B. NEED FOR AN APPROPRIATE APPROACH

B. NEED FOR AN APPROPRIATE APPROACH TO THE INTEGRATION OF DEVELOPING COUNTRIES IN THE WORLD ECONOMY

Perhaps the most important, and most difficult, set of development policies that a developing country has to decide on, is in the interface between domestic policies and the world economy. Whether, how, when, to what extent, in which sectors, and in which sequence, to integrate the domestic economy and society with the international economy and society, are simple but large questions and issues that face developing countries. In the international discussion on these issues, there is no consensus and instead there is much debate and many controversies on the definition, nature and consequences of globalisation.

The dominant approach of the past two decades, favoured by the "Washington Consensus", or the major developed countries and the agencies under their influence, is that full, rapid and comprehensive integration of developing countries into the global economy is both beneficial and essential for their development. The dominance of this paradigm is now rapidly eroding, due to the empirical record of developing countries that have followed (or attempted to follow) the policies of rapid liberalisation. The East Asian financial crisis of 1997-99 and other subsequent crises (including in Argentina and Uruguay) have undermined the policy prescription that developing countries should rapidly liberalise their financial system. It is now more widely recognised that financial liberalisation is qualitatively different from trade liberalisation, and that developing countries should be cautious in how to (or even whether to) open their capital account.

In the area of trade liberalisation, there is also empirical evidence that excessive import liberalisation has caused dislocation to local industries and farms in several developing countries, and at the same time there has not been an increase in export opportunities or performance to offset these adverse developments. There is now an emerging trade-policy paradigm that stresses the importance of addressing other factors (such as the need to tailor the rate of import liberalisation to the increase in competitiveness of local firms, and the need to increase the supply-side capacity of local firms in order to realise the country's export potential). Failure to address these can lead to serious problems of domestic economic dislocation and worsening trade imbalances, should a country liberalise its imports (TWN 2001).

In the area of foreign direct investment, host developing countries are now being cautioned to take an even-handed approach and to have policies that seek to maximise the benefits (for example, through equity-sharing and profit-sharing and technology-transfer arrangements) and to take account of and minimise the risks (especially of potentially large drains on foreign exchange through high import content and large profit repatriation).

The emerging paradigm calls for development countries to take a pragmatic approach to globalisation and liberalisation, and to be selective and deliberate in choosing how and when, and in which sectors and to what extent, to integrate their domestic economy with the global economy, in the areas of finance, trade and investment. This approach recognises that interaction with the global economy can benefit (and potentially be of significant benefit) to a developing country. However, the terms of interaction are crucial if the potential benefits are to be realised, and if costs and damage is to be avoided. Too rapid a rate of integration, or integration in the wrong areas and in the wrong way, can be harmful rather than helpful. For example, too great a dependence on commodity exports, and an increase in export volume when there is a global over-supply of a particular commodity, can be detrimental. Excessive financial liberalisation (for example, in allowing local institutions to freely borrow from abroad in foreign currency) can lead to a debt repayment crisis if the right regulations and conditions are not in place. The approach of selective integration, done carefully and appropriately, suited to the needs and particular conditions of a country, is therefore of the utmost importance. It should replace the still-dominant approach of "big-bang" rapid liberalisation, done inappropriately in a one-size-fits-all manner.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

b ต้องใช้วิธีการที่เหมาะสมเพื่อบูรณาการของประเทศกำลังพัฒนาในระบบเศรษฐกิจโลก

อาจจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดและยากที่สุดชุดของนโยบายการพัฒนาที่ประเทศที่กำลังพัฒนาที่มีการตัดสินใจเกี่ยวกับที่อยู่ในการติดต่อระหว่างนโยบายภายในประเทศและเศรษฐกิจโลก . ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรเมื่อสิ่งที่ขอบเขตซึ่งอยู่ในภาคและในการที่ต่อเนื่อง,เพื่อบูรณาการเศรษฐกิจภายในประเทศและสังคมกับเศรษฐกิจระหว่างประเทศและสังคมคำถามที่เรียบง่าย แต่มีขนาดใหญ่และปัญหาที่ต้องเผชิญกับประเทศกำลังพัฒนา ในการอภิปรายระหว่างประเทศเกี่ยวกับประเด็นเหล่านี้มีมติไม่และแทนที่จะมีการอภิปรายถกเถียงกันมากและหลายความหมายธรรมชาติและผลกระทบของโลกาภิวัตน์.

วิธีการที่โดดเด่นของที่ผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านมาได้รับการสนับสนุนโดย "ฉันทามติวอชิงตัน" หรือประเทศที่พัฒนาแล้วที่สำคัญและหน่วยงานที่อยู่ภายใต้อิทธิพลของพวกเขาคือการที่บูรณาการเต็มรูปแบบได้อย่างรวดเร็วและครบวงจรของประเทศกำลังพัฒนาเข้าสู่เศรษฐกิจทั่วโลกมีทั้งประโยชน์และจำเป็นสำหรับ การพัฒนาของพวกเขา ครอบงำของกระบวนทัศน์นี้อยู่ในขณะนี้อย่างรวดเร็วกัดกร่อน,เนื่องจากการบันทึกเชิงประจักษ์ของประเทศกำลังพัฒนาที่ได้ปฏิบัติตาม (หรือพยายามที่จะปฏิบัติตาม) นโยบายของการเปิดเสรีอย่างรวดเร็ว ทางทิศตะวันออกวิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชียของ 1997-1999 และวิกฤตการณ์ในภายหลังอื่น ๆ (รวมทั้งในประเทศอาร์เจนตินาและอุรุกวัย) ได้ทำลายยานโยบายที่ประเทศกำลังพัฒนาอย่างรวดเร็วควรเปิดเสรีระบบการเงินของพวกเขามันจะได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางมากขึ้นว่าการเปิดเสรีทางการเงินในเชิงคุณภาพที่แตกต่างจากการเปิดเสรีการค้าและการที่ประเทศกำลังพัฒนาควรระมัดระวังในการวิธีการ (หรือแม้กระทั่งว่าจะ) เปิดบัญชีเงินทุนของพวกเขา

ในพื้นที่ของการเปิดการค้าเสรี,นอกจากนี้ยังมีหลักฐานเชิงประจักษ์ว่าการเปิดเสรีนำเข้ามากเกินไปได้ก่อให้เกิดการเคลื่อนที่ไปยังอุตสาหกรรมในท้องถิ่นและฟาร์มในประเทศกำลังพัฒนาหลาย ๆ และในเวลาเดียวกันมีไม่ได้รับการเพิ่มโอกาสในการส่งออกหรือการแสดงเพื่อชดเชยการพัฒนาที่ไม่พึงประสงค์เหล่านี้ตอนนี้จะมีกระบวนทัศน์การค้าการกำหนดนโยบายที่เกิดขึ้นใหม่ที่เน้นความสำคัญของปัจจัยอื่น ๆ ที่อยู่ (เช่นจำเป็นที่จะต้องปรับอัตราของการเปิดเสรีนำเข้าที่เพิ่มขึ้นในการแข่งขันของ บริษัท ท้องถิ่นและความต้องการที่จะเพิ่มความจุด้านอุปทานของท้องถิ่น บริษัท เพื่อที่จะตระหนักถึงศักยภาพการส่งออกของประเทศ)ความล้มเหลวในการแก้ไขเหล่านี้สามารถนำไปสู่​​ปัญหาร้ายแรงของความคลาดเคลื่อนทางเศรษฐกิจถดถอยในประเทศและความไม่สมดุลของการค้าของประเทศควรจะเปิดเสรีการนำเข้า (TWN 2001).

ในพื้นที่ของการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศที่ประเทศกำลังพัฒนาเป็นเจ้าภาพขณะนี้ถูกเตือนที่จะใช้แม้กระทั่ง มือและวิธีการที่จะมีนโยบายที่พยายามที่จะให้เกิดประโยชน์สูงสุด (เช่นผ่านผู้ถือหุ้นร่วมกันและแบ่งปันผลกำไรและการเตรียมการถ่ายโอนเทคโนโลยี) และคำนึงถึงและลดความเสี่ยง (โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากท่อระบายน้ำขนาดใหญ่ที่อาจเกิดขึ้นจากอัตราแลกเปลี่ยนผ่านเนื้อหาการนำเข้าสูงและการส่งกลับกำไรมาก)

กระบวนทัศน์ที่เกิดขึ้นใหม่เรียกร้องให้ประเทศที่พัฒนาเพื่อใช้วิธีการปฏิบัติเพื่อโลกาภิวัตน์และการเปิดเสรี,และจะเลือกและพิจารณาในการเลือกวิธีการและเมื่อใดและที่ภาคขอบเขตและสิ่งที่จะบูรณาการเศรษฐกิจภายในประเทศของพวกเขาด้วยเศรษฐกิจโลกในพื้นที่ของเงินทุนการค้าและการลงทุน วิธีการนี​​้ตระหนักดีว่าการมีปฏิสัมพันธ์กับเศรษฐกิจโลกจะได้รับประโยชน์ (และอาจจะเป็นประโยชน์อย่างมีนัยสำคัญ) ไปยังประเทศที่กำลังพัฒนา อย่างไรก็ตามเงื่อนไขของการมีปฏิสัมพันธ์ที่มีความสำคัญถ้าผลประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นจะต้องตระหนักและหากค่าใช้จ่ายและความเสียหายที่จะต้องหลีกเลี่ยง อัตราที่รวดเร็วเกินไปของการรวมหรือบูรณาการในพื้นที่ที่ไม่ถูกต้องและในทางที่ผิดอาจเป็นอันตรายมากกว่าประโยชน์ ตัวอย่างเช่นการพึ่งพาการส่งออกสินค้าโภคภัณฑ์ที่ดีเกินไปและการเพิ่มขึ้นของปริมาณการส่งออกเมื่อมีการทั่วโลกกว่าอุปทานของสินค้าโภคภัณฑ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งจะเป็นอันตราย การเปิดเสรีทางการเงินมากเกินไป (เช่นในการอนุญาตให้สถาบันท้องถิ่นมีอิสระในการกู้ยืมเงินจากต่างประเทศในสกุลเงินต่างประเทศ) สามารถนำไปสู่​​วิกฤตการชำระหนี้หากกฎระเบียบที่เหมาะสมและเงื่อนไขต่างๆไม่ได้ในสถานที่ วิธีการของการรวมกลุ่มเลือกที่ทำอย่างรอบคอบและเหมาะสม, เหมาะสมกับความต้องการและเงื่อนไขโดยเฉพาะอย่างยิ่งของประเทศดังนั้นจึงเป็นความสำคัญสูงสุด มันควรจะเปลี่ยนวิธีการยังคงโดดเด่นของ "บิ๊กปัง-" การเปิดเสรีอย่างรวดเร็วทำได้อย่างไม่เหมาะสมในลักษณะที่หนึ่งขนาดเหมาะกับทุก.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกิดจำเป็นสำหรับอันที่เหมาะสมวิธีการรวมของประเทศกำลังพัฒนาในเศรษฐกิจโลก

ทีสำคัญที่สุด และ ยากที่สุด ชุดของนโยบายพัฒนาที่ประเทศกำลังพัฒนามีการตัดสินใจ อยู่ในอินเทอร์เฟซระหว่างนโยบายภายในประเทศและเศรษฐกิจโลก ว่า อย่างไร เมื่อ ขอบเขต ภาคที่ และ ใน ลำดับใด การรวมภายในประเทศเศรษฐกิจและสังคมกับเศรษฐกิจระหว่างประเทศและสังคม มีคำถามง่าย ๆ แต่มีขนาดใหญ่และปัญหาที่เผชิญหน้าประเทศที่กำลังพัฒนา ในการสนทนาระหว่างประเทศในประเด็นเหล่านี้ มีมติไม่ และแต่ เป็นที่ถกเถียงกันมากและ controversies หลายนิยาม ลักษณะ และผลกระทบของโลกาภิวัติ

วิธีการหลักของสองทศวรรษ โปรดปรานรับ "วอชิงตัน ฉันทามติ" หรือประเทศพัฒนาแล้วสำคัญ และหน่วยงานภายใต้อิทธิพล คือ เต็ม อย่างรวดเร็ว และครอบคลุมรวมของประเทศกำลังพัฒนาเป็นเศรษฐกิจโลกเป็นประโยชน์ และจำเป็นต่อการพัฒนาของพวกเขา ครอบงำของกระบวนทัศน์นี้คือตอนนี้อย่างรวดเร็ว eroding เนื่องจากการบันทึกผลของประเทศกำลังพัฒนาที่มีตาม (หรือพยายามที่จะทำตาม) นโยบายการเปิดเสรีอย่างรวดเร็ว วิกฤตการเงินเอเชียตะวันออก 1997-99 และอื่น ๆ ภายหลังวิกฤต (รวมถึงอาร์เจนตินาและอุรุกวัย) ได้ทำลายยานโยบายว่า ประเทศกำลังพัฒนาควร liberalise ระบบการเงินของพวกเขาอย่างรวดเร็ว ก็ตอนนี้ยังขวางเปิดเสรีทางการเงินที่มี qualitatively แตกต่างจากการเปิดเสรีทางการค้า และประเทศกำลังพัฒนาควรระมัดระวังในวิธีการ (หรือแม้กระทั่งว่าจะ) เปิดบัญชีทุน

ในการเปิดเสรีทางการค้า นอกจากนี้ยังมีประจักษ์หลักฐานว่า เกิดเคลื่อนท้องถิ่นอุตสาหกรรมและฟาร์มอยู่ในหลายประเทศที่กำลังพัฒนาเปิดเสรีนำเข้ามากเกินไป และในเวลาเดียวกัน ไม่มีการเพิ่มโอกาสการส่งออกหรือประสิทธิภาพการพัฒนาเหล่านี้ร้ายตรงข้าม ตอนนี้มีกระบวนทัศน์นโยบายทางการค้าเกิดขึ้นใหม่ที่เน้นความสำคัญของการจัดการกับปัจจัยอื่น ๆ (เช่นจำเป็นต้องปรับอัตราการเปิดเสรีการนำเข้าจะเพิ่มขึ้นในการแข่งขันของบริษัทท้องถิ่น และจำเป็นต้องเพิ่มกำลังผลิต supply-side ของบริษัทท้องถิ่นเพื่อให้ตระหนักถึงศักยภาพการส่งออกของประเทศ) ล้มเหลวในการเหล่านี้สามารถนำไปสู่ปัญหาร้ายแรงของเคลื่อนเศรษฐกิจภายในประเทศ และกำเริบไม่สมดุลทางการค้า ควรประเทศ liberalise ของนำเข้า (เตียงแฝดจำนวน 2001) .

โรงแรมต่างประเทศ ประเทศกำลังพัฒนาอยู่ขณะนี้ถูกเตือน จะใช้วิธีการ even-handed และ การมีนโยบายที่จะเพิ่มผลประโยชน์ (ตัวอย่าง ร่วมทุนและกำไรร่วมกันและถ่ายทอดเทคโนโลยีการจัดการ) และการขึ้นบัญชี และลดความเสี่ยง (โดยเฉพาะของท่อระบายน้ำอาจมีขนาดใหญ่ในการแลกเปลี่ยนผ่านส่งกลับเนื้อหา และใหญ่กำไรสูงนำเข้า)

เรียกกระบวนทัศน์เกิดขึ้นในประเทศพัฒนาจะใช้วิธีการปฏิบัตินโบายและเปิดเสรี ก การใช้ และรอบคอบ ในการเลือกวิธี และเวลา และซึ่งในภาคอุตสาหกรรม และขอบเขต การรวมของเศรษฐกิจภายในประเทศกับเศรษฐกิจโลก ด้านการเงิน ค้าและการลงทุน วิธีการนี้ตระหนักถึงการที่โต้ตอบกับเศรษฐกิจโลกได้รับประโยชน์ (และอาจจะเป็นประโยชน์อย่างมีนัยสำคัญ) ไปยังประเทศกำลังพัฒนา อย่างไรก็ตาม เงื่อนไขการโต้ตอบมีความสำคัญว่าผลประโยชน์อาจเกิดขึ้นได้เองก็ยังคิด และค่าใช้จ่ายและความเสียหายเพื่อหลีกเลี่ยง อย่างรวดเร็วเกินกว่าอัตรารวม หรือรวมพื้นที่ไม่ถูกต้อง และ ใน ทางผิด ได้เป็นอันตราย มากกว่าประโยชน์ ตัวอย่าง ดีเกินไปที่พึ่งสินค้าส่ง และการเพิ่มขึ้นของปริมาณการส่งออกเมื่อมีอุปทานเกินทั่วโลกเป็นสินค้าเฉพาะที่ ได้ผลดี เปิดเสรีทางการเงินมากเกินไป (เช่น ในการอนุญาตให้สถาบันท้องถิ่นอิสระกู้ยืมจากต่างประเทศในสกุลเงินต่างประเทศ) สามารถนำไปสู่วิกฤตหนี้ค่าถ้าขวากฎระเบียบและเงื่อนไขไม่ได้อยู่ในสถานที่ วิธีการใช้รวม ต้องระมัดระวังอย่างเหมาะสม เหมาะสมกับความต้องการและเงื่อนไขเฉพาะของประเทศ จึงเป็นความ มันควรแทนลาด dominant ยังคงเปิด "บิ๊กบาง" อย่างรวดเร็วเสรี ทำสมอย่าง one-size-fits-all

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

B .ความต้องการในที่เหมาะสมซึ่งแนวทางที่เป็นการทำงานร่วมกันในการพัฒนาประเทศในโลกที่ เศรษฐกิจ

อาจจะให้ความสำคัญมากที่สุดและที่สำคัญที่สุดทำได้ยากตั้งค่าของนโยบายการพัฒนาที่ประเทศกำลังพัฒนาที่มีในการตัดสินใจที่จะอยู่ในอินเตอร์เฟซระหว่างนโยบาย ภายใน ประเทศและเศรษฐกิจโลก ไม่ว่าจะได้อย่างไรเมื่อขอบเขตใน ภาค และในซึ่งตามลำดับในการผนวกรวมสังคมและเศรษฐกิจในประเทศที่มีเศรษฐกิจและสังคมระหว่างประเทศที่มีความเรียบง่ายแต่มีขนาดใหญ่ปัญหาและคำถามที่หน้าประเทศที่กำลังพัฒนา ในการประชุมระหว่างประเทศในประเด็นเหล่านี้ไม่มีความเห็นสอดคล้องกันและมีการถกเถียงกันมากและโต้เถียงกันจำนวนมากในความละเอียดที่ธรรมชาติและผลกระทบของโลกา ภิวัตน์ .

การครอบงำของสองทศวรรษที่ผ่านมาโดย"ฉันทามติวอชิงตัน"หรือประเทศที่พัฒนาแล้วต่างๆที่สำคัญและหน่วยงานที่อยู่ ภายใต้ อิทธิพลของตนคือการประกอบอย่างรวดเร็วและครอบคลุมอย่างเต็มที่จากประเทศกำลังพัฒนาไปสู่ระบบเศรษฐกิจโลกที่มีทั้งประโยชน์และความสำคัญของการพัฒนาของพวกเขา การครอบงำของกระบวนทัศน์นี้ได้ทำลายอย่างรวดเร็วเนื่องจากในการบันทึกข้อมูลเชิงประจักษ์ของประเทศที่กำลังพัฒนาที่ได้มีการติดตาม(หรือพยายามที่จะปฏิบัติตาม)ตามนโยบายของการเปิดเสรีอย่างรวดเร็ว. วิกฤติทางการเงินในเอเชียตะวันออก 1997-99 และอื่นๆต้องใช้ความระมัดระวังใน ภายหลัง (รวมถึงในประเทศอาร์เจนติน่าและอุรุกวัยได้กดดันการกำหนดนโยบายที่ประเทศกำลังพัฒนาควรผงซักฟอกระบบการเงินของพวกเขาอย่างรวดเร็วมันมีมากการยอมรับว่าเปิดเสรีทางการเงินมีความแตกต่างจากเปิดเสรีการค้าและที่ประเทศกำลังพัฒนาควรระมัดระวังเป็นพิเศษในการ(หรือแม้แต่ว่าจะเปิดบัญชีเงินทุนของพวกเขาในตอนนี้

ในพื้นที่ของการเปิดเสรีทางการค้านอกจากนั้นยังมีหลักฐานเชิงประจักษ์ที่เปิดเสรีการนำเข้ามากเกินไปทำให้เกิดทำแพลงไปยังฟาร์มและทำให้อุตสาหกรรมท้องถิ่นในประเทศที่กำลังพัฒนาหลายแห่งและในช่วงเวลาเดียวกันนี้ยังไม่มีการเพิ่มขึ้นในการทำงานหรือโอกาสส่งออกเพื่อชดเชยกับการพัฒนาทางลบเหล่านี้ในปัจจุบันมีการค้าที่เกิดขึ้นแบบไม่ต้องสงสัยเลยว่านโยบายเน้นความสำคัญของการจัดการกับปัจจัยอื่นๆ(เช่นที่ต้องการในการปรับแต่งให้อัตราของการนำเข้าเปิดเสรีการเพิ่มขึ้นในความสามารถในการแข่งขันของประเทศโดยบริษัท,และความต้องการในการเพิ่มที่ด้านอุปทานความจุของบริษัทในการสั่งซื้อเพื่อทำความเข้าใจที่ประเทศไทยมี ศักยภาพ ในการส่งออก)ความล้มเหลวในการแอดเดรสเหล่านี้จะสามารถนำไปสู่การแก้ปัญหาความไม่สมดุลทางการค้าอย่างจริงจังเหตุการณ์ร้ายแรงมากและทำแพลงของเศรษฐกิจในประเทศจะประเทศที่ผงซักฟอกการนำเข้าของ(,ไต้หวัน,ออสเตรเลีย 2001 )

ในพื้นที่ของการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศประเทศที่กำลังพัฒนากองทัพได้รับการเตือนว่าจะมีวิธีการคือมือและจะมีนโยบายที่จะให้เกิดประโยชน์สูงสุด(ตัวอย่างเช่นในส่วนของผู้ถือหุ้นร่วมกันและมีกำไร - การใช้งานร่วมกันและเทคโนโลยีการโอนการจัดการ)และการใช้บัญชีผู้ใช้และลดความเสี่ยงที่(โดยเฉพาะของขนาดใหญ่ได้ไหลลงในอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศโดยผ่านเนื้อหาการนำเข้าสูงและกำไรขนาดใหญ่การส่ง)

กระบวนทัศน์ที่เกิดขึ้นใหม่การโทรสำหรับประเทศในการพัฒนามีวิธีการปฏิบัติที่จะเปิดเสรีและโลกา ภิวัตน์และการได้รับการเลือกสรรและเจตนาในการเลือกวิธีการและเวลาที่ ภาค รัฐและขอบเขตในการผนวกรวมระบบเศรษฐกิจ ภายใน ประเทศของตนพร้อมด้วยระบบเศรษฐกิจโลกในพื้นที่ของการลงทุนและการค้าการเงิน วิธีนี้เป็นการยืนยันว่าการโต้ตอบกับระบบเศรษฐกิจโลกที่จะได้รับประโยชน์(และอาจทำให้เกิดความเสียหายได้รับการได้รับประโยชน์อย่างมีนัยสำคัญ)ในประเทศที่กำลังพัฒนา แต่ถึงอย่างไรก็ตามข้อกำหนดของการมีปฏิสัมพันธ์กันเป็นสิ่งสำคัญหากคุณประโยชน์ที่จะได้รู้และหากความเสียหายและค่าใช้จ่ายจะหลีกเลี่ยง อัตราดอกเบี้ยรวดเร็วเกินไปที่ของการประกอบหรือการประกอบในพื้นที่ไม่ถูกต้องและผิดวิธีที่สามารถเป็นอันตรายต่อมากกว่าเป็นประโยชน์ สำหรับตัวอย่างที่ดีเยี่ยมมากเกินไปต้องพึ่งพาการส่งออกสินค้าเกษตรและมีการเพิ่มปริมาณการส่งออกเมื่อมีระดับโลกมากกว่า - พาวเวอร์ซัพพลายของสินค้าเฉพาะที่สามารถจะเป็นการเอาเปรียบ เปิดเสรีทางการเงินมากเกินไป(ตัวอย่างเช่นในการให้สถาบันการเงินในประเทศได้อย่างอิสระในการกู้เงินจากต่างประเทศในสกุลเงินต่างประเทศสามารถนำไปสู่วิกฤตการชำระหนี้หากเงื่อนไขและข้อกำหนดด้านขวาที่ไม่ได้อยู่ในที่ที่ วิธีการของการบูรณาการสรรหาทำอย่างระมัดระวังและให้เหมาะสมกับความต้องการและข้อกำหนดเฉพาะของประเทศไปได้ดังนั้นจึงมีความสำคัญอย่างสูงสุด มันควรจะเปลี่ยนวิธีการยังมีอิทธิพลของ"ขนาดใหญ่ - บาง"เปิดเสรีอย่างรวดเร็วทำไม่เหมาะสมในลักษณะหนึ่ง - ขนาด - สำหรับทุกที่.