เพื่อให้นักวิชาชีพปฏิบัติงานโดยยึดถ

เพื่อให้นักวิชาชีพปฏิบัติงานโดยยึดถือมาตรฐานและจรรยาบรรณวิชาชีพโดยเคร่งครัด หาไม่จะถูกลงโทษในสถานต่าง ๆ ตั้งแต่การตักเตือนจนถึงการยึดใบอนุญาตประกอบวิชาชีพ หมดทางทำมาหากินในวิชาชีพอีกต่อไป อย่างไรก็ตามการจัดการศึกษาต่าง ๆ ไม่ใช่หน้าที่ขององค์กรควบคุมวิชาชีพ เพราะถือเป็นธุรกิจอย่างหนึ่ง ที่มีผู้ให้บริการทั่วไป เช่น สถาบันการศึกษาในระดับต่าง ๆ ทั้งหลาย หากองค์กรวิชาชีพจัดการศึกษาเสียเอง ก็เท่ากับผู้บริหารองค์กร “ทำมาหากิน” กับการจัดการศึกษา ทำให้ขาดความเป็นกลางในการควบคุมทางวิชาชีพไป

ในการควบคุมวิชาชีพต่าง ๆ รัฐบาลต้องออกหน้ามาควบคุม โดยเสนอกฎหมายให้มีพระราชบัญญัติวิชาชีพต่าง ๆ และจัดตั้งสภาวิชาชีพตามกฎหมาย เช่น แพทยสภา สภาวิศวกร สภาสถาปนิก สภาวิชาชีพบัญชี เป็นต้น ในแต่ละวงการเช่น แพทย์ อาจมีแพทยสมาคมในพระบรมราชูปถัมภ์ หรือมีสมาคมแพทย์เฉพาะทางต่าง ๆ มากมาย แต่เพื่อการควบคุมวิชาชีพที่เป็นกลาง จึงต้องตั้งสภาวิชาชีพ
สมาคมวิชาชีพ ไม่สามารถเป็นผู้ควบคุมนักวิชาชีพได้ เพราะสมาคมประกอบด้วยผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ถ้าปล่อยให้กรรมการสมาคมซึ่งเป็นบริษัทคู่แข่งหนึ่ง มาคอยตัดสินหรือควบคุมบริษัทคู่แข่งอื่น ก็ย่อมไม่เกิดความเป็นธรรม สมาคมวิชาชีพอาจทำหน้าที่ปกป้องผู้ประกอบวิชาชีพ จัดงานสังสรรค์ หรืออื่น ๆ อย่างสมาคมนักบัญชีและผู้ตรวจสอบบัญชีรับอนุญาตแห่งประเทศไทย แต่เดิมก็จัดการศึกษา แต่เมื่อมีสภานักบัญชี สมาคมนี้ก็ยุบเลิกไป เพราะไม่มีหน้าที่ควบคุมวิชาชีพ เป็นต้น สมาคมในวิชาชีพอื่นก็อาจยังอยู่ แต่ไม่ได้ทำหน้าที่ควบคุมวิชาชีพ
สภาวิชาชีพจะประกอบด้วยผู้แทนจากรัฐบาลซึ่ง (โดยทางทฤษฎี) ถือเป็นตัวแทนผลประโยชน์ของประชาชน นอกจากนี้ยังมีผู้แทนนักวิชาชีพ ผู้แทนผู้ใช้บริการ ผู้แทนหน่วยราชการที่เกี่ยวข้อง ผู้แทนสถาบันการศึกษาที่เกี่ยวข้อง เป็นต้น การควบคุมวิชาชีพจึงเป็นเครื่องแสดงความรับผิดชอบต่อสังคมของนักวิชาชีพโดยแท้ ในสังคมไทย ยังมีนักวิชาชีพอีกมากที่รัฐบาลยังไม่ได้ควบคุม โดยเฉพาะนักวิชาชีพที่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ของประชาชน และอาจสร้างความเสียหายได้ในวงกว้าง เช่น ตัวแทนนายหน้า ผู้บริหารทรัพย์สิน ผู้ประเมินค่าทรัพย๋สิน เป็นต้น
ประเทศที่ขาดการควบคุมทางวิชาชีพ ย่อมเป็นการเปิดช่องให้เกิดการทุจริตและประพฤติมิชอบต่าง ๆ ตามมาอีกมากมาย ทำให้ปัญหาการฉ้อโกงทั้งในสังคมและการฉ้อโกงชาติเกิดขึ้นอย่างดกดื่น การควบคุมและพัฒนานักวิชาชีพย่อมทำให้นักวิชาชีพมีความเป็นอิสระ ไม่ถูกครอบงำโดยมิชอบ และจะเป็นการช่วยสังคมตรวจสอบความถูกต้องต่าง ๆ ได้เป็นอย่างดี
นอกจากนี้ยังมีจรรยาบรรณทางธุรกิจซึ่งไม่ใช่ของนักวิชาชีพ แต่เป็นของผู้ประกอบการ (Entrepreneurs) เช่น กรณีจรรยาบรรณหอการค้าไทย จรรยาบรรณของสภาอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย {5} เป็นต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพื่อให้นักวิชาชีพปฏิบัติงานโดยยึดถือมาตรฐานและจรรยาบรรณวิชาชีพโดยเคร่งครัดหาไม่จะถูกลงโทษในสถานต่างๆ ตั้งแต่การตักเตือนจนถึงการยึดใบอนุญาตประกอบวิชาชีพหมดทางทำมาหากินในวิชาชีพอีกต่อไปอย่างไรก็ตามการจัดการศึกษาต่างๆ ไม่ใช่หน้าที่ขององค์กรควบคุมวิชาชีพเพราะถือเป็นธุรกิจอย่างหนึ่งที่มีผู้ให้บริการทั่วไปเช่นสถาบันการศึกษาในระดับต่างๆ ทั้งหลายหากองค์กรวิชาชีพจัดการศึกษาเสียเองก็เท่ากับผู้บริหารองค์กร "ทำมาหากิน" กับการจัดการศึกษาทำให้ขาดความเป็นกลางในการควบคุมทางวิชาชีพไป ในการควบคุมวิชาชีพต่างๆ รัฐบาลต้องออกหน้ามาควบคุมโดยเสนอกฎหมายให้มีพระราชบัญญัติวิชาชีพต่างๆ และจัดตั้งสภาวิชาชีพตามกฎหมายเช่นแพทยสภาสภาวิศวกรสภาสถาปนิกสภาวิชาชีพบัญชีเป็นต้นในแต่ละวงการเช่นแพทย์อาจมีแพทยสมาคมในพระบรมราชูปถัมภ์หรือมีสมาคมแพทย์เฉพาะทางต่างๆ มากมายแต่เพื่อการควบคุมวิชาชีพที่เป็นกลางจึงต้องตั้งสภาวิชาชีพ สมาคมวิชาชีพไม่สามารถเป็นผู้ควบคุมนักวิชาชีพได้เพราะสมาคมประกอบด้วยผู้มีส่วนได้ส่วนเสียถ้าปล่อยให้กรรมการสมาคมซึ่งเป็นบริษัทคู่แข่งหนึ่งมาคอยตัดสินหรือควบคุมบริษัทคู่แข่งอื่นก็ย่อมไม่เกิดความเป็นธรรมสมาคมวิชาชีพอาจทำหน้าที่ปกป้องผู้ประกอบวิชาชีพจัดงานสังสรรค์หรืออื่นๆ อย่างสมาคมนักบัญชีและผู้ตรวจสอบบัญชีรับอนุญาตแห่งประเทศไทยแต่เดิมก็จัดการศึกษาแต่เมื่อมีสภานักบัญชีสมาคมนี้ก็ยุบเลิกไปเพราะไม่มีหน้าที่ควบคุมวิชาชีพเป็นต้นสมาคมในวิชาชีพอื่นก็อาจยังอยู่แต่ไม่ได้ทำหน้าที่ควบคุมวิชาชีพ สภาวิชาชีพจะประกอบด้วยผู้แทนจากรัฐบาลซึ่ง (โดยทางทฤษฎี) ถือเป็นตัวแทนผลประโยชน์ของประชาชนนอกจากนี้ยังมีผู้แทนนักวิชาชีพผู้แทนผู้ใช้บริการผู้แทนหน่วยราชการที่เกี่ยวข้องผู้แทนสถาบันการศึกษาที่เกี่ยวข้องเป็นต้นการควบคุมวิชาชีพจึงเป็นเครื่องแสดงความรับผิดชอบต่อสังคมของนักวิชาชีพโดยแท้ในสังคมไทยยังมีนักวิชาชีพอีกมากที่รัฐบาลยังไม่ได้ควบคุมโดยเฉพาะนักวิชาชีพที่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ของประชาชนและอาจสร้างความเสียหายได้ในวงกว้างเช่นตัวแทนนายหน้าผู้บริหารทรัพย์สินผู้ประเมินค่าทรัพย๋สินเป็นต้น ประเทศที่ขาดการควบคุมทางวิชาชีพย่อมเป็นการเปิดช่องให้เกิดการทุจริตและประพฤติมิชอบต่างๆ ตามมาอีกมากมายทำให้ปัญหาการฉ้อโกงทั้งในสังคมและการฉ้อโกงชาติเกิดขึ้นอย่างดกดื่นการควบคุมและพัฒนานักวิชาชีพย่อมทำให้นักวิชาชีพมีความเป็นอิสระไม่ถูกครอบงำโดยมิชอบและจะเป็นการช่วยสังคมตรวจสอบความถูกต้องต่างๆ ได้เป็นอย่างดี นอกจากนี้ยังมีจรรยาบรรณทางธุรกิจซึ่งไม่ใช่ของนักวิชาชีพแต่เป็นของผู้ประกอบการ (ผู้ประกอบการ) เช่นกรณีจรรยาบรรณหอการค้าไทยเป็นต้นจรรยาบรรณของสภาอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย {5}

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หาไม่จะถูกลงโทษในสถานต่าง ๆ หมดทางทำมาหากินในวิชาชีพอีกต่อไปอย่างไรก็ตามการจัดการศึกษาต่าง ๆ เพราะถือเป็นธุรกิจอย่างหนึ่งที่มีผู้ให้บริการทั่วไปเช่นสถาบันการศึกษาในระดับต่าง ๆ ทั้งหลาย ก็เท่ากับผู้บริหารองค์กร "ทำมาหากิน" กับการจัดการศึกษา ๆ รัฐบาลต้องออกหน้ามาควบคุม ๆ และจัดตั้งสภาวิชาชีพตามกฎหมายเช่นแพทยสภาสภาวิศวกรสภาสถาปนิกสภาวิชาชีพบัญชีเป็นต้นในแต่ละวงการเช่นแพทย์อาจมีแพทยสมาคมในพระบรมราชูปถัมภ์หรือมีสมาคมแพทย์เฉพาะทางต่าง ๆ มากมาย จึงของคุณต้องตั้งสภาวิชาชีพสมาคมวิชาชีพ ก็ย่อมไม่เกิดความเป็นธรรม จัดงานสังสรรค์หรืออื่น ๆ แต่เดิมก็จัดการศึกษา แต่เมื่อมีสภานักบัญชีสมาคมนี้ก็ยุบเลิกไปเพราะไม่มีหน้าที่ควบคุมวิชาชีพเป็นต้นสมาคมในวิชาชีพอื่นก็อาจยังอยู่ (โดยทางทฤษฎี) ถือเป็นตัวแทนผลประโยชน์ของประชาชนนอกจากนี้ยังมีผู้แทนนักวิชาชีพผู้แทนผู้ใช้บริการผู้แทนหน่วยราชการที่เกี่ยวข้องผู้แทนสถาบันการศึกษาที่เกี่ยวข้องเป็นต้น ในสังคมไทย เช่นตัวแทนนายหน้าผู้บริหารทรัพย์สินผู้ประเมินค่าทรัพย๋สิน ๆ ตามมาอีกมากมาย ไม่ถูกครอบงำโดยมิชอบ ๆ แต่เป็นของผู้ประกอบการ (ผู้ประกอบการ) เช่นกรณีจรรยาบรรณหอการค้าไทย {5} เป็นต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อให้นักวิชาชีพปฏิบัติงานโดยยึดถือมาตรฐานและจรรยาบรรณวิชาชีพโดยเคร่งครัดหาไม่จะถูกลงโทษในสถานต่างจะตั้งแต่การตักเตือนจนถึงการยึดใบอนุญาตประกอบวิชาชีพหมดทางทำมาหากินในวิชาชีพอีกต่อไปจะไม่ใช่หน้าที่ขององค์กรควบคุมวิชาชีพเพราะถือเป็นธุรกิจอย่างหนึ่งที่มีผู้ให้บริการทั่วไปเช่นสถาบันการศึกษาในระดับต่างจะทั้งหลายหากองค์กรวิชาชีพจัดการศึกษาเสียเองก็เท่ากับผู้บริหารองค์กร " ทำมาหากิน "ทำให้ขาดความเป็นกลางในการควบคุมทางวิชาชีพไป

ในการควบคุมวิชาชีพต่างจะรัฐบาลต้องออกหน้ามาควบคุมโดยเสนอกฎหมายให้มีพระราชบัญญัติวิชาชีพต่างจะและจัดตั้งสภาวิชาชีพตามกฎหมายเช่นแพทยสภาสภาวิศวกรสภาสถาปนิกสภาวิชาชีพบัญชีเป็นต้นในแต่ละวงการเช่นอาจมีแพทยสมาคมในพระบรมราชูปถัมภ์หรือมีสมาคมแพทย์เฉพาะทางต่างจะมากมายแต่เพื่อการควบคุมวิชาชีพที่เป็นกลางจึงต้องตั้งสภาวิชาชีพ
สมาคมวิชาชีพไม่สามารถเป็นผู้ควบคุมนักวิชาชีพได้เพราะสมาคมประกอบด้วยผู้มีส่วนได้ส่วนเสียถ้าปล่อยให้กรรมการสมาคมซึ่งเป็นบริษัทคู่แข่งหนึ่งมาคอยตัดสินหรือควบคุมบริษัทคู่แข่งอื่น