In Fig. 1, the equilibrium moisture

In Fig. 1, the equilibrium moisture content increased with
increasing water activity. This result is due to the tendency of
the food material to lower vapor pressure when decreasing the
relative humidity of air (Al-Muhtaseb et al., 2004; Djendoubi
Mrad et al., 2012). At low and intermediate water activities, the
so-called multilayer sorption region, moisture content increases
linearly with aw, whereas at high water activities, the so-called
capillary condensation region, moisture rapidly increases with aw
(Djendoubi Mrad et al., 2012), due to the prevailing effect of
solute–solvent interactions associated to sugar dissolution (Fabra
et al., 2009). The sorption isotherms (adsorption and desorption)
show the shape of ‘‘J’’ because mango is a fruit with a large fructose
content and a small polymer content (Fabra et al., 2009). This finding
confirmed the previous observations obtained by Fabra et al.
(2009) for grapefruit, Sobral et al. (2001) for persimmon, Sá et al.
(1999) for apple, and Djendoubi Mrad et al. (2012, 2013) for apricot
and pear.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Fig. 1 เนื้อหาความชื้นสมดุลเพิ่มด้วยเพิ่มน้ำกิจกรรม ผลลัพธ์นี้คือเนื่องจากแนวโน้มของอาหารกับความดันไอต่ำเมื่อลดวัสดุความชื้นสัมพัทธ์ของอากาศ (อัล-Muhtaseb et al., 2004 DjendoubiMrad et al., 2012) ในกิจกรรมทางน้ำที่ต่ำ และระดับกลาง การเพิ่มชื้นดูดหลายชั้นเรียกว่าภูมิภาคเชิงเส้นกับกม. ในขณะที่กิจกรรมทางน้ำสูง เรียกว่ามีหยดน้ำเกาะที่เส้นเลือดฝอยภูมิภาค ความชื้นอย่างรวดเร็วเพิ่มขึ้นกับกม.(Djendoubi Mrad et al., 2012), เนื่องจากเป็นผลของตัวตัวทำละลายการโต้ตอบที่เกี่ยวข้องกับน้ำตาลยุบ (Fabraร้อยเอ็ด al., 2009) Isotherms ดูด (ดูดซับและการ desorption)แสดงรูปร่างของ ''เจ '' เนื่องจากมะม่วงเป็นผลไม้ที่ มีฟรักโทสขนาดใหญ่เนื้อหาและเนื้อหาพอลิเมอร์ขนาดเล็ก (Fabra et al., 2009) ค้นหานี้ยืนยันข้อสังเกตก่อนหน้านี้ที่ได้รับโดย Fabra et al(2009) สำหรับส้มโอ Sobral และ al. (2001) สำหรับพลับ Sá et al(1999) แอปเปิ้ล และ Djendoubi Mrad et al. (2012, 2013) สำหรับพพริและลูกแพร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในรูป 1,
ความชื้นสมดุลเพิ่มขึ้นด้วยกิจกรรมที่เพิ่มขึ้นน้ำ ผลที่ได้นี้เป็นเพราะแนวโน้มของวัสดุอาหารที่ความดันไอต่ำกว่าเมื่อลดความชื้นสัมพัทธ์ของอากาศ(Al-Muhtaseb et al, 2004;. Djendoubi. Mrad et al, 2012) ในกิจกรรมทางน้ำต่ำและกลางที่ภาคการดูดซับหลายที่เรียกว่าการเพิ่มขึ้นของปริมาณความชื้นเป็นเส้นตรงกับอัขณะที่กิจกรรมทางน้ำสูงที่เรียกว่าเขตการรวมตัวของเส้นเลือดฝอยความชื้นเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วกับอั(Djendoubi Mrad et al., 2012) เนื่องจากผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการมีปฏิสัมพันธ์ตัวละลายตัวทำละลายที่เกี่ยวข้องกับการสลายน้ำตาล(Fabra et al., 2009) isotherms ดูดซับ (การดูดซับ) แสดงให้เห็นรูปร่างของ '' เจ '' เพราะมะม่วงเป็นผลไม้ที่มีฟรุกโตสที่มีขนาดใหญ่เนื้อหาและเนื้อหาลิเมอร์ขนาดเล็ก(Fabra et al., 2009) การค้นพบนี้ได้รับการยืนยันข้อสังเกตก่อนหน้านี้ที่ได้รับจาก Fabra et al. (2009) สำหรับส้มโอ Sobral et al, (2001) สำหรับลูกพลับ, SA et al. (1999) แอปเปิ้ลและ Djendoubi Mrad et al, (2012, 2013) สำหรับแอปริคอทและลูกแพร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในรูปที่ 1 , ความชื้นสมดุลมากขึ้น
เพิ่มกิจกรรมทางน้ำ ผลที่ได้นี้ คือ เนื่องจากแนวโน้มของ
อาหารวัสดุเพื่อลดแรงดันไอน้ำเมื่อความชื้นสัมพัทธ์ของอากาศลดลง
( อัล muhtaseb et al . , 2004 ; djendoubi
สร้าง et al . , 2012 ) ที่น้ำต่ำและกิจกรรมกลาง
เรียกว่าเขตดูดซับ multilayer ความชื้นเพิ่มขึ้น
ตามอ่าส่วนกิจกรรมน้ำสูง ที่เรียกว่า
ควบแน่นเส้นเลือดฝอยบริเวณความชื้นอย่างรวดเร็วเพิ่มด้วยอ่า
( djendoubi สร้าง et al . , 2012 ) เนื่องจากขณะนั้นผลของตัวทำละลายตัวถูกละลายและการโต้ตอบที่เกี่ยวข้องกับ
น้ำตาลการสลายตัว ( fabra
et al . , 2009 ) การดูดซับไอโซเทอร์ม ( ดูดซับและปลดปล่อย )
แสดงรูปร่างของ ' 'j ' ' เพราะมะม่วงเป็นผลไม้ที่มีขนาดใหญ่โตส
เนื้อหาและปริมาณพอลิเมอร์ขนาดเล็ก ( fabra et al . , 2009 ) นี้การค้นหา
ยืนยันก่อนหน้านี้สังเกตได้จาก fabra et al .
( 2009 ) สำหรับส้มโอ sobral et al . ( 2001 ) ลูกพลับ , S . kgm et al .
( 1999 ) สำหรับแอปเปิ้ลและ djendoubi สร้าง et al . ( อย่างเดียว , 2013 ) for apricot
เฮ้ส่ง .