Acceptance in human psychology is a

Acceptance in human psychology is a person's assent to the reality of a situation, recognizing a process or condition (often a negative or uncomfortable situation) without attempting to change it, protest. The concept is close in meaning to 'acquiescence', derived from the Latin 'acquiēscere' (to find rest in).[1]

Acceptance is fundamental to the core dogma of most Abrahamic religions: the word "Islam" can be translated as "acceptance", "surrender" or "voluntary submission",[2][3] and Christianity is based upon the "acceptance" of Jesus of Nazareth as the "Christ" and could be compared to some Eastern religious concepts such as Buddhist mindfulness.[citation needed] Religions and psychological treatments often suggest the path of acceptance when a situation is both disliked and unchangeable, or when change may be possible only at great cost or risk. Acceptance may imply only a lack of outward, behavioral attempts at possible change, but the word is also used more specifically for a felt or hypothesized cognitive or emotional state.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยอมรับในด้านจิตวิทยามนุษย์เป็น assent ของบุคคลกับความเป็นจริงของสถานการณ์ การจดจำขั้นตอนหรือเงื่อนไข (มักจะสถานการณ์อึดอัด หรือค่าลบ) โดยไม่พยายามที่จะเปลี่ยน ประท้วง แนวคิดอยู่ในความหมาย 'acquiescence' มาจากละติน 'acquiēscere' (จะเหลือในการค้นหา)[1]

ยอมรับเป็นรากฐานของหลักความเชื่อของศาสนาอับราฮัมมากที่สุด: สามารถแปลคำว่า "อิสลาม" เป็น "ยอมรับ" "ยอมแพ้" หรือ "สมัครใจ ส่ง", [2] [3] และตามการ "ยอมรับ" ของพระเยซูของนาซาเรธเป็น "พระคริสต์" และสามารถเปรียบเทียบกับแนวคิดบางอย่างทางศาสนาตะวันออกเช่นพุทธสติ[ต้องการอ้างอิง] ศาสนาและรักษาจิตใจมักจะแนะนำเส้นทางของการยอมรับเมื่อสถานการณ์ทั้ง disliked ยืนยัน และ หรือ เมื่อเปลี่ยนแปลงอาจเป็นไปได้ที่ดีต้นทุนหรือความเสี่ยง ยอมรับอาจเป็นสิทธิ์แบบขาดความพยายามภายนอก มีพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลงไปได้เท่านั้น แต่คำใช้มากขึ้นโดยเฉพาะสำหรับเป็นสักหลาด หรือตั้งสมมติฐานว่าสถานะทางอารมณ์ หรือรับรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ได้รับการยอมรับในด้านจิตวิทยามนุษย์เป็นความยินยอมของบุคคลที่จะเป็นจริงของสถานการณ์การรับรู้ถึงกระบวนการหรือเงื่อนไข (มักจะเป็นสถานการณ์เชิงลบหรืออึดอัด) โดยไม่พยายามที่จะเปลี่ยนการประท้วง แนวคิดอยู่ใกล้ในความหมายที่ 'ความยินยอมพร้อมใจ' มาจากภาษาลาติน 'acquiēscere' (เพื่อหาส่วนที่เหลือใน) [1]. ยอมรับเป็นพื้นฐานของความเชื่อหลักของศาสนาอับราฮัมมากที่สุด: คำว่า "อิสลาม" จะแปลว่า " ยอมรับ "," ยอมแพ้ "หรือ" ส่งความสมัครใจ "[2] [3] และศาสนาคริสต์มีพื้นฐานอยู่บน" ยอมรับ "ของพระเยซูแห่งนาซาเร็ ธ ขณะที่" คริส "และสามารถนำมาเปรียบเทียบกับแนวคิดทางศาสนาบางตะวันออกเช่นพุทธสติ [อ้างจำเป็น] ศาสนาและการรักษาทางจิตวิทยามักจะแนะนำเส้นทางของการยอมรับเมื่อสถานการณ์เป็นทั้งชอบและเปลี่ยนไม่ได้หรือเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงอาจจะเป็นไปได้เฉพาะค่าใช้จ่ายที่ดีหรือความเสี่ยง อาจบ่งบอกถึงการได้รับการยอมรับเพียงการขาดการออกไปด้านนอกพยายามพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลงไปได้ แต่คำนี้ยังถูกนำมาใช้โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับความรู้สึกหรือการตั้งสมมติฐานรัฐองค์ความรู้หรืออารมณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รับจิตวิทยามนุษย์เป็นความยินยอมของบุคคลกับความเป็นจริงของสถานการณ์ ซึ่งเป็นกระบวนการหรือเงื่อนไข ( มักจะเป็นลบ หรือสถานการณ์ที่อึดอัด ) โดยไม่พยายามที่จะเปลี่ยนแปลงมัน ประท้วง แนวคิดใกล้เคียงในความหมาย ' ยอมรับ ' มาจากภาษาละติน ' ' ( scere คคุย แตร์ēหาส่วนที่เหลือใน ) [ 1 ]

ยอมรับเป็นพื้นฐานหลักความเชื่อของศาสนาอับราฮัม : มากที่สุดคำว่า " อิสลาม " สามารถแปลเป็น " การยอมรับ " , " แพ้ " หรือ " การส่ง " [ 2 ] [ 3 ] และศาสนาคริสต์อยู่บนพื้นฐานของ " การยอมรับ " ของพระเยซูแห่งนาซาเร็ธเป็น " พระคริสต์ " และอาจเทียบกับบางศาสนาตะวันออกแนวคิดเช่นพุทธสติ[ อ้างอิงที่จำเป็น ] ศาสนาและการรักษาทางจิตวิทยามักจะแนะนำเส้นทางของการยอมรับเมื่อสถานการณ์ทั้งไม่ชอบและไม่เปลี่ยนแปลง หรือเปลี่ยนแปลง อาจเป็นไปได้ที่ค่าใช้จ่ายที่ดีหรือความเสี่ยง การยอมรับอาจหมายถึงเพียงการขาดพฤติกรรมภายนอก ความพยายามที่เปลี่ยนแปลงไปได้ แต่เป็นคำที่ใช้โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับความรู้สึกหรือรับรู้ หรือสภาวะทางอารมณ์ที่