I used to be totally obsessed with

I used to be totally obsessed with gear. When I was an undergraduate student at UCLA, I worked in IT as my work-study job and spent far too much time on gear forums. I would be like the thousands of other members discussing inane matters like the corner-sharpness of Canon-zoom L lenses vs Canon prime lenses. I spent too much time studying “bokeh characteristics” of different lenses. I spent too much time looking at 100% crops of high-ISO samples of different cameras.
What was the result of all that? Well first of all, it made me depressed as hell because I could never afford all of those expensive cameras and lenses (especially as a student). In-fact, it discouraged me from going out and actually taking photographs –as I felt that my gear was inadequate in creating good images.
However over the years, I have found how little gear has to do with creating memorable images. To think that Henri Cartier-Bresson made some of his masterpiece images in the early 1920′s with a primitive Leica and ISO 25 film! But yet nowadays we bitch and moan about our cameras not being able to go above ISO 1600.
At the end of the day, we should follow Klein’s advice and don’t worry so much about the camera or technical settings. The most important thing is going out and producing images.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมใช้ทั้งหมดหลังเกียร์ เมื่อผมเรียนปริญญาตรีที่ UCLA ฉันทำมันเป็นงานของฉัน work-study และใช้เวลามากเกินไปในฟอรั่มเกียร์ ฉันจะเป็นเช่นพันสมาชิกคุยเรื่อง inane เช่นมุมความคมชัดของเทียบกับเลนส์ L ของแคนนอนซูมเลนส์เฉพาะแคนนอน ฉันใช้เวลามากเกินไปเรียน "ลักษณะ bokeh" ของเลนส์ที่แตกต่างกัน ฉันใช้เวลาเกินพืช 100% อย่างสูง ISO ของกล้องแตกต่างกัน
อะไรคือผลลัพธ์ทั้งหมดที่ ดีแรกของทั้งหมด มันทำให้ฉันตกเป็นนรกเนื่องจากอาจไม่ข้าพเจ้าที่ราคากล้องและเลนส์ทั้งหมด (โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฐานะนักเรียน) ในจริง เรื่องกำลังใจฉันดับ และจริง ถ่ายภาพ –as ผมรู้สึกว่า เกียร์ของฉันมีไม่เพียงพอในการสร้างภาพดี.
อย่างไรก็ตาม ปี ได้พบมีเกียร์ว่าเล็กน้อยกับการสร้างภาพที่น่าจดจำ คิดว่า ออ Cartier-Bresson ทำให้บางส่วนของภาพชิ้นเอกของเขาใน 1920′s ต้นฟิล์มไลก้าและ ISO 25 ดั้งเดิม แต่ปัจจุบันเราบ้า และโอดครวญเกี่ยวกับกล้องของเราไม่สามารถไปเหนือ ISO 1600
ที่สิ้นสุดของวัน เราควรทำตามคำแนะนำของ Klein และไม่ต้องกังวลมากเกี่ยวกับกล้องหรือเทคนิคการตั้งค่า สิ่งสำคัญที่สุดคือออกไป และภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ผมใช้จะหมกมุ่นกับเกียร์ เมื่อผมเป็นนักศึกษาที่ยูซีแอลเอ ผมทำงานเป็น งานศึกษางานและใช้เวลามากเกินไปเวลาในเว็บบอร์ดเกียร์ ผมจะเป็นเหมือนพันสมาชิกคุยเรื่องโง่เขลาเช่นความคมชัดของ Canon L เลนส์มุมซูม VS Canon เฉพาะเลนส์ ผมใช้เวลามากเวลาเรียน " ลักษณะ " Bokeh ของเลนส์ที่แตกต่างกันผมใช้เวลามากเวลามอง 100% พืชตัวอย่าง ISO สูงกล้องที่แตกต่างกัน .
แล้วผลล่ะ ดีแรกของทั้งหมดมันทำให้ผมรู้สึกหดหู่เลย เพราะผมไม่เคยซื้อพวกแพงๆ กล้องและเลนส์ ( โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นนักเรียน ) ในความเป็นจริงมันท้อ ผมออกไปและถ่ายภาพ–ตามที่ผมรู้สึกว่าเกียร์ของผมยังไม่เพียงพอในการสร้างภาพที่ดี .
แต่กว่าปี ฉันได้พบว่าเกียร์น้อยจะทำอย่างไรกับการสร้างที่น่าจดจำภาพ คิดว่า Henri Cartier แบรซงทำให้บางภาพชิ้นเอกของเขาในช่วงทศวรรษที่ 1920 ’กับ Leica ดั้งเดิมและภาพยนตร์ ISO 25แต่ทุกวันนี้เราหัวเราะอย่างกับคนบ้าเกี่ยวกับกล้องของเราไม่สามารถไปข้างบน ISO 1600 .
ที่ส่วนท้ายของวัน เราควรจะทำตามคำแนะนำ และไคลน์ก็ไม่ต้องกังวลมากเกี่ยวกับกล้องหรือตั้งค่าทางเทคนิค สิ่งที่สำคัญที่สุดคือจะออก และผลิตภาพ