The ChrysanthemumsJohn SteinbeckThe

The Chrysanthemums
John Steinbeck
The high gray-flannel fog of winter closed off the Salinas Valley from the sky and from all the rest of the world. On every side it sat like a lid on the mountains and made of the great valley a closed pot. On the broad, level land floor the gang plows bit deep and left the black earth shining like metal where the shares had cut. On the foothill ranches across the Salinas River, the yellow stubble fields seemed to be bathed in pale cold sunshine, but there was no sunshine in the valley now in December. The thick willow scrub along the river flamed with sharp and positive yellow leaves. It was a time of quiet and of waiting. The air was cold and tender. A light wind blew up from the southwest so that the farmers were mildly hopeful of a good rain before long; but fog and rain did not go together.
Across the river, on Henry Allen's foothill ranch there was little work to be done, for the hay was cut and stored and the orchards were plowed up to receive the rain deeply when
it should come. The cattle on the higher slopes were becoming shaggy and rough-coated.
Elisa Allen, working in her flower garden, looked down across the yard and saw Henry,
her husband, talking to two men in business suits. The three of them stood by the tractor
shed, each man with one foot on the side of the little Ford-son. They smoked cigarettes and
studied the machine as they talked. Elisa watched them for a moment and then went back to her work. She was thirty-five. Her face was lean and strong and her eyes were as clear as water. Her figure looked blocked and heavy in her gardening costume, a man's black hat pulled low down over her eyes, clodhopper shoes, a figured print dress almost completely covered by a big corduroy apron with four big pockets to hold the snips, the trowel and scratcher, the seeds and the knife she worked with. She wore heavy leather gloves to protect her hands while she worked. She was cutting down the old year's chrysanthemum stalks with a pair of short and powerful scissors. She looked down toward the men by the tractor shed now and then. Her face was eager and mature and handsome; even her work with the scissors was over-eager, over-powerful. The chrysanthemum stems seemed too small and easy for her energy. She brushed a cloud of hair out of her eyes with the back of her glove, and left a smudge of earth on her cheek in doing it. Behind her stood the neat white farm house with red geraniums close-banked around it as high as the windows. It was a hard-swept looking little house, with hard-polished windows, and a clean mud-mat on the front steps. Elisa cast another glance toward the tractor shed. The strangers were getting into their Ford coupe. She took off a glove and put her strong fingers down into the forest of new green chrysanthemum sprouts that were growing around the old roots. She spread the leaves and looked down among the close-growing stems. No aphids were there, no sowbugs or snails or cutworms. Her terrier fingers destroyed such pests before they could get started.
Elisa started at the sound of her husband's voice. He had come near quietly, and he
leaned over the wire fence that protected her flower garden from cattle and dogs and
chickens. "At it again," he said. "You've got a strong new crop coming.
Elisa straightened her back and pulled on the gardening glove again. "Yes. They'll be
strong this coming year." In her tone and on her face there was a little smugness.
You've got a gift with things," Henry observed. "Some of those yellow
chrysanthemums you had this year were ten inches across. I wish you'd work out in the
orchard and raise some apples that big." Her eyes sharpened. "Maybe I could do it, too. I've a gift with things, all right. My mother had it. She could stick anything in the ground and make it grow. She said it was having planters' hands that knew how to do it."
"Well, it sure works with flowers," he said. "Henry, who were those men you were
talking to?" "Why, sure, that's what I came to tell you. They were from the Western Meat Company. I sold those thirty head of three-year-old steers. Got nearly my own price, too."
"Good," she said. "Good for you. "And I thought," he continued, "I thought how it's Saturday afternoon, and we might go into Salinas for dinner at a restaurant, and then to a picture show—to celebrate, you see." "Good," she repeated. "Oh, yes. That will be good."
Henry put on his joking tone. "There's fights tonight. How'd you like to go to the
fights?" "Oh, no," she said breathlessly. "No, I wouldn't like fights." "Just fooling, Elisa. We'll go to a movie. Let's see. It's two now. I'm going to take Scotty and bring down those steers from the hill. It'll take us maybe two hours. We'll go in town about five and have dinner at the Cominos Hotel. Like that?" "Of course I'll like it. It's good to eat away from home." "All right, then. I'll go get up a couple of horses." She said, "I'll have plenty of time transplant some of these sets, I guess." She heard her husband calling Scotty down by the barn. And a little later she saw the two men ride up the pale yellow hillside in search of the steers. There was a little square sandy bed kept for rooting the chrysanthemums. With her trowel she turned the soil over and over, and smoothed it and patted it firm. Then she dug ten parallel trenches to receive the sets. Back at the chrysanthemum bed she pulled out the little crisp shoots, trimmed off the leaves of each one with her scissors and laid it on a small orderly pile. A squeak of wheels and plod of hoofs came from the road. Elisa looked up. The country road ran along the dense bank of willows and cotton-woods that bordered the river, and up this road came a curious vehicle, curiously drawn. It was an old spring-wagon, with a round canvas top on it like the cover of a prairie schooner. It was drawn by an old bay horse and a little grey-and-white burro. A big stubble-bearded man sat between the cover flaps and drove the crawling team. Underneath the wagon, between the hind wheels, a lean and rangy mongrel dog walked sedately. Words were painted on the canvas in clumsy, crooked letters. "Pots, pans, knives, sisors, lawn mores, Fixed." Two rows of articles, and the triumphantly definitive "Fixed" below. The black paint had run down in little sharp points beneath each letter. Elisa, squatting on the ground, watched to see the crazy, loose-jointed wagon pass by.
But it didn't pass. It turned into the farm road in front of her house, crooked old wheels
skirling and squeaking. The rangy dog darted from between the wheels and ran ahead.
Instantly the two ranch shepherds flew out at him. Then all three stopped, and with stiff and quivering tails, with taut straight legs, with ambassadorial dignity, they slowly circled,
sniffing daintily. The caravan pulled up to Elisa's wire fence and stopped. Now the newcomer dog, feeling outnumbered, lowered his tail and retired under the wagon with
raised hackles and bared teeth. The man on the wagon seat called out, "That's a bad dog in a fight when he gets started." Elisa laughed. I see he is. How soon does he generally get started?" The man caught up her laughter and echoed it heartily. "Sometimes not for weeks and weeks," he said. He climbed stiffly down, over the wheel. The horse and the donkey drooped like unwatered flowers. Elisa saw that he was a very big man. Although his hair and beard were graying, he did not look old. His worn black suit was wrinkled and spotted with grease. The laughter had disappeared from his face and eyes the moment his laughing voice ceased. His eyes were dark, and they were full of the brooding that gets in the eyes of teamsters and of sailors. The calloused hands he rested on the wire fence were cracked, and every crack was a black line. He took off his battered hat. "I'm off my general road, ma'am," he said. "Does this dirt road cut over across the river to the Los Angeles highway?"
Elisa stood up and shoved the thick scissors in her apron pocket. "Well, yes, it does, but
it winds around and then fords the river. I don't think your team could pull through the sand." He replied with some asperity, "It might surprise you what them beasts can pull
through." "When they get started?" she asked. He smiled for a second. "Yes. When they get started." "Well," said Elisa, "I think you'll save time if you go back to the Salinas road and pick
up the highway there.” He drew a big finger down the chicken wire and made it sing. "I ain't in any hurry, ma am. I go from Seattle to San Diego and back every year. Takes all my time. About six months each way. I aim to follow nice weather." Elisa took off her gloves and stuffed them in the apron pocket with the scissors. She touched the under edge of her man's hat, searching for fugitive hairs. "That sounds like a nice kind of a way to live," she said.
He leaned confidentially over the fence. "Maybe you noticed the writing on my wagon.
I mend pots and sharpen knives and scissors. You got any of them things to do?"
"Oh, no," she said quickly. "Nothing like that." Her eyes hardened with resistance.
"Scissors is the worst thing," he explained. "Most people just ruin scissors trying to
sharpen 'em, but I know how. I got a special tool. It's a little bobbit kind of thing, and
patented. But it sure does the trick." "No. My scissors are all sharp."
"All right, then. Take a pot," he continued earnestly, "a bent pot, or a pot with a hole. I can make it like new so you don't have to buy no new ones. That's a saving for you.
"No," she said shortly. "I tell you I have nothing like that for you to do."
His face fell to an exaggerated sadness. His voice took on a whining undertone. "I ain't had a thing to do today. Maybe I won't have no supper tonight. You see I'm off my regular road. I know folks on the highway clear from Seattle to San Diego. They save their things for me to sharpen up because they know I do it so good and save them

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การ Chrysanthemumsจอห์นสไตน์เบ็คผ้าขนหนูสีเทาหมอกสูงของฤดูหนาวปิดปิดวัลลิ จากท้องฟ้า และเหลือทั้งหมดของโลก ในทุก ๆ ด้าน ก็นั่งเหมือนเป็นฝาบนภูเขา และทำสวยงามครับหม้อปิด แผ่นดินกว้าง ระดับ ชั้นแก๊ง plows บิตซ้าย และลึกโลกสีดำแวววาวเหมือนโลหะที่มีตัดหุ้น ใน ranches foothill ข้ามแม่น้ำลิ ฟิลด์ตุ๊กตาสีเหลืองดูเหมือนจะอาบแดดเย็นซีด แต่มีซันไชน์ไม่ในหุบเขาตอนนี้ในเดือนธันวาคม การขัดวิลโลว์หนาริมแม่น้ำทอดราด ด้วยใบไม้สีเหลืองคม และบวก เวลา ของความเงียบ และรอได้ อากาศเย็น และชำระเงิน ลมอ่อนพัดค่าจากตะวันตกเฉียงใต้เพื่อให้เกษตรกรได้มีความหวัง mildly ฝนดีก่อนลอง แต่หมอกและฝนก็ไม่กลับด้วยกันข้ามแม่น้ำ ในไร่ foothill เฮนรี่อัลเลน มีน้อยงาน เฮย์ถูกตัด และเก็บ และสวนได้ plowed ค่ารับฝนลึกเมื่อมันจะมา วัวบนลาดสูงขึ้นกลายเป็นปุย และ เคลือบหยาบมองลงไปในลาน Elisa อัลเลน ทำงานในสวนดอกไม้ของเธอ และเห็นเฮนรี่สามี พูดกับสองคนเหมาะสมกับธุรกิจ ทั้งสามก็ยืน โดยรถแทรกเตอร์โรง แต่ละคนที่ มีเท้าหนึ่งด้านของฟอร์ดบุตรน้อย พวกควันบุหรี่ และศึกษาเครื่องจักร ตามที่พูด Elisa เฝ้าดูพวกเขาสำหรับครู่ และจากนั้น ก็กลับไปทำงานของเธอ เธอสามสิบห้า ใบหน้าของเธอเป็นแบบ lean และแข็งแรง และดวงตาของเธอได้ชัดเจนที่เป็นน้ำ รูปเธอดูถูกบล็อค และหนักในเครื่องแต่งกายของเธอสวน หมวกสีดำเป็นคนดึงต่ำลงผ่านดวงตาของเธอ รองเท้า clodhopper ชุดพิมพ์คิดครอบคลุมเกือบทั้งหมด โดยมีบิ๊ก corduroy เอี๊ยมมีกระเป๋าใหญ่สี่กุมสนิ พลั่ว และ scratcher เมล็ดพืช และมีดเธอทำงานด้วย เธอสวมถุงมือหนังหนักเพื่อปกป้องมือของเธอขณะที่เธอทำงาน เธอถูกตัดลงเก่าปีเบญจมาศ stalks กับคู่ของกรรไกรที่สั้น และมีประสิทธิภาพ เธอมองลงไปคน ด้วยรถแทรกเตอร์หลั่งตอนนี้แล้ว ใบหน้าของเธอมีความกระตือรือร้น และผู้ใหญ่ และ หล่อ แม้เธอทำงาน ด้วยกรรไกรร้อนวิชามากกว่า มีประสิทธิภาพมากกว่า ลำต้นเบญจมาศดูเล็กเกินไป และง่ายสำหรับพลังงานของเธอ เธอขัดเงาเมฆของผมออกจากตาของเธอกับด้านหลังของถุงมือของเธอ และทิ้งรอยเปื้อนของโลกแก้มทำมัน เธอยืนบ้านฟาร์มเรียบร้อยสีขาวกับสีแดงเจอเรเนี่ยมและ banked ปิดรอบสูงเป็นหน้าต่าง ก็หนักกวาดมองน้อยบ้าน กับ windows ยากขัดเงา การทำความสะอาดโคลนพรมบนบันไดด้านหน้า Elisa โยนอีกคร่าว ๆ ไปทางโรงรถแทรกเตอร์ คนแปลกหน้าได้รับเป็น coupe ของฟอร์ด เธอเอาออกจากถุงมือ และใส่นิ้วมือของเธอแข็งแรงลงในป่าเบญจมาศเขียวงอกใหม่ที่มีการเจริญเติบโตรอบ ๆ รากเก่า เธอแพร่กระจายใบไม้ และมองลงไปในลำต้นเติบโตปิด Aphids ไม่มี มีไม่มี sowbugs หรือหอย หรือ cutworms นิ้วของเธอเทร์เรียร์ทำลายศัตรูพืชดังกล่าวก่อนที่พวกเขาสามารถเริ่มต้นใช้งานElisa เริ่มที่เสียงเสียงของสามี เขาได้เข้ามาใกล้อย่างเงียบ ๆ และเขารั้วลวดที่ป้องกันสวนดอกไม้ของเธอจากวัวควายและสุนัขเอง และไก่ "ได้อีก เขากล่าว "คุณได้พืชใหม่ที่แข็งแรงมาElisa straightened เธอกลับ และดึงบนถุงมือทำสวนอีกครั้ง "ใช่ พวกเขาจะแข็งแกร่งปีนี้มา " เสียงของเธอ และใบหน้าของเธอมี smugness เล็กน้อยได้เป็นของขวัญกับสิ่ง เฮนรีสังเกต "บางคนสีเหลืองสิบนิ้วข้าม chrysanthemums ก็ปีนี้ได้ ฉันต้องการคุณจะทำงานออกแบบสวนยกแอปเปิ้ลบางที่ใหญ่ " ตาของเธอรุนแรงขึ้น "บางทีฉันสามารถทำมัน เกินไป ผมได้ของขวัญกับสิ่ง นายก แม่ของฉันมีมัน เธออาจติดอะไรในพื้นดิน และทำให้เติบโต เธอกล่าวว่า มันมีมือของแพลนเตอร์ที่รู้วิธีการทำมัน""ดี มั่นใจว่าทำงาน ด้วยดอกไม้ เขากล่าวว่า "เฮนรี ที่คนเหล่านั้นอยู่พูดคุยหรือไม่" "ทำไม แน่ใจ ที่ได้ฉันมาเพื่อบอกให้คุณทราบ พวกจาก บริษัทเวสเทิร์นเนื้อ ผมขายที่หัวสามสิบสามปีสำเร็จ ได้เกือบข้าพเจ้าราคา เกินไป""ดี เธอกล่าว "สิ่งที่ดีสำหรับคุณ" และฉันคิดว่า เขาต่อ, "คิดว่า จะช่วงบ่ายวันเสาร์ และเราอาจไปลิสำหรับอาหารค่ำ ที่ร้านอาหาร และ การแสดงรูปภาพโดยฉลอง คุณดู" "ดี เธอซ้ำ "โอ้ ใช่ ที่จะได้ดี"เฮนรี่ใส่เสียงหยอกล้อของเขา "ได้ต่อสู้คืนนี้ คุณต้องไปต่อสู้หรือไม่" "โอ้ ไม่, " เธอกล่าวว่า breathlessly "ไม่ ฉันจะไม่ชอบการต่อสู้" "เพียง fooling, Elisa เราจะไปดูหนัง ลองดู มันเป็นสองตอนนี้ ฉันจะ Scotty และนำผู้สำเร็จจากเขา มันจะทำเราอาจจะสองชั่วโมง เราจะไปในตัวเมืองประมาณห้า และรับประทานอาหารเย็นที่โรงแรม Cominos กระนั้นหรือ" "แน่นอนฉันจะชอบ ได้ไปกินจากบ้าน" "แล้วทั้งหมดขวา การ ฉันจะไปรับค่าคู่ของม้า" เธอกล่าวว่า "ฉันจะมีเวลาปลูกเหล่านี้ตั้งค่า ฉันเดามากมาย" เธอได้ยินสามีเรียก Scotty ลงตามยุ้งข้าว และในภายหลังน้อยที่เธอเห็นชายสองคนขี่ขึ้นเนินเขาสีเหลืองซีดในการค้นหาสำเร็จการ มีเตียงสี่เหลี่ยมทรายน้อย rooting chrysanthemums เก็บไว้ ด้วยพลั่วของเธอ เธอเปิดดินเล่า โค้งมัน และ patted บริษัท แล้ว เธอขุด trenches สิบพร้อมรับชุด กลับมาที่เตียงเบญจมาศ เธอถูกดึงออกมาถ่ายภาพคมชัดที่น้อย ตัดใบของแต่ละคนด้วยกรรไกรของเธอ แล้ววางไว้บนกองเป็นระเบียบขนาดเล็ก สารภาพของล้อและ plod hoofs มาจากถนน Elisa มองขึ้น ถนนวิ่งตามความหนาแน่นสูงของระลึกและฝ้ายป่าที่ล้อมรอบแม่น้ำ และเที่ยวนี้มารถอยากรู้อยากเห็น curiously ออก มันเป็นตัวเก่าสปริง-wagon กับด้านบนผืนผ้าใบกลมมันเหมือนปกของรูปทุ่งหญ้า มันถูกวาด โดยม้าเบย์เก่าและ burro เป็นสีเทา และสีขาวเล็กน้อย คนใหญ่ bearded ตุ๊กตานั่งระหว่าง flaps ปะ และทีมตระเวนขับรถ ภายใต้รถ ระหว่างล้อหลัง สุนัข mongrel แบบ lean และ rangy เดิน sedately คำถูกวาดบนผืนผ้าใบตัวป้ำ ๆ คด "หม้อ กระทะ มีด sisors หญ้าจารีตและวิถี ประชา คง" แถวที่สองของบทความ และการประสบความสำเร็จทั่วไป "คง" ด้านล่าง สีดำได้วิ่งลงในจุดเล็กน้อยคมภายใต้แต่ละตัวอักษร ดู Elisa การจับจองบนพื้นดิน หารถบ้า loose-jointed ผ่านแต่มันไม่ผ่าน มันเปิดเป็นฟาร์มถนนหน้าบ้าน ล้อคดเก่าskirling และ squeaking สุนัข rangy พุ่งตัวตาม from between ล้อ และวิ่งไปข้างหน้าทันทีเชพเฟิร์ดส์ไร่สองบินออกที่เขา แล้ว ทั้งสามหยุด และ มีแข็ง และสั่นเครือหาง ตึงขาตรง มีศักดิ์ศรีทสำหรับ พวกเขาช้า จัดค้นหา daintily คาราวานที่ดึงค่าการของ Elisa กรอบลวด และหยุด ตอนนี้สุนัขผู้ รู้สึก outnumbered หางของเขาลดลง และถอนใต้รถด้วยยก hackles และฟัน bared มนุษย์บนนั่ง wagon เรียกว่า "ซึ่งเป็นสุนัขที่ดีในการต่อสู้เมื่อเขาได้เริ่มต้น" Elisa หัวเราะ ดูเขา เร็วที่สุด ไม่เขาโดยทั่วไปเริ่มต้น" คนหางของเธอหัวเราะ และได้พูดย้ำพ่อ "บางครั้งไม่ได้สำหรับสัปดาห์และสัปดาห์ เขากล่าว เขาปีนขึ้น stiffly ลง ผ่านล้อ ม้าและลา drooped เช่นดอกไม้ unwatered Elisa เห็นว่า เป็นคนดี ถึงแม้ว่าผมและเคราของเขาถูก graying เขาไม่ได้ไม่ดูเก่า ชุดสีดำของเขาสวมใส่เป็นรอยย่น และด่างกับไขมัน เสียงหัวเราะที่หายจากใบหน้าของเขา และดวงตาขณะที่เสียงของเขา laughing เพิ่ม ตามีสีเข้ม และพวกเขาเต็ม brooding ที่ได้รับในสายตา ของ teamsters และลูกเรือ มีแตกมือ calloused สรรพบนรั้วลวด และรอยแตกทุก เส้นสีดำนั้น เขาได้ออกจากหาดใหญ่เขา battered "ฉันปิดถนนทั่วไปของฉัน ma'am เขากล่าวว่า "ไม่ถนนดินตัดผ่านข้ามแม่น้ำทางหลวงลอสแองเจลลิส"Elisa ลุกขึ้นยืน และ shoved กรรไกรหนาเอี๊ยมกระเป๋าของเธอ "ดี ใช่ ไม่ แต่มันพันรอบแล้ว fords แม่น้ำ ไม่คิดว่า ทีมของคุณสามารถดึงผ่านทราย" เขาตอบว่า มีบาง asperity "มันอาจประหลาดใจที่สิ่งที่พวกเขาสัตว์สามารถดึงผ่าน" "เมื่อพวกเขาเริ่มต้น" เธอถาม ยิ้มแป๊บ "ใช่ เมื่อพวกเขาเริ่มต้น" "ดี กล่าวว่า Elisa "ผมคิดว่า คุณจะประหยัดเวลาถ้าคุณกลับไปที่ถนนลิ และรับขึ้นทางหลวงมี" เขาดึงนิ้วใหญ่ลงลวดไก่ และทำให้มันร้องเพลง "ฉัน ain't ในการรีบเร่ง กำลังม้า ไปจากซีแอตเทิลที่ San Diego และกลับทุกปี ใช้เวลาทั้งหมดของฉัน ประมาณ 6 เดือนแต่ละวิธีการ ฉันมุ่งมั่นที่จะทำตามสภาพอากาศดี" Elisa เอาออกจากถุงมือของเธอ และยัดกระเป๋าเอี๊ยม ด้วยกรรไกร เธอสัมผัสภายใต้ขอบของหมวกของคนของเธอ ค้นหาไล่เส้นขน "ว่า เสียงเหมือนชนิดที่ดีของวิธีการ เธอกล่าวเขาเองเป็นความลับผ่านรั้ว "บางทีคุณสังเกตเห็นการเขียนบน wagon ของฉันผมซ่อมหม้อ และคมชัดมีดและกรรไกร คุณมีของพวกเขาสิ่งที่จะทำ""โอ้ ไม่, " เธอกล่าวอย่างรวดเร็ว "อะไรแบบนั้น" ตาของเธอที่แข็ง มีความต้านทาน"กรรไกรเป็นสิ่งเลวร้ายที่สุด เขาอธิบาย "คนส่วนใหญ่เพียงทำลายกรรไกรที่พยายามคมชัด 'em แต่ฉันรู้ว่าวิธีการ ผมมีเครื่องมือพิเศษ มันเป็นชนิด bobbit น้อยสิ่ง และจดสิทธิบัตร แต่แน่ใจว่าไม่หลอกลวง" หมายเลข" กรรไกรของฉันมีทั้งหมดคมชัด""แล้วทั้งหมดขวา การ ใช้หม้อ เขาอย่างต่อเนื่องจริงจัง "หม้อโค้ง ขึ้นหม้อ มีรู ฉันสามารถทำให้เหมือนใหม่ดังนั้นคุณไม่ต้องซื้อใหม่ไม่ ที่เป็นบันทึกสำหรับคุณ"ไม่ เธอกล่าวในไม่ช้า "ฉันบอกคุณไม่มีอะไรเช่นเดียวกับที่คุณทำ"ใบหน้าของเขาตกเป็นความโศกเศร้า exaggerated เอาเสียงของเขาบนสวัสดี whining "Ain ' t มีสิ่งวันนี้ไม่ บางทีฉันไม่มีไม่ว่างคืนนี้ คุณเห็นฉันฉันถนนปกติ รู้ว่า คนบนทางหลวงที่ล้างจากซีแอตเทิล San Diego บันทึกสิ่งที่ต่าง ๆ จะคมชัดขึ้น เพราะพวกเขารู้ว่า ฉันทำดี และบันทึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เบญจมาศจอห์นสไตน์เบหมอกสีเทาผ้ากำมะหยี่สูงของฤดูหนาวปิดซาลินาสวัลเลย์จากฟากฟ้าและส่วนที่เหลือทั้งหมดของโลก ทุกด้านมันเหมือนฝานั่งอยู่บนภูเขาและหุบเขาที่ดีหม้อปิด ในวงกว้างระดับชั้นที่ดินแก๊งไถบิตลึกและออกจากโลกสีดำส่องแสงเหมือนโลหะที่หุ้นที่ได้ตัด บนเชิงเขาทุ่งทั่ว Salinas แม่น้ำเขตตอซังเหลืองดูเหมือนจะอาบน้ำในแสงแดดอ่อนเย็น แต่มีแสงแดดในหุบเขาไม่มีตอนนี้ในเดือนธันวาคม ขัดวิลโลว์หนาตามแม่น้ำ flamed ที่มีใบเหลืองที่คมชัดและบวก มันเป็นช่วงเวลาของความเงียบสงบและการรอคอย อากาศเย็นและอ่อนโยน ลมพัดเบาขึ้นมาจากทิศตะวันตกเฉียงใต้เพื่อให้เกษตรกรมีความหวังอย่างอ่อนโยนของฝนที่ดีก่อนที่จะยาว แต่หมอกและฝนไม่ได้ไปด้วยกัน. ข้ามแม่น้ำในไร่เฮนรี่อัลเลนเชิงเขามีการทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะทำสำหรับฟางถูกตัดและเก็บไว้และสวนผลไม้ถูกไถทะเบียนเพื่อรับน้ำฝนอย่างลึกซึ้งเมื่อมันจะมา วัวบนเนินที่สูงขึ้นได้กลายเป็นปุยและหยาบเคลือบ. เอลิซาอัลเลนที่ทำงานในสวนดอกไม้ของเธอมองลงไปทั่วสนามและเห็นเฮนรี่สามีของเธอพูดคุยกับชายสองคนในเหมาะสมกับธุรกิจ ทั้งสามคนยืนอยู่ข้างรถแทรกเตอร์เพิงคนแต่ละคนมีเท้าข้างหนึ่งที่ด้านข้างของเล็ก ๆ น้อย ๆ ฟอร์ดลูกชาย พวกเขารมควันบุหรี่และการศึกษาเครื่องที่พวกเขาพูดคุยกัน เอลิซาเฝ้าดูพวกเขาสักครู่แล้วก็กลับไปที่ทำงานของเธอ เธอเป็นคนที่สามสิบห้า ใบหน้าของเธอลีนและเป็นที่แข็งแกร่งและดวงตาของเธอก็เป็นที่ชัดเจนเป็นน้ำ ร่างของเธอมองที่ถูกปิดกั้นและหนักในเครื่องแต่งกายสวนของเธอหมวกสีดำของผู้ชายคนหนึ่งดึงต่ำลงไปดวงตาของเธอ, รองเท้าคนโง่, ชุดพิมพ์คิดปกคลุมเกือบสมบูรณ์โดยผ้ากันเปื้อนผ้าลูกฟูกขนาดใหญ่ที่มีสี่กระเป๋าขนาดใหญ่ที่จะถือ snips ที่เกรียงและ scratcher เมล็ดและมีดที่เธอทำงานร่วมกับ เธอสวมถุงมือหนังหนักเพื่อป้องกันมือของเธอในขณะที่เธอทำงาน เธอได้รับการตัดก้านดอกเบญจมาศปีเก่ากับคู่ของกรรไกรสั้นและมีประสิทธิภาพ เธอมองลงไปยังคนโดยรถแทรกเตอร์หลั่งในขณะนี้แล้ว ใบหน้าของเธอก็ยังอยากเป็นผู้ใหญ่และรูปหล่อ; แม้กระทั่งการทำงานของเธอด้วยกรรไกรได้มากกว่ากระตือรือร้นมากกว่าที่มีประสิทธิภาพ ดอกเบญจมาศดูเหมือนลำต้นมีขนาดเล็กเกินไปและง่ายสำหรับพลังงานของเธอ เธอแปรงเมฆของผมออกมาจากดวงตาของเธอกับด้านหลังของถุงมือของเธอและทิ้งรอยเปื้อนของแผ่นดินบนแก้มของเธอในการทำมัน ด้านหลังของเธอยืนอยู่บ้านฟาร์มสีขาวเรียบร้อยกับเจอราเนียมสีแดงใกล้แถรอบสูงที่สุดเท่าที่หน้าต่าง มันเป็นเรื่องยากที่กวาดมองหาบ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีหน้าต่างยากขัดและโคลนพรมทำความสะอาดในขั้นตอนหน้า เอลิซาโยนได้อย่างรวดเร็วอีกต่อโรงเก็บรถแทรกเตอร์ คนแปลกหน้าได้รับเข้าไปในรถเก๋งฟอร์ดของพวกเขา เธอถอดถุงมือและวางนิ้วมือที่แข็งแกร่งของเธอลงเข้าไปในป่าของกะหล่ำดอกเบญจมาศสีเขียวใหม่ที่เติบโตรอบรากเก่า เธอแพร่กระจายใบและมองลงไปในหมู่ลำต้นใกล้การเจริญเติบโต เพลี้ยไม่มีอยู่ที่นั่นไม่มี sowbugs หรือหอยทากหรือ cutworms เทอร์เรีนิ้วมือของเธอถูกทำลายศัตรูพืชดังกล่าวก่อนที่พวกเขาจะได้รับการเริ่มต้น. เอลิซาเริ่มต้นที่เสียงของสามีของเธอ เขาได้เข้ามาใกล้อย่างเงียบ ๆ และเขาโน้มตัวไปข้างรั้วลวดหนามที่ได้รับการคุ้มครองสวนดอกไม้ของเธอจากวัวและสุนัขและไก่ "ที่มันอีกครั้ง" เขากล่าว "คุณได้มีการเพาะปลูกใหม่ที่แข็งแกร่งมา. เอลิซายืดหลังของเธอและดึงถุงมือทำสวนอีกครั้ง". ใช่ พวกเขาจะแข็งแกร่งในปีนี้มา. "ในน้ำเสียงของเธอและบนใบหน้าของเธอมีความพอใจในตัวเองเล็ก ๆ น้อย ๆ . คุณได้มีของขวัญที่มีสิ่งที่" เฮนรี่สังเกต "บางส่วนของสีเหลืองผู้เบญจมาศคุณมีในปีนี้สิบนิ้ว. ฉันหวังว่าคุณจะทำงานออกมาในสวนผลไม้แอปเปิ้ลและเพิ่มบางอย่างที่ใหญ่." ดวงตาของเธอรุนแรงขึ้น "บางทีฉันจะทำมันด้วย. ฉันได้ของขวัญที่มีสิ่งที่เป็นสิ่งที่ถูกต้อง. แม่ของฉันมีมัน. เธอจะติดอะไรในพื้นดินและทำให้มันเติบโต. เธอบอกว่ามันก็มีมือชาวสวน 'ที่รู้วิธีที่จะทำ มัน. "" ดีก็แน่ใจว่าทำงานร่วมกับดอกไม้ "เขากล่าว "เฮนรี่ซึ่งเป็นผู้ชายที่คุณได้รับการพูดคุยกับ?" "ทำไมแน่ใจว่าเป็นสิ่งที่ผมมาบอกคุณ. พวกเขาจาก บริษัท เนื้อสัตว์ตะวันตก. ผมขายสามสิบหัวของนำพาสามปี. มีเกือบราคาของตัวเองมากเกินไป." "ดี" เธอกล่าว "เหมาะสำหรับคุณ." และผมคิดว่า "เขายังคง" ฉันคิดว่ามันเป็นบ่ายวันเสาร์และเราอาจจะไปลงใน Salinas สำหรับอาหารค่ำที่ร้านอาหารและหลังจากนั้นจะเป็นภาพที่แสดงเพื่อเฉลิมฉลองที่คุณเห็น. "" ดี "เธอซ้ำแล้วซ้ำอีก." โอ้ใช่ ที่จะเป็นดี. "เฮนรี่ใส่ในเสียงล้อเล่นของเขา." มีการต่อสู้ในคืนนี้ ไงคุณชอบที่จะไปต่อสู้? "" โอ้ไม่ "เธอกล่าวกระหืดกระหอบ." ไม่ฉันจะไม่ชอบการต่อสู้. "" เพียงแค่การหลอกลวง, เอลิซา เราจะไปดูหนัง มาดูกัน. มันเป็นสองตอน ฉันจะใช้สุนัขและนำมาลงนำพาผู้ที่มาจากเนินเขา มันจะพาเราอาจจะสองชั่วโมง เราจะไปอยู่ในเมืองประมาณห้าและรับประทานอาหารเย็นที่โรงแรม Cominos เช่นเดียวกับที่? "" แน่นอนผมจะชอบมัน เป็นเรื่องที่ดีที่จะกินออกจากบ้าน. "" สิทธิทั้งหมดแล้ว ฉันจะไปรับได้ถึงคู่ของม้า. "เธอกล่าวว่า" ฉันจะมีเวลาอีกมากปลูกบางส่วนของชุดนี้ผมคิดว่า. "เธอได้ยินสามีของเธอโทรกอตติชลงมาจากยุ้งฉาง. และเล็ก ๆ น้อย ๆ ต่อมาเธอเห็น ชายสองคนขี่ขึ้นเนินเขาสีเหลืองอ่อนในการค้นหาของนำพา. มีเตียงทรายเล็ก ๆ น้อย ๆ ตารางเก็บไว้สำหรับการขจัดเบญจมาศเป็น. ด้วยเกรียงเธอเธอหันดินมากกว่าและเหนือและเรียบมันและตบ บริษัท มัน. จากนั้นเธอก็ขุด สิบสนามเพลาะขนานที่จะได้รับชุด. กลับไปที่เตียงเบญจมาศเธอดึงออกหน่อกรอบเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ถูกตัดออกจากใบของแต่ละคนด้วยกรรไกรของเธอและวางไว้บนกองระเบียบขนาดเล็ก. ให้รับสารภาพของล้อและเพียรของกีบมาจาก ถนน. เอลิซาเงยหน้าขึ้นมอง. ถนนประเทศวิ่งไปตามธนาคารที่มีความหนาแน่นของต้นหลิวและผ้าฝ้ายป่าที่ล้อมรอบแม่น้ำและขึ้นถนนสายนี้มารถขี้สงสัย, วาดอยากรู้อยากเห็น. มันเป็นฤดูใบไม้ผลิเกวียนเก่าด้วยผ้าใบรอบ ด้านบนมันเหมือนหน้าปกของเรือใบหญ้า. มันถูกวาดโดยม้าเก่าและอ่าวเล็ก ๆ น้อย ๆ สีเทาและสีขาวลา ชายคนหนึ่งตอซังเคราใหญ่นั่งอยู่ระหว่างอวัยวะเพศหญิงหน้าปกและขับรถทีมงานรวบรวมข้อมูล ภายใต้เกวียนระหว่างล้อหลังเป็นลีนและภูเขามากสุนัขพันทางเดินอย่างราบเรียบ คำที่เป็นภาพวาดบนผืนผ้าใบในเงอะงะตัวอักษรคดเคี้ยว "หม้อกระทะมีด sisors ประเพณีสนามหญ้าคงที่." สองแถวของบทความและชัดเจนชัย "คงที่" ด้านล่าง สีดำวิ่งลงไปในจุดที่คมเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อยู่ใต้ตัวอักษรแต่ละตัว เอลิซานั่งยองบนพื้นดินดูจะเห็นบ้ารถบรรทุกหลวมปล้องผ่าน. แต่ก็ไม่ผ่าน มันกลายเป็นฟาร์มถนนหน้าบ้านของเธอที่ล้อเก่าคดเคี้ยวskirling และการรับสารภาพ สุนัขภูเขามากพุ่งจากระหว่างล้อและวิ่งไปข้างหน้า. ทันทีที่ทั้งสองคนเลี้ยงแกะไร่บินออกไปที่เขา จากนั้นทั้งสามหยุดและมีหางแข็งและสั่นกับขาตรงตึงอย่างมีศักดิ์ศรีเอกอัครราชทูตพวกเขาช้าวงกลม, ดมกระจุบกระจิบ คาราวานดึงขึ้นไปรั้วลวดหนามของเอลิซาและหยุด ตอนนี้สุนัขมาใหม่ความรู้สึกมากกว่าลดลงหางของเขาและเกษียณภายใต้เกวียนกับยก hackles และฟันแยกเขี้ยว คนที่อยู่บนที่นั่งเกวียนที่เรียกว่าออกมา "นั่นเป็นสุนัขที่ไม่ดีในการต่อสู้เมื่อเขาได้รับการเริ่มต้น." เอลิซาหัวเราะ ผมเห็นเขาเป็น วิธีเร็ว ๆ นี้เขาไม่โดยทั่วไปจะเริ่มต้น? "คนจมเสียงหัวเราะของเธอและสะท้อนมันอย่างเต็มที่." บางครั้งไม่ได้สำหรับสัปดาห์และสัปดาห์ที่ผ่านมา "เขากล่าว. เขาปีนเคร่งครัดลงกว่าล้อ. ม้าและลา drooped เหมือนดอกไม้ unwatered . เอลิซาเห็นว่าเขาเป็น. คนที่ใหญ่มากถึงแม้ว่าผมและเคราของเขาถูกสีเทาเขาไม่ได้ดูเก่า. ชุดสูทของเขาสวมใส่สีดำเหี่ยวย่นและเห็นด้วยจาระบี. เสียงหัวเราะได้หายไปจากใบหน้าและดวงตาขณะที่เขาเสียงหัวเราะของเขา หยุด. ดวงตาของเขามืดและพวกเขาก็เต็มไปด้วยความครุ่นคิดที่ได้รับในสายตาของคนขับรถบรรทุกและลูกเรือ. มือหยาบเขาวางอยู่บนรั้วลวดหนามที่ถูกแตกและร้าวทุกเป็นเส้นสีดำ. เขาเอาออกซึ้งของเขา หมวก. "ฉันปิดถนนทั่วไปของฉันแหม่ม" เขากล่าว. "ไม่ถนนลูกรังตัดมากกว่านี้ข้ามแม่น้ำไปยังลอสแอทางหลวง?" เอลิซายืนขึ้นและผลักกรรไกรหนาในกระเป๋าผ้ากันเปื้อนของเธอ. " ดีใช่มันไม่ แต่ลมรอบแล้วฟอร์ดแม่น้ำ ผมไม่คิดว่าทีมงานของคุณสามารถดึงผ่านทราย. "เขาตอบด้วยความรุนแรงบางอย่าง" มันอาจจะทำให้คุณประหลาดใจกับสิ่งที่พวกเขาสัตว์สามารถดึงผ่าน. "" เมื่อพวกเขาเริ่มต้น? "เธอถาม. เขายิ้มเป็นครั้งที่สอง." ใช่. เมื่อพวกเขาเริ่มต้น. "" ดี "กล่าวว่าเอลิซา" ผมคิดว่าคุณจะประหยัดเวลาถ้าคุณกลับไปที่ถนนซาลินาสและรับขึ้นทางหลวงมี. "เขาดึงนิ้วใหญ่ลงไก่ลวดและทำให้มันร้องเพลง . "ผมไม่ได้รีบร้อนใด ๆ แม่น. ฉันไปจากที่ซีแอตเติซานดิเอโกและกลับมาทุกปี. จะใช้เวลาทั้งหมดเวลาของฉัน. เกี่ยวกับหกเดือนแต่ละวิธี. ฉันมุ่งมั่นที่จะปฏิบัติตามสภาพอากาศที่ดี." เอลิซาถอดถุงมือของเธอและยัดไว้ในกระเป๋าผ้ากันเปื้อนที่มีกรรไกร เธอสัมผัสขอบภายใต้หมวกของเธอคนหาขนผู้ลี้ภัย "ที่เสียงเหมือนชนิดที่ดีของวิธีการที่จะมีชีวิตอยู่" เธอกล่าว. เขาโน้มตัวเป็นความลับข้ามรั้ว "บางทีคุณอาจจะสังเกตเห็นการเขียนบนรถของฉัน. ฉันซ่อมหม้อและความคมชัดมีดและกรรไกร. คุณมีใด ๆ ของสิ่งที่พวกเขาจะทำอย่างไร?" "โอ้ไม่" เธอกล่าวอย่างรวดเร็ว "ไม่มีอะไรเช่นนั้น." ดวงตาของเธอแข็งที่มีความต้านทาน. "กรรไกรเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุด" เขาอธิบาย "คนส่วนใหญ่ก็กรรไกรทำลายความพยายามที่จะเพิ่มความคมชัด 'em แต่ฉันรู้ว่า. ฉันมีเครื่องมือพิเศษ. เป็นชนิด bobbit เล็ก ๆ น้อย ๆ ของสิ่งที่และการจดสิทธิบัตร. แต่แน่ใจว่าไม่หลอกลวง." "ไม่ใช่กรรไกรของฉันมีความคมชัดทุก." "สิทธิทั้งหมดแล้ว. ใช้หม้อ" เขายังคงเป็นเรื่องเป็นราว "หม้องอหรือหม้อที่มีหลุม. ฉันสามารถทำให้มันเหมือนใหม่เพื่อให้คุณไม่ต้อง ซื้อใหม่ไม่มี. ที่ประหยัดสำหรับคุณ. "ไม่" เธอกล่าวในไม่ช้า. "ผมบอกคุณผมไม่มีอะไรอย่างนั้นสำหรับคุณที่จะทำ." ใบหน้าของเขาลดลงไปยังความโศกเศร้าที่พูดเกินจริง. เสียงของเขาเอาแผ่วเสียงหอน "ผมไม่ได้มีสิ่งที่ต้องทำในวันนี้ บางทีฉันอาจจะไม่ได้มีไม่มีอาหารมื้อเย็นในคืนนี้ คุณเห็นฉันออกจากถนนปกติของฉัน ฉันรู้ว่าคนบนทางหลวงที่ชัดเจนจากซีแอตเติซานดิเอโก สิ่งที่พวกเขาบันทึกของพวกเขาสำหรับผมที่จะเพิ่มความคมชัดขึ้นเพราะพวกเขารู้ว่าฉันทำมันให้ดีและบันทึกไว้