First, e-mail is considered a one-w

First, e-mail is considered a one-way transaction. When Alice sends an e-mail to Bob, she may expect a response, but this is not a mandate. Bob may or may not respond. If he does respond, it is another one-way transaction. Second, it is neither feasible nor logical for Bob to run a server program and wait until someone sends an e-mail to him. Bob may turn off his computer when he is not using it. This means that the idea of client/ server programming should be implemented in another way: using some intermediate computers (servers).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งแรก อีเมลเป็นธุรกรรมเดียว เมื่อ Alice ส่งอีเมล์ไปบ๊อบ เธออาจคาดหวังการตอบสนอง แต่นี้ไม่ใช่ข้อบังคับ บ๊อบ อาจ หรืออาจไม่ตอบสนอง ถ้าเขาตอบสนอง มันเป็นธุรกรรมเดียวอื่น ที่สอง มันเป็นตรรกะสำหรับบ๊อบเพื่อเรียกใช้โปรแกรมเซิร์ฟเวอร์ และรอจนกว่ามีคนส่งอีเมล์ให้เขา ไม่สามารถทำได้ บ๊อบ สามารถปิดคอมพิวเตอร์ของเขาเมื่อเขาไม่ได้ใช้มัน ซึ่งหมายความ ว่า ความคิดของไคลเอ็นต์ / เซิร์ฟเวอร์ที่เขียนโปรแกรมมาอีกวิธี: ใช้คอมพิวเตอร์บางเครื่องระดับกลาง (เซิร์ฟเวอร์)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งแรกที่อีเมลนี้จะถือเป็นรายการที่ทางเดียว เมื่ออลิซจะส่ง e-mail มาที่บ๊อบเธออาจคาดหวังการตอบสนอง แต่นี้ไม่ได้เป็นคำสั่ง บ๊อบอาจจะหรืออาจไม่ตอบสนอง ถ้าเขาไม่ตอบสนองก็เป็นอีกหนึ่งการทำธุรกรรมทางเดียว ที่สองก็จะไม่เป็นไปได้หรือตรรกะสำหรับบ๊อบเพื่อเรียกใช้โปรแกรมเซิร์ฟเวอร์และรอจนกว่าจะมีคนส่ง E-mail มาที่เขา บ๊อบอาจปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ของเขาเมื่อเขาไม่ได้ใช้มัน ซึ่งหมายความว่าความคิดของการเขียนโปรแกรมไคลเอนต์ / เซิร์ฟเวอร์ควรจะดำเนินการในวิธีอื่น: การใช้คอมพิวเตอร์เป็นสื่อกลางบาง (เซิร์ฟเวอร์)