Both the amount of guess ing pupils

Both the amount of guess ing pupils do in taking true- fa lse tests (Ebel, 1968)
and the amount of error that the guessing contributes to their scores (Hills &
Gladney, 1968) tend to be exaggerated . Classroom true- false tests of approximately
100 items have yielded coeffi cients of reliability in the .80s and .90s.
These results would be most unlikely if the scores were di storted seriou sly by
guess ing .
Each true- fal se item tests only one element in a structure of knowledge, but
there can be many such items in a test. No single essential element in an
important structure can be regarded as trivial. If the item is seriously ambiguous,
or if it encourages rote learning, much of the fault must be wi th the one who
wrote it. Elements in a structure of knowledge can be expressed clearl y. They do
not need to reward rote learning by being expressed in the exact words or
sentences of the textbook or lecturer. The fear that incorrect propositions in a
true- false test will lead to wrong learning has proved to be unjustified (Ross,
1947 , p. 349; Ruch, 1929, p. 368).
Despite their intrinsic relevance to the assessment of achievement in learning,
true- false test items can be ambiguous. They call for absolute judgments of truth
or falsity . They do not offer different answers among which the examinee can
choose. Because few statements are complete and accurate enough to be perfectly
true, the examinee must decide how far the statement can deviate from
perfect truth and still be called true. This is one source of ambiguity . Another is
lack of clarity in the focus of the item. The element in the statement that is cruci al
to its truth or falsity is not identified clearly to the examinee .

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งปริมาณของไอเอ็นจีเดานักเรียนทำในการ true- ฟะทดสอบ LSE (Ebel, 1968)
และปริมาณของข้อผิดพลาดที่ก่อให้เกิดการคาดเดาคะแนนของพวกเขา (ฮิลส์ &
Gladney 1968) มีแนวโน้มที่จะพูดเกินจริง ห้องเรียน true- ทดสอบเท็จประมาณ
100 รายการมีผล cients coeffi ของความน่าเชื่อถือใน .80s และ .90s.
ผลลัพธ์เหล่านี้จะไม่น่ามากที่สุดถ้าคะแนนถูกดิ storted seriou เจ้าเล่ห์โดย
เดา Ing.
แต่ละ true- ตก SE ทดสอบรายการเพียงคนเดียว องค์ประกอบในโครงสร้างของความรู้ แต่
อาจจะมีหลายรายการเช่นในการทดสอบ ไม่มีองค์ประกอบสำคัญเดียวใน
โครงสร้างที่สำคัญสามารถถือได้ว่าเป็นที่น่ารำคาญ หากรายการที่คลุมเครืออย่างจริงจัง
หรือถ้ามันส่งเสริมการเรียนรู้ท่องจำมากของความผิดจะต้อง wi th คนที่
เขียนมัน องค์ประกอบในโครงสร้างของความรู้สามารถแสดง clearl และ พวกเขา
ไม่จำเป็นต้องมีเพื่อให้รางวัลแก่การเรียนรู้ท่องจำโดยการแสดงในคำแน่นอนหรือ
ประโยคของตำราหรือวิทยากร กลัวว่าข้อเสนอไม่ถูกต้องใน
การทดสอบเท็จ true- จะนำไปสู่การเรียนรู้ที่ไม่ถูกต้องได้พิสูจน์แล้วว่าจะไม่ยุติธรรม (รอสส์,
1947, หน้า 349. โธ่, 1929, หน้า 368.).
แม้จะมีความสัมพันธ์ที่แท้จริงของพวกเขากับการประเมินผลสัมฤทธิ์ในการเรียนรู้ ,
true- รายการทดสอบที่ผิดพลาดอาจจะคลุมเครือ พวกเขาเรียกร้องให้มีการตัดสินที่แน่นอนของความเป็นจริง
หรือเท็จ พวกเขาไม่ได้ให้คำตอบที่แตกต่างกันในระหว่างที่ผู้เข้าสอบสามารถ
เลือก เพราะงบไม่กี่ครบถ้วนและถูกต้องมากพอที่จะสมบูรณ์แบบ
จริงสอบจะต้องตัดสินใจอย่างไรห่างไกลคำสั่งที่สามารถเบี่ยงเบนไปจาก
ความจริงที่สมบูรณ์แบบและยังคงเรียกได้ว่าเป็นความจริง นี้เป็นหนึ่งในแหล่งที่มาของความคลุมเครือ อีกประการหนึ่งคือ
การขาดความชัดเจนในการมุ่งเน้นของรายการ องค์ประกอบในงบที่ cruci อั
ความจริงหรือความผิดพลาดของตนไม่ได้ระบุไว้อย่างชัดเจนในการสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งจำนวนนักเรียนไอเอ็นจีเดาว่าทำในการสอบจริง - ลอนดอนเอฟเอ ( เอเบล , 1968 )
และจำนวนของข้อผิดพลาดที่คาดเดาก่อให้คะแนน ( เนิน&
แกลดนีย์ , 1968 ) มีแนวโน้มที่จะพูดเกินจริง ห้องเรียนจริง - เท็จการทดสอบประมาณ
100 รายการได้ผล coeffi cients ของความน่าเชื่อถือใน 80s และ 90s
. . .ผลลัพธ์เหล่านี้จะยากที่สุด ถ้าคะแนนดี storted ตั้งใจล่ะก็เจ้าเล่ห์ด้วย

เดาไอเอ็นจี แต่ละจริง - การทดสอบเพียงองค์ประกอบหนึ่งในโครงสร้างของความรู้ คเซรายการ แต่รายการดังกล่าวมาก
มีสามารถในการทดสอบ ไม่มีองค์ประกอบสําคัญใน
ที่สำคัญสามารถถือเป็นเรื่องไม่สำคัญ ถ้าสินค้าเป็นเรื่องที่คลุมเครือ หรือถ้ามันส่งเสริมการเรียนแบบท่องจำ
,มากของความผิดต้อง Wi TH คนที่
เขียนมัน องค์ประกอบในโครงสร้างของความรู้ สามารถแสดง clearl . พวกเขาทำ
ไม่ต้องตอบแทน การเรียนแบบท่องจำโดยถูกแสดงในคำหรือประโยคในตำรา หรืออาจารย์
. ความกลัวที่ไม่ถูกต้องข้อเสนอใน
จริง - เท็จจะนำไปสู่การเรียนรู้แบบผิด ได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นโคมลอย ( Ross
1947 , หน้า 349 ; รัช , 1929 , หน้า 368 )