Once upon a time, there lived a pre

Once upon a time, there lived a pretty little girl who was smaller than any girl you have ever seen. Her mother said, “Look, she is no bigger than my thumb! I shall call her Thumbelina!”

One day, an ugly frog saw her and thought, “What a cute little girl! I shall make her my wife!” And as Thumbelina slept, he carried her away to the pond and placed her on a lotus lead.

When she woke up, Thumbelina saw she was alone in the middle of the pond. She began to cry. A little fish took pity on her and decided to save her from the frog. She carefully pulled the leaf to the bank and left Thumbelina there.

Then, a beautiful, big butterfly saw her and said, “Ride on my back. I will take you to a beautiful valley full of flowers.” Thumbelina agreed and was very happy to live there with the butterflies, insects and birds.

One day, Thumbelina found a blue bird who had hurt a wing and had fallen in the valley. The kind girl looked after the bird till he was strong enough to fly again. “Thank you Thumbelina, what a kind girl you are!” said the bird and flew away.

Soon, winter came. All the flowers dried up and the birds went away to warmer places. Poor Thumbelina was all alone. It was so cold that the little girl nearly froze to death and lay shivering on the ground.

Luckily, a kind field mouse saw her and took her to her home. She gave Thumbelina some hot soup and slowly, Thumbelina became strong again.

That whole winter, Thumbelina stayed with the field mouse. Then, one day, the field mouse said, “Thumbelina, you must marry our neighbor, Mr. Mole.”

But Thumbelina did not want to marry Mr. Mole at all! “He may be wise, but he lives in an underground house. If I marry him, I shall never see the sun, the flowers and the birds again!” she thought unhappily.

As Thumbelina sat worrying she suddenly saw her old friend, the blue bird. “Why are you looking so sad?” he asked her, and she told him her problem. “Come with me, I’ll take you far away from here!” he replied.

The blue bird took Thumbelina to a beautiful little kingdom full of little people who were no bigger than a thumb. The warmly welcomed her to their land and she lived there for many years. How happy she was to finally find a home with friendly people who were just like her!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่ง อาศัยผู้หญิงเล็ก ๆ ที่มีขนาดเล็กกว่าสาวใด ๆ ที่คุณเคยเห็น แม่ของเธอกล่าวว่า "ดู เธอเป็นไม่ใหญ่กว่านิ้วหัวแม่มือของฉัน ฉันจะเรียกเธอทัมเบลินาอพาร์ท"วันหนึ่ง กบเกลียดเธอ และคิด ว่า "สิ่งสาวน้อยน่ารัก ฉันจะทำให้เธอภรรยาของฉัน" และทัมเบลินาอพาร์ทนอน เขาเพลินเธอไปบ่อ และวางเธอบนโลตัสลูกค้าเป้าหมายเมื่อเธอตื่นขึ้น ทัมเบลินาอพาร์ทเห็นเธออยู่คนเดียวกลางบ่อ เธอก็เริ่มร้องไห้ ปลาน้อยเอาสงสารกับเธอ และตัดสินใจที่จะช่วยชีวิตเธอจากกบ เธออย่างดึงใบธนาคาร และเหลือทัมเบลินาอพาร์ทมีแล้ว ผีเสื้อสวยงาม ขนาดใหญ่เห็นเธอ และกล่าว ว่า "ขี่หลัง จะพาคุณไปหุบเขาสวยงามเต็มไปด้วยดอกไม้" ทัมเบลินาอพาร์ทยอมรับ และมีความสุขมากที่มีอยู่กับผีเสื้อ แมลง และนกวันหนึ่ง ทัมเบลินาอพาร์ทพบนกสีฟ้าที่มีปีกทำร้าย และได้ตกลงในหุบเขา สาวประเภทมองหลังนกจนเขาแข็งแรงพอที่จะบินอีกครั้ง "ขอบคุณทัมเบลินาอพาร์ท อะไรเป็นประเภทสาวคุณ" กล่าวว่า นก และบินไปเร็ว ๆ นี้ หนาวมา นกและดอกไม้ทั้งหมดที่เหือดแห้งไปจากสถานที่อุ่น ทัมเบลินาอพาร์ทดีอยู่คนเดียวได้ เย็นดังนั้นที่สาวน้อยเกือบ froze ตาย และวางบนพื้นสั่นได้โชคดี เมาส์ฟิลด์ชนิดเธอ และพาเธอไปที่บ้านของเธอ เธอให้ทัมเบลินาอพาร์ทบางซุปร้อน และช้า ทัมเบลินาอพาร์ทกลายเป็นแข็งแรงอีกครั้งหนาวทั้งนั้น ทัมเบลินาอพาร์ทอยู่กับเมาส์ฟิลด์ แล้ว วันหนึ่ง เมาส์ฟิลด์กล่าว "ทัมเบลินาอพาร์ท คุณต้องแต่งงานบ้าน นายตุ่น"แต่ไม่ต้องทัมเบลินาอพาร์ทจะแต่งงานกับนายตุ่นเลย "เขาอาจฉลาด แต่เขาอยู่บ้านใต้ดิน เธอถ้าฉันแต่งงานกับเขา ฉันจะไม่เห็นดวงอาทิตย์ ดอกไม้ และนกอีก "คิดว่า unhappilyเป็นทัมเบลินาอพาร์ทนั่งกังวล เธอก็เห็นเพื่อนเก่าของเธอ นกสีฟ้า "ทำไมคุณกำลังเศร้าดังนั้น" เขาถามเธอ และเธอบอกเขาว่า ปัญหาของเธอ "มากับฉัน ฉันจะนำคุณไกลจากที่นี่! " เขาตอบกลับนกสีฟ้าใช้ทัมเบลินาอพาร์ทในอาณาจักรเล็ก ๆ สวยงามของคนเล็ก ๆ ที่ไม่ใหญ่กว่านิ้วหัวแม่มือ ที่ยินดีอย่างอบอุ่นของเธอและเธออาศัยอยู่ที่นั่นหลายปี วิธีมีความสุขเธอก็ หาบ้าน ด้วยบรรยากาศที่เหมือนเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีสาวน้อยสวยที่มีขนาดเล็กกว่าสาวใด ๆที่คุณเคยเห็น แม่ของเธอกล่าวว่า " นี่ เธอจะไม่ใหญ่กว่านิ้วหัวแม่มือของฉัน ! ผมจะโทรหาทัมเบลิน่าเธอ "

วันนึงกบน่าเกลียดเห็นเธอ และคิดว่า " สิ่งที่สาวน้อยน่ารัก ! ผมจะทำให้เธอเป็นเมีย ! " และ ทัมเบลิน่าหลับ เขาอุ้มเธอไปวางไว้ในบ่อและนางบัวนำ

เมื่อเธอตื่นขึ้นมาทัมเบลิน่าเห็นเธอโดดเดี่ยวอยู่กลางบ่อ เธอเริ่มร้องไห้ ปลาน้อยเห็นใจเธอ และตัดสินใจที่จะช่วยเธอจากกบ เธอค่อย ๆดึงใบไปธนาคาร ไปทัมเบลิน่านั้น

จากนั้น , สวยงาม , ผีเสื้อใหญ่ เห็นเธอแล้วบอกว่า " นั่งบนหลังของฉัน ผมจะพาคุณไปที่หุบเขาสวยงาม เต็มไปด้วยดอกไม้" ทัมเบลิน่าตกลงกันและมีความสุขมากที่จะอยู่ตรงนั้นกับผีเสื้อ แมลงและนก .

วันนึง ทัมเบลิน่าเจอนกสีฟ้าที่เคยเจ็บปีกและได้ลดลงในหุบเขา ชนิดสาวดูแลนกจนเขาแข็งแรงพอที่จะบินได้อีกครั้ง " ขอบคุณนะ ทัมเบลิน่า อะไรชนิดคุณเป็นสาว ! " บอกว่า นกบินออกไป

เร็วๆนี้ ฤดูหนาวมาดอกไม้ทุกดอกแห้งและนกไปสถานที่ที่อบอุ่น ทัมเบลิน่าน่าสงสารอยู่คนเดียว หนาวมากจนสาวน้อยเกือบแข็งตาย นอนตัวสั่นอยู่บนพื้น

โชคดีที่เป็นหนูนาที่เห็นเธอและพาเธอกับบ้านเธอ เธอให้ทัมเบลิน่าซุปร้อนและค่อยๆ ทัมเบลิน่าแข็งแรงขึ้นอีก

ตลอดฤดูหนาว ทัมเบลิน่าอยู่กับหนูนา . จากนั้นวันหนึ่งหนูนากล่าวว่า " ธัมเบลิน่า คุณต้องแต่งงานกับเพื่อนบ้านของเรา คุณหนอน . . . "

แต่ทัมเบลิน่า ไม่ได้อยากแต่งงานกับนายตุ่นเลย " เขาอาจจะฉลาด แต่เขาอาศัยอยู่ในบ้านใต้ดิน ถ้าฉันแต่งงานกับเขา ผมจะไม่เคยเห็นดวงอาทิตย์ ดอกไม้และนกอีกครั้ง " เธอว่าเสียใจ . . .

เป็นทัมเบลิน่านั่งกังวล ทันทีที่เธอเห็นเพื่อนเก่าของเธอ นกสีฟ้า" ทำไมคุณดูเศร้าจัง ? " เขาถามเธอ และเธอบอกว่าเธอมีปัญหา . " ตามฉันมา ฉันจะพาคุณไปให้ไกลจากที่นี่ " เขาตอบกลับ

นกบลูพาทัมเบลิน่าให้สวยงามเล็ก ๆน้อย ๆอาณาจักรเต็มไปด้วยน้อยคนที่ไม่ใหญ่กว่าหัวแม่มือ การต้อนรับอย่างอบอุ่นของเธอในดินแดนของพวกเขาและเธออาศัยอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหลายปีเธอมีความสุขแค่ไหนก็พบบ้านที่เป็นมิตรกับคนที่เหมือนเธอ