In the other two studies any advant

In the other two studies any advantage for ECT over SECT had disappeared by the time of the first post-treatment assessment, at four weeks (Brandon et al., 1985; Taylor & Fleminger, 1980). Moreover, the Taylor & Fleminger study found that after four weeks the ECT group gradually deteriorated while the SECT group continued to improve, a pattern that was continuing 16 weeks after treatment. Similarly, Brandon et al. found that eight weeks after treatment ECT recipients had deteriorated on three of the four measures, but the SECT group continued to improve, overtaking the real ECT group on all four measures within two to six weeks. In this last study, improvements are graphically represented by change scores, thereby obscuring possible group differences at the outset. In fact, substantial baseline differences between the two groups can be discerned from the tables with, for example, the ECT groups scoring a mean of 9 (range 3-16) and the SECT group a mean of 12 (7-18) on the Montgomery-Asberg Schizophrenia Scale.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษาอื่น ๆ สอง นิกายใด ๆ เปรียบสำหรับ ECT หายไป โดยทำการประเมินหลังการรักษาครั้งแรก สัปดาห์ที่สี่ (แบรนดอนและ al. 1985 Taylor & Fleminger, 1980) นอกจากนี้ การศึกษาเทย์เลอร์และ Fleminger พบว่า หลังจากสี่สัปดาห์กลุ่ม ECT เสื่อมโทรมในขณะที่กลุ่มนิกายยังคงปรับปรุงค่อย ๆ รูปแบบที่ได้ต่อเนื่อง 16 สัปดาห์หลังการรักษา ในทำนองเดียวกัน แบรนดอนและ al.พบว่า แปดสัปดาห์หลังการรักษาผู้รับ ECT จู่ ๆ ในสามมาตรการสี่ แต่นิกายกลุ่มการปรับปรุง แซงใคร ECT ในมาตรการ 4 ทั้งหมดภายในสองถึงหกสัปดาห์ ในการศึกษานี้ครั้งสุดท้าย การปรับปรุงภาพแสดง โดยเปลี่ยนคะแนน obscuring จึงแตกต่างไปกลุ่มแรก ในความเป็นจริง หลักพบความแตกต่างระหว่าง 2 กลุ่มสามารถจะ discerned จากตารางกับ เช่น กลุ่ม ECT ให้คะแนนเฉลี่ยของ 9 (ช่วง 3-16) และกลุ่มนิกายหมายถึง 12 (7-18) ในระดับโรคจิตเภท Asberg อรี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในอีกสองการศึกษาประโยชน์ใด ๆ สำหรับ ECT มากกว่า SECT ได้หายไปตามเวลาของการประเมินครั้งแรกหลังการรักษาที่สี่สัปดาห์ (แบรนดอน et al, 1985;. เทย์เลอร์และ Fleminger, 1980) นอกจากนี้เทย์เลอร์และ Fleminger การศึกษาพบว่าสี่สัปดาห์หลังจากกลุ่ม ECT ค่อยๆเสื่อมโทรมในขณะที่กลุ่มนิกายต่อเนื่องเพื่อปรับปรุงรูปแบบที่ได้รับการอย่างต่อเนื่อง 16 สัปดาห์หลังจากการรักษา ในทำนองเดียวกันแบรนดอน, et al พบว่าแปดสัปดาห์หลังการรักษาผู้รับ ECT ทรุดโทรมสามในสี่ของมาตรการ แต่กลุ่มนิกายต่อเนื่องเพื่อปรับปรุงแซงกลุ่ม ECT จริงทั้งสี่มาตรการภายใน 2-6 สัปดาห์ที่ผ่านมา ในการศึกษาล่าสุดนี้ปรับปรุงจะแสดงภาพกราฟิกด้วยคะแนนการเปลี่ยนแปลงจึงปิดบังความแตกต่างของกลุ่มที่เป็นไปได้ในตอนแรก ในความเป็นจริงความแตกต่างพื้นฐานที่สำคัญระหว่างทั้งสองกลุ่มสามารถมองเห็นได้จากตารางที่มีตัวอย่างเช่นกลุ่ม ECT คะแนนเฉลี่ยของ 9 (ช่วง 3-1​​6) และกลุ่มนิกายค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 12 (7-18) บน Montgomery-Asberg โรคจิตเภทชั่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในอื่น ๆสองการศึกษาใด ๆประโยชน์สำหรับ ect มากกว่านิกายได้หายไป โดยเวลาของการประเมินหลังการรักษาครั้งแรก ใน 4 สัปดาห์ ( แบรนดอน et al . , 1985 ; เทย์เลอร์ & fleminger , 1980 ) นอกจากนี้ เทย์เลอร์ & fleminger พบว่าหลังจาก 4 สัปดาห์กลุ่ม ect ค่อยๆ เสื่อมลง ในขณะที่กลุ่มนิกายอย่างต่อเนื่องเพื่อปรับปรุง รูปแบบที่ต่อเนื่อง 16 สัปดาห์หลังจากการรักษา โดยแบรนดอน et al . พบว่าหลังจากแปดสัปดาห์ของการรักษาผู้รับ ect เสื่อมโทรมในสามสี่มาตรการ แต่กลุ่มนิกายอย่างต่อเนื่องเพื่อปรับปรุง แซงกลุ่ม ect จริงทั้งสี่มาตรการภายในสองถึงหกสัปดาห์ ในการศึกษาล่าสุดนี้ได้รับการปรับปรุงกราฟิกแสดงคะแนนการเปลี่ยนแปลงจึงบดบังความแตกต่างกลุ่มเป็นไปได้ที่เริ่มแรก ในความเป็นจริง มาก พื้นฐานความแตกต่างระหว่างสองกลุ่มสามารถเข้าใจจากตาราง , ตัวอย่างเช่น , ect กลุ่มคะแนนค่าเฉลี่ยของ 9 ( ช่วง 3-16 ) และพรรคกลุ่มหมายถึง 12 ( 7-18 ) ใน มอนโกเมอรี่ แอ บิร์ก ) ขนาด