My parents are the corner store of

My parents are the corner store of my identity, my culture and my first contact with the unknown. They named me and through them I've learned who I am, where I come from, who lived before me and the things I will need to remember when I question who I am. As an adopted kid, those things become incredibly valuable and central. I already have to wonder a lot about who I am and where I come from because I've lost a lot from my genetic family. Not knowing a single thing about my past or the family's past would cripple me emotionally and socially, so I am glad my parents were there to take over. Having someone to pass on knowledge, experience and the past carried from generations is everything to me.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พ่อจะเก็บมุมประจำของฉัน วัฒนธรรมของฉัน และผู้ติดต่อของฉันแรกกับไม่รู้จัก พวกเขาตั้งชื่อผม และผ่านให้ ฉันได้เรียนรู้ที่ฉันเป็น ที่มาจาก ที่อยู่ก่อนฉัน และสิ่งที่จะต้องจดจำเมื่อฉันคำถามที่ฉัน เป็นเด็กนำมาใช้ สิ่งเหล่านั้นกลายเป็นศูนย์กลาง และมีคุณค่าอย่างเหลือเชื่อ เรียบร้อยแล้วสงสัยมากมายเกี่ยวกับที่ฉันและที่ฉันมา เพราะฉันได้หายไปมากจากครอบครัวทางพันธุกรรม ไม่ทราบว่าสิ่งเดียวที่เกี่ยวกับฉันหรืออดีตของครอบครัวจะ cripple ฉันอารมณ์ และสังคม ดังนั้นฉันดีใจที่ พ่อมารับช่วง มีคนส่งต่อความรู้ ประสบการณ์และอดีตที่ทำมาได้ทุกอย่างเพื่อฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พ่อแม่ของฉันเป็นร้านมุมของตัวตนของฉันวัฒนธรรมของฉันและการติดต่อครั้งแรกของฉันกับที่ไม่รู้จัก พวกเขาตั้งชื่อผมและผ่านพวกเขาฉันได้เรียนรู้ว่าฉันเป็นใครที่ฉันมาจากที่อาศัยอยู่ก่อนฉันและสิ่งที่ฉันจะต้องจำได้ว่าเมื่อผมถามว่าฉันเป็นใคร ในฐานะที่เป็นเด็กนำสิ่งเหล่านั้นกลายเป็นที่ไม่น่าเชื่อที่มีคุณค่าและภาคกลาง ฉันต้องสงสัยจำนวนมากเกี่ยวกับการที่ผมเป็นและสถานที่ที่ผมมาจากเพราะผมได้สูญเสียมากจากครอบครัวพันธุกรรมของฉัน ไม่ทราบว่าเป็นสิ่งเดียวกับที่ผ่านมาหรือที่ผ่านมาของคนในครอบครัวของฉันจะทำลายฉันอารมณ์และสังคมดังนั้นฉันดีใจที่พ่อแม่ของฉันอยู่ที่นั่นจะใช้เวลามากกว่า มีคนที่จะส่งผ่านความรู้ประสบการณ์และที่ผ่านมาดำเนินการจากรุ่นที่มีทุกอย่างให้ฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พ่อแม่ของฉันเป็นร้านมุมของตัวตน วัฒนธรรม และการติดต่อครั้งแรกของฉันที่ไม่รู้จักผม เขาตั้งชื่อให้และผ่านพวกเขาได้ ฉันเป็นใคร ฉันมาจากไหน ใครอยู่ก่อนผม และสิ่งที่ผมจะต้องจำเมื่อฉันถามว่า ฉันเป็น เป็นเด็กบุญธรรม สิ่งเหล่านั้นเป็นชิ้นที่มีคุณค่า และกลางผมก็ยังสงสัยเรื่องที่ฉันและฉันมาจากไหนเพราะผมสูญเสียมากจากครอบครัวทางพันธุกรรมของฉัน ไม่รู้สักอย่างเกี่ยวกับอดีตของฉันหรืออดีตของครอบครัวจะหักกระดูกฉัน อารมณ์ และสังคม ดังนั้นผมดีใจที่พ่อแม่ของฉันมีการใช้มากกว่า มีใครไปถ่ายทอดความรู้ ประสบการณ์ และที่ผ่านมาการจากรุ่นสู่รุ่น คือทุกอย่างของฉัน