของการปิดในตอนท้ายของชิ้นหนึ่งของพื้นฐานความคิดที่กลายเป็นที่รู้จักในฐานะ tonality .โดยผสมผสานเหล่านี้แง่มุมใหม่ขององค์ประกอบ , มอนเตแวร์ดีเคลาดิโอ ส่วนการเปลี่ยนจากสไตล์เพลงของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาที่ยุคบาโรก เขาพัฒนาสองรูปแบบของแต่ละองค์ประกอบและมรดกของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการมีหลายเสียง ( พรีม่า pratica ) และใหม่บาสโซคอนตินิวโอเทคนิคพิสดาร ( pratica เซค ด้า ) กับบาสโซคอนตินิวโอ , กลุ่มเล็ก ๆของนักดนตรีจะเล่นห้อง Bassline และคอร์ดที่ขึ้นร้องเป็นทำนองเพลง ส่วนบาสโซคอนตินิวโอ กรุ๊ป โดยทั่วไปจะใช้หนึ่งหรือมากกว่าผู้เล่นที่แป้นพิมพ์และพิณ ผู้เล่นที่จะเล่นห้อง Bassline และกลอนสดคอร์ดและเครื่องดนตรีเบสหลาย ๆ ( เช่น เบสวิโอล , เชลโล , ดับเบิ้ลเบส ) ซึ่งจะเล่นห้อง Bassline . กับการเขียนของน้ำเน่าและ l"orfeo l"incoronazione di poppea หมู่คนอื่น ๆ , มอนเตแวร์ดีมาให้ความสนใจมากกับประเภทใหม่นี้ [ 15 ]