Contagion Transmission and Systemic

Contagion Transmission and Systemic Risk
The Asian economic crisis, which originated in Thailand with the sudden devaluation of the Thai baht, rapidly spilled over into the neighbouring economies through three channels: geographical proximity and communication; trade and competitive devaluation; and signalling. The geographical proximity channel, as measured by the physical distance and telecommunication interactions between Thailand and other Asia-5 economies, does not appear to have been very significant, however. The trade and competitive devaluation channel also does not, appear to have been important, despite the large similarity of export goods of over 40% (see Table 5, Col. 4). The most important channel for the transmission of crisis contagion from Thailand to the other Asia-5 countries seems to have occurred through the signalling channel. The collapse of the Thai baht warned foreign investors that the fragility of the Thai financial system was replicated in the other Asian economies. This caused the run by foreign creditors to withdraw capital from South Korea, Malaysia and then Indonesia.
The rapid regional spillover of the crisis contagion from Thailand induced the IMF to intervene and bail out the crisis victims and stem the spread of the crisis beyond the region to the global economy. The economic justification for intervention in the financial markets was that the offer of a bailout, deposit insurance, or the imposing of reserve requirements was aimed at preventing the crisis contagion from snowballing into systemic risk causing the collapse of the whole financial system. There are at least two grounds for intervention or bailouts to prevent crisis contagion from becoming a full-blown systemic risk. First, the divergence between social and private risk, because private agents fail to internalise the costs of contagion risks. Secondly, market failure to price risks efficiently because of the focus on short-term gains, regardless of the soundness of long-term fundamentals, just as Keynes' metaphor on beauty contests explained,that a selection in a beauty contest is made on the basis of what other judges consider to be beauty rather than who fundamentally is the true beauty in the contest. Thus, decision-making based on herd behaviour unrelated to the true macroeconomic fundamentals, even when these are sound, can precipitate a financial crisis.
The IMF Bailout Package
The IMF, in collaboration with other multilateral agencies (World Bank and Asian Development Bank) and the bilateral agencies, provided nearly $112 million in foreign reserves to the central banks of the three crisis-ravaged Asian economies to meet the debt service and repayment needs of foreign creditors (see Table 6).
The IMF bailout strategy aimed to restore confidence amongst foreign creditors by replenishing foreign exchange reserves in the Asian central banks. It was hoped that exchange rates would thereby be stabilised and the outflow of foreign capital reversed. By the end of the first phase in 1997, it was evident that the IMF bailout package had failed to restore market confidence and halt the exodus of capital from Asia-5 economies. A telling indicator of this failure was the downgrading of Asia-5 credit rating to junk bond status by the international credit-rating agencies.
Several explanations have been proffered for the failure of the first phase of the IMF bailout package.
First, the IMF's institutional view that the Asian crisis was triggered by weak macroeconomic fundamentals rather than by self-fulfilling creditor panic was not conducive to confidence-building amongst international investors. Second, the IMF's attempt to implement radical financial-sector and macroeconomic restructuring as a pre-condition for disbursing
the bailout to crisis-torn economies exacerbated the panic. There is ample evidence from past manias and panics that any attempt to carry out drastic structural reforms in the midst of a creditor panic tends to inflame the panic and worsen the crisis.18 Third, the stringent macroeconomic disciplinary targets such as the achievement of budget surpluses of nearly 1 % of GDP per annum, interest rate hikes, credit crunches and other restrictive policies accelerated the slide
towards recession rather than recovery. Fourth, the closure of unviable banks and financial institutions spawned a liquidity crisis and this prevented exportoriented industries from obtaining working capital and opening letters of credit to facilitate trade and make use of the opportunities created by the massive depreciation. Fifth, the tranched disbursement of the bail out funds subject to strict conditionality and arduous negotiations emasculated the IMF's role as a quasi lender of last resort. Sixth, the linking of longterm structural reform to the short-term need to provide finance represented an unnecessary distraction. The IMF bailout failed to provide the liquidity required to avoid the insolvency of financial insti

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่งการแพร่กระจายและความเสี่ยงระบบ เศรษฐกิจวิกฤตเอเชีย ที่มาในประเทศไทย มีการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของเงินบาท รวดเร็วหกมากกว่าในประเทศเพื่อนบ้านผ่านช่องทางที่สาม: ความใกล้ชิดทางภูมิศาสตร์และการสื่อสาร การค้าและการแข่งขันเปลี่ยนแปลง และไฟสัญญาณ ช่องทางภูมิศาสตร์ใกล้ โดยระยะทางจริงและโต้ตอบสื่อสารโทรคมนาคมระหว่างประเทศไทยและประเทศอื่น ๆ เอเชีย-5 ไม่ ได้สำคัญมาก อย่างไรก็ตาม การค้าและการแข่งขันเปลี่ยนแปลงช่องยังไม่ไม่ จะ มีความสำคัญ แม้ มีขนาดใหญ่คล้ายคลึงของสินค้าส่งออกกว่า 40% (ดูตาราง 5 พันเอก 4) ช่องทางสำคัญที่สุดสำหรับการส่งแพร่กระจายวิกฤตจากไทยต่างประเทศเอเชีย-5 ดูเหมือนจะ เกิดขึ้นผ่านช่องทางส่งสัญญาณ การล่มสลายของบาทเตือนนักลงทุนว่า ความเปราะบางของระบบการเงินไทยถูกจำลองแบบในประเทศในเอเชียอื่น ๆ นี้เกิดจากการทำงาน โดยเจ้าหนี้ต่างชาติถอนทุนจากเกาหลีใต้ มาเลเซีย และอินโดนีเซียแล้ว Spillover ภูมิภาคอย่างรวดเร็วของการแพร่กระจายวิกฤตจากไทยเกิด IMF เพื่อแทรกแซง และประกันออกเหยื่อวิกฤต และเกิดการแพร่กระจายของวิกฤตนอกภูมิภาคเศรษฐกิจโลก เหตุผลทางเศรษฐกิจของการแทรกแซงในตลาดเงินได้ว่า ข้อเสนอของการกู้ เงินประกัน หรือสง่างามของความต้องการสำรองมุ่งป้องกันไม่ให้แพร่กระจายวิกฤต snowballing เป็นระบบความเสี่ยงให้เกิดการล่มสลายของระบบการเงินทั้งหมด มีเหตุผลน้อยสองการแทรกแซงหรือ bailouts เพื่อป้องกันไม่ให้วิกฤตแพร่กระจายกลายเป็น ความเสี่ยงระบบขับ แรก divergence ระหว่างสังคมและส่วนตัวความเสี่ยง เพราะตัวแทนส่วนที่ล้มเหลวในการ internalise ของความเสี่ยงการแพร่กระจาย ประการที่สอง ตลาดการเสี่ยงได้อย่างมีประสิทธิภาพเนื่องจากเน้นกำไรระยะสั้น โดยไม่คำนึงถึงความสมบูรณ์ของพื้นฐานระยะยาว เป็นอุปมาที่ Keynes' บนความงามแข่งขันอธิบาย ที่ เลือกในการประกวดทำตามคณะกรรมการอื่น ๆ ที่พิจารณาเป็น ความงาม แทนที่ลึกซึ้งเป็นความงามที่แท้จริงในการแข่งขัน ดังนั้น การตัดสินใจตามพฤติกรรมฝูงที่ไม่เกี่ยวข้องกับพื้นฐานเศรษฐกิจจริง แม้ว่าจะมีเสียง สามารถตกตะกอนวิกฤตการณ์ทางการเงินแพคเกจกู้ IMF IMF ร่วมกับหน่วยงานพหุภาคีอื่น ๆ (ธนาคารโลกและ ธนาคารพัฒนาเอเชีย) และหน่วยงานทวิภาคี ให้เกือบ $112 ล้านในต่างประเทศกับธนาคารกลางของสามนายวิกฤตเศรษฐกิจเอเชียต้องหนี้บริการและชำระหนี้ของเจ้าหนี้ต่างประเทศ (ดูตารางที่ 6) กลยุทธ์การกู้ IMF เพื่อคืนค่ามั่นเจ้าหนี้ต่างประเทศ โดยเติมแลกสำรองในธนาคารกลางเอเชีย มันถูกหวังว่า อัตราแลกเปลี่ยนจึงจะมีความเสถียรภาพ และกระแสเงินทุนต่างประเทศกลับ ในตอนท้ายของเฟสแรกในปี 1997 มันก็ชัดเจนว่า แพคเกจกู้ IMF ล้มเหลวที่จะฟื้นฟูความเชื่อมั่นของตลาด และหยุดอพยพของทุนจากประเทศเอเชีย-5 ตัวบ่งชี้ telling ของความล้มเหลวนี้ถูกปรับลดของเอเชีย-5 อันดับเครดิตพันธบัตรขยะสถานะ โดยหน่วยงานจัดอันดับเครดิตนานาชาติ คำอธิบายหลายมีการ proffered สำหรับความล้มเหลวในขั้นแรกของโปรแกรมกู้ IMFครั้งแรก ของ IMF สถาบันมองว่า วิกฤตเอเชียถูกทริกเกอร์ โดยพื้นฐานเศรษฐกิจมหภาคอ่อนแอมากกว่า โดยเจ้าหนี้ตอบสนองตนเอง ตกใจไม่เอื้อต่อการสร้างความเชื่อมั่นในหมู่นักลงทุนต่างชาติ ที่สอง IMF ของพยายามใช้รุนแรงภาคการเงินและการปรับโครงสร้างเศรษฐกิจมหภาคเป็นสำหรับต้องอนุมัติกู้การเสียหายจากวิกฤตเศรษฐกิจมายังตกใจ มีหลักฐานเพียงพอจากอดีต manias panics ที่พยายามดำเนินการปฏิรูปโครงสร้างอย่างมากท่ามกลางตกใจเจ้าหนี้มีแนวโน้มการ inflame การตื่นตระหนก และเลวลง crisis.18 สาม เป้าหมายเศรษฐกิจมหภาควินัยเข้มงวดเช่นความสำเร็จของ surpluses งบประมาณเกือบ 1% ของ GDP ต่อปี อัตราดอกเบี้ยปรับขึ้น เชื่อและนโยบายอื่น ๆ จำกัดเร่งภาพนิ่งต่อภาวะถดถอยแทนที่กู้คืน สี่ การปิดสถาบันการเงินและการธนาคาร unviable ส่งออกไปรบที่สภาพคล่องนี้วิกฤตและป้องกันไม่ให้อุตสาหกรรม exportoriented ได้รับเงินทุนหมุนเวียนและเปิดเล็ตเตอร์ออฟเครดิตเพื่ออำนวยความสะดวกทางการค้า และให้ใช้โอกาสที่สร้าง โดยค่าเสื่อมราคาที่ใหญ่ ห้า จ่าย tranched การประกันตัวออกเงิน conditionality เข้มงวดและเจรจาลำบาก emasculated บทบาทของ IMF เป็นผู้ให้กู้คนสุดท้าย หก การเชื่อมโยงด้วยการปฏิรูปโครงสร้างการระยะสั้นต้องให้เงินแสดงสิ่งรบกวนที่ไม่จำเป็น กู้ IMF ไม่ให้สภาพคล่องจำเป็นต้องหลีกเลี่ยงการล้มละลายของเงิน insti

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่ง Contagion
ความเสี่ยงและระบบวิกฤตเศรษฐกิจเอเชียที่เกิดขึ้นในประเทศไทยโดยมีการลดค่าเงินอย่างฉับพลันของเงินบาทไทยที่หกรั่วไหลอย่างรวดเร็วไปสู่เศรษฐกิจที่ใกล้เคียงผ่านสามช่องทางใกล้ชิดทางภูมิศาสตร์และการสื่อสาร การค้าและการลดค่าเงินในการแข่งขัน; และการส่งสัญญาณ ช่องทางที่ใกล้ชิดทางภูมิศาสตร์ที่วัดจากระยะห่างทางกายภาพและการมีปฏิสัมพันธ์การสื่อสารโทรคมนาคมระหว่างประเทศไทยและประเทศเอเชียอื่น ๆ 5 ไม่ปรากฏว่าจะได้รับความสำคัญมากอย่างไรก็ตาม การค้าและการลดค่าเงินช่องทางในการแข่งขันยังไม่ปรากฏว่ามีความสำคัญแม้จะมีความคล้ายคลึงกันมากของสินค้าส่งออกกว่า 40% (ดูตารางที่ 5 พ.อ. 4) ช่องทางที่สำคัญที่สุดสำหรับการส่งของการติดเชื้อวิกฤตจากประเทศไทยไปยังประเทศในภูมิภาคเอเชีย 5 อื่น ๆ ที่ดูเหมือนว่าจะเกิดขึ้นผ่านช่องทางส่งสัญญาณ การล่มสลายของเงินบาทเตือนนักลงทุนต่างประเทศที่เปราะบางของระบบการเงินไทยที่ถูกจำลองแบบในประเทศเอเชียอื่น ๆ เรื่องนี้ทำให้เกิดการทำงานโดยเจ้าหนี้ต่างประเทศที่จะถอนตัวเงินทุนจากเกาหลีใต้มาเลเซียและจากนั้นอินโดนีเซีย.
spillover ภูมิภาคอย่างรวดเร็วของการติดเชื้อวิกฤตจากประเทศไทยเหนี่ยวนำให้เกิดกองทุนการเงินระหว่างประเทศที่จะเข้าไปแทรกแซงและประกันตัวออกมาผู้ที่ตกเป็นเหยื่อวิกฤตและเกิดการแพร่กระจายของวิกฤตเกินกว่าภูมิภาค ต่อเศรษฐกิจทั่วโลก เหตุผลทางเศรษฐกิจสำหรับการแทรกแซงในตลาดการเงินก็คือว่าข้อเสนอของ bailout ที่การประกันเงินฝากหรือการจัดเก็บภาษีของความต้องการสำรองมุ่งเป้าไปที่การป้องกันการติดเชื้อจากวิกฤต snowballing ความเสี่ยงในระบบที่ก่อให้เกิดการล่มสลายของระบบการเงินทั้งหมด มีอย่างน้อยสองพื้นที่สำหรับการแทรกแซงหรือการอนุมัติงบประมาณในการป้องกันการติดเชื้อจากการเป็นวิกฤตความเสี่ยงที่เป็นระบบเต็มเป่าเป็น ครั้งแรกที่ความแตกต่างระหว่างความเสี่ยงทางสังคมและภาคเอกชนเพราะภาคเอกชนไม่สามารถ internalize ค่าใช้จ่ายของความเสี่ยงการติดเชื้อ ประการที่สองล้มเหลวของตลาดราคาความเสี่ยงได้อย่างมีประสิทธิภาพเพราะการมุ่งเน้นไปที่ผลกำไรในระยะสั้นโดยไม่คำนึงถึงความเหมาะสมของปัจจัยพื้นฐานในระยะยาวเช่นเดียวกับคำอุปมาเคนส์ในการแข่งขันความงามอธิบายว่าการเลือกในการประกวดความงามที่ทำบนพื้นฐาน ของสิ่งที่ผู้พิพากษาคนอื่นคิดว่าจะเป็นความงามมากกว่าที่เป็นพื้นฐานความงามที่แท้จริงในการประกวด ดังนั้นการตัดสินใจขึ้นอยู่กับพฤติกรรมฝูงที่ไม่เกี่ยวข้องกับปัจจัยพื้นฐานทางเศรษฐกิจมหภาคที่จริงแม้ในขณะที่เหล่านี้เป็นเสียงที่สามารถตกตะกอนวิกฤตการณ์ทางการเงิน.
กองทุนการเงินระหว่างประเทศ Bailout Package
กองทุนการเงินระหว่างประเทศในการทำงานร่วมกันกับหน่วยงานพหุภาคีอื่น ๆ (ธนาคารโลกและธนาคารพัฒนาเอเชีย) และ หน่วยงานในระดับทวิภาคีให้เกือบ $ 112,000,000 ในทุนสำรองเงินตราต่างประเทศกับธนาคารกลางของทั้งสามวิกฤตทำลายเศรษฐกิจเอเชียเพื่อตอบสนองการชำระหนี้และความต้องการการชำระหนี้ของเจ้าหนี้ต่างประเทศ (ดูตารางที่ 6).
กลยุทธ์ bailout กองทุนการเงินระหว่างประเทศมีวัตถุประสงค์เพื่อฟื้นฟูความเชื่อมั่นในหมู่ชาวต่างชาติ เจ้าหนี้โดยเติมทุนสำรองเงินตราต่างประเทศในธนาคารกลางในภูมิภาคเอเชีย ก็หวังว่าอัตราแลกเปลี่ยนจึงจะมีความเสถียรและการไหลออกของเงินทุนต่างชาติกลับ ในตอนท้ายของระยะแรกในปี 1997 มันก็เห็นได้ชัดว่าแพคเกจ bailout กองทุนการเงินระหว่างประเทศล้มเหลวที่จะฟื้นฟูความเชื่อมั่นของตลาดและหยุดการอพยพของเงินทุนจากเอเชีย 5 เศรษฐกิจ ตัวบ่งชี้บอกของความล้มเหลวนี้คือการลดระดับเอเชีย 5 อันดับเครดิตสถานะพันธบัตรขยะโดยสถาบันจัดอันดับเครดิตระหว่างประเทศ.
คำอธิบายหลายคนได้รับการยื่นสำหรับความล้มเหลวของระยะแรกของแพคเกจ bailout กองทุนการเงินระหว่างประเทศ.
ครั้งแรกที่กองทุนการเงินระหว่างประเทศของสถาบัน มุมมองว่าวิกฤตเอเชียถูกเรียกโดยปัจจัยพื้นฐานทางเศรษฐกิจมหภาคที่อ่อนแอมากกว่าโดยเจ้าหนี้ตนเองตอบสนองความหวาดกลัวไม่ได้เอื้อต่อการสร้างความเชื่อมั่นในหมู่นักลงทุนต่างประเทศ
ประการที่สองความพยายามของกองทุนการเงินระหว่างประเทศในการดำเนินการภาคการเงินรุนแรงและการปรับโครงสร้างเศรษฐกิจมหภาคเป็นเงื่อนไขล่วงหน้าสำหรับแผนกช่วยเหลือเพื่อเศรษฐกิจวิกฤตฉีกขาดที่มาของความหวาดกลัว มีหลักฐานที่เพียงพอจาก Manias อดีตและตื่นตกใจว่ามีความพยายามใด ๆ ที่จะดำเนินการปฏิรูปโครงสร้างที่รุนแรงในท่ามกลางความหวาดกลัวเจ้าหนี้มีแนวโน้มที่จะลุกเป็นไฟความหวาดกลัวและเลวลง crisis.18 ที่สามที่เป้าหมายทางวินัยที่เข้มงวดเศรษฐกิจมหภาคเช่นความสำเร็จของการเกินดุลงบประมาณ เกือบ 1% ของ GDP ต่อปีปรับขึ้นอัตราดอกเบี้ย crunches เครดิตและอื่น ๆ ที่มีข้อ จำกัด
นโยบายเร่งสไลด์ที่มีต่อภาวะเศรษฐกิจถดถอยมากกว่าการกู้คืน ประการที่สี่การปิดของธนาคาร unviable และสถาบันการเงินกลับกลายวิกฤตสภาพคล่องและป้องกันไม่ให้เกิดอุตสาหกรรมงออกจากการได้รับเงินทุนหมุนเวียนและตัวอักษรเปิดเครดิตเพื่ออำนวยความสะดวกทางการค้าและการใช้ประโยชน์จากโอกาสที่สร้างขึ้นโดยค่าเสื่อมราคาขนาดใหญ่ ประการที่ห้าการเบิกจ่าย tranched ของการประกันตัวออกมาจากกองทุนอาจมีการ conditionality ที่เข้มงวดและการเจรจาที่ยากลำบาก emasculated บทบาทของกองทุนการเงินระหว่างประเทศเป็นผู้ให้กู้กึ่งสุดท้าย หกเชื่อมโยงของการปฏิรูปโครงสร้างในระยะยาวไประยะสั้นจำเป็นต้องที่จะให้เงินทุนเป็นตัวแทนของสิ่งที่ทำให้ไขว้เขวที่ไม่จำเป็น bailout กองทุนการเงินระหว่างประเทศล้มเหลวที่จะให้สภาพคล่องที่จำเป็นเพื่อหลีกเลี่ยงการล้มละลายของ insti การเงิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การส่งและกระจายความเสี่ยงวิกฤติเศรษฐกิจเอเชียซึ่งมีต้นกำเนิดในไทยลดลงอย่างฉับพลันของเงินบาทอย่างรวดเร็วทะลักเข้าสู่ประเทศเพื่อนบ้านผ่านสามช่องทาง : ความใกล้ชิดทางภูมิศาสตร์และการสื่อสารการค้าและการแข่งขันลดลง และสัญญาณ . ช่องความใกล้ชิดทางภูมิศาสตร์ ซึ่งวัดจากระยะทางและการสื่อสารโทรคมนาคมทางกายภาพระหว่างประเทศไทยและประเทศ asia-5 อื่นๆ ไม่ปรากฏว่าได้เป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตาม การค้าและช่องทางการแข่งขันยังไม่ปรากฏว่ามีสำคัญ แม้จะมีความคล้ายคลึงกันของการส่งออกสินค้าขนาดใหญ่กว่า 40 % ( ดูจากตาราง 5 , พ.อ. 4 ) ช่องทางที่สำคัญที่สุดสำหรับการส่งผ่านของวิกฤต Contagion จากประเทศไทยไปยังประเทศอื่น ๆ asia-5 ดูเหมือนจะเกิดขึ้นผ่านสัญญาณช่อง การล่มสลายของเงินบาทไทย เตือน นักลงทุนต่างชาติที่เปราะของระบบการเงินไทย ซ้ำในเอเชียอื่น ๆในประเทศ นี้เกิดจากการหนีเจ้าหนี้ต่างประเทศเพื่อถอนเงินทุนจากเกาหลีใต้ มาเลเซีย และอินโดนีเซียอย่างรวดเร็วในภูมิภาคการล้นของวิกฤต Contagion จากประเทศไทยจาก IMF แทรกแซง และประกันตัวออกมาวิกฤตเหยื่อต้น และการแพร่กระจายของวิกฤตเกินเขตเศรษฐกิจทั่วโลก เหตุผลทางเศรษฐกิจเพื่อแทรกแซงในตลาดการเงิน คือ ข้อเสนอของ bailout , ประกันเงินฝาก หรือการกำหนดความต้องการสำรองมีวัตถุประสงค์เพื่อป้องกันวิกฤต Contagion จาก snowballing ในกลุ่มเสี่ยงที่ก่อให้เกิดการล่มสลายของระบบการเงินทั้งหมด มีอย่างน้อยสองสนามสำหรับการแทรกแซงเพื่อป้องกันวิกฤตจากการสัมผัสหรือ bailouts เป็นเต็มเป่าให้เกิดความเสี่ยง แรก , ความแตกต่างระหว่างความเสี่ยงทางสังคมและส่วนบุคคล เพราะตัวแทนส่วนบุคคลไม่ internalize ความต้นทุนความเสี่ยงของโรคติดต่อ ประการที่สอง ความล้มเหลวของตลาด ราคาความเสี่ยงได้อย่างมีประสิทธิภาพเพราะเน้นผลประโยชน์ระยะสั้น ไม่คำนึงถึงความเหมาะสมของปัจจัยพื้นฐานระยะยาวเช่นเดียวกับคีน ' อุปมาในการประกวดความงาม อธิบายว่า การเลือกในการประกวดความงามที่ทำบนพื้นฐานของสิ่งที่ผู้พิพากษาอื่น ๆพิจารณาเพื่อความงามมากกว่าที่ลึกซึ้ง คือความงามที่แท้จริงใน การประกวด ดังนั้น การตัดสินใจขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของฝูงที่ไม่เกี่ยวข้องกับเศรษฐกิจพื้นฐานที่แท้จริง แม้เมื่อมีเสียง สามารถตกตะกอนวิกฤตการณ์ทางการเงินแพคเกจ bailout IMFกองทุนการเงินระหว่างประเทศในความร่วมมือกับหน่วยงานพหุภาคีอื่นๆ ( ธนาคารโลกและธนาคารพัฒนาเอเชีย ) และทั้งสองหน่วยงานให้เกือบ $ 112 ล้านบาทในเงินทุนสำรองเงินตราต่างประเทศกับธนาคารกลางของประเทศเอเชียเพื่อตอบสนองการทำลายสามวิกฤติหนี้และการชำระหนี้ของเจ้าหนี้ต่างประเทศบริการความต้องการ ( ดูตารางที่ 6 )กองทุนการเงินระหว่างประเทศ bailout กลยุทธ์มุ่งเพื่อเรียกคืนความเชื่อมั่นในหมู่เจ้าหนี้ต่างชาติ โดยการเติมสำรองเงินตราต่างประเทศในเอเชียธนาคาร ก็หวังว่าอัตราแลกเปลี่ยนจึงจะคงที่และการไหลออกของเงินทุนต่างชาติกลับ โดยจุดสิ้นสุดของเฟสแรกในปี 1997 มันเห็นได้ชัดว่าแพคเกจ bailout IMF ได้ล้มเหลวที่จะฟื้นฟูความเชื่อมั่นของตลาดและหยุดการอพยพของเงินทุนจากประเทศ asia-5 . การบ่งชี้ความล้มเหลวนี้คือ ปรับลดอันดับเครดิตพันธบัตรขยะ asia-5 กับสถานะ โดยหน่วยงานการจัดอันดับเครดิตระหว่างประเทศคำอธิบายหลายถูก proffered สำหรับความล้มเหลวของเฟสแรกของแพคเกจ bailout IMF .ครั้งแรกของกองทุนการเงินระหว่างประเทศสถาบันดูว่าวิกฤตเศรษฐกิจเอเชียถูกทริกเกอร์ โดยพื้นฐานทางเศรษฐกิจอ่อนแอมากกว่าด้วยตนเองการตื่นตระหนก เจ้าหนี้ก็ไม่เอื้อต่อการสร้างความเชื่อมั่นในหมู่นักลงทุนต่างประเทศ ประการที่สอง คือ พยายามที่จะใช้ระหว่างภาคการเงินและการปรับโครงสร้างทางเศรษฐกิจที่รุนแรงเป็นเงื่อนไขสำหรับ disbursing จ้าbailout วิกฤติขาดเศรษฐกิจ exacerbated ความตื่นตระหนก มีหลักฐานที่เพียงพอจากความบ้าในอดีต และตกใจ ว่า การพยายามที่จะดําเนินการปฏิรูปโครงสร้างที่รุนแรงท่ามกลางเจ้าหนี้ตกใจจึงลุกเป็นไฟ ตื่นตระหนก และเสื่อมโทรม crisis.18 ที่สามเกี่ยวกับวินัยเข้มงวดเป้าหมาย เช่น ผลสัมฤทธิ์ของการเกินดุลงบประมาณเกือบ 1 % ของจีดีพีต่อปี อัตราดอกเบี้ยและ crunches เครดิต นโยบายการแข่งขันอื่น ๆเร่ง สไลด์ต่อภาวะถดถอยมากกว่าที่กู้คืน ประการที่สี่ การธนาคาร และสถาบันการเงินคิดเกิดวิกฤตสภาพคล่องและป้องกันอุตสาหกรรม exportoriented จากการได้รับเงินทุนและจดหมายเปิดสินเชื่อเพื่อความสะดวกในการค้าและการใช้ประโยชน์จากโอกาสที่สร้างขึ้นโดยส่วนใหญ่ 5 , tranched เบิกจ่ายเงินภายใต้เงื่อนไขประกันตัว ออกมาเข้มงวด และการเจรจาที่ยากลำบาก อ่อนแอของบทบาทในฐานะผู้ให้กู้ IMF กึ่งสุดท้าย 6 การเชื่อมโยงของการปฏิรูปโครงสร้างระยะยาวเพื่อความต้องการระยะสั้นเพื่อให้กระทรวงการคลังแทน รบกวนที่ไม่จำเป็น กองทุนการเงินระหว่างประเทศ bailout ล้มเหลวเพื่อให้มีสภาพคล่องที่จำเป็นเพื่อหลีกเลี่ยงการล้มละลายของ insti ทางการเงิน