role, and that perceptual preferenc

role, and that perceptual preferences are considered alongside expert
analysis. This is important as it cannot be assumed that water risk
experts are neutral, disinterested protectors of the public good. Selfevidently
they are not; at the crudest level maintaining jobs, budgets or
research grants and the aggrandisement of bureaucracies will all influence
decision-making. Indeed Jasonoff (1982) and others have argued
that a scientifically expert elite is neither qualified nor politically legitimated
to impose risks and risk management policies on the general
public.
Risk Mitigation As An Economic Good
“Many past failures in water resources management are attributable to
the fact that water has been – and is still – viewed as a free good”
(GWP. TAC 2000 p. 18). This applies with just as much force to risk
management, where it has been relatively rare to view risk mitigation
as an economic good which can be subject to market discipline. There
is no doubt that the demand to “consume” safety will outstrip the
capacity of the sector to deliver it unless mechanisms exist to make
consumers aware of the provision costs involved.
However, while it is easy to identify free safety provision as a problem,
employing market forces to determine the appropriate level of safety
provision and the distribution of hazards and risk mitigation costs is
itself problematic, not the least because lack of markets and market
failures are so prevalent within the water sector.
Governments would need to create markets and “correct” failures
before market mechanisms will produce an optimal allocation of risk
and safety and optimal investments in increasing supplies of safety. In
practice there will be many cases within the water sector where the
costs involved in attempting to correct the market failures will far
exceed the benefits involved.
While market failure problems will undoubtedly place limitations on
the use of conventional market tools, such as pricing or permit trading,
in the allocation of many water related risks, this does not mean that
economic good concepts have no practical relevance. The distinction
made by GWP TAC (2000) between value and charging is relevant he

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทบาท และว่า การกำหนดลักษณะการรับรู้จะพิจารณาควบคู่ไปกับผู้เชี่ยวชาญการวิเคราะห์ นี้เป็นสิ่งสำคัญไม่สามารถสันนิษฐานได้ว่าน้ำความเสี่ยงผู้เชี่ยวชาญจะป้องกันกลาง ประโยชน์ของสาธารณะดี Selfevidentlyพวกเขาไม่ได้ ในระดับ crudest รักษางาน งบประมาณ หรือวิจัยและ aggrandisement ของ bureaucracies จะหมดอิทธิพลตัดสินใจ แน่นอนมีโต้เถียง Jasonoff (1982) และอื่น ๆมียอดผู้เชี่ยวชาญทางวิทยาศาสตร์ไม่ใช่คุณสมบัติ หรือ legitimated ทางการเมืองกำหนดความเสี่ยงและนโยบายบริหารความเสี่ยงทั่วไปสาธารณะลดความเสี่ยงเศรษฐกิจดี"ความล้มเหลวมามากมายในการจัดการทรัพยากรน้ำความจริงที่ว่า น้ำ และได้ รับ – นิ่ง – ดูเป็นดีฟรี"(GWP TAC 2000 p. 18) นี้ใช้กับแรงเท่ากับความเสี่ยงการจัดการ ที่ได้ค่อนข้างยากที่จะดูการลดความเสี่ยงมีเศรษฐกิจดี ซึ่งอาจจะขึ้นอยู่กับสาขาวิชาการตลาด มีไม่ต้องสงสัยที่จะ outstrip ความต้องการ "กิน" ความปลอดภัย ในกำลังการผลิตของภาคส่งเว้นแต่กลไกที่มีอยู่เพื่อให้ผู้บริโภคตระหนักถึงการสำรองค่าใช้จ่ายอย่างไรก็ตาม ใน ขณะที่มันง่ายในการระบุความปลอดภัยฟรีสำรองเป็นปัญหาตลาดใช้บังคับเพื่อกำหนดระดับความปลอดภัยเหมาะสมบทบัญญัติและการกระจายของอันตรายและความเสี่ยงลดต้นทุนตัวเองมีปัญหา ไม่น้อยเนื่องจากขาดการตลาดและการตลาดมีความล้มเหลวดังนั้นแพร่หลายในภาคน้ำรัฐบาลจะต้องสร้างตลาดและความล้มเหลว "ถูกต้อง"ก่อนที่กลไกตลาดจะทำการปันส่วนที่เหมาะสมของความเสี่ยงและความปลอดภัยและเงินลงทุนที่ดีที่สุดในการเพิ่มอุปกรณ์ความปลอดภัย ในฝึกฝนจะหลายกรณีในภาคน้ำซึ่งการค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องในการพยายามที่จะแก้ไขความล้มเหลวของตลาดจะไกลเกินกว่าผลประโยชน์เกี่ยวข้องในขณะที่ปัญหาความล้มเหลวของตลาดจะไม่ต้องสงสัยวางข้อจำกัดการใช้เครื่องมือการตลาดแบบเดิม เช่นราคาหรือขอใบอนุญาตซื้อขายในการปันส่วนของความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องน้ำจำนวนมาก นี้หมายความ ว่าแนวคิดทางเศรษฐกิจที่ดีมีความเกี่ยวข้องไม่ปฏิบัติ ความแตกต่างทำ โดย GWP TAC (2000) ระหว่างค่า และชาร์จจะเกี่ยวข้องกับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทบาทและการตั้งค่าการรับรู้ได้รับการพิจารณาควบคู่ไปกับผู้เชี่ยวชาญด้าน
การวิเคราะห์ นี้เป็นสิ่งสำคัญเพราะไม่สามารถสันนิษฐานได้ว่ามีความเสี่ยงน้ำ
ผู้เชี่ยวชาญที่เป็นกลางป้องกันสนใจของประชาชนที่ดี Selfevidently
พวกเขาไม่ได้; ในระดับ crudest รักษางานงบประมาณหรือ
เงินอุดหนุนการวิจัยและการขยายของยาธิปไตทั้งหมดจะมีอิทธิพลต่อ
การตัดสินใจ แท้จริง Jasonoff (1982) และอื่น ๆ ได้เป็นที่ถกเถียงกัน
ว่ายอดผู้เชี่ยวชาญทางวิทยาศาสตร์จะไม่ผ่านการรับรองมิได้ legitimated ทางการเมือง
ที่จะกำหนดความเสี่ยงและนโยบายการบริหารความเสี่ยงในการทั่วไป
ของประชาชน.
ลดความเสี่ยงในฐานะนักการที่ดีทางเศรษฐกิจ
"ความล้มเหลวที่ผ่านมาหลายคนในน้ำการจัดการทรัพยากรที่มีสาเหตุมา
ความจริงที่ว่าน้ำได้ - และยังคง - มองว่าเป็นสิ่งที่ดีฟรี "
(.. GWP TAC 2000 P 18) นี้นำไปใช้ด้วยแรงเพียงเท่ามีความเสี่ยงจาก
การบริหารจัดการที่จะได้รับค่อนข้างหายากที่จะดูลดความเสี่ยง
เป็นดีทางเศรษฐกิจซึ่งอาจจะเป็นเรื่องที่มีวินัยในตลาด มี
ข้อสงสัยว่ามีความต้องการที่จะ "กิน" ความปลอดภัยจะทำได้ดีกว่าไม่มี
กำลังการผลิตของภาคการส่งมอบมันจนกว่ากลไกที่มีอยู่เพื่อให้
ผู้บริโภคตระหนักถึงค่าใช้จ่ายในการจัดหาที่เกี่ยวข้อง.
อย่างไรก็ตามในขณะที่มันเป็นเรื่องง่ายที่จะระบุการให้ความปลอดภัยฟรีเป็นปัญหา
จ้างกลไกตลาดในการกำหนดระดับที่เหมาะสมของความปลอดภัยใน
การจัดหาและการกระจายของอันตรายและค่าใช้จ่ายลดความเสี่ยงเป็น
ตัวเองที่มีปัญหาไม่น้อยเพราะขาดการตลาดและการตลาด
ความล้มเหลวจึงแพร่หลายในภาคน้ำ.
รัฐบาลจะต้องสร้างตลาดและ " ถูกต้อง "ความล้มเหลว
ก่อนที่กลไกตลาดจะผลิตการจัดสรรที่ดีที่สุดของความเสี่ยง
และความปลอดภัยที่ดีที่สุดและการลงทุนในการเพิ่มอุปกรณ์ความปลอดภัย ใน
ทางปฏิบัติจะมีหลาย ๆ กรณีในภาคน้ำที่
ค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องในการพยายามที่จะแก้ไขความล้มเหลวของตลาดจะไกล
เกินผลประโยชน์ที่เกี่ยวข้อง.
ในขณะที่ปัญหาความล้มเหลวของตลาดจะไม่ต้องสงสัยวางข้อ จำกัด ใน
การใช้เครื่องมือการตลาดแบบดั้งเดิมเช่นการกำหนดราคาหรือใบอนุญาต การซื้อขาย
ในการจัดสรรความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับน้ำจำนวนมากนี้ไม่ได้หมายความว่า
แนวความคิดที่ดีทางเศรษฐกิจไม่ได้มีความสัมพันธ์กันในทางปฏิบัติ ความแตกต่าง
ที่ทำโดย GWP แทค (2000) ระหว่างราคาและการชาร์จที่มีความเกี่ยวข้องเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทบาทที่รับรู้และการพิจารณาร่วมกับผู้เชี่ยวชาญการวิเคราะห์ นี้เป็นสิ่งสำคัญเพราะไม่สามารถสันนิษฐานว่าเสี่ยงน้ำผู้เชี่ยวชาญที่เป็นกลางไม่สนใจการป้องกันของประชาชนดี selfevidentlyพวกเขาจะไม่ ; ที่ crudest ระดับรักษางาน งบประมาณ หรือทุนวิจัยและ aggrandisement ของการปกครองจะมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของผู้บริหาร แน่นอน jasonoff ( 1982 ) และคนอื่น ๆมีการโต้แย้งที่เป็นยอด ไม่เหมาะสม หรือผู้เชี่ยวชาญ legitimated ทางการเมืองการกำหนดความเสี่ยงและนโยบายการบริหารความเสี่ยงในทั่วไปสาธารณะความเสี่ยงการเป็นเศรษฐกิจที่ดี" ความล้มเหลวที่ผ่านมามากมายในการจัดการน้ำเป็นทรัพยากรข้อมูลความจริงที่ว่าน้ำได้ ) และยังดูเป็นอิสระดี " ฯ( GWP . และ 2000 18 หน้า ) นี้ใช้กับแค่แรงมากเสี่ยงการจัดการที่ได้รับค่อนข้างหายากเพื่อดูการบรรเทาความเสี่ยงในฐานะทางเศรษฐกิจที่ดีซึ่งสามารถเรื่องวินัยตลาด มีมีข้อสงสัยว่าความต้องการความปลอดภัยจะทำได้ดีกว่าการ " กิน "ความจุของภาคส่ง เว้นแต่กลไกที่มีอยู่เพื่อให้ผู้บริโภคตระหนักถึงการจัดการค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องอย่างไรก็ตาม ในขณะที่มันเป็นเรื่องง่ายที่จะระบุการให้บริการตู้เป็นปัญหาการใช้กลไกตลาดเพื่อกำหนดระดับที่เหมาะสมของความปลอดภัยการจัดหาและการกระจายของค่าใช้จ่ายในการบรรเทาความเสี่ยงอันตราย และเป็นตัวเองมีปัญหา ไม่ น้อย เพราะขาดตลาด และตลาดความล้มเหลวที่แพร่หลายดังนั้นในภาคน้ำรัฐบาลจะต้องสร้างตลาดและ " ถูกต้อง " ความล้มเหลวก่อนที่กลไกตลาดจะผลิตการจัดสรรที่เหมาะสมของความเสี่ยงความปลอดภัยและการลงทุนที่เหมาะสมในการเพิ่มอุปกรณ์ความปลอดภัย ในการปฏิบัติมีหลายคดีในภาคน้ำที่ค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องในการพยายามที่จะแก้ไขความล้มเหลวของตลาดจะไกลเกินผลประโยชน์ที่เกี่ยวข้องในขณะที่ปัญหาความล้มเหลวของตลาดจะไม่ต้องสงสัยสถานที่ข้อ จำกัด ในการใช้เครื่องมือในตลาดทั่วไป เช่น ซื้อขาย ราคา หรือ อนุญาตในการจัดสรรน้ำที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงมากมาย นี้ไม่ได้หมายความ ว่าแนวคิดทางเศรษฐกิจที่ดี ไม่มีประโยชน์ ความเกี่ยวข้อง ความแตกต่างโดย GWP TAC ( 2000 ) ระหว่างค่าชาร์จและที่เกี่ยวข้อง เขา