Health Promotion as an Emerging Dis

Health Promotion as an Emerging Discipline
Kuhn (1970) explored how scientific bodies of knowledge change over time by using the phenomenon of paradigm shift – when ideas, concepts and theories change as an outcome of collective effort. Yet such ‘revolutions’ are subject to cultural, social and perhaps political influence. Some disciplines are seen as multi-paradigmatic (Ritzle 1975). New ideas and schools of thought can run parallel to more established systems sometimes branching off and forming new disciplines (Macdonald and Bunton 2002). In this way the new public health and health promotion have emerged alongside the traditional fields of public health and preventive medicine.
The knowledge base and practice of contemporary health promotion reflects a paradigm shift in our understanding of health and this reflects its complex development as a field of study in its own right. It led the shift from an individualistic behavioural approach to one that perceives health as a holistic concept. Health promotion has been seen as a form of system science, which can deal with complex interactions between a range of determinants (Norman 2009). Longer established disciplines have provided the theoretical and disciplinary roots for the development of health promotion as a discipline. The “multidisciplinary roots of health promotion ...unified diverse disciplines and fields of study with a single focus” (Bunton and Macdonald 2002). Health promotion has attempted to define its own concepts and characteristics which are borrowed from its major contributing disciplines of sociology, psychology, education and epidemiology and those that have made an important if lesser contribution such as social policy, communications, marketing, politics, ethics, and genetics (Bunton and Macdonald 2002). Medicine, nursing, anthropology and social work have been suggested as additional contributing disciplines; various disciplines, from different academic traditions, can be added or omitted depending on which global region was under examination (Mittelmark 2005). This raises the question as to whether health promotion is a discipline or “just a collection of established disciplines brought together by the demands of this new approach to public health” (Edmondson & Kelleher 2001 p 1503).
In order to answer this key question, it is useful analytically to differentiate between health promotion as a scholarly or scientific body of knowledge and practice, with its own specialists at both academic and professional levels, and mainstreaming health promotion as a
7
social movement. This contrasts “a bureaucratic entity or formal domain of study and practice” with a new social movement - “a process concerned with empowering people to take control of their own health” (Pederson, Rootman and O’Neill 2005 p 255). In practice this raises an important distinction between the institutionalisation of health promotion by creating government departments of health promotion, courses in health promotion or research centres in health promotion, for example, with health promotion as a broader critical review process linked to building social capital, facilitating healthy public policy, building community partnerships, or reorienting health and social care services.
Health promotion as a specialism occupies a distinct niche in public health practice. It is perceived as “a (multi-disciplinary) specialist area of global public health activity” (Mittelmark 2005 p 51). Yet it is differentiated from public health as it is multi-disciplinary and cuts both horizontally as well as vertically across core disciplines. Over the last decade health promotion has grown more multi-disciplinary as it has attracted different alliances and partnerships. Health promotion is still developing and emerging as a distinctive academic discipline arising from these multidisciplinary roots. This has been contrasted on the one hand as a natural progression of learning from past experiences of traditional public health theory and practice and on the other hand as a radical challenge to it by offering a different and unique perspective based on an alternative value base and ideology. Nutbeam referred to ‘the tangled roots of contemporary health promotion’ making ‘a strong case for an emerging discipline’ (Nutbeam 2002). This emerging discipline is not yet based on a single paradigm with its own epistemological, theoretical and methodological foundations. Health promotion has been described as a set of practices (“field of action”) based on a “structured discourse’ (McQueen 2001). There are still on-going debates about the epistemological approach needed to further develop its specific knowledge base and methodology (Potvin and McQueen 2007). Complexity theory has been offered as a potential paradigm to enable health promotion to achieve this discipline status (Tremblay and Richard 2011). Some writers observe that health promotion has not yet achieved the status of a scientific discipline b

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุขภาพเป็นวินัยเกิดขึ้นใหม่Kuhn (1970) สำรวจร่างกายวิทยาศาสตร์วิธีการเปลี่ยนแปลงความรู้ตลอดเวลา โดยใช้ปรากฏการณ์ของกระบวนทัศน์ – เมื่อความคิด แนวคิด และทฤษฎีการเปลี่ยนแปลงเป็นผลของความพยายามร่วม ยัง 'ปฏิวัติ' ดังกล่าวจะอยู่ภายใต้อิทธิพลวัฒนธรรม สังคม และการเมืองที บางสาขาจะเห็นเป็นหลาย paradigmatic (Ritzle 1975) ความคิดใหม่และโรงเรียนของความคิดสามารถทำงานขนานไปมากก่อตั้งระบบบางครั้งแยกออก และขึ้นรูปใหม่สาขา (แมคโดนัลด์และ Bunton 2002) วิธีนี้ ใหม่สาธารณสุขและสุขภาพจะโผล่ออกมาควบคู่กับเขตดั้งเดิมของสาธารณสุขและเวชศาสตร์ป้องกันความรู้และการปฏิบัติของการส่งเสริมสุขภาพร่วมสมัยสะท้อนถึงกระบวนทัศน์ในการทำความเข้าใจเกี่ยวกับสุขภาพและการนี้สะท้อนให้เห็นถึงพัฒนาซับซ้อนเป็นเขตของการศึกษาในตัวของมันเอง ไฟ led กะจากกำเนิดแนวทางพฤติกรรมที่สังเกตสุขภาพเป็นแนวคิดแบบองค์รวม สุขภาพได้รับการเห็นเป็นรูปแบบของระบบวิทยาศาสตร์ ซึ่งสามารถจัดการกับการโต้ตอบที่ซับซ้อนระหว่างช่วงของดีเทอร์มิแนนต์ (นอร์แมน 2009) อีกต่อไปก่อตั้งสาขาทฤษฎี และวินัยรากมีการพัฒนาสุขภาพเป็นวินัย "รากเสริมสุขภาพสหสาขาวิชาชีพ... .unified หลากหลายสาขาวิชาและด้านการศึกษากับโฟกัสเดียว" (Bunton และแมคโดนัลด์ 2002) สุขภาพได้พยายามที่จะกำหนดแนวคิดและลักษณะที่ยืมมาจากสาขาเอื้อความสำคัญของสังคมวิทยา จิตวิทยา การศึกษา และวิทยาการระบาด และผู้ที่ทำผลงานสำคัญถ้าน้อยกว่าเช่นสังคม สื่อสาร การตลาด การเมือง จริยธรรม และพันธุศาสตร์ (Bunton และแมคโดนัลด์ 2002) ของตัวเอง แพทย์ พยาบาล มานุษยวิทยา และสังคมสงเคราะห์มีการแนะนำเป็นวินัยเอื้อเพิ่มเติม สาขาต่าง ๆ จากประเพณีทางวิชาการแตกต่างกัน สามารถเพิ่ม หรือตัดออกตามภูมิภาคทั่วโลกที่ถูกภายใต้การตรวจสอบ (Mittelmark 2005) นี้ทำให้เกิดคำถามว่าสุขภาพนี้ วินัยหรือ "เพียงคอลเลกชันก่อตั้งสาขาวิชามาร่วมกัน โดยความต้องการของวิธีการใหม่นี้การสาธารณสุข" (เอ็ดมันสันและ Kelleher 2001 p 1503)เพื่อตอบคำถามนี้สำคัญ analytically แตกต่างเสริมสุขภาพเป็นตัววิชาการ หรือวิทยาศาสตร์ความรู้และการปฏิบัติ ผู้เชี่ยวชาญของตนเองทั้งด้านวิชาการ และวิชาชีพระดับ และเข้าสู่บทบาทหลักเสริมสุขภาพเป็นการ7การเคลื่อนไหวทางสังคม ควบคุม "เป็นหน่วยราชการหรือโดเมนอย่างเป็นทางการศึกษาและการปฏิบัติ" การสังคมเคลื่อนไหว - "กระบวนการที่เกี่ยวข้องกับศักยภาพคนเพื่อควบคุมสุขภาพของตนเอง" (เดอร์สัน Rootman และโอนีล 2005 p 255) ในแบบฝึกหัด นี้ทำให้เกิดแตกต่างสำคัญระหว่าง institutionalisation ส่งเสริมสุขภาพโดยการสร้างหน่วยงานราชการส่งเสริมสุขภาพ หลักสูตรสุขภาพหรือศูนย์วิจัยสุขภาพ ตัวอย่างเช่น กับสุขภาพเป็นกลยุทธ์สำคัญทบทวนกระบวนการสร้างทุนทางสังคม อำนวยความสะดวกในนโยบายสาธารณะเพื่อสุขภาพ สร้างความร่วมมือของชุมชน หรือ reorienting สุขภาพและบริการสังคมเสริมสุขภาพเป็นการ specialism ตรงช่องแตกต่างกันในด้านสาธารณสุข กับ "พื้นที่ (วาง) ผู้เชี่ยวชาญของกิจกรรมสาธารณสุขส่วนกลาง" (Mittelmark 2005 p 51) ยัง มันจะแตกต่างจากสาธารณสุขมันเป็นวงจร และตัดทั้งในแนวนอนเป็นแนวตั้งแขนงหลัก กว่าทศวรรษที่ผ่านมาสุขภาพครั้งสุดท้าย โปรโมชั่นได้เติบโตขึ้นวงจรมันมีใจพันธมิตรแตกต่างกันและความร่วมมือ สุขภาพจะยังคงพัฒนา และเกิดใหม่เป็นวินัยศึกษาอันเกิดจากรากเหล่านี้สหสาขาวิชาชีพ ในด้านหนึ่งเป็นความก้าวหน้าของธรรมชาติของการเรียนรู้จากประสบการณ์ที่ผ่านมาของสาธารณสุขแบบทฤษฎีและการปฏิบัติ และคงเป็นความท้าทายที่รุนแรงไปที่นี้ได้เปรียบ โดยเสนอมุมมองแตกต่าง กันตามค่าสำรองฐานและอุดมการณ์ในการเทียบ Nutbeam เรียก 'รากพันของสุขภาพร่วมสมัย' ทำ 'กรณีแข็งแกร่งสำหรับการเกิดวินัย' (Nutbeam 2002) วินัยเกิดไม่ได้ใช้กระบวนทัศน์เดียวกับรากฐานตัวเอง epistemological ทฤษฎี และวิธีการ สุขภาพได้รับการอธิบายเป็นชุดของการปฏิบัติ ("ฟิลด์การดำเนินการ") ตาม "โครงสร้างวาทกรรม ' (แ 2001) มียังคงจะอภิปรายเกี่ยวกับวิธี epistemological ที่จำเป็นในการพัฒนาความรู้เฉพาะและวิธีการ (Potvin และควีน 2007) ทฤษฎีความซับซ้อนได้รับการเสนอเป็นกระบวนทัศน์การการเปิดใช้งานการส่งเสริมสุขภาพเพื่อให้บรรลุนี้สถานะวินัย (Tremblay และริชาร์ด 2554) นักวิชาการสังเกตว่า สุขภาพได้ยังความสถานะของ b สาขาวิชาวิทยาศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การส่งเสริมสุขภาพเป็น Emerging วินัย
Kuhn (1970) สำรวจร่างกายวิธีการทางวิทยาศาสตร์ของการเปลี่ยนแปลงความรู้อยู่ตลอดเวลาโดยใช้ปรากฏการณ์ของการเปลี่ยนกระบวนทัศน์ - เมื่อความคิดแนวคิดและทฤษฎีการเปลี่ยนแปลงเป็นผลของความพยายามร่วมกัน แต่ 'การปฏิวัติ' ดังกล่าวอาจมีการวัฒนธรรมสังคมและบางทีอาจจะมีอิทธิพลทางการเมือง สาขาบางคนมีความเห็นเป็นหลายตัวอย่าง (Ritzle 1975) ความคิดใหม่และโรงเรียนแห่งความคิดสามารถวิ่งขนานไปกับระบบการจัดตั้งขึ้นบางครั้งก็แยกออกและสร้างสาขาใหม่ (Macdonald และ Bunton 2002) ด้วยวิธีนี้สุขภาพของประชาชนและสุขภาพโปรโมชั่นใหม่ที่จะโผล่ออกมาข้างทุ่งนาแบบดั้งเดิมของสุขภาพของประชาชนและยาป้องกัน.
ฐานความรู้และการปฏิบัติของการส่งเสริมสุขภาพร่วมสมัยสะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนกระบวนทัศน์ในการทำความเข้าใจของสุขภาพของเราและนี่สะท้อนให้เห็นถึงการพัฒนาที่ซับซ้อนเป็นเขตข้อมูล ของการศึกษาในสิทธิของตนเอง มันจะนำไปเปลี่ยนจากวิธีการที่พฤติกรรมปัจเจกเพื่อหนึ่งที่เล็งเห็นว่าสุขภาพเป็นแนวคิดแบบองค์รวม การส่งเสริมสุขภาพได้รับการมองว่าเป็นรูปแบบหนึ่งของวิทยาศาสตร์ของระบบซึ่งสามารถจัดการกับการมีปฏิสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างช่วงของปัจจัย A (นอร์แมน 2009) สาขาวิชาที่จัดตั้งขึ้นอีกต่อไปได้ให้รากทางทฤษฎีและทางวินัยสำหรับการพัฒนาของการส่งเสริมสุขภาพเป็นวินัย ว่า "รากสหสาขาวิชาชีพการสร้างเสริมสุขภาพ ... สาขาวิชาที่หลากหลายครบวงจรและสาขาวิชาที่มีความสำคัญเพียงครั้งเดียว" (Bunton และ Macdonald 2002) การส่งเสริมสุขภาพมีความพยายามที่จะกำหนดแนวความคิดของตัวเองและลักษณะที่มีการยืมมาจากสาขาวิชาที่มีผลของมันที่สำคัญของสังคมวิทยาจิตวิทยาการศึกษาและการระบาดวิทยาและผู้ที่ได้ทำสิ่งสำคัญหากผลงานที่น้อยกว่าเช่นนโยบายทางสังคม, การสื่อสาร, การตลาด, การเมือง, จริยธรรม และพันธุศาสตร์ (Bunton และ Macdonald 2002) การแพทย์, การพยาบาล, มานุษยวิทยาและการทำงานทางสังคมได้รับการแนะนำให้เป็นสาขาวิชาที่เอื้อเพิ่มเติม; สาขาวิชาต่าง ๆ จากประเพณีทางวิชาการที่แตกต่างกันสามารถเพิ่มหรือละเว้นซึ่งขึ้นอยู่กับภูมิภาคทั่วโลกอยู่ภายใต้การตรวจสอบ (Mittelmark 2005) นี้ทำให้เกิดคำถามเป็นไปได้ว่าการส่งเสริมสุขภาพเป็นวินัยหรือ "เพียงคอลเลกชันของสาขาวิชาที่จัดตั้งขึ้นนำมารวมกันโดยความต้องการของวิธีการใหม่นี้ต่อสุขภาพของประชาชน" (เอ็ดมอนด์และเคลเลเฮอ 2001 P 1503).
เพื่อที่จะตอบคำถามที่สำคัญนี้ จะเป็นประโยชน์ในการวิเคราะห์ความแตกต่างระหว่างการส่งเสริมสุขภาพเป็นร่างกายวิชาการหรือทางวิทยาศาสตร์ของความรู้และการปฏิบัติกับผู้เชี่ยวชาญของตัวเองทั้งในระดับวิชาการและวิชาชีพและการบูรณาการส่งเสริมสุขภาพเป็น
7
เคลื่อนไหวทางสังคม ความขัดแย้งนี้ "เป็นนิติบุคคลราชการหรือโดเมนอย่างเป็นทางการของการศึกษาและการปฏิบัติ" กับการเคลื่อนไหวทางสังคมใหม่ - "กระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มขีดความสามารถให้คนที่จะใช้การควบคุมของสุขภาพของตัวเอง" (เดอร์สันและโอนีล Rootman 2005 P 255) ในการปฏิบัตินี้ทำให้เกิดข้อแตกต่างที่สำคัญระหว่างสถาบันส่งเสริมสุขภาพโดยการสร้างหน่วยงานภาครัฐในการส่งเสริมสุขภาพหลักสูตรในการส่งเสริมสุขภาพหรือศูนย์การวิจัยในการส่งเสริมสุขภาพเช่นกับการส่งเสริมสุขภาพเป็นกระบวนการตรวจสอบที่สำคัญที่กว้างขึ้นเชื่อมโยงกับการสร้างทุนทางสังคม อำนวยความสะดวกในการกำหนดนโยบายสาธารณะเพื่อสุขภาพ, การสร้างความร่วมมือของชุมชนหรือปรับตำแหน่งการดูแลสุขภาพและบริการสังคม.
การส่งเสริมสุขภาพเป็นเชี่ยวชาญตรงช่องที่แตกต่างกันในการปฏิบัติด้านสุขภาพของประชาชน มันเป็นที่รับรู้ว่า "(Multi-วินัย) พื้นที่ผู้เชี่ยวชาญของกิจกรรมสุขภาพของประชาชนทั่วโลก" (Mittelmark 2005 P 51) แต่มันเป็นความแตกต่างจากสุขภาพของประชาชนมันเป็นหลายทางวินัยและการตัดทั้งในแนวนอนเช่นเดียวกับแนวตั้งข้ามสาขาหลัก ในช่วงโปรโมชั่นสุขภาพทศวรรษที่ผ่านมามีการเติบโตมากขึ้นหลายทางวินัยตามที่ได้ดึงดูดพันธมิตรที่แตกต่างกันและความร่วมมือ การส่งเสริมสุขภาพยังคงพัฒนาและตลาดเกิดใหม่เป็นวินัยทางวิชาการที่โดดเด่นที่เกิดขึ้นจากรากสหสาขาวิชาชีพเหล่านี้ นี้ได้รับการเทียบบนมือข้างหนึ่งเป็นความก้าวหน้าทางธรรมชาติของการเรียนรู้จากประสบการณ์ที่ผ่านมาของทฤษฎีสุขภาพของประชาชนแบบดั้งเดิมและการปฏิบัติและในทางกลับกันเป็นความท้าทายที่รุนแรงกับมันโดยนำเสนอมุมมองที่แตกต่างกันและไม่ซ้ำกันขึ้นอยู่กับฐานค่าทดแทนและอุดมการณ์ . Nutbeam เรียกว่า 'รากอีนุงตุงนังของการส่งเสริมสุขภาพร่วมสมัย' ทำ 'กรณีที่แข็งแกร่งสำหรับวินัย' (Nutbeam 2002) มีระเบียบวินัยที่เกิดขึ้นใหม่นี้จะยังไม่ได้ขึ้นอยู่กับกระบวนทัศน์เดียวกับญาณวิทยาของตัวเองในทางทฤษฎีและรากฐานระเบียบวิธีการ การส่งเสริมสุขภาพได้รับการอธิบายเป็นชุดของการปฏิบัติ ( "ข้อมูลของการกระทำ") อยู่บนพื้นฐานของ "วาทกรรมที่มีโครงสร้าง (เอสเคป 2001) ยังคงมีการอภิปรายต่อเนื่องเกี่ยวกับวิธีการทางญาณวิทยาที่จำเป็นในการพัฒนาฐานความรู้ที่เฉพาะเจาะจงและวิธีการ (Potvin และเอสเคป 2007) ทฤษฎีความซับซ้อนได้รับการเสนอเป็นกระบวนทัศน์ที่มีศักยภาพที่จะช่วยให้การส่งเสริมสุขภาพเพื่อให้บรรลุสถานะวินัยนี้ (Tremblay และริชาร์ด 2011) นักเขียนบางคนสังเกตว่าการส่งเสริมสุขภาพที่ยังไม่ประสบความสำเร็จในสถานะของการมีวินัยทางวิทยาศาสตร์ข