2. It’s difficult to control potato

2. It’s difficult to control potato late blight
In the early 20th century, the breeder found that hexaploid S. demissum had resistance genes (R genes)
and could directly cross with tetraploid S. tuberosum. So it was considered as the main resistance
resource, and 11 R genes (R1-R11) have been introgressed into potato cultivars[2]. But resistance
breakdown was found in cultivars carrying one or few R genes in monoculture, and P. infestans isolates
that could infect all specificities of 11 R genes were occasionally found[4]. Disappointed by the nondurable
resistance of the S. demissum R genes, researchers and breeders either turned to other species for
durable R genes [7-11], or adopted so-called ‘R-gene-free’ approaches to explore partial resistance [12-
13]. However, both alternatives appeared to be problematic: sexual barriers made the flow of R genes
from other wild species time-consuming and partial resistance was often unfavorably linked to late
maturity and low vigor [14-15]. For example, Dutch breeder utilized double bridgecrossing using S.
acaule (2n=4x=48) and S. phureja (2n=2x=24) to introgress late blight R genes from S. bulbocastanum
(2n=2x=24) into S. tuberosum, and in early 1970’s this resulted in the ABPT clones[11]. It was not until
2004 that the first potato cv. Biogold (Van RijnBV) carrying gene(s) from the ABPT clones was released,
but unfortunately these materials were overcome less then one year.
According to the Flor’s gene-for-gene model[16], resistance only occurs when the R gene in the host
and the corresponding avirulence gene (Avr) in the pathogen are both present, and expressed resistance is
the result that the protein encoded by the R gene directly recognize the elicitor encoded by the
corresponding Avr gene. Whether the resistance is durable or not depends on the pathogen evolutionary
potential. Bruce McDonald[3]evaluated the evolutionary potential of different pathogens mainly
according to their mating system and gene flow, and develop resistance-breeding strategies to achieve
durable disease resistance. From the results, P.infestance with mixed reproduction systems that include
both sexual and asexual reproduction poses the highest risk of evolution because they receive benefits
from both styles of reproduction. Sexual recombination allows many new combinations of alleles to
come together and then be tested in the local environment. The asexual reproduction allows the most fit
genotype to reproduce as a clone, and it is possible that asexual spores become widely dispersed by air
over long distances. So, P.infestance is one of the highest risk of evolution pathogens and readily
overcomes R genes in R-gene monoculture or R-gene pyramiding, which coined with observed results (R
genes were overcomed the same year or after 2~3 years).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. มันเป็นเรื่องยากที่จะควบคุมมันไหม้ปลายปีในต้นศตวรรษที่ 20 พ่อแม่พันธุ์พบ demissum S. hexaploid ที่มียีนต้านทาน (R ยีน)และอาจตรงข้ามกับ tetraploid S. tuberosum เพื่อให้เป็นไปตามความต้านทานหลักทรัพยากร และ 11 R ยีน (R1-R11) มี introgressed เป็นมันฝรั่งพันธุ์ [2] แต่ความต้านทานแบ่งพบในสายพันธุ์ที่นำยีน R หนึ่ง หรือสองสามในการปลูกพืชเชิงเดี่ยว และแยก P. ทอฟธอราที่อาจติดเชื้อจำเพาะทั้งหมด 11 R ยีนบางครั้งพบ [4] ผิดหวัง ด้วยการ nondurableความต้านทานของ S. demissum R ยีน นักวิจัย และพ่อพันธุ์แม่พันธุ์อย่างใดอย่างหนึ่งอยู่กับสายพันธุ์อื่น ๆ สำหรับทนทาน R ยีน [7-11], หรือบังคับเรียกว่า 'R-ยีนฟรี' วิธีการสำรวจความต้านทานบางส่วน [12-13] . อย่างไรก็ตาม ทางเลือกทั้งสองที่ดูเหมือนจะมีปัญหา: อุปสรรคทางเพศทำให้การไหลของยีน Rจากสายพันธุ์อื่น ๆ ป่า ใช้เวลานาน และบางส่วนมัก unfavorably ลิงค์ไปช้าวุฒิภาวะและความแข็งแรงต่ำ [14-15] เช่น พันธุ์ดัตช์ใช้คู่ bridgecrossing ใช้ S.acaule (2n = 4 x = 48) และ S. phureja (2n = 2 x = 24) กับยีนไหม้ปลายปี R introgress S. bulbocastanum(2n = 2 x = 24) S. tuberosum และ ในต้นปี 1970 ของนี้ส่งผลให้โคลน ABPT [11] จนกระทั่ง2004 ที่โคลนตัวแรกมันฝรั่งพันธุ์ Biogold (Van RijnBV) พกพา gene(s) จาก ABPT ถูกนำออกใช้แต่น่าเสียดายที่วัสดุเหล่านี้ถูกเอาชนะน้อยแล้วหนึ่งปีตามรูปแบบยีนสำหรับยีนของ Flor [16], ความต้านทานเกิดขึ้นเฉพาะเมื่อยีน R ในโฮสต์avirulence ยีนที่เกี่ยวข้อง (Avr) ในเชื้อมีอยู่ และแสดงความผลการค้นหาที่เข้ารหัสโปรตีน โดยยีน R ตรงรู้จัก elicitor รหัสโดยการยีนที่เกี่ยวข้องใน Avr ความต้านทานว่าทนทาน หรือไม่ขึ้นเชื้อวิวัฒนาการศักยภาพ Bruce McDonald [3] ประเมินศักยภาพวิวัฒนาการของเชื้อโรคต่าง ๆ ส่วนใหญ่ตามระบบการผสมพันธุ์และยีนไหล และพัฒนากลยุทธ์ในการปรับปรุงพันธุ์ต้านทานให้ต้านทานโรคทนทาน จากผลลัพธ์ P.infestance กับระบบสืบพันธุ์ผสมที่มีทางเพศ และการสืบก่อให้เกิดความเสี่ยงสูงสุดของวิวัฒนาการเนื่องจากพวกเขาได้รับประโยชน์จากทั้งสองรูปแบบของการทำซ้ำ Recombination ทางเพศช่วยให้ชุดใหม่มากมายของ alleles เพื่อมาร่วมกัน และจากนั้น ทดสอบได้ในท้องถิ่น การสืบพันธุ์ให้พอดีที่สุดลักษณะทางพันธุกรรมเพื่อสร้างเป็นโคลน และเป็นไปได้ว่า ราสืบเป็นกระจายอย่างกว้างขวางทางอากาศระยะทางไกล ดังนั้น P.infestance เป็นหนึ่งในความเสี่ยงสูงสุด ของวิวัฒนาการของเชื้อโรค และพร้อมovercomes ยีน R ในการปลูกพืชเชิงเดี่ยวยีน R หรือ R ยีนพีระมิด ซึ่งคือผลจากการสังเกต (Rยีนถูก overcomed ปีเดียวกันหรือหลัง จาก 2-3 ปี)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. มันเป็นเรื่องยากที่จะควบคุมมันฝรั่งทำลายปลาย
ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 พ่อแม่พันธุ์พบว่าเอส hexaploid demissum มียีนต้านทาน (R ยีน)
และตรงข้ามกับเอส tetraploid tuberosum ดังนั้นจึงถือเป็นความต้านทานหลัก
ทรัพยากรและ 11 R ยีน (R1-R11) ได้รับ introgressed เข้ามันฝรั่งพันธุ์ [2] แต่ต้านทาน
รายละเอียดที่พบในสายพันธุ์แบกหนึ่งหรือยีน R ไม่กี่แห่งในเชิงเดี่ยวและ P. infestans แยก
ที่อาจติดเชื้อจำเพาะทั้งหมด 11 R ยีนถูกพบเป็นครั้งคราว [4] ผิดหวังโดย nondurable
ความต้านทานของเอส demissum ยีน R, นักวิจัยและพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ทั้งหันไปสายพันธุ์อื่น ๆ สำหรับ
ยีน R คงทน [7-11] หรือนำมาใช้เรียกว่า 'R-ยีนฟรี' วิธีการสำรวจความต้านทานบางส่วน [12 -
13] อย่างไรก็ตามทางเลือกทั้งสองดูเหมือนจะเป็นปัญหา: ปัญหาและอุปสรรคใดที่ทำให้การไหลของยีนที่ R
จากคนอื่น ๆ ป่าและพันธุ์ใช้เวลานานและความต้านทานบางส่วนมักจะถูกเชื่อมโยงความสุขถึงปลายเดือน
จนครบกำหนดและความแข็งแรงต่ำ [14-15] ยกตัวอย่างเช่นดัตช์พ่อแม่พันธุ์ใช้ bridgecrossing คู่โดยใช้เอส
acaule (2n = 4x = 48) และ S. phureja (2n = 2x = 24) เพื่อ introgress ยีน R ทำลายปลายจากเอส bulbocastanum
(2n = 2x = 24) เข้าสู่เอส tuberosum และในช่วงต้นปี 1970 นี้ส่งผลให้ในโคลน ABPT [11] มันไม่ได้จนกว่า
2004 ว่ามันฝรั่งพันธุ์แรก Biogold (Van RijnBV) แบกยีน (s) จากโคลน ABPT ถูกปล่อยตัว
แต่โชคร้ายที่วัสดุเหล่านี้ถูกครอบงำน้อยกว่าหนึ่งปี.
ตามที่ Flor รูปแบบของยีนสำหรับยีน [16], ต้านทานเกิดขึ้นเฉพาะเมื่อการวิจัยยีน โฮสต์
และ avirulence ที่สอดคล้องกันของยีน (Avr) ในการติดเชื้อที่มีทั้งในปัจจุบันและแสดงความต้านทานเป็น
ผลว่าโปรตีนเข้ารหัสโดย R ยีนรับรู้โดยตรงกระตุ้นเข้ารหัสโดย
ยีน Avr ที่สอดคล้องกัน ไม่ว่าจะเป็นความต้านทานความคงทนหรือไม่ขึ้นอยู่กับเชื้อโรควิวัฒนาการ
ที่มีศักยภาพ บรูซแมคโดนั [3] การประเมินศักยภาพวิวัฒนาการของเชื้อโรคที่แตกต่างกันส่วนใหญ่เป็น
ไปตามระบบการผสมพันธุ์ของพวกเขาและการไหลของยีนและการพัฒนากลยุทธ์ความต้านทานการปรับปรุงพันธุ์เพื่อให้บรรลุ
ความต้านทานโรคที่แข็งแรงทนทาน จากผลการ P.infestance กับระบบสืบพันธุ์ผสมที่มี
ทั้งการสืบพันธุ์แบบอาศัยเพศและไม่อาศัยเพศ poses ความเสี่ยงสูงสุดของการวิวัฒนาการเพราะพวกเขาได้รับผลประโยชน์
จากทั้งสองรูปแบบของการทำสำเนา การรวมตัวกันทางเพศช่วยให้ชุดใหม่หลายอัลลีลที่จะ
มาร่วมกันและจากนั้นจะผ่านการทดสอบในสภาพแวดล้อมในท้องถิ่น การทำสำเนากะเทยช่วยให้พอดีที่สุด
จีโนไทป์ในการทำซ้ำเป็นโคลนและมันก็เป็นไปได้ว่าสปอร์จะกลายเป็นกะเทยก็แยกย้ายกันไปอย่างกว้างขวางโดยอากาศ
ในระยะทางไกล ดังนั้น P.infestance เป็นหนึ่งในความเสี่ยงสูงสุดของเชื้อโรควิวัฒนาการและพร้อม
จะเข้าครอบงำยีน R ในเชิงเดี่ยว R-ยีนหรือ pyramiding R-ยีนซึ่งประกาศเกียรติคุณกับผลการสังเกต (R
ยีนถูก overcomed ปีเดียวกันหรือหลังวันที่ 2 ~ 3 ปี) .