Autumn in poetry has often been ass

Autumn in poetry has often been associated with melancholy. The possibilities of summer are gone, and the chill of winter is on the horizon. Skies turn grey, and many people turn inward, both physically and mentally.[14]

Similar examples may be found in Irish poet William Butler Yeats' poem The Wild Swans at Coole where the maturing season that the poet observes symbolically represents his own ageing self. Like the natural world that he observes he too has reached his prime and now must look forward to the inevitability of old age and death. French poet Paul Verlaine's "Chanson d'automne" ("Autumn Song") is likewise characterised by strong, painful feelings of sorrow. Keats' To Autumn, written in September 1819, echoes this sense of melancholic reflection, but also emphasises the lush abundance of the season.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฤดูใบไม้ร่วงในบทกวีมักจะมีการเชื่อมโยงกับความเศร้าโศก จบร้อนหาย และหนาวเย็นอยู่บนขอบฟ้า ท้องฟ้าเปิดสีเทา และหลายคนที่เปิดเข้าข้างใน ทั้งกาย และใจ[14]ตัวอย่างที่คล้ายกันอาจพบในบทกวีไอริชกวี William เยทส์เดอะไวล์ดสวอนส์ที่ Coole ที่ฤดูกาล maturing ที่กวีพิจารณาสัญลักษณ์แสดงตนอายุตัวเอง เหมือนธรรมชาติที่เขาพิจารณา เขาเกินไป ถึงนายกของเขา และตอนนี้ ต้องหวังโดยกล่าวชราและความตาย ฝรั่งเศสกวี Paul Verlaine ของ "Chanson d'automne" ("ฤดูใบไม้ร่วง Song") มีประสบการ์ในทำนองเดียวกัน โดยความรู้สึกแข็งแกร่ง ความเจ็บปวดความเสียใจ ของ Keats กับฤดูใบไม้ร่วง เขียนใน 1819 กันยายน echoes นี้ความคับอกคับสะท้อน แต่ยัง เน้นความเขียวชอุ่มของฤดูกาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฤดูใบไม้ร่วงในบทกวีได้รับมักจะเกี่ยวข้องกับความเศร้าโศก เป็นไปได้ของฤดูร้อนจะหายไปและเย็นของฤดูหนาวอยู่บนขอบฟ้า ท้องฟ้าเปลี่ยนสีเทาและคนจำนวนมากหันเข้าด้านในทั้งทางร่างกายและจิตใจ. [14] ตัวอย่างที่คล้ายกันอาจพบได้ในไอริชกวีวิลเลียมบัตเลอร์เยทส์ 'บทกวีหงส์ป่าที่ Coole ที่สุกฤดูกาลที่กวีสังเกตสัญลักษณ์ที่แสดงถึงตัวเองริ้วรอยของเขาเอง . เช่นเดียวกับโลกธรรมชาติที่เขาตั้งข้อสังเกตเขาก็มีถึงนายกรัฐมนตรีและตอนนี้เขาจะต้องมองไปข้างหน้าเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ได้ของวัยชราและความตาย กวีชาวฝรั่งเศสพอลแวร์กแลน "ชานสัน d'automne" ("เพลงฤดูใบไม้ร่วง") เป็นลักษณะเช่นเดียวกันโดยที่แข็งแกร่ง, ความรู้สึกเจ็บปวดของความเศร้าโศก คีทส์ 'เพื่อฤดูใบไม้ร่วงที่เขียนในเดือนกันยายน 1819 สะท้อนความรู้สึกของการสะท้อนเศร้านี้ แต่ยังเน้นความอุดมสมบูรณ์เขียวชอุ่มของฤดูกาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฤดูใบไม้ร่วงในบทกวีมักมีความเกี่ยวข้องกับการละ ความเป็นไปได้ของฤดูร้อนจะหายไปและความเย็นยะเยือกของฤดูหนาวบนขอบฟ้า ท้องฟ้าที่เปลี่ยนเป็นสีเทา และหลายคนเปิดเข้าไปด้านใน ทั้งทางกายและทางใจ [ 14 ]

ตัวอย่างที่คล้ายกันอาจจะพบในภาษาไอริชกวีวิลเลียมบัตเลอร์ Yeats ' บทกวีป่าที่ Coole หงส์ที่สุก ปรุงรสที่กวีสังเกตสัญลักษณ์แทนตนเองอายุของตัวเอง เหมือนธรรมชาติของโลกที่เขาสังเกตเขาก็มาถึงที่ประสบความสำเร็จและตอนนี้ต้องมองไปข้างหน้าเพื่อความแก่และความตายกวีชาวฝรั่งเศส พอล เวอร์ไลน์ " Chanson d'automne " ( " เพลง " ฤดูใบไม้ร่วง ) เช่นเดียวกันลักษณะเข้มแข็ง ความรู้สึกที่เจ็บปวดจากความเศร้าโศก คีทส์ฤดูใบไม้ร่วงที่จะเขียนในกันยายน 1819 เสียงสะท้อนความรู้สึกนี้ของเศร้าสะท้อน แต่ยังเน้นความเขียวชอุ่มของฤดูกาล