「………」「………」During the work, Liscia a

「………」
「………」

During the work, Liscia and I didn’t exchange even one word.
What an unpleasant situation…… No, this unpleasantness might only be felt by me one-sidedly. Liscia was behaving normally.

That day, even after I told her that Georg Carmine had committed suicide inside the prison, Liscia didn’t make any changes in her expression. While being expressionless, she only muttered a tiny 「I see……」.

It didn’t mean that I expected her to lose her composure. It also didn’t mean that I expected her to blame me either. My relationship with her is not that shallow to the extent where I don’t know that she isn’t that kind of person. However, I never expected that she would still behave normally even until now. I thought that at least her expression would become gloomy to some degree. Not only did she not feel any anguish or any sadness, Liscia was acting as if nothing ever happened. This put me at lost for words.

If it like this, then it will be better if she at least said even one complaint……

『Why didn’t you do anything to help Duke Carmine!』

……Yeah. This hypothetical situation wasn’t any better. Just imagining the scene of Liscia scorning me was depressing for me. Then, if she just hit me to finally wipe the slate clean…… But in this case, the one who should be worried will be me instead, right? Really…… What am I doing? I had boasted to Georg, 「No matter what happens, I will protect my family」, but in the first place I couldn’t protect the girl closest to me.

「Souma.」(Liscia)
「Eh, ah, what is it?」(Souma)


I looked at the one who called me. It was Liscia, who slightly tilted her head.

「Your pen stopped.」(Liscia)
「……Ah, sorry.」(Souma)

Not good…… I need to pull myself together. I once again returned to my work. Let’s finish the things in front of me right now. Perhaps, one day, time will fix this. While thinking like this and working, someone knocked on the door. 「Come in」 I called out to the door, 「Excuse me」, Serina-san the grand chambermaid entered.

「I came to inform Your Majesty that the preparations have been finished.」(Serina)
「I understand.」(Souma)

After stopping our work, I put on the kingly mantle and then we headed to the audience room together.
This day was the Commendation Day for the people that had performed distinguished services in the war against Amidonia.

◇ ◇ ◇

「Glaive Magna. I commend you for your loyalty and the great deeds that we have been indebted to. To reward that loyalty, I confer to you the territory of Randell and its surroundings.」(Souma)
「Yes, Your Majesty. I am grateful for this blessing.」(Glaive)
「Yes. This is just temporary, but I bestow to you a part of Former Supreme Army General Georg’s authority to you. Until the time comes for the Elfrieden Defense Force’s reorganization, please adeptly unite the Kingdom Army.」(Souma)
「Yes, Your Majesty. These old bones will certainly strive to meet Your Majesty’s expectations.」(Glaive)

In front of me, who stood out from the throne and granted an award with a pompous tone, was Hal’s father, Glaive, prostrating himself. Since it’s not being deliberately broadcasted, I actually disliked this formal ambience. However, since the State Secretary was recording my each and every word and action, I needed to act “Kingly” like this. So that the people in the future wouldn’t belittle me when they read the historical records, that was what my retainer, Marcus, had been telling me repeatedly. Honestly, I don’t really care about the posthumous evaluation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

「………」「………」ในระหว่างการทำงาน Liscia และไม่แลกเปลี่ยนถ้อยคำอะไรที่เป็นสถานการณ์ที่ไม่พึงประสงค์... ไม่ unpleasantness นี้อาจเพียงรู้สึกผม one-sidedly Liscia เป็นพฤติกรรมปกติวันที่ แม้หลังจากที่ฉันบอกว่า แดงเลือดนกจอร์จทำฆ่าตัวตายภายในเรือนจำ Liscia ไม่ทำการเปลี่ยนแปลงในนิพจน์ของเธอ ขณะที่เป็น expressionless เธอเท่านั้นญี่ปุ่นเป็น 「I เล็ก ๆ ดู...ถูกมันไม่ได้หมายความ ว่า ผมคาดว่าเธอจะสูญเสียความสงบของเธอ มันยังไม่ได้หมายความ ว่า ผมคาดว่าเธอจะตำหนิผมอย่างใดอย่างหนึ่ง ความสัมพันธ์ของฉันกับเธอที่ตื้นในขอบเขตที่ผมไม่รู้ว่า เธอไม่ได้เป็นของบุคคลไม่ได้ อย่างไรก็ตาม ไม่เคยคิดว่า เธอจะยังคงทำงานได้ตามปกติแม้จนถึงขณะนี้ ผมคิดว่า ที่น้อยแสดงจะกลายเป็นขุ่นในระดับหนึ่ง ไม่เพียงไม่เธอไม่รู้สึกความเจ็บปวดใด ๆ หรือความเศร้าใด ๆ Liscia ทำหน้าที่เป็นถ้าไม่มีอะไรเคยเกิดขึ้น นี้วางฉันที่หายไปสำหรับคำถ้ามันชอบนี้ แล้วมันจะดีกว่าถ้าเธอกล่าวว่า แม้หนึ่งร้องเรียนน้อย...『Why ไม่ได้คุณทำอะไรเพื่อช่วยจุดประสี Duke ! 』…… ใช่ สถานการณ์สมมุตินี้ไม่ได้ดีไปกว่า เพียงแค่จินตนาการของฉัน scorning Liscia ถูกตกต่ำสำหรับฉัน จากนั้น ถ้าเธอเพียงแค่ ตีการสุด สะอาด... แต่ในกรณีนี้ หนึ่งที่ควรจะห่วงจะฉันแทน ขวา จริง ๆ ... ฉันควรทำอย่างไร ผมมีคุยกับจอร์จ 「No ว่าสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันจะปกป้อง family」 ของฉัน แต่ในสถานที่แรก ผมไม่สามารถปกป้องสาวที่ใกล้เคียงกับฉัน「Souma.」(Liscia)「Eh, ah คืออะไร it?」(Souma)ผมมองที่เรียกว่าฉัน มันเป็น Liscia ที่เล็กน้อยเอียงศีรษะของเธอ「Your ปากกา stopped.」(Liscia)「…… อา sorry.」(Souma)ไม่ค่อยดี ต้องการดึงตัวกัน อีกครั้งฉันกลับมางานของฉัน ลองเสร็จสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอยู่ บางที วันหนึ่ง เวลาที่จะแก้ไขปัญหานี้ ในขณะที่คิดเช่นนี้และทำงาน มีคนเคาะประตู 「Come in」 ฉันเรียกออกไปประตู 「Excuse me」 วางยาสลบ-ซานเป็นแกรนด์ที่ป้อน「I มาแจ้งพระว่า การเตรียมการได้ finished.」(Serina)「I understand.」(Souma)หลังจากหยุดทำงานของเรา ฉันวางบนหิ้ง kingly และจากนั้น เรามุ่งหน้าไปห้องผู้ชมกันวันนี้เป็นวัน ยอดนิยมสำหรับคนที่มีการดำเนินการบริการที่แตกต่างในสงครามกับ Amidonia ◇ ◇ ◇「Glaive Magna ผมสรรเสริญคุณที่สมาชิกของคุณและการกระทำดีที่เราได้เป็นหนี้ เพื่อตอบแทนสมาชิกที่ ฉันมอบให้กับคุณแดน Randell และ surroundings.」(Souma) ของ「Yes มหาบพิตร ฉันขอบคุณสำหรับ blessing.」(Glaive) นี้「Yes นี้เป็นเพียงชั่วคราว แต่ฉันนี้คุณเป็นส่วนหนึ่งของฎีกาอดีตพลจอร์จอำนาจคุณ จนกระทั่งเวลามาการปรับโครงสร้างของกองกำลังป้องกัน Elfrieden กรุณา adeptly รวม Army.」(Souma) ราชอาณาจักร「Yes มหาบพิตร กระดูกเหล่านี้จะมุ่งมั่นเพื่อตอบสนองของพระ expectations.」(Glaive) แน่นอนด้านหน้าของฉัน ที่ยืนออกจากราชบัลลังก์ และมอบรางวัลกับเสียง pompous พ่อของ Hal แกลฟ prostrating ตัวเอง เนื่องจากมันถูกไม่ถูกจงใจออกอากาศ ผมจริงไม่ชอบบรรยากาศอย่างนี้ อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่เลขานุการรัฐถูกบันทึกของฉัน และทุกคำ และการกระทำ ฉันจำเป็นต้องทำหน้าที่ "Kingly" เช่นนี้ เพื่อให้ผู้คนในอนาคตจะไม่ดูถูกฉันเมื่อพวกเขาอ่านข้อมูลในอดีต ที่ยึดของฉันใด มาร์คัส มีการบอกซ้ำ ๆ อย่างสุจริต ฉันไม่จริง ๆ ดูแลเกี่ยวกับการประเมินเข้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

「 ......... 」
「 ......... 」

ในระหว่างการทำงาน, Liscia และฉันไม่ได้แลกเปลี่ยนแม้แต่คำเดียว.
สิ่งที่เป็นสถานการณ์ที่ไม่พึงประสงค์ ...... ไม่มีความไม่ราบรื่นนี้อาจจะรู้สึกเพียงโดยฉันหนึ่งข้างเดียว Liscia ทำตัวตามปกติ.

วันนั้นแม้หลังจากที่ฉันบอกเธอว่าเฟรดสีแดงได้ฆ่าตัวตายภายในเรือนจำ Liscia ไม่ได้ทำการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ในการแสดงออกของเธอ ในขณะที่ถูกอารมณ์เธอพึมพำเพียงเล็ก ๆ 「ฉันเห็น ...... 」.

มันไม่ได้หมายความว่าผมคาดว่าเธอจะสูญเสียความสงบของเธอ นอกจากนี้ยังไม่ได้หมายความว่าผมคาดว่าเธอจะตำหนิฉันทั้ง ความสัมพันธ์ของฉันกับเธอไม่ได้เป็นที่ตื้นเท่าที่ผมไม่ทราบว่าเธอไม่ได้เป็นชนิดของบุคคลที่ แต่ผมไม่เคยคาดหวังว่าเธอจะยังคงทำงานได้ตามปกติแม้จนถึงขณะนี้ ผมคิดว่าอย่างน้อยการแสดงออกของเธอจะกลายเป็นมืดมนในระดับหนึ่ง ไม่เพียง แต่เธอไม่รู้สึกปวดร้าวใด ๆ หรือความโศกเศร้าใด ๆ Liscia กำลังทำหน้าที่เป็นถ้าไม่มีอะไรเคยเกิดขึ้น ข่าวนี้ทำให้ผมที่หายไปสำหรับคำพูด.

ถ้ามันเช่นนี้แล้วมันจะดีกว่าถ้าเธออย่างน้อยกล่าวว่าแม้หนึ่งร้องเรียน ......

「ไม่ได้คุณจะทำอะไรเพื่อช่วยดยุคสีแดงทำไม! 」

...... ใช่ สถานการณ์เช่นนี้ไม่ได้เป็นเพียงสมมติฐานใด ๆ ที่ดี เพียงแค่จินตนาการฉาก Liscia scorning ฉันตกต่ำสำหรับฉัน แล้วถ้าเธอก็ตีฉันไปจนเช็ดทำความสะอาดกระดานชนวน ...... แต่ในกรณีนี้เป็นผู้หนึ่งที่ควรจะกังวลจะเป็นฉันแทนใช่มั้ย? จริงๆ ...... ผมทำอะไร? ฉันได้ไปอวดเฟรด「ไม่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นผมจะปกป้องครอบครัวของฉัน」 แต่ในครั้งแรกที่ฉันไม่สามารถปกป้องหญิงสาวที่อยู่ใกล้ฉัน.

「โซมะ. '(Liscia)
「เอ๊ะ ah, มันคืออะไร ? 」 (โซมะ)


ผมมองไปที่คนที่โทรมาหาผม มันเป็น Liscia ที่เอียงเล็กน้อยหัวของเธอ.

「ปากกาของคุณหยุด. '(Liscia)
「 ...... โอ้ขอโทษ.' (โซมะ)

ไม่ดี ...... ฉันต้องการที่จะดึงตัวเองเข้าด้วยกัน ฉันกลับมาอีกครั้งกับการทำงานของฉัน Let 's เสร็จสิ้นสิ่งที่อยู่ในด้านหน้าของฉันตอนนี้ บางทีวันหนึ่งเวลาที่จะแก้ไขปัญหานี้ ในขณะที่คิดเช่นนี้และการทำงานที่มีคนเคาะประตู 「มา」ผมเรียกว่าออกไปที่ประตู「ขอโทษนะ」, Serina-ซานสาวแกรนด์เข้ามา.

「ฉันมาเพื่อแจ้งให้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณว่ามีการเตรียมที่ได้รับการดำเนินการเสร็จสิ้น. '(Serina)
「ฉันเข้าใจ.' (โซมะ)

หลังจากหยุดการทำงานของเราฉันใส่เสื้อคลุมกษัตริย์และจากนั้นเรามุ่งหน้าไปที่ห้องผู้ชมร่วมกัน.
วันนี้เป็นวันที่ยกย่องสำหรับคนที่ได้ดำเนินการบริการที่โดดเด่นในการทำสงครามกับ Amidonia ได้.

◇◇◇

「 Glaive Magna ผมขอชมเชยคุณสำหรับความภักดีและการกระทำที่ดีที่เราได้รับหนี้ที่คุณ เพื่อตอบแทนความภักดีที่ผมมอบให้คุณอาณาเขตของแรนเดลล์และสภาพแวดล้อมของตน. '(โซมะ)
「ใช่มหาบพิตร ฉันรู้สึกขอบคุณสำหรับพรนี้. '(Glaive)
「ใช่ นี่เป็นเพียงชั่วคราว แต่ข้าพเจ้ามอบให้คุณเป็นส่วนหนึ่งของผู้มีอำนาจในอดีตกองทัพศาลฎีกาทั่วไปของเฟรดริกให้กับคุณ จนกว่าจะถึงเวลามาให้การปรับโครงสร้าง Elfrieden กลาโหมกองทัพโปรด adeptly รวมกันกองทัพราชอาณาจักร. '(โซมะ)
「ใช่มหาบพิตร กระดูกเก่าเหล่านี้อย่างแน่นอนจะมุ่งมั่นที่จะตอบสนองความคาดหวังของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ. '(Glaive)

ที่ด้านหน้าของฉันที่ยืนออกจากราชบัลลังก์และได้รับรางวัลด้วยน้ำเสียงผึ่งผายที่เป็นพ่อของฮาล, Glaive, พินอบพิเทาตัวเอง เพราะมันไม่ได้ถูกออกอากาศจงใจที่จริงผมไม่ชอบบรรยากาศอย่างเป็นทางการนี้ อย่างไรก็ตามเนื่องจากเลขานุการของรัฐได้รับการบันทึกแต่ละคนและทุกคำพูดและการกระทำของฉันฉันต้องการที่จะทำหน้าที่ "ขัตติยะ" เช่นนี้ เพื่อให้ผู้คนในอนาคตจะไม่ดูถูกฉันเมื่อพวกเขาอ่านบันทึกประวัติศาสตร์นั่นคือสิ่งที่ยึดมาร์คัสของฉันได้รับการบอกฉันซ้ำแล้วซ้ำอีก สุจริตผมไม่ได้จริงๆดูแลเกี่ยวกับการประเมินผลการมรณกรรม