In addition to the general risk pos

In addition to the general risk posed by exposure to violence at home and in the community, specific types of child maltreatment were unique predictors of group trajectory membership. Given that physical abuse and emotional maltreatment are both related to an acute diagnostic presentation in other domains (e.g., Brown et al., 1999), it is possible that exposure to these types of abuse also result in a more acute initial presentation of PTSS. For the Clinical-Improving group, however, symptoms declined into the nonclinical range after several years. It may be that the outward nature of physical abuse allows it to be more quickly recognized and spurs more rapid intervention than does child neglect. This hypothesis is reinforced by the current findings, as those children with a Borderline-Stable presentation were more likely to be neglected, but were also older when a report was first made to CPS, indicating that these forms of silent maltreatment may take longer to identify; therefore placing children at prolonged risk of exposure. Perhaps one of the most striking findings of the current study was that experiences of child neglect were related to a relatively chronic course of PTSS over childhood and into early adolescence. This is essential information because neglect is not specifically cited as a traumatic event in the DSM-5, despite the fact that it is a key element of many other trauma- and stress-related disorders (APA, 2013), a clear threat to children’s physical safety and health, and is related to consistently deleterious patterns of adjustment (Hildyard & Wolfe, 2002).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากความเสี่ยงที่ทั่วไปโดยเปิดรับแสง กับความรุนแรงที่บ้าน และ ในชุมชน maltreatment เด็กบางชนิดมีเฉพาะ predictors ของสมาชิกกลุ่มวิถี ที่ละเมิดทางกายภาพและทางอารมณ์ maltreatment ทั้งเกี่ยวข้องกับงานนำเสนอวินิจฉัยเฉียบพลันในโดเมนอื่น (เช่น น้ำตาลร้อยเอ็ด al., 1999), เป็นไปได้ที่สัมผัสกับชนิดของการละเมิดสิทธิเหล่านี้ทำให้งานนำเสนอเริ่มต้นขึ้นเฉียบพลันของ PTSS สำหรับกลุ่มพัฒนา Clinical ไร อาการปฏิเสธในช่วง nonclinical หลังจากหลายปี มันอาจเป็นลักษณะภายนอกของละเมิดทางกายภาพอนุญาตให้รับรู้ได้เร็วขึ้น และแทรกแซงมากขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าไม่ละเลยเด็ก spurs สมมติฐานนี้ถูกเสริม โดยค้นพบปัจจุบัน เป็นนำเสนอเส้นคอกเด็กเหล่านั้นมีแนวโน้มที่จะเป็นที่ไม่มีกิจกรรม แต่ก็ยังเก่าเมื่อรายงานก่อนทำการของวิทยาลัย ระบุว่า maltreatment เงียบในรูปแบบเหล่านี้อาจใช้เวลานานในการระบุ ดังนั้น วางเด็กที่เสี่ยงต่อการเปิดรับแสงนาน อาจพบที่โดดเด่นที่สุดของการศึกษาปัจจุบันอย่างใดอย่างหนึ่งได้ว่า ประสบการณ์ของละเลยเด็กเกี่ยวข้องกับหลักสูตรค่อนข้างเรื้อรังของ PTSS มากกว่าวัยเด็ก และ เป็นวัยรุ่นตอนต้น นี่คือข้อมูลที่จำเป็นเนื่องจากละเลยจะไม่โดยเฉพาะเรียกว่าเหตุการณ์ที่เจ็บปวดใน DSM-5 ทั้ง ๆ ที่มันเป็นองค์ประกอบสำคัญของหลายอื่น ๆ เกี่ยวกับบาดเจ็บ และความเครียดโรค (อาป้า 2013), ภัยคุกคามที่ชัดเจนเพื่อความปลอดภัยทางกายภาพของเด็กและสุขภาพ และเกี่ยวข้องกับรูปแบบที่ร้ายอย่างสม่ำเสมอ (Hildyard & Wolfe, 2002) การปรับปรุง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้ยังมีความเสี่ยงทั่วไปที่เกิดจากการสัมผัสกับความรุนแรงที่บ้านและในชุมชนประเภทเฉพาะของการกระทำผิดของเด็กทำนายที่เป็นเอกลักษณ์ของว​​ิถีกลุ่มสมาชิก ระบุว่าการล่วงละเมิดทางร่างกายและอารมณ์การกระทำผิดมีทั้งที่เกี่ยวข้องกับการนำเสนอการวินิจฉัยเฉียบพลันในโดเมนอื่น ๆ (เช่นสีน้ำตาล et al., 1999) ก็เป็นไปได้ว่าการสัมผัสกับประเภทนี้ของการละเมิดยังส่งผลให้มีการนำเสนอเริ่มต้นขึ้นเฉียบพลันของ PTSS สำหรับกลุ่มคลินิก-ปรับปรุง แต่อาการลดลงเข้าสู่ช่วง nonclinical หลังจากหลายปี อาจเป็นได้ว่าลักษณะภายนอกของการทำร้ายร่างกายช่วยให้ได้รับการยอมรับมากขึ้นอย่างรวดเร็วและสเปอร์แทรกแซงอย่างรวดเร็วมากขึ้นกว่าเด็กที่ถูกทอดทิ้ง สมมติฐานนี้จะเสริมด้วยการค้นพบในปัจจุบันในขณะที่เด็กที่มีการนำเสนอที่ชายแดน-Stable มีแนวโน้มที่จะถูกทอดทิ้ง แต่ก็ยังเก่าเมื่อมีการรายงานเป็นครั้งแรกที่จะ CPS แสดงให้เห็นว่ารูปแบบนี้ของการกระทำผิดเงียบอาจใช้เวลานานในการระบุ ; ดังนั้นการวางเด็กที่มีความเสี่ยงจากการสัมผัสเป็นเวลานาน บางทีอาจจะเป็นหนึ่งในการค้นพบที่โดดเด่นที่สุดของการศึกษาในปัจจุบันก็คือว่าประสบการณ์ของการละเลยเด็กมีความสัมพันธ์กับหลักสูตรที่ค่อนข้างเรื้อรังของ PTSS มากกว่าวัยเด็กสู่วัยรุ่นตอนต้น นี้เป็นข้อมูลที่จำเป็นเพราะละเลยไม่ได้อ้างถึงโดยเฉพาะเป็นเหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจใน DSM-5 แม้จะมีความจริงที่ว่ามันเป็นสิ่งที่เป็นองค์ประกอบสำคัญของ trauma- อื่น ๆ อีกมากมายและความผิดปกติท​​ี่เกี่ยวข้องกับความเครียด (APA 2013) ซึ่งเป็นภัยคุกคามที่ชัดเจนให้กับเด็ก ความปลอดภัยทางกายภาพและสุขภาพและมีความเกี่ยวข้องกับรูปแบบที่อันตรายอย่างต่อเนื่องของการปรับตัว (Hildyard และวูล์ฟ, 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากความเสี่ยงทั่วไปที่เกิดจากการใช้ความรุนแรงในบ้านและในชุมชน ประเภทที่เฉพาะเจาะจงของการทารุณเด็ก ( เฉพาะของสมาชิกแต่ละกลุ่ม ระบุว่าละเมิดทางกายภาพและการทารุณทางอารมณ์ทั้งคู่เกี่ยวข้องกับการนำเสนอแบบเฉียบพลันในโดเมนอื่น ๆ ( เช่น สีน้ำตาล et al . , 1999 )มันเป็นไปได้ที่การเหล่านี้ประเภทของการละเมิดยังส่งผลในการนำเสนอเริ่มต้นเฉียบพลันมากกว่า ptss . สำหรับคลินิกพัฒนากลุ่ม อย่างไรก็ตาม อาการลดลงในช่วง nonclinical หลังจากหลายปี มันอาจเป็นได้ว่า ลักษณะภายนอกของการละเมิดทางกายภาพที่ช่วยให้สามารถได้อย่างรวดเร็วได้รับการยอมรับและการแทรกแซงสเปอร์สมากขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าไม่เด็กละเลยสมมติฐานนี้จะเสริมด้วยข้อมูลปัจจุบัน เป็นเด็กกับเส้นเขตแดนคงที่นำเสนอมีแนวโน้มที่จะถูกทอดทิ้ง แต่ก็เก่า เมื่อรายงานถูกสร้างครั้งแรก ซีพีเอส ระบุว่า เหล่านี้รูปแบบการทารุณเงียบอาจใช้เวลานานในการระบุ ; จึงวางเด็กเสี่ยงต่อแสงบางทีหนึ่งในผลการวิจัยที่โดดเด่นที่สุดของการศึกษาในปัจจุบันพบว่าประสบการณ์ของเด็กถูกทอดทิ้ง มีความสัมพันธ์กับหลักสูตรค่อนข้างเรื้อรังของ ptss ผ่านวัยเด็ก และในวัยรุ่นตอนต้น นี้เป็นข้อมูลที่จำเป็น เพราะละเลยไม่ได้โดยเฉพาะอ้างเป็นเหตุการณ์ใน dsm-5 บาดแผล ,แม้จะมีข้อเท็จจริงที่ว่ามันเป็นองค์ประกอบสำคัญของการบาดเจ็บและความผิดปกติอื่น ๆอีกมากมายที่เกี่ยวข้องกับความเครียด ( APA , 2013 ) , ภัยคุกคามที่ชัดเจนเพื่อความปลอดภัยทางกายภาพและสุขภาพของเด็ก และเกี่ยวข้องกับอย่างต่อเนื่องคงรูปแบบการปรับ ( hildyard &วูล์ฟ , 2002 )