The 1989 National Education System

The 1989 National Education System Law was a landmark of change. First, it
extended basic education from six to nine years of schooling at the primary and lower
secondary schools. Second, it delegated from central government to regional offices
the design of the local curriculum content. Third, it allowed teachers to have a more
flexible adjustment of the national curriculum to the local situations and contexts.
Fourth, the head teachers have been given more options to select supplementary
textbooks for their schools. Fifth, local cultural preservation and development have
been highly encouraged. Moreover, the teaching of English at the primary education
level was introduced, particularly for schools in the tourism and urban areas. In terms
of the National Education Law of 2003, curriculum means “a set of plans and
regulations about the aims, content and material of lessons and the method employed
as the guidelines for the implementation of learning activities to achieve given
education objectives.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กฎหมายระบบการศึกษาแห่งชาติปี 1989 เป็นสถานสำคัญของการเปลี่ยนแปลง ครั้งแรก มัน ขยายการศึกษาขั้นพื้นฐาน 6-9 ปีการศึกษา ที่หลัก และด้านล่าง โรงเรียนมัธยมศึกษา ที่สอง มันมอบจากรัฐบาลกลางไปยังสำนักงานภูมิภาค การออกแบบเนื้อหาหลักสูตรท้องถิ่น ที่สาม อนุญาตครูมีมากขึ้น การปรับปรุงความยืดหยุ่นของสูตรเฉพาะสถานการณ์และบริบท สี่ ครูใหญ่ได้รับตัวเลือกเพิ่มเติมเพื่อเลือกเสริม ตำราสำหรับโรงเรียน 5 อนุรักษ์วัฒนธรรมท้องถิ่น และการพัฒนา รับอย่างยิ่ง นอกจากนี้ การสอนภาษาอังกฤษในการศึกษาหลัก ระดับนำมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับโรงเรียนในเขตเมืองและท่องเที่ยว ในข้อกำหนด กฎหมายการศึกษาแห่งชาติของ 2003 หลักสูตรหมายถึง "ชุดของแผน และ ระเบียบเกี่ยวกับเป้าหมาย เนื้อหา และวัสดุการเรียนและวิธีการทำงาน เป็นแนวทางสำหรับการดำเนินการกิจกรรมเพื่อให้บรรลุการเรียนรู้กำหนด วัตถุประสงค์การศึกษา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1989 แห่งชาติกฎหมายระบบการศึกษาเป็นหลักของการเปลี่ยนแปลง ครั้งแรกก็
ขยายการศึกษาขั้นพื้นฐาน 6-9 ปีของการศึกษาในระดับประถมศึกษาและต่ำกว่า
โรงเรียนมัธยมศึกษา ประการที่สองจะได้รับการแต่งตั้งจากรัฐบาลกลางไปยังสำนักงานภูมิภาค
การออกแบบของเนื้อหาหลักสูตรท้องถิ่น ประการที่สามจะอนุญาตให้ครูผู้สอนที่จะมีมากขึ้น
การปรับความยืดหยุ่นของการเรียนรู้แห่งชาติให้เข้ากับสถานการณ์ในท้องถิ่นและบริบท.
สี่ครูหัวได้รับเลือกมากขึ้นในการเลือกเสริม
ตำราเรียนสำหรับโรงเรียนของพวกเขา ประการที่ห้าการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นและการพัฒนาได้
รับการสนับสนุนอย่างมาก นอกจากนี้การเรียนการสอนภาษาอังกฤษที่การประถมศึกษา
ระดับได้รับการแนะนำโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับโรงเรียนในเมืองท่องเที่ยวและพื้นที่ ในแง่
ของกฎหมายการศึกษาแห่งชาติของปี 2003 หลักสูตรหมายถึง "ชุดของแผนและ
กฎระเบียบเกี่ยวกับจุดมุ่งหมายเนื้อหาและวัสดุของการเรียนและวิธีการที่ใช้
เป็นแนวทางสำหรับการดำเนินงานของกิจกรรมการเรียนรู้เพื่อให้เกิดการกำหนด
วัตถุประสงค์ของการศึกษา."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1989 แห่งชาติระบบการศึกษากฎหมายเป็นหลักของการเปลี่ยนแปลง แรกขยายการศึกษาขั้นพื้นฐานจากหกถึงเก้าปีของตนในหลักกว่าโรงเรียนมัธยม ประการที่สองจะได้รับมอบหมายจากรัฐบาลให้สำนักงานภูมิภาคออกแบบเนื้อหาหลักสูตรท้องถิ่น สาม อนุญาตให้ครูมีมากขึ้นปรับความยืดหยุ่นของหลักสูตรกับสภาพท้องถิ่นและบริบท .ประการที่สี่ หัวหน้าครูได้รับตัวเลือกเพื่อเลือกเพิ่มเติมหนังสือเรียนสำหรับโรงเรียนของพวกเขา 5 อนุรักษ์และพัฒนาวัฒนธรรมท้องถิ่นได้รับการส่งเสริมอย่างมาก นอกจากการสอนในระดับประถมศึกษาระดับที่แนะนำ โดยเฉพาะโรงเรียนในการท่องเที่ยวและเขตเมือง ในแง่ของพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2546 , หลักสูตร หมายถึง ชุดของแผน และกฎระเบียบเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ เนื้อหา และเนื้อหาของบทเรียนและวิธีใช้เป็นแนวทางสำหรับการจัดกิจกรรมการเรียนรู้เพื่อให้บรรลุให้วัตถุประสงค์การศึกษา”