Dusseldorf's development from an in

Dusseldorf's development from an insignificant farming settlement on the banks of the Dussel into a lively cosmopolitan metropolis bursting with culture, fashion, media, and shopping is an outstanding success story.
At the time when Roman civilisation was making itself felt through the rapid construction of roads and buildings, only a few Germanic tribes stubbornly clung on to their marshy territory on the other side of the Rhine, where the city was later to spring up. In the Frankish period of the 7th and 8th centuries, the odd farming or fishing settlement could be found at the point where the small river Dussel flows into the Rhine. The first written mention of the town ' Dusseldorp ' dates back to 1135. Under Kaiser Friedrich Barbarossa the little town of Kaiserswerth, lying at the northern edge of Dusseldorf, became a well fortified outpost of the Empire. From the Palace of Barbarossa, a heavily fortified castle built between 1174 and 1184, soldiers kept a watchful eye on every movement over the Rhine. Kaiserswerth was made into an official district of Dusseldorf in 1929.

August 14th, 1288 is an important date in the annals of Dusseldorf. On this day the sovereign, Count Adolf V von Berg, granted the village on the banks of the Dussel the right to call itself a city. Prior to that a bloody power struggle between the powerful Archbishop of Cologne and the Berg nobility had taken place, culminating in the battle of Worringen. Enemy forces wiped out the army of Cologne on 5 June 1288 and dashed the Archbishop's ambitions. The Stadterhebungsmonument (monument celebrating Dusseldorf's elevation to city status) on the Burgplatz serves as a reminder of this epic event.

A market square subsequently sprang up right on the banks of the Rhine over an area of land no larger than four hectares. This square was protected by city walls on each side. In 1380 Dusseldorf was named regional capital of the Duchy of Berg. Building works proceeded at a fast pace. The collegiate church of St. Lambertus dates back to this period of rapid expansion. The pace of development accelerated further when Duke Wilhelm consolidated the status of the youthful capital (which then presided over the Duchies of Julich, Kleve and Berg as well as the Earldoms of Mark and Ravensburg) by building an imposing castle in the 16th century. The excellently preserved town hall was built in 1573 in the style of the Lower Rhine Renaissance.

Dusseldorf's growth was rampant under the new Pfalz-Neuburger Regent. Elector Johann Wilhelm II ' affectionately known to his people as Jan Wellem ' was particularly notable for his services to the city. This old rake and art lover married a Medici daughter and designed a vast gallery with an astonishing selection of paintings and sculptures, even by contemporary standards (including works by Rubens and Rembrandt). This gallery is housed in the Stadtschloss. Jan Wellem also did much for the growth of Dusseldorf's trade and infrastructure.

After the death of the childless Jan Wellem, however, the hitherto flourishing royal capital saw a reversal of its fortunes. Under his successors, who tended to avoid living in the city itself ' Elector Carl Theodor (1742-1799) eventually decided to move his court to Munich for good ' Dusseldorf lost its former dynamism. The Seven-Year War and the Napoleonic Wars (during which the city was occupied and the fort razed to the ground) sowed destruction and poverty. Even Prussia's acquisition of Dusseldorf at the Vienna Congress of 1815 failed to arrest the decline. Nevertheless, Dusseldorf's decay into a provincial backwater was in some ways a blessing in disguise. The razing of the fort had endowed the city with a large amount of unused space. The architect Maximilian Weyhe designed the expansive Hofgarten, a splendid landscaped garden in English style. He also designed the adjacent Königsallee, a magnificent boulevard which runs parallel to the river Dussel. In the early 19th century, at the Kunstakademie, Wilhelm von Schadow presided over the development of the Dusseldorf School, whose paintings soon gained a worldwide reputation. Eminent figures like Goethe and Diderot frequented the Malkasten, which was the seat of this group of artists.

By the mid-19th century the Industrial Revolution had left an indelible mark on the city's infrastructure and propelled its population statistics to new records: in 1882 Dusseldorf had over 100,000 inhabitants, and this figure doubled by 1892. Dusseldorf was becoming a large modern city. Two bridges ' the Hammer and the Oberkasseler Brucke - were key in furthering the city's growth on the left bank of the Rhine. The Grunderjahre (founder years) brought a new dynamism and sense of excitement as the city developed into an industrial and administrative metropolis.

However, the First World War and the Great Depression provided a sobering check to this new-found optimism. The Nazi period plunged Dusseldorf into a catastrophe. During World War 2 the city was transformed into a heap of rubble. Round-the-clock air attacks and a seven week-long bombardment in the spring of 1945 destroyed about half of the residential and industrial areas, claiming many civilian casualties in the process. 370,000 civilians were left in this desert of ruins by the end of the War (as compared with 540,000 in 1939). The Jewish community was decimated through deportation and murder (only 249 survived out of a pre-War population of 5,100). The Mahn- und Gedenkstätte fur die Opfer des Nationalsozialismus (Memorial to the Victims of National Socialism), located on Muhlenstraße, provides a grizzly account of the darkest chapter in Dusseldorf's history.

The British occupation of the Rhineland and Westfalia turned out to be a piece of good luck for the city. In 1946 the British named Dusseldorf capital of the newly created county of Nordrhein-Westfalia. The city's reconstruction proceeded at breakneck pace. The economic miracle transformed Dusseldorf into a metropolis of trade, administration and service industries, thereby giving it a new lease of life which nobody could have dreamed of in 1945. New buildings spring up everywhere, and international companies set up their businesses here. The ongoing success of the Messe (trade fair) and the continuing attraction of Dusseldorf to international companies makes for a high standard of living and a cosmopolitan feel. Although Dusseldorf's population of 570,000 (another 200,000 live in the commuter belt) certainly does not make it a metropolis of the size of, say, Hamburg or Munich, the range of possibilities in terms of culture, shopping, dining and nightlife can match anything offered by bigger cities, without the accompanying drawbacks. Come and see for yourself!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดึสเซลดอร์ฟของพัฒนาจากการทำนาที่สำคัญริมของ Dussel ที่เป็นราชธานีแห่งสีสันกับสื่อ วัฒนธรรม แฟชั่น และแหล่งช้อปปิ้งเป็นเรื่องราวความสำเร็จที่โดดเด่นเป็นในเวลาเมื่อโรมันยังได้ทำให้ตัวเองรู้สึกว่าการก่อสร้างอย่างรวดเร็วของถนนและอาคาร เพียงไม่กี่ตระกูลเผ่าดันทุรังพืชเข้าสู่ดินแดนของพวกเขา marshy ในด้านอื่น ๆ ของแม่น้ำไรน์ ที่พักถูกหลังทะลึ่ง ในช่วงศตวรรษ 7 และ 8 Frankish คี่เกษตร หรือประมงจ่ายพบจุดที่แม่น้ำเล็ก Dussel ไหลลงในแม่น้ำไรน์ พูดถึงเขียนแรกวัน 'Dusseldorp' เมืองไป 1135 น้อยเมืองของ Kaiserswerth นอนริมเหนือดึสเซลดอร์ฟ กลายเป็น หน้าด่านดีธาตุของจักรวรรดิภายใต้นิคมฟรีดริชบาร์บารอสซา จากพาเลซของบาร์บารอสซา ปราสาทธาตุหนักสร้างระหว่าง 1174 และเลขที่ 1184 ทหารเก็บตาจับในทุกความเคลื่อนไหวผ่านแม่น้ำไรน์ Kaiserswerth ถูกทำเป็นทางอำเภอของดอร์ฟในปีพ.ศ. 247214 สิงหาคม 1288 เป็นวันสำคัญในพงศาวดารของดึสเซลดอร์ฟ ในวันนี้ พ่อ นับ Adolf V ฟอนเบิร์กลักซ์เชอรี่ มอบให้หมู่บ้านของ Dussel ด้านขวาเพื่อเรียกเมืองตัวเอง ที่ ต่อสู้พลังเลือดระหว่างประสิทธิภาพของอาร์ชบิชอปแห่งโคโลญและขุนนางเบิร์กลักซ์เชอรี่ได้รับ จบในยุทธ Worringen ศัตรูเช็ดออกกองทัพของโคโลญจน์บน 5 1288 มิถุนายน และเส้นประของอาร์ชบิชอปแห่งความทะเยอทะยาน Stadterhebungsmonument (อนุสาวรีย์ฉลองดึสเซลดอร์ฟของยกระดับสถานะเมือง) บน Burgplatz ทำหน้าที่เป็นตัวเตือนของเหตุการณ์นี้มหากาพย์ตลาดสี่เหลี่ยมมา sprang ขึ้นขวาบนธนาคารของแม่น้ำไรน์ผ่านพื้นที่ที่ดินไม่มากกว่า 4 เฮคเตอร์ ตารางนี้ถูกป้องกัน ด้วยกำแพงเมืองแต่ละด้าน ใน 1380 ดึสเซลดอร์ฟเป็นชื่อเมืองหลวงภูมิภาคของดัชชีเบิร์กลักซ์เชอรี่ อาคารงานครอบครัวที่รวดเร็วก้าว คริสตจักรทยาวันเซนต์ Lambertus กลับไปยังช่วงนี้ขยายตัวอย่างรวดเร็ว ก้าวของการพัฒนาเร่งรัดเพิ่มเติมเมื่อวิลเฮล์มดยุครวมสถานะของทุนอ่อนเยาว์ (ซึ่ง presided แล้ว ชีเออร์เนสตีน Julich, Kleve และเบิร์กลักซ์เชอรี่เป็น Earldoms หมาย และ Ravensburg) โดยการสร้างปราสาทโอ่อ่าในศตวรรษ 16 สร้างศาลาเชิญรักษาใน 1573 ในสไตล์เรอเนสซองซ์ไรน์ล่างเจริญเติบโตของดึสเซลดอร์ฟได้อาละวาดภายใต้การใหม่ Pfalz Neuburger รีเจนท์ นครรัฐผู้คัดเลือกโยฮันน์วิลเฮล์ม II 'เสน่หารู้จักเจ้าเป็น Jan Wellem' โดยเฉพาะบรรยากาศการเมืองได้ คราดเก่าและรักศิลปะนี้แต่งงานบุตรสาวเมดิชิ และแกลเลอรี่มากมายกับการเลือกที่น่าอัศจรรย์ของภาพวาดและประติมากรรม การออกแบบ โดยมาตรฐานร่วมสมัย (รวมถึงโดยรูเบนส์และแรมบรังด์) เก็บนี้เป็นแห่ง Stadtschloss Jan Wellem ยังไม่มากสำหรับการเจริญเติบโตของการค้าและโครงสร้างพื้นฐานของดึสเซลดอร์ฟหลังจากการตายของการไร้ Jan Wellem ไร หลวงรอยัลเฟื่องฟูมาจนบัดเห็นของใหญ่ ๆ ของ ภายใต้ผู้สืบทอดของเขา ที่มีแนวโน้มที่จะหลีกเลี่ยงการใช้ชีวิตในเมืองตัวเอง 'นครรัฐผู้คัดเลือก Carl Theodor (1742-1799) ในที่สุดตัดสินใจย้ายศาลของเขาไปมิวนิคดี' ดึสเซลดอร์ฟสามัคคีของเดิมที่สูญหาย สงครามเจ็ดปีและครา (ซึ่งถูกครอบครองเมือง และป้อมปราการพินาศวอดวายพื้น) sowed การทำลายและความยากจน ดึสเซลดอร์ฟที่ประชุมใหญ่แห่งเวียนนา 1815 แม้ของปรัสเซียซื้อล้มเหลวในการจับลดลง อย่างไรก็ตาม ดึสเซลดอร์ฟของผุเป็นนี่จังหวัดได้ในบางวิธีพรในการปลอมตัว รื้อถอนป้อมที่มีมาด้วยจำนวนพื้นที่ไม่ได้ใช้ สถาปนิก Weyhe แม็กซิมิเลียนแห่ง Hofgarten กว้างขวาง สวนสวยในสไตล์อังกฤษ นอกจากนี้เขายังมาติด Königsallee บูเลอวาร์ดอันงดงามซึ่งขนานไปกับแม่น้ำ Dussel ในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 ที่ Kunstakademie วิลเฮล์มฟอน Schadow presided กว่าการพัฒนาของโรงเรียนดึสเซลดอร์ฟ ภาพวาดที่ได้รับชื่อเสียงทั่วโลกเร็ว ๆ นี้ ตัวเลขอีกเช่นสถาบันเกอเธ่และ Diderot มัก Malkasten ซึ่งเป็นนั่งของศิลปินกลุ่มนี้โดยช่วงกลาง 19 ศตวรรษการปฏิวัติอุตสาหกรรมได้ทิ้งเครื่องหมาย indelible เป็นโครงสร้างพื้นฐานของเมือง และจากสถิติประชากรของเรกคอร์ดใหม่: 1882 ดึสเซลดอร์ฟมีกว่า 100000 คน และตัวเลขนี้สองเท่า โดยค.ศ. 1892 ดึสเซลดอร์ฟได้กลายเป็น เมืองทันสมัยขนาดใหญ่ สะพานสองค้อนและ Oberkasseler Brucke - มีคีย์ในการเจริญเติบโตของเมืองบนฝั่งซ้ายของแม่น้ำไรน์ furthering Grunderjahre (ผู้ก่อตั้งปี) นำสามัคคีใหม่และน่าตื่นเต้นเป็นเมืองพัฒนาเป็นเมืองอุตสาหกรรม และบริหารการอย่างไรก็ตาม สงครามโลกครั้งหนึ่งและภาวะซึมเศร้ามากให้เช็ค sobering จะนี้พบใหม่มองในแง่ดี รอบระยะเวลานาซีลดลงดึสเซลดอร์ฟเป็นแผ่นดินไหว ในระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 เมืองถูกเปลี่ยนเป็นกองของอิฐ แขกอากาศโจมตีและระดมยิงยาวสัปดาห์ที่ 7 ในฤดูใบไม้ผลิ 1945 ทำลายประมาณครึ่งหนึ่งของอยู่อาศัย และอุตสาหกรรม อ้างคนพลเรือนจำนวนมากในกระบวนการ พลเรือน 370,000 ถูกปล่อยในทะเลทรายนี้ของซากปรักหักพัง โดยจุดสิ้นสุดของสงคราม (เมื่อเทียบกับ 540,000 ในปีพ.ศ. 2482) ชุมชนชาวยิวถูก decimated พฤติกรรมและฆาตกรรม (249 เท่านั้นที่รอดชีวิตจากประชากรก่อนสงครามของ 5,100) Gedenkstätte แดน Mahn ขนตาย Opfer des Nationalsozialismus (อนุสรณ์เพื่อผู้ประสบภัยแห่งชาติสังคมนิยม), ตั้งอยู่บน Muhlenstraße แสดงบัญชีสงครามบทที่มืดมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของดึสเซลดอร์ฟอาชีพอังกฤษไรน์แลนด์และ Westfalia กลายเป็นชิ้นส่วนของโชคดีสำหรับเมือง ในปี 1946 ชาวอังกฤษชื่อดึสเซลดอร์ฟทุนของสร้างขึ้นใหม่เขตของ Nordrhein-Westfalia ฟื้นฟูแก่ครอบครัวในจังหวะอันตราย มิราเคิลเศรษฐกิจเปลี่ยนดึสเซลดอร์ฟเป็นเมืองค้า ดูแล และบริการ อุตสาหกรรม ทำให้มันเช่าใหม่ของชีวิตที่ไม่มีใครสามารถมีฝันของกอง อาคารใหม่สปริงทุก และบริษัทต่างประเทศที่ตั้งธุรกิจของตน ความสำเร็จอย่างต่อเนื่องของเมสเซ่ (เทรดแฟร์) และดุสเซลดเที่ยวต่อให้บริษัทต่างประเทศสูงมาตรฐานการครองชีพและความรู้สึกทั้ง แม้ว่าประชากรของดึสเซลดอร์ฟ 570,000 (อีก 200000 อยู่ในสายพานผู้โดยสาร) อย่างแน่นอนไม่ทำให้ราชธานีของขนาด พูด ฮัมบูร์กหรือมิวนิค หลากหลายทางวัฒนธรรม ช็อปปิ้ง ร้านอาหาร และแหล่งท่องเที่ยวสามารถจับคู่อะไรนำเสนอ โดยเมืองใหญ่ ไม่มีข้อเสียมา มา และดูเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาของ Dusseldorf จากนิคมการเกษตรที่ไม่มีนัยสำคัญในธนาคารของ Dussel เป็นมหานครทั่วโลกที่มีชีวิตชีวาเปี่ยมไปด้วยวัฒนธรรม, แฟชั่น, สื่อ, และช้อปปิ้งเป็นเรื่องราวความสำเร็จที่โดดเด่น.
ในช่วงเวลาที่อารยธรรมโรมันก็ทำให้ตัวเองรู้สึกผ่านการก่อสร้างอย่างรวดเร็วของถนน และอาคารเพียงไม่กี่ชนเผ่าดั้งเดิมตะแบงยึดไปยังดินแดนของพวกเขาแอ่งน้ำในด้านอื่น ๆ ของแม่น้ำไรน์ที่เมืองต่อมาในฤดูใบไม้ผลิ ในช่วงเวลาส่งของศตวรรษที่ 7 และ 8 นิคมการเกษตรแปลกหรือตกปลาจะพบจุดที่แม่น้ำสายเล็ก Dussel ไหลลงไปในแม่น้ำไรน์ กล่าวถึงครั้งแรกที่เขียนของเมืองวัน 'Dusseldorp' กลับไป 1135 ภายใต้จักรพรรดิฟรีดริชรอสซาเมืองเล็ก ๆ ของ Kaiserswerth นอนอยู่ที่ขอบด้านเหนือของดอร์กลายเป็นเมืองหน้าด่านป้อมดีของจักรวรรดิ จากพระราชวังของรอสซาปราสาทปราการแน่นหนาสร้างขึ้นระหว่าง 1174 และ 1184, ทหารเก็บไว้จับตามองในการเคลื่อนไหวกว่าไรน์ทุก Kaiserswerth ได้ถูกทำให้เป็นอำเภออย่างเป็นทางการของดอร์ในปี 1929. 14 สิงหาคม 1288 เป็นวันที่สำคัญในประวัติศาสตร์ของ Dusseldorf ในวันนี้อธิปไตยนับอดอล์ฟฟอน V Berg ได้รับหมู่บ้านบนฝั่ง Dussel สิทธิที่จะเรียกตัวเองเมือง ก่อนที่จะต่อสู้แย่งชิงอำนาจระหว่างเลือดอาร์คบิชอปที่มีประสิทธิภาพของโคโลญและขุนนาง Berg เกิดขึ้นสูงสุดในการต่อสู้ของ Worringen กองกำลังศัตรูเช็ดออกกองทัพของโคโลญใน 5 มิถุนายน 1288 และประทะเยอทะยานอาร์คบิชอป Stadterhebungsmonument (อนุสาวรีย์ฉลองสูงของ Dusseldorf สถานะซิตี้) Burgplatz ทำหน้าที่เป็นตัวเตือนของเหตุการณ์มหากาพย์นี้. ตารางตลาดต่อมาผุดขึ้นบนฝั่งขวาของแม่น้ำไรน์เหนือพื้นที่ของที่ดินขนาดไม่เกินสี่เฮกตาร์ ตารางนี้ได้รับการคุ้มครองจากกำแพงเมืองในแต่ละด้าน ใน 1,380 ดอร์เป็นชื่อเมืองหลวงของแคว้นของขุนนางแห่งภูเขาน้ำแข็ง งานอาคารดำเนินการที่ก้าวอย่างรวดเร็ว วิทยาลัยโบสถ์เซนต์ Lambertus วันที่กลับไปช่วงเวลาของการขยายตัวอย่างรวดเร็วนี้ ก้าวของการพัฒนาเร่งขึ้นเมื่อดยุควิลเฮล์รวมสถานะของทุนที่อ่อนเยาว์ (ซึ่งจากนั้นประธานใน Duchies ของ Julich, Kleve และ Berg เช่นเดียวกับ Earldoms ของมาร์คและ Ravensburg) โดยการสร้างปราสาทการจัดเก็บภาษีในศตวรรษที่ 16 เก็บรักษาไว้อย่างดีฮอลล์เมืองที่ถูกสร้างขึ้นใน 1573 ในรูปแบบของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา Rhine ตอนล่าง. การเจริญเติบโตของดอร์ได้รับการอาละวาดใหม่ภายใต้ฟั-Neuburger รีเจ้นท์ ผู้มีสิทธิเลือกตั้งโยฮันน์วิลเฮล์ II 'ที่รู้จักกันอย่างสนิทสนมกับคนของเขาในฐานะ ม.ค. Wellem' ที่โดดเด่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการให้บริการของเขาไปยังเมือง นี้คราดเก่าและศิลปะคนรักแต่งงานกับลูกสาวของเมดิชิและออกแบบแกลเลอรี่กว้างใหญ่ที่มีตัวเลือกที่น่าพิศวงของภาพวาดและประติมากรรมแม้โดยมาตรฐานร่วมสมัย (รวมทั้งการทำงานโดยรูเบนส์และเรม) หอศิลป์แห่งนี้ตั้งอยู่ใน Stadtschloss ม.ค. Wellem ยังไม่มากสำหรับการเจริญเติบโตของการค้าของ Dusseldorf และโครงสร้างพื้นฐาน. หลังจากการตายของบุตร ม.ค. Wellem แต่เมืองหลวงพระราชเฟื่องฟูจนบัดนี้เห็นการพลิกกลับของความมั่งคั่ง ภายใต้ผู้สืบทอดของเขาผู้ซึ่งมีแนวโน้มที่จะหลีกเลี่ยงการใช้ชีวิตในเมืองของตัวเอง 'มีสิทธิเลือกตั้งในคาร์ลเทโอดอร์ (1742-1799) ในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะย้ายศาลของเขาไปยังมิวนิคที่ดี' Dusseldorf หายชีวิตชีวาอดีต เจ็ดปีสงครามและโปเลียน (ในระหว่างที่ถูกครอบครองเมืองและป้อมพื้นราบ) หว่านทำลายและความยากจน แม้กระทั่งการเข้าซื้อกิจการของปรัสเซีย Dusseldorf ที่คองเกรสแห่งเวียนนา 1815 ล้มเหลวในการจับกุมลดลง อย่างไรก็ตามการสลายตัวของ Dusseldorf เป็นจังหวัดนิ่งอยู่ในวิธีการบางอย่างให้ศีลให้พรในการปลอมตัว รื้อถอนของป้อมได้ endowed เมืองที่มีจำนวนมากของพื้นที่ที่ไม่ได้ใช้ สถาปนิกแมก Weyhe ออกแบบกว้างขวาง Hofgarten, สวนภูมิทัศน์ที่สวยงามในสไตล์อังกฤษ นอกจากนี้เขายังได้รับการออกแบบที่อยู่ติดกันKönigsallee, งดงามถนนที่วิ่งขนานไปกับแม่น้ำ Dussel ในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 ที่ Kunstakademie วิลเฮล์ฟอน Schadow เป็นประธานในการพัฒนาของโรงเรียน Dusseldorf ซึ่งมีภาพวาดเร็ว ๆ นี้ได้รับชื่อเสียงไปทั่วโลก ตัวเลขที่มีชื่อเสียงเช่นเกอเธ่และ Diderot แวะเวียน Malkasten ซึ่งเป็นที่นั่งของกลุ่มศิลปินนี้. โดยช่วงกลางศตวรรษที่ 19 การปฏิวัติอุตสาหกรรมได้ออกเครื่องหมายลบไม่ออกในโครงสร้างพื้นฐานของเมืองและขับเคลื่อนสถิติประชากรบันทึกใหม่ในปี ค.ศ. 1882 Dusseldorf มีมากกว่า 100,000 คนที่อาศัยอยู่และตัวเลขนี้สองเท่าจาก 1,892 ดอร์ได้กลายเป็นเมืองขนาดใหญ่ที่ทันสมัย สองสะพาน 'ค้อนและ Oberkasseler Brucke - เป็นกุญแจสำคัญในการต่อการเจริญเติบโตของเมืองบนฝั่งซ้ายของแม่น้ำไรน์ Grunderjahre (ปีก่อตั้ง) นำชีวิตชีวาใหม่และความรู้สึกของความตื่นเต้นเป็นเมืองที่พัฒนาให้เป็นเมืองอุตสาหกรรมและการบริหาร. แต่สงครามโลกครั้งที่หนึ่งและตกต่ำให้ตรวจสอบสตินี้มองในแง่ดีพบใหม่ ระยะเวลานาซีลดลงดอร์เป็นภัยพิบัติ ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เมืองก็กลายเป็นกองซากปรักหักพัง รอบนาฬิกาโจมตีทางอากาศและการโจมตีเจ็ดสัปดาห์ยาวในฤดูใบไม้ผลิปี 1945 ที่ถูกทำลายประมาณครึ่งหนึ่งของพื้นที่ที่อยู่อาศัยและอุตสาหกรรมอ้างพลเรือนบาดเจ็บล้มตายจำนวนมากในกระบวนการ 370,000 พลเรือนที่ถูกทิ้งไว้ในทะเลทรายของซากปรักหักพังนี้ในตอนท้ายของสงคราม (เมื่อเทียบกับ 540,000 ในปี 1939) ชุมชนชาวยิวถูกทำลายโดยการเนรเทศและการฆาตกรรม (เฉพาะ 249 ชีวิตรอดออกมาจากประชากรก่อนสงคราม 5,100) Mahn- คาดไม่ถึงGedenkstätteขนตายเหยื่อเด Nationalsozialismus (ระลึกถึงผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของลัทธินาซี) ที่ตั้งอยู่บนMühlenstraßeให้บัญชีของกริซลี่ของบทที่มืดมนที่สุดในประวัติศาสตร์ของ Dusseldorf. อังกฤษยึดครองเรห์และ Westfalia เปิดออกมาเป็นชิ้น ของความโชคดีสำหรับเมือง ในปี 1946 ชาวอังกฤษชื่อ Dusseldorf เมืองหลวงของมณฑลที่สร้างขึ้นใหม่ของ Nordrhein-Westfalia ฟื้นฟูเมืองดำเนินการที่ก้าว breakneck ความมหัศจรรย์ทางเศรษฐกิจเปลี่ยน Dusseldorf เป็นเมืองของการค้าการบริหารและอุตสาหกรรมการบริการซึ่งจะช่วยให้มันเช่าใหม่ของชีวิตที่ไม่มีใครจะได้ฝันถึงในปี 1945 อาคารใหม่ขึ้นมาทุกที่และ บริษัท ต่างประเทศที่ตั้งธุรกิจของพวกเขาที่นี่ ประสบความสำเร็จอย่างต่อเนื่องของ Messe (Trade Fair) และสถานที่น่าสนใจอย่างต่อเนื่องของดอร์ให้กับ บริษัท ต่างประเทศทำให้มีมาตรฐานที่สูงของชีวิตและความรู้สึกที่เป็นสากล แม้ว่าประชากร Dusseldorf ของ 570,000 (อีก 200,000 อาศัยอยู่ในเข็มขัดพร็อพ) อย่างแน่นอนไม่ได้ทำให้มันมหานครที่มีขนาดของการพูด, ฮัมบูร์กหรือมิวนิคในช่วงของความเป็นไปได้ในแง่ของวัฒนธรรมการช้อปปิ้งร้านอาหารและสถานบันเทิงยามค่ำคืนสามารถตรงกับสิ่งที่นำเสนอ โดยเมืองใหญ่โดยไม่มีข้อบกพร่องที่มาพร้อมกับ มาดูตัวเอง!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดุ ซลดอร์ฟก็พัฒนาจากฟาร์มที่เล็กน้อยในธนาคารของ dussel เป็นผู้รอบกรุงเทพมหานคร เปี่ยมด้วยวัฒนธรรม , แฟชั่น , สื่อ , และช้อปปิ้งเป็นเรื่องราวความสำเร็จที่โดดเด่น .
ตอนที่อารยธรรมโรมัน ทำให้ตัวเองรู้สึกว่าผ่านรวดเร็วในการก่อสร้างถนนและอาคารเพียงไม่กี่เผ่าเยอรมันก็ยึดดินแดนซึ่งเป็นหนองบึงของพวกเขาในด้านอื่น ๆของไรน์ที่เมืองในภายหลังฤดูใบไม้ผลิขึ้น ในช่วงเวลาส่งของ 7 และ 8 ศตวรรษ ทำไร่ คี่ หรือ นิคมตกปลาอาจจะพบได้ในจุดที่แม่น้ำไหลลงเล็ก dussel ไรน์ . ครั้งแรกที่เขียนกล่าวถึงเมือง ' dusseldorp ' วันที่กลับไป 1 .ภายใต้จักรพรรดิฟรีดริชบาร์บารอสซา เมืองเล็ก ๆของไคเซอร์เวิร์ธ นอนที่ขอบเหนือของดัสเซลดอร์ฟ กลายคือป้อมด่านของอาณาจักร จากวังของ Barbarossa , หนักและปราสาท fortified ที่สร้างขึ้นระหว่าง 1174 342 , ทหารเก็บตาตื่นตัวในทุกการเคลื่อนไหวบนไรน์ . ไคเซอร์เวิร์ธได้เป็นเจ้าหน้าที่เขต Dusseldorf ใน 1929 .

สิงหาคม 14 ,1288 เป็นนัดสำคัญในพงศาวดารของดัสเซลดอร์ฟ ในวันจักรพรรดินี้ นับอดอล์ฟ V ฟอนเบิร์ก , รับบ้านฝั่ง dussel สิทธิเรียกเองในเมือง ก่อนว่า เลือด การต่อสู้เพื่อแย่งชิงอำนาจระหว่างบาทหลวงที่มีประสิทธิภาพของโคโลญและเบิร์กขุนนางได้ยึดสถานที่ , culminating ในการต่อสู้ของวอร์ริงเง่น .กองกำลังศัตรูที่กำจัดกองทัพของโคโลญในวันที่ 5 มิถุนายน 1288 สาด หัวหน้าของบิชอพความทะเยอทะยาน การ stadterhebungsmonument ( อนุสาวรีย์ฉลอง Dusseldorf ก็ยกระดับสู่เมืองสถานะ ) ใน burgplatz ทำหน้าที่เป็นตัวเตือนของเหตุการณ์นี้มหากาพย์

ตลาดต่อมาผุดขึ้นบนธนาคารของไรน์ผ่านพื้นที่ของที่ดินที่มีขนาดไม่เกิน 4 ไร่