Volatile C concentration was also h

Volatile C concentration was also higher in bark tissue compared
with stemwood and also significantly varied among tree species,
agreeing with previous studies of temperate tree species
(Thomas and Malczewski, 2007). However, our data suggest that
volatile C concentration, instead of C-rich elements like lignin, is
primarily responsible for the observed difference in C concentration
between bark and stemwood tissue. Indeed, we found that
the difference between volatile C concentration in bark and stemwood
accounted for a large fraction (e.g., 80% for balsam fir) of the
overall difference in total C concentration between bark and stemwood.
Furthermore, we also found that the difference in C concentration
between bark and stemwood is generally higher for boreal
tree species than previous findings for temperate tree species. Boreal
tree species had, on average, 5.7% higher total C concentration
in bark than in stemwood based on our data, whereas the difference
was less than 3% for temperate tree species (Martin et al.,
2015). This difference may be related to differences in the severity
and type of insect herbivory experienced by boreal tree species
compared with temperate species. For instance, the boreal forest
is subject to higher incidences of widespread insect infestations
(Liebhold et al., 1995; Lovett et al., 2006), including mountain pine
beetle (Dendroctonus ponderosae Hopkins) and spruce beetle (Dendroctonus
rufipennis Kirby), which can infect large areas of pine and
spruce–fir forests by feeding within the phloem tissue and killing
trees (Hicke et al., 2012). Volatile compounds are hypothesized
to help in plant defences (Martin et al., 2013) and may aid in
inhibiting bark beetle infection. Furthermore, boreal forests experience
more frequent wildfire disturbance than other biomes (Pan

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเข้มข้น C ระเหยก็สูงกว่าในเนื้อเยื่อของเปลือกเมื่อเทียบกับ stemwood และยังมีความหลากหลายพันธุ์ไม้เห็นด้วยกับการศึกษาก่อนหน้านี้ของพันธุ์ไม้เมืองหนาว(Thomas และ Malczewski, 2007) อย่างไรก็ตาม ข้อมูลเราขอแนะนำให้เปลี่ยนแปลง C ความเข้มข้น แทน C ที่อุดมไปด้วยองค์ประกอบต่าง ๆ เช่นลิกนิหน้าที่หลักในการสังเกตความแตกต่างในความเข้มข้น Cระหว่างเนื้อเยื่อเปลือกและ stemwood แน่นอน เราพบว่าความแตกต่างระหว่างความเข้มข้น C ระเหยในเปลือกและ stemwoodสัดส่วนขนาดใหญ่ (เช่น 80% สำหรับยางสน) ของการโดยรวมแตกต่างกันในความเข้มข้น C รวมเปลือกและ stemwoodนอกจากนี้ เรายังพบว่าความแตกต่างของความเข้มข้น Cระหว่างเปลือกและ stemwood จะสูงกว่าโดยทั่วไปสำหรับอาพันธุ์ไม้กว่าประเด็นก่อนหน้าสำหรับพันธุ์ไม้เมืองหนาว อาพันธุ์ไม้มี เฉลี่ย 5.7% สูงรวม C ความเข้มข้นในเปลือกมากกว่าใน stemwood อิงตามข้อมูลของเรา ในขณะที่ความแตกต่างน้อยกว่า 3% สำหรับพันธุ์ไม้เมืองหนาว (Martin et al.,2015) . ความแตกต่างนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับความแตกต่างในความรุนแรงและชนิดของแมลง herbivory ประสบการณ์ โดยพันธุ์ไม้อาเมื่อเทียบกับสายพันธุ์พอสมควร เช่น ป่าอามีอุบัติการณ์สูงกว่าของการแพร่ระบาดของแมลง(Liebhold et al. 1995 ท่อง et al. 2006), รวมทั้งสนภูเขาด้วง (Dendroctonus ponderosae ฮอปกินส์) และด้วงโก้ (Dendroctonusทาง rufipennis ที่เคอร์บี้), ซึ่งสามารถติดเชื้อพื้นที่ขนาดใหญ่ของไม้สน และโก้ – สนป่า โดยให้อาหารภายในเนื้อเยื่อใยเปลือกไม้ และฆ่าต้น (Hicke et al. 2012) มีการตั้งสมมติฐานสารประกอบระเหยเพื่อช่วยในพืชป้องกัน (Martin et al. 2013) และอาจช่วยในการยับยั้งการติดเชื้อของด้วงเจาะไม้ นอกจากนี้ พบป่าอารบกวนไฟป่าบ่อยขึ้นกว่า biomes อื่น ๆ (Pan

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเข้มข้นของ C ระเหยก็ยังสูงขึ้นในเนื้อเยื่อเปลือกเมื่อเทียบ
กับ stemwood และแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในหมู่ต้นไม้ชนิด,
เห็นด้วยกับการศึกษาก่อนหน้านี้ของพรรณไม้เมืองหนาว
(โทมัสและ Malczewski 2007) อย่างไรก็ตามข้อมูลของเราแสดงให้เห็นว่า
ความเข้มข้นของสารระเหย C แทนขององค์ประกอบ C-มากมายเช่นลิกนินเป็น
หลักรับผิดชอบในการสังเกตความแตกต่างในความเข้มข้น C
ระหว่างเปลือกและเนื้อเยื่อ stemwood อันที่จริงเราพบว่า
ความแตกต่างระหว่างความเข้มข้นของ C ระเหยง่ายในเปลือกไม้และ stemwood
คิดเป็นส่วนใหญ่ (เช่น 80% สำหรับยาหม่องเฟอร์) ของ
ความแตกต่างโดยรวมในความเข้มข้น C รวมระหว่างเปลือกไม้และ stemwood.
นอกจากนี้เรายังพบว่าแตกต่างกัน ในความเข้มข้น C
ระหว่างเปลือกไม้และ stemwood โดยทั่วไปสูงขึ้นสำหรับเหนือ
ต้นไม้ชนิดกว่าผลการวิจัยก่อนหน้านี้สำหรับพันธุ์ไม้เมืองหนาว เหนือ
พันธุ์ไม้มีค่าเฉลี่ยความเข้มข้น C สูงกว่า 5.7% รวม
อยู่ในเปลือกกว่าใน stemwood อยู่บนพื้นฐานของข้อมูลของเราในขณะที่ความแตกต่าง
กันน้อยกว่า 3% สำหรับพันธุ์ไม้เมืองหนาว (มาร์ติ et al.,
2015) ความแตกต่างนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับความแตกต่างในความรุนแรง
และชนิดของแมลง herbivory ประสบการณ์โดยต้นไม้ชนิดเหนือ
เมื่อเทียบกับสายพันธุ์พอสมควร ยกตัวอย่างเช่นเหนือป่า
เป็นเรื่องที่อุบัติการณ์สูงขึ้นของการระบาดของแมลงอย่างแพร่หลาย
(Liebhold, et al, 1995;.. Lovett et al, 2006) รวมทั้งภูเขาสน
ด้วง (Dendroctonus ponderosae ฮอปกินส์) และงดงามด้วง (Dendroctonus
rufipennis เคอร์บี้) ซึ่ง สามารถติดเชื้อพื้นที่ขนาดใหญ่ของสนและ
ต้นสนเฟอร์ป่าโดยการให้อาหารภายในเนื้อเยื่อใยเปลือกไม้และฆ่า
ต้นไม้ (Hicke et al., 2012) สารระเหยมีการตั้งสมมติฐาน
เพื่อช่วยในการป้องกันพืช (มาร์ติ et al., 2013) และอาจช่วยในการ
ยับยั้งการติดเชื้อด้วงเปลือก นอกจากเหนือป่าสัมผัส
รบกวนไฟป่าบ่อยมากขึ้นกว่า biomes อื่น ๆ (แพน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระเหย C ความเข้มข้นยังสูงกว่าเมื่อเทียบกับเนื้อเยื่อเปลือกกับ stemwood และแตกต่างกันของชนิดต้นไม้เห็นด้วยกับการศึกษาก่อนหน้านี้ของพรรณไม้เมืองหนาว( โทมัสและ malczewski , 2007 ) อย่างไรก็ตาม ข้อมูลที่บ่งชี้ว่าระเหยของธาตุ C แทน rich เช่น ลิกนิน คือรับผิดชอบหลักเพื่อสังเกตความแตกต่างใน C ความเข้มข้นระหว่างเนื้อเยื่อเปลือก และ stemwood . แน่นอน เราพบว่าความแตกต่างระหว่าง C ความเข้มข้นในเปลือก และ stemwood ระเหยคิดเป็นเศษส่วนที่มีขนาดใหญ่ ( เช่น 80% สำหรับยาหม่อง FIR ) ของโดยความแตกต่างใน c ทั้งหมดที่ความเข้มข้นระหว่างเปลือกและ stemwood .นอกจากนี้ เรายังพบอีกว่า ความแตกต่างของความเข้มข้น Cระหว่างเปลือกและ stemwood ทั่วไปสูงเหนือข้อมูลพรรณไม้กว่าก่อนหน้านี้สำหรับพรรณไม้พอสมควร . บอเรียลพรรณไม้ได้ เฉลี่ย 5.7% โดยรวมสูงกว่า C ความเข้มข้นในเปลือกมากกว่าใน stemwood บนพื้นฐานของข้อมูลและความแตกต่างของเราน้อยกว่า 3 % สำหรับพรรณไม้เมืองหนาว ( มาร์ติน et al . ,2015 ) ความแตกต่างนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับความแตกต่างในความรุนแรงและชนิดของแมลง herbivory ที่มีต้นไม้ชนิดเหนือเมื่อเทียบกับเมืองหนาวชนิด เช่น ป่าบอเรียลเรื่องอุบัติการณ์ที่สูงขึ้นของแมลง infestations ฉาว( liebhold et al . , 1995 ; เลิฟเวทท์ et al . , 2006 ) รวมทั้งต้นสนภูเขาด้วง ( dendroctonus ponderosae Hopkins ) และเรียบร้อย ( dendroctonus ด้วงrufipennis เคอร์บี้ ) ซึ่งสามารถให้พื้นที่ขนาดใหญ่ของไม้สนต้นสนป่า และเฟอร์ โดยให้อาหารภายในระหว่างเนื้อเยื่อและฆ่าต้นไม้ ( hicke et al . , 2012 ) ระเหยเป็นสมมุติฐานเพื่อช่วยในการป้องกันพืช ( มาร์ติน et al . , 2013 ) และอาจช่วยในยับยั้งการติดเชื้อเปลือกไม้ด้วง นอกจากนี้ ประสบการณ์เหนือป่าบ่อยกว่าบิมสเทค ( กระทะกวนไฟป่า