As a soldier and a doctor, I know t

As a soldier and a doctor, I know that a man who is
very badly hurt in battle often feels no pain. If he
lives, he remembers nothing about what has
happened to him. After that terrible night in
Whitechapel, I was like that man. The next day, I
woke up and found myself lying in a park. My watch
and my money had gone, and I was cold and dirty. I
knew that I had spent many hours drinking, but I did
not know where I had been, or what had happened
to me.
I did not want to go to Baker Street, because I was
afraid that Holmes would be there, but I needed a
bath and dry clothes. In the end, I paid a cab-driver
to knock on the door. The house was empty, so I
went in.
There was a telegram from Holmes. 'M has escaped
us,' it said. 'He is trying to leave the country, but I am
following him.' I did not know what to think. Was I
mad, or was my best friend, the man who I had
worked with for so many years, a murderer?
That evening, the murder in Whitechapel of a young
woman called Mary Kelly was reported in the
newspapers. This murder was more bloody, more
horrible than any that had happened before. It was
clear that it was the work of Jack the Ripper.
I was still reading the newspaper reports of the
murder when Lestrade arrived.
'Good evening, doctor,' he said. 'I'd like a word with
Mr Holmes.'
I did not know what to say. Did the police already
know what Holmes had done?
Then Lestrade saw the telegram, picked it up and
read it. 'Running off for a little holiday, is he?' he said.
'Some of us have to work for a living. We've had
enough of Mr Holmes and the kind of help he gives
the police.'
'Come now,' I said. 'Holmes was right. There was a
murder on the night he told us that there would be.'
Lestrade laughed. 'Oh yes. There was a murder all
right. We had hundreds of policemen on the streets,
but we couldn't stop the murder or catch the killer.
The police were everywhere _ except the little corner
of Whitechapel where the girl died.'
He spoke in a low voice as he continued, 'I've never
seen anything like it. It will be days before I can eat
meat again.
You're lucky you didn't see her, doctor. We had to
keep the worst thing of all out of the newspapers, but
I can tell you. The girl was pregnant. He cut her up,
and he cut up the baby, too.'
I felt a cold hand touch me. 'He will kill twice tonight.'
. 'What did you say?'
'Oh, nothing. What are you doing to catch him?'
'What can we do? Nobody heard a scream or saw
anything.' He looked again at the telegram. 'Who is
this "M"?' he asked. 'Oh, he just means the murderer,' I
said.
After Lestrade left, I tried hard to think of some other
way of explaining what I had seen that night. I had
seen Holmes cutting up the body, but I had not seen
him kill the girl. How could my dear friend possibly be
this terrible killer? Perhaps it was all part of some
clever plan that I did not understand.
For some days I thought I had found an answer to
the problem, but then a telegram arrived from
Holmes, who was now in Switzerland. It said, 'M is no
more. Returning Saturday. Holmes.'
Suddenly I realized that I
was afraid of seeing him
again, and my worry
returned, stronger than
ever. Was he the killer or
not? I had to know the
truth - and quickly. To
help me think clearly, I
wrote down what I knew.
Is Sherlock Holmes the
Whitechapel murderer?
The arguments for:
1 He was in Whitechapel on the nights of the
murders, and alone at the right times.
2 When he was out of London or I was with him, there
were no murders.
3 He can change his appearance easily.
4 He studied medicine. He could easily cut up a
body in the dark.
5 He knows the lanes and yards of Whitechapel well.
6 He can escape from the police because he knows
their plans - indeed, he makes their plans.
The arguments against:
1 He spends his life fighting crime.
2 I know my friend. I know he could not do these
things.
When I read what I had written, I began to wonder
how well I knew Holmes. Did he really fight against
crime? He took cases because they interested him,
not because he hated crime. It was all just a game
to him. He fought crime to amuse himself. It was now
late at night. I was terribly tired, but I knew that I had
to decide what to do before Holmes came back.
Suddenly, as I lay back in my chair, half-asleep, the
terrible picture of Holmes cutting up that girl's body
appeared again before my eyes. Then, finally, I
knew. It was not what I had seen him do, but how he
had done it. That look of cool amusement on his
face. The way he sang as he worked. The man who
could do that could do anything.
Next day I packed my bags and moved into a hotel.
That evening I asked Mary to have dinner with me. I
told her that I could not sleep while she lived alone in
London and the Whitechapel murderer was free to
kill again. I asked her to marry me sooner than we
had planned. She laughed and said she was not
afraid of the murderer. He never killed women like
her. But she would marry me as soon as possible, she
said, because I looked so worried and unhappy.
Then I wrote a letter to Holmes.
'I am sorry that I cannot welcome you home,' I wrote,
'but I have a reason for that, the best reason in the
world. Mary and I are married. She was badly
frightened by those awful murders in Whitechapel
and will feel safer now that I am by her side.
'It is wonderful to hear from you that Professor
Moriarty is dead. Of course I look forward to hearing
the full story of his death from you.
'Mary and I are spending a little time travelling.
Please write to me at my London club.'
Several days later, Mary and I were married, and we
left London. In a quiet little town by the sea, with
Mary by my side, I felt strong enough to face the
awful truth about Holmes, and to think about what I
had to do. I could not go to the police with my story.
They would think that I was mad. I decided that I
would have to watch Holmes carefully. Only I could
stop him killing again.
When I returned to London, I found a letter from
Holmes waiting for me at my club. He told me that
he was going to Russia, to work on a strange and
exciting murder case.
'I am bored with London, now that Jack the Ripper is
dead,' he wrote. 'Perhaps the foreign criminal has
more to offer me. I shall not return to London for
some time. Please inform me of your new address.'
After reading this, I was happier than I had been for
many weeks. Mary and I finished our holiday and
moved to a house in London, not far from Baker
Street. I was busy with my work as a doctor, and we
lived quietly and happily together.
During this time I was sent two wonderful letters by
Holmes.
He had brought his work on the Russian mystery to a
successful end, and had gone from Russia to Ceylon,
where the sudden death of a rich tea-planter
offered him the interest and excitement he needed.
The Holmes who wrote these letters to me sounded
like the old Holmes that I knew.
'He is dangerous when he is bored and uses
cocaine,' I thought. 'When he is enjoying his work,
London is safe.'
One day in March, as I walked along Baker Street, I
saw a light in Holmes's window, and knew that he
had returned. I went in, and he welcomed me like
the dear old friend he had been. All evening we sat
by the fire, and he told me everything that had
happened in Russia and Ceylon. But what I really
wanted to hear about was Moriarty's death, and
about that he said not one word.
At last I could wait no longer.
'My dear Holmes,' I said. 'It is almost midnight, and
you still have not told me how Moriarty died!'
At once his face went white, and his eyes became
fixed in a stare. He sat silent and unmoving, as the
seconds passed.
Then he said, 'I'm sorry, Watson. I was thinking about
something to do with my last case. What did you
say?' 'Moriarty,' I repeated. 'You have not told me
how he died.' 'He has gone,' he said. 'That is all that
anyone needs to know about him.'
I asked him to tell me more, and found out that his
final meeting with Moriarty had been in Switzerland,
on a narrow path above a famous waterfall. Holmes
had won the argument, he told me coldly. And that
was all that he would tell me.
Holmes and I were friends again, and soon I began
helping him with new cases. It was just like old times. I
am afraid that I often left my wife alone, and I did
not give enough time to my patients, but I was
happy to see Holmes interested and busy.
One day he gave me his cocaine-bottle. 'Take it,
doctor,' he said. 'I do not need it any more.'
I was very pleased indeed at this news, and only one
thing that happened at this time worried me. A
woman was killed in Whitechapel, and people
began to talk again about Jack the Ripper. I
carefully checked where Holmes had been on the
night of the murder, and found that he had spent the
evening with two famous foreign detectives. I even
spoke to them both secretly, and so I was sure that
Holmes had not been in Whitechapel that night.
In 1890 I decided that I must begin to spend less time
with Holmes. I wanted to be a success as a doctor,
and I knew that I was not working hard enough for
that. Mary and I moved to a new house, further from
Baker Street.
There was another change, too. ACD's story, A Study
in Scarlet, which had failed in this country, was a big
success in America, and he began to write about
more of Holmes's cases. To my surprise, Holmes
quickly agreed to let him do this. He had been angry
when he first read A Study in Scarlet, but now he
seemed amused by what ACD was doing.
1891 began, and life for me was calm and happy. I
was working hard, and I had little time to spend with
Holmes. Jack the Ripper was a thing of the past, as
forgotten as yesterday's newspapers, as dead as the
women he had murdered. But Jack was not dead.
He was only resting, and his rest would soon be over.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นทหารและแพทย์ ฉันรู้ว่าคนที่เป็นบาดเจ็บไม่มากในการต่อสู้มักจะรู้สึกปวด ถ้าเขาชีวิต เขาจดจำอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่มีเกิดขึ้นกับเขา หลังจากคืนนั้นน่ากลัวWhitechapel ผมต้องการว่าคน ในวันถัดไป ฉันตื่นขึ้น และพบตัวเองนอนอยู่ในสวน นาฬิกาของฉันเงินของฉันหายไปไหน และมีเย็น และสกปรก ฉันรู้ว่า ฉันได้ใช้เวลาหลายชั่วโมงดื่ม แต่ฉันไม่ไม่รู้ที่ฉันได้ หรืออะไรก็เกิดขึ้นถึงฉันผมไม่ต้องไปที่ถนนเบเกอร์ เนื่องจากผมกลัวว่า จะเป็นโฮลมส์มี แต่ฉันต้องการอ่างอาบน้ำและผ้าแห้ง ในสุด ฉันจ่ายแท็กซี่โปรแกรมควบคุมเคาะประตู บ้านว่างเปล่า ดังนั้นฉันไปในมีโทรเลขจากโฮลมส์ กำลังได้หลบหนีไปเรา ก็ว่า ' เขาพยายามออกนอกประเทศ แต่ฉันตามเขา ' ผมไม่รู้ว่าจะคิด ฉันถูกบ้า หรือเป็นเพื่อนดีที่สุดของฉัน คนที่ผมทำงานด้วยหลายปี ฆาตกรที่เย็น ฆาตกรรมใน Whitechapel เป็นหนุ่มผู้หญิงที่เรียกว่ามารีย์ Kelly มีรายงานในการหนังสือพิมพ์ ฆาตกรรมนี้ได้เลือดมากขึ้น มากขึ้นน่ากลัวกว่าใด ๆ ที่เกิดก่อน มันเป็นชัดเจนว่า เป็นการทำงานของแจ็คเดอะริปเปอร์ผมยังได้อ่านรายงานของหนังสือพิมพ์ฆาตกรรมเมื่อมาถึง Lestrade'ดีเย็น แพทย์ เขากล่าวว่า ' ต้องคำนายโฮลมส์ 'ผมไม่รู้พูด ไม่ได้เจ้าหน้าที่ตำรวจแล้วรู้สิ่งที่โฮลมส์ได้ทำจากนั้น Lestrade เห็นโทรเลข เบิกค่า และอ่านว่า 'ทำงานปิดวันหยุดเล็ก ๆ น้อย ๆ คือ "เขากล่าวว่า' เราต้องทำงานเพื่อการครองชีพ เราเคยพอนายโฮลมส์และชนิดของวิธีใช้ที่เขาให้ตำรวจ ''เดี๋ยวนี้แหล่ะ ผมพูด ' โฮลมส์ถูก มีการฆาตกรรมในคืนที่เขาบอกเราว่า จะมีการ 'Lestrade หัวเราะ ' โอ้ ใช่ มีการสังหารทั้งหมดขวา เรามีหลายร้อยของตำรวจในพื้นที่บนถนนแต่เราไม่หยุดฆ่า หรือจับปืนที่ตำรวจได้ทุก_ยกเว้นมุมเล็ก ๆของ Whitechapel ที่หญิงสาวเสียชีวิต 'เขาพูดเสียงต่ำในขณะที่เขายังคง, "ฉันไม่เคยเห็นอะไรเช่นนั้น มันจะเป็นวันก่อนฉันกินเนื้ออีกครั้งคุณโชคคุณไม่เห็นเธอ แพทย์ แนะนำให้สิ่งเลวร้ายที่สุดของทั้งหมดจากหนังสือพิมพ์ แต่ฉันสามารถบอกคุณ หญิงสาวตั้งครรภ์ได้ เขาตัดเธอและเขาตัดค่าเด็ก เกินไป.'ผมรู้สึกว่ามือเย็นสัมผัสฉัน 'เขาจะฆ่าสองคืนนี้'. "อะไรนะ"' โอ้ ไม่ ทำการจับเขา? "' เราทำอะไร ไม่มีใครกรี๊ดได้ยิน หรือเห็นอะไรก็ ' เขาดูอีกครั้งในการส่งโทรเลข ' ใครคือ"M" นี้? "เขาถามขึ้น 'โอ้ เขาแค่หมายถึง ฆาตกร ฉันกล่าวว่าหลังจาก Lestrade ซ้าย พยายามอย่างหนักคิดว่า ของบางอื่น ๆวิธีการอธิบายว่า ฉันได้เห็นคืนนั้น ผมเห็นโฮลมส์ตัดค่าตัว แต่ฉันไม่เห็นเขาฆ่าหญิงสาว ว่าเพื่อนรักของฉันอาจจะปืนนี้น่ากลัว บางทีมันเป็นส่วนหนึ่งของแผนฉลาดที่ยังไม่เข้าใจบางวัน ฉันคิดว่า ฉันได้พบคำตอบปัญหา แต่แล้วการส่งโทรเลขมาจากโฮลมส์ ซึ่งขณะนี้อยู่ในสวิตเซอร์แลนด์ มันกล่าวว่า ฉันจะไม่เพิ่มเติม คืนวันเสาร์ โฮลมส์ 'ทันใดนั้นฉันตระหนักว่าฉันกลัวเห็นเขาอีกครั้ง และความกังวลของฉันคืน แข็งแกร่งกว่าเคย พระองค์เป็นนักฆ่าที่ หรือไม่ ผมรู้ความจริง - และรวดเร็วขึ้น ถึงช่วยฉันคิดว่า ฉันชัดเจนเขียนลงสิ่งที่ผมรู้เป็นเชอร์ล็อกโฮลมส์Whitechapel ฆาตกรอาร์กิวเมนต์สำหรับ:1 กำลังใน Whitechapel ในคืนของการฆาตกรรม และคนเดียวที่ด้านขวาครั้ง2 เมื่อพระองค์ออกจากลอนดอน หรือได้กับเขาฆาตกรไม่ได้3 เขาสามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์ของเขาได้อย่างง่ายดาย4 เขาเรียนแพทย์ เขาสามารถตัดได้ง่ายขึ้นเป็นร่างกายในมืด5 เขารู้ถนนหนทางและหลา Whitechapel ดี6 เขาสามารถหนีจากตำรวจเนื่องจากเขารู้แผนของพวกเขา - จริง เขาทำแผนของพวกเขาอาร์กิวเมนต์กับ:1 เขาใช้ชีวิตต่อสู้อาชญากรรม2 ฉันรู้ว่าเพื่อนของฉัน ฉันรู้ว่า เขาไม่สิ่งที่เมื่ออ่านสิ่งที่ผมได้เขียน เริ่มสงสัยวิธีที่ดีผมรู้ว่าโฮลมส์ ไม่ได้เขาจริง ๆ ต่อสู้อาชญากรรมหรือไม่ เขาเอากรณีเนื่องจากพวกเขาสนใจเขาไม่ได้ เพราะเขาขี้เกียจอาชญากรรม มันเป็นเพียงเกมเขา เขาสู้อาชญากรรมตลกตัวเอง ก็ตอนนี้ดึก ผมเหนื่อยชะมัด แต่ฉันรู้ว่า ฉันได้การตัดสินใจว่า จะทำอย่างไรก่อนที่โฮลมส์กลับมาทันใดนั้น เป็นผมวางไปในเก้าอี้ของฉัน ครึ่งหลับ การรูปภาพที่น่ากลัวของโฮลมส์ตัดค่าที่สาวร่างกายปรากฏอีกครั้งตา แล้ว สุดท้าย ผมรู้ว่า ก็ไม่อะไรฉันได้เห็นเขาทำ แต่ว่าเขาได้ทำมัน ที่มีลักษณะเย็นร้านอาหารบนเขาใบหน้า วิธีการเขาสร้างเป็นเขาทำงาน คนที่สามารถทำที่สามารถทำอะไรได้วันถัดไปผมบรรจุกระเป๋า และย้ายไปยังโรงแรมคืนนั้นฉันขอแมรี่มีอาหารมื้อเย็นกับฉัน ฉันบอกเธอว่า ฉันสามารถนอนในขณะที่เธออยู่คนเดียวลอนดอนและฆาตกร Whitechapel ถูกต้องฆ่าอีก ฉันถามเธอจะแต่งงานกับฉันเร็วกว่าเรามีการวางแผน เธอหัวเราะ และกล่าวว่า เธอไม่กลัวของฆาตกร เขาไม่เคยฆ่าผู้หญิงเช่นเธอ แต่เธอจะแต่งงานกับฉันได้ เธอกล่าวว่า เพราะดูกังวลมาก และไม่มีความสุขแล้ว ผมเขียนจดหมายให้โฮลมส์"ผมเสียใจที่ผมไม่ยินดีต้อนรับคุณบ้าน ที่ผมเขียน" แต่ฉันมีเหตุผลที่ เหตุผลดีที่สุดในการเวิลด์ แมรี่และจะแต่งงาน เธอไม่ดีกลัว โดยฆาตกรรมที่น่ากลัวใน Whitechapelและจะรู้สึกปลอดภัยที่ฉันเคียงข้างเธอ' ก็ดีจะได้ยินจากคุณอาจารย์ที่Moriarty จะตาย แน่นอนหวังจะได้ยินเรื่องราวทั้งหมดของตายจากคุณ' Mary และจะใช้เวลาเดินทางเพียงเล็กน้อยกรุณาเขียนฉันคลับลอนดอนของฉัน.'หลายวันต่อมา มารีย์และได้แต่งงาน และเราลอนดอนซ้าย ในเมืองเล็ก ๆ เงียบสงบริมทะเล มีแมรี่ริมของฉัน ฉันรู้สึกแข็งแรงพอที่จะเผชิญการความจริงที่น่ากลัว เกี่ยวกับโฮลมส์ และคิดว่าฉันมีการทำ ฉันไม่สามารถไปตำรวจกับเรื่องราวของฉันพวกเขาจะคิดว่า ผมบ้า ตัดสินใจว่า ผมต้องการดูโฮลมส์อย่างระมัดระวัง ราคาไม่แพงหยุดเขาฆ่าอีกเมื่อฉันกลับไปลอนดอน พบจดหมายจากโฮลมส์รอฉันที่คลับของฉัน เขาบอกว่าเขาได้ไปรัสเซีย การทำงานแปลก และกรณีฆาตกรรมน่าตื่นเต้น"ผมเบื่อกับลอนดอน ขณะที่แจ็คเดอะริปเปอร์เป็นตาย เขาเขียน ' ทีอาชญากรต่างชาติได้เพิ่มเติมให้ฉัน จะไม่กลับไปลอนดอนสำหรับบางเวลา โปรดแจ้งฉันวันที่ใหม่อยู่ "หลังจากอ่านข้อความนี้ ผมมีความสุขกว่าที่เคยสำหรับหลายสัปดาห์ แมรี่และวันหยุดของเราเสร็จสิ้นแล้ว และย้ายบ้านในลอนดอน ไม่ไกลจากเบเกอร์ถนน ผมยุ่งอยู่กับงานแพทย์ และเราอยู่อย่างเงียบ ๆ และอย่างมีความสุขร่วมกันระหว่างนี้ ผมได้ส่งจดหมายสองฉบับที่ยอดเยี่ยมด้วยโฮลมส์เขาได้นำงานของเขาในรัสเซียลึกลับเพื่อเป็นสิ้นสุดที่ประสบความสำเร็จ และก็หายไปจากรัสเซียกับจังซีลอนที่เป็นชากระถางต้นไม้รวยตาย suddenเสนอตัวให้เขาสนใจและความตื่นเต้นที่เขาต้องการโฮลมส์ที่เขียนตัวอักษรเหล่านี้ให้ฉันแต่เพียงแห่งเช่นโฮลมส์เก่าที่ผมรู้' เขาเป็นอันตรายเมื่อเขาเบื่อ และใช้โคเคน คิด ' เมื่อเขามีความสุขกับงานของเขาลอนดอนอยู่ 'วันหนึ่งในเดือนมีนาคม ฉันเดินไปตามถนนสาธร ฉันเห็นไฟในหน้าต่างของโฮลมส์ และรู้ว่าเขามีการส่งคืน ยิ้มใน และเขายินดีฉันเช่นเพื่อนเก่ารักเคย เรานั่งทุกเย็นโดยไฟ และเขาบอกฉันทุกอย่างที่มีเกิดขึ้นในรัสเซียและจังซีลอน แต่ว่าจริง ๆอยากได้ยินเกี่ยวกับถูกของ Moriarty ตาย และว่า เขาว่า ไม่คำเดียวในที่สุด ผมสามารถรอไม่'ฉันรักโฮลมส์ ผมพูด ' ก็เกือบเที่ยงคืน และคุณยังไม่บอกวิธี Moriarty ตาย!'ครั้งหน้าไปสีขาว และกลายเป็นดวงตาของเขาถาวรในการจ้อง เขานั่งเงียบ และ unmoving ว่าวินาทีผ่านไปแล้วเขากล่าวว่า, "ฉันขอ Watson ผมคิดเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างกับกรณีของฉันสุดท้าย อะไรไม่ได้ว่า ไหม ' 'Moriarty ฉันซ้ำ ' คุณไม่บอกว่าเขาเสียชีวิต ' 'เขาได้หายไป เขากล่าวว่า ' นั่นคือทั้งหมดที่ทุกคนต้องรู้เขา 'ถามเขาบอกฉันเพิ่มเติม และพบว่าเขาได้ประชุมกับ Moriarty ในสวิสเซอร์แลนด์บนเส้นทางที่แคบด้านบนน้ำตกที่มีชื่อเสียง โฮลมส์ชนะอาร์กิวเมนต์ เขาบอก coldly และที่มีทั้งหมดที่เขาจะบอกฉันโฮลมส์และได้เพื่อนอีกครั้ง และเร็ว ๆ นี้ เริ่มช่วยเขากับกรณีและปัญหาใหม่ ก็เหมือนเวลาเก่า ฉันฉันกลัวว่า ฉันมักจะทิ้งภรรยาคนเดียว และฉันได้ไม่ให้เวลาเพียงพอกับผู้ป่วยของฉัน แต่ฉันได้ความสุขในการดูสนใจโฮลมส์ และไม่ว่างวันหนึ่งเขาให้ฉันขวดโคเคนของเขา ' มันแพทย์, "เขากล่าวว่า 'ฉันไม่ต้องมันอีก'ผมยินดีจริง ๆ ที่ข่าวนี้ และเป็นหนึ่งเดียวสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะนี้ห่วงฉัน Aผู้หญิงถูกฆ่าใน Whitechapel และคนเริ่มพูดคุยอีกครั้งเกี่ยวกับแจ็คเดอะริปเปอร์ ฉันตรวจที่โฮลมส์ได้รับในการคืนฆ่า และพบว่าเขาได้ใช้เวลาเย็นกับสองนักสืบต่างมีชื่อเสียง ฉันได้ได้พูดกับพวกเขาทั้งสองแอบ และดังนั้น ฉันก็แน่ใจว่าที่โฮลมส์ไม่ได้ใน Whitechapel คืนใน 1890 ฉันตัดสินใจว่า ต้องเริ่มต้นใช้เวลาน้อยลงกับโฮลมส์ ฉันอยากจะประสบความสำเร็จเป็นแพทย์และฉันรู้ว่า ฉันไม่ทำงานหนักพอสำหรับที่ แมรี่และย้ายไปบ้านใหม่ เพิ่มเติมจากถนนพญาไทมีการเปลี่ยนแปลงอื่น เกินไป เรื่องราวของ ACD ศึกษา Aแรงพยาบาท ซึ่งมีการล้มเหลวในประเทศนี้ มีขนาดใหญ่ความสำเร็จในอเมริกา และเขาเริ่มที่จะเขียนเกี่ยวกับเพิ่มเติมกรณีของโฮลมส์ จะแปลกใจของฉัน โฮลมส์ตกลงอย่างรวดเร็วเพื่อให้เขาทำเช่นนี้ เคยโกรธเมื่อก่อนอ่านศึกษา A สีแดง แต่ตอนนี้เขาประจักษ์เพลิดเพลิน โดย ACD ได้ทำอะไร1891 เริ่ม แล้วชีวิตฉันเงียบสงบ และมีความสุข ฉันทำงานหนัก และฉันมีเวลาน้อยไปด้วยโฮลมส์ แจ็คเดอะริปเปอร์เป็นสิ่งของผ่านมา เป็นลืมเป็นหนังสือพิมพ์ของเมื่อวานนี้ เป็นตายเป็นการผู้หญิงที่เขามีฆาตกรรม แต่แจ็คก็ไม่ตายเฉพาะพัก และเร็ว ๆ นี้จะของเขาเหลือเกิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในฐานะที่เป็นทหาร และ หมอ ผมรู้ว่าคนที่
บาดเจ็บสาหัสในการต่อสู้มักจะไม่รู้สึกเจ็บปวด ถ้าเขา
ชีวิต เขาจำอะไรไม่ได้เกี่ยวกับสิ่งที่มี
เกิดขึ้นกับเขา หลังจากคืนที่น่ากลัวใน
ไวท์ชาเพล ฉันชอบผู้ชายคนนั้น วันต่อมาผม
ตื่นขึ้นมาและพบตัวเองกำลังนอนในสวนสาธารณะ
ดูของฉัน และเงินของฉันไปแล้ว ฉันหนาว และสกปรก ผม
รู้ว่าฉันได้ใช้เวลาหลายชั่วโมงในการดื่ม แต่ผม
ไม่ทราบว่าผมได้ หรือเกิดอะไรขึ้น

ให้ฉัน ฉันไม่ได้อยากจะไปที่ถนนเบเกอร์ , เพราะผม
กลัวว่าโฮล์มส์ก็มี แต่ฉันต้องการ
อาบน้ำและผ้าแห้ง ในที่สุด ฉันจ่ายให้คนขับแท๊กซี่
เคาะประตู ไม่มีใครอยู่บ้านเลย

เข้าไป มีโทรเลขจากโฮล์มส์’ M หนีไป
เรา , ก็กล่าวว่า . เขาพยายามจะหนีออกนอกประเทศ แต่ผม
ติดตามเขา' ฉันไม่รู้จะคิดอะไร คือผม
โกรธ หรือเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผม คนที่ผม
ทำงานมานานหลายปีมาก เป็นฆาตกร
ตอนเย็นว่า คดีฆาตกรรมที่ฆาตกรของเด็กผู้หญิงที่ชื่อ แมรี่ เคลลี่

มีรายงานในหนังสือพิมพ์ การฆาตกรรมครั้งนี้เลือดมากขึ้นกว่า
น่ากลัวที่เกิดขึ้นก่อน มันคือ
ชัดเจนว่าเป็นฝีมือของแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ .
ฉันยังคงอ่านหนังสือพิมพ์รายงานของ

ความดีฆาตกรรมเมื่อเลสตราดมา ตอนเย็นหมอ ' ' เขากล่าวว่า ผมอยากคุยด้วย

คุณโฮล์มส์ ' ผมไม่รู้จะพูดอะไร แล้วตำรวจแล้ว
รู้ว่าโฮล์มส์ได้ ?
จากนั้นเลสตราดเห็นโทรเลข หยิบมันขึ้นมาและอ่านมัน '
. วิ่งออกสำหรับวันหยุด น้อยเป็นเขา ? เขากล่าวว่า 'some
พวกเราต้องทำงานหาเลี้ยงชีพ เราเคย
พอคุณโฮล์มส์และก็ช่วยเค้าให้

ตอนนี้ตำรวจ ' มา ' ' ผมพูด โฮล์มส์ถูก มี
ฆาตกรรมในคืนที่เค้าบอกเราว่าจะมี '
' เลสเตรด หัวเราะ โอ้ ใช่ มีการฆาตกรรมทั้งหมด
ถูก เรามีหลายร้อยของตำรวจบนถนน
แต่เราไม่สามารถหยุดการฆ่าหรือจับฆาตกร ตำรวจอยู่ทุกที่ ยกเว้น _

มุมเล็กเล็กของฆาตกรที่เด็กผู้หญิงคนนั้นตาย '
เขาพูดในเสียงต่ำ ในขณะที่เขายังคง ' ผมไม่เคย
เห็นอะไรแบบนี้ มันจะเป็นวันก่อนที่ผมจะกินเนื้ออีก
.
คุณโชคดีที่คุณไม่ได้เจอหมอ เราได้

เก็บเลวร้ายที่สุดของทั้งหมดออกมาจากหนังสือพิมพ์ แต่
ฉันสามารถบอกคุณได้ สาวท้อง เขาตัดของเธอขึ้น
เขาตัดขึ้นลูกด้วย '
ผมรู้สึกว่ามือเย็นสัมผัสฉันเขาจะฆ่าสองคืนนี้ ' '

คุณพูดเรื่องอะไร ?
โอ้ ไม่มีอะไร คุณกำลังทำอะไรที่จะจับเขา ?
'what เราจะทำอะไรได้ล่ะ ? ไม่มีใครได้ยินเสียง หรือเห็น
อะไร เขาดูโทรเลข . ใครคือ
" M " ? ' เขาถาม โอ้ เขาก็แค่หมายความว่า ฆาตกร ' ผม

หลังจากกล่าว เลสตราดทิ้ง ฉันพยายามอย่างหนักที่จะหาทางอื่น
อธิบายที่ผมเห็นในคืนนั้น ผมมี
เห็นโฮล์มส์ตัดร่างขึ้นมา แต่ผมไม่ได้เห็น
เขาฆ่าผู้หญิง ทำไมเพื่อนรักจะ
นักฆ่าน่ากลัวนี้ บางทีมันอาจเป็นส่วนหนึ่งของแผนบาง
ฉลาดที่ฉันไม่เข้าใจ
หลายวัน ฉันคิดว่าฉันได้พบคำตอบ

ปัญหา แต่แล้วโทรเลขมาถึงจาก
โฮล์ม ที่ตอนนี้ในประเทศสวิตเซอร์แลนด์ มันบอกว่า ' ไม่มี
เพิ่มเติม กลับวันเสาร์ โฮล์มส์ '
.ทันใดนั้น ผมก็คิดได้ว่า ผม

กลัวที่จะเห็นเขาอีกครั้ง และผมเป็นห่วง

กลับมาแข็งแกร่งกว่าที่เคย เขาเป็นฆาตกรหรือ
? ฉันต้องรู้
ความจริง -- และรวดเร็ว

ช่วยผมคิดอย่างชัดเจน ผม

เขียนสิ่งที่ผมรู้ เชอร์ล็อค โฮล์ม
ฆาตกรฆาตกร ข้อโต้แย้ง :

1 เขาเป็นฆาตกรในค่ำคืนของ
การฆาตกรรม และคนเดียวในเวลาที่เหมาะสม .
2 เมื่อเขาออกจากลอนดอนหรือที่ผมกับเขา มี

3 ไม่มีคน เขาสามารถเปลี่ยนรูปร่างได้อย่างง่ายดาย .
4 เขาเรียนแพทย์ เขาได้อย่างง่ายดายสามารถตัดขึ้น

5 ตัวในที่มืด เขารู้ว่าเลนและหลา WarCry .
6 เขาสามารถหลบหนีจากตำรวจเพราะเขารู้ว่า
แผนการ - แน่นอน เขาทำให้แผนการของพวกเขา .
ข้อโต้แย้งกับ :
1 เขาใช้ชีวิตของเขาต่อสู้อาชญากรรม
2 ผมรู้ เพื่อนของฉันฉันรู้ว่าเขาจะไม่ทำสิ่งนี้
.
เมื่อฉันอ่านสิ่งที่ผมเขียน ผมเริ่มสงสัยว่าผมรู้จัก
โฮล์มส์ เขาต่อสู้กับ
อาชญากรรม ? เขาเอาคดีเพราะพวกเขาสนใจเขา
ไม่ใช่เพราะเขาเกลียดอาชญากรรม มันเป็นแค่เกม
เขา เขาต่อสู้อาชญากรรมที่จะชอบใจตัวเอง ตอนนี้
ดึก ผมโคตรเหนื่อย แต่ฉันรู้ว่าฉันมีสิ่งที่ต้องทำก่อนที่จะตัดสินใจ

โฮล์มส์กลับมาทันใดนั้น ฉันวางกลับในเก้าอี้ของฉัน , ครึ่งหลับครึ่งตื่น ,
น่ากลัวภาพโฮล์มส์ตัดว่าร่างกายผู้หญิง
ปรากฏตัวอีกครั้งก่อนที่ตาของฉัน แล้วสุดท้ายผม
รู้ มันไม่ได้สิ่งที่ฉันได้เห็นเขาทำ แต่เขา
ทำมัน ที่ดูเท่ห์สวนสนุกบนใบหน้าของเขา

วิธีที่เขาร้องเพลง เขาจะทำงาน คนที่ทำแบบนั้นจะทำอะไร
.
วันถัดไปผมเก็บกระเป๋าย้ายเข้าโรงแรม
เย็นวันนั้น ผมถามแมรี่ ทานอาหารค่ำกับผม ผม
บอกเธอว่าฉันนอนไม่หลับ ในขณะที่เธออาศัยอยู่คนเดียวใน
ลอนดอนและฆาตกรฆาตกรฟรี

ฆ่าอีกครั้ง ผมขอเธอแต่งงานเร็วกว่าเรา
วางแผนไว้ เธอหัวเราะและบอกว่าเธอไม่ได้
กลัวฆาตกร เขาไม่เคยฆ่าผู้หญิงชอบ
. แต่เธอจะแต่งงานกับผมให้เร็วที่สุด เธอ
บอกว่าเพราะฉันดูกังวลและไม่มีความสุข
จากนั้นฉันได้เขียนจดหมายถึง โฮล์มส์ .
" ขอโทษที่ผมไม่ต้อนรับคุณ " ฉันเขียน ,
แต่ฉันมีเหตุผล เหตุผลที่ดีที่สุดใน
โลก แมรี่และฉันกำลังแต่งงาน เธอมีอาการตกใจ โดยการฆาตกรรมน่ากลัวเหล่านั้น

และจะรู้สึกปลอดภัยกว่าในไวท์ชาเพล ตอนนี้ฉันอยู่ข้างๆเธอ .
มันเป็นที่ยอดเยี่ยมที่จะได้ยินจากคุณที่ศาสตราจารย์
มอริอาตี้ ตายแล้วแน่นอน ฉันหวังว่าจะได้ยิน
เรื่องเต็มของการเสียชีวิตของเขาจากคุณ
'mary และฉันมีการใช้เวลาเพียงเล็กน้อยในการเดินทาง
โปรดเขียนถึงฉันในชมรมของฉันในลอนดอน '
หลายวันต่อมาแมรี่ แต่งงานกับผมและเรา
ออกจากลอนดอน ในเมืองเล็กๆ ที่เงียบสงบริมทะเล กับ
แมรี่ เคียงข้างฉัน ฉันรู้สึกแข็งแรงพอที่จะเผชิญกับ
น่ากลัวความจริงเกี่ยวกับ Holmes และคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ฉัน
ต้องทำผมจะไม่ไปแจ้งความกับเรื่องราวของฉัน .
เขาจะคิดว่าฉันบ้า ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะต้องดู
โฮล์มส์อย่างระมัดระวัง ฉันสามารถหยุดเขาได้ฆ่าอีก
.
เมื่อฉันกลับไปที่ลอนดอน ผมเจอจดหมาย
โฮล์ม รอผมอยู่ที่คลับของฉัน เขาบอกว่า
เขาจะรัสเซีย ไปทำงานที่แปลกและ

" คดีฆาตกรรมที่น่าตื่นเต้น เบื่อลอนดอน ตอนนี้แจ็คเดอะริปเปอร์เป็น
ตาย' ' เขาเขียน บางทีคนร้ายต่างชาติได้
เพิ่มเติมให้ฉัน ผมจะไม่กลับไปที่ลอนดอน
บ้าง กรุณาแจ้งที่อยู่ใหม่ของคุณ . '
หลังจากที่อ่านข้อความนี้ ผมมีความสุขมากกว่าที่ฉันได้รับสำหรับ
หลายสัปดาห์ แมรี่และฉันเสร็จและวันหยุด
ของเราย้ายไปอยู่บ้านใหม่ในกรุงลอนดอน ไม่ไกลจากถนนเบเกอร์

ผมยุ่งกับงานของฉันเป็นหมอ และอยู่เงียบๆ แล้วเรา

มีความสุขกันระหว่างนี้ผมส่งสองตัวอักษรที่ยอดเยี่ยมด้วย

เขาพาโฮล์มส์ ผลงานของเขาในความลึกลับรัสเซียกับ
จบที่ประสบความสำเร็จ และได้หายไปจากรัสเซียไปยังศรีลังกา
ที่การเสียชีวิตอย่างกระทันหันของรวยชาชาวไร่
ให้ความสนใจและความตื่นเต้นที่เขาต้องการ .
โฮล์มที่เขียนจดหมายเหล่านี้ ฉันฟังดู
ชอบโฮล์มส์เก่าที่ผมรู้จัก เขาอันตราย
เมื่อเขาเบื่อและใช้
โคเคน' ' ฉันคิด เมื่อเขาสนุกกับงานของเขา

ลอนดอนปลอดภัย วันหนึ่งในเดือนมีนาคม ขณะที่ฉันเดินไปตามถนนเบเกอร์ ผมเห็นแสงใน Holmes
ของหน้าต่าง และรู้ว่าเขา
กลับมาแล้ว ฉันเดินเข้าไป เขาต้อนรับผมเหมือน
รักเก่าเพื่อนเขาได้ ทุกเย็น เรานั่ง
โดยไฟและเขาบอกฉันทุกอย่างที่
เกิดขึ้นในรัสเซียและซีลอน . แต่สิ่งที่ผม
อยากฟังเรื่อง มอริอาตี้ ตาย และ
แล้วเขาบอกว่าไม่คำเดียว
ในที่สุดผมอาจจะรออีกต่อไป .
' ของฉันที่รักโฮล์มส์ ' ' ผมพูด มันเกือบเที่ยงคืนแล้ว
ท่านยังไม่ได้บอกข้าว่า มอริอาตี้ ตาย !
เมื่อใบหน้าของเขาซีดเผือด ตาของเขากลายเป็น
คงที่ในสายตา เขานั่งเงียบและไม่ขยับเป็น

วินาทีผ่านไป แล้วเขาพูดว่า " ผมขอโทษ วัตสัน ฉันกำลังคิดเกี่ยวกับ
อะไรกับกรณีล่าสุดของฉัน แล้วคุณ
พูด ? ' ' มอริอาตี้ ' ' ฉันถามย้ำ คุณไม่ได้บอกฉัน
เค้าตายยังไง ' ' เขาได้หายไป ' เขาพูด ' นั่นคือทั้งหมดที่
ใครต้องการรู้เกี่ยวกับเขา . '
ฉันขอให้เขาบอกฉันเพิ่มเติม และพบว่า การประชุมครั้งสุดท้ายของเขา
กับมอริอาตี้ได้รับในสวิตเซอร์แลนด์
บนเส้นทางที่แคบ เหนือน้ำตกที่มีชื่อเสียง โฮล์มส์
ชนะอาร์กิวเมนต์ เขาบอกให้ฉันอย่างเย็นชา และที่
ทั้งหมดที่เขาจะบอกฉัน .
โฮล์มส์กับผมเป็นเพื่อนกันอีกครั้ง และไม่นาน ผมเริ่ม
ช่วยให้เขามีกรณีใหม่ มันเป็นเหมือนเมื่อก่อน ผมกลัวว่า ผมมักจะ
ทิ้งภรรยาคนเดียว และผมก็ไม่ได้ให้เวลากับผู้ป่วย

มีความสุขของฉัน แต่ฉันก็เห็นโฮล์มสนใจและยุ่ง
วันนึงเขาให้เขาโคเคนขวดผม’ เอาไป
หมอ ' ' เขากล่าวว่า ฉันไม่ต้องการมันอีก '
.ผมยินดีมากจริงๆที่ข่าวนี้และเพียงหนึ่ง
สิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ทำให้ฉันกังวล เป็นผู้หญิงที่ถูกฆ่าโดยฆาตกร

และคนเริ่มพูดเกี่ยวกับแจ็คเดอะริปเปอร์ ผม
ตรวจสอบที่โฮล์มส์เคยบน
ในคืนเกิดเหตุ และพบว่า เขาได้ใช้เวลา
เย็นกับนักสืบ 2 ต่างชาติที่มีชื่อเสียง ผมจะพูดกับพวกเขาทั้งสองแอบ
,
และฉันก็แน่ใจว่าโฮล์มส์มีฆาตกรในคืนนั้น
ใน 1890 ฉันตัดสินใจว่าฉันต้องเริ่มที่จะใช้จ่าย
น้อยลงกับโฮล์มส์ ฉันต้องการที่จะประสบความสำเร็จในฐานะแพทย์
และผมรู้ว่าผมไม่ได้ทำงานหนักพอ
. แมรี่และฉันย้ายไปอยู่บ้านใหม่ เพิ่มเติมจาก

มีถนนเบเกอร์ เปลี่ยนอีกเหมือนกัน เรื่อง ACD , การศึกษา
สีแดงซึ่งได้ล้มเหลวในประเทศนี้ เป็นความสำเร็จใหญ่
ในอเมริกาและเขาเริ่มที่จะเขียนเกี่ยวกับ
เพิ่มเติมของโฮล์ม เป็นกรณี ผมประหลาดใจที่โฮล์มส์
รีบตกลงที่จะให้เขาทำแบบนี้ เขาโกรธ
เมื่อเขาแรกอ่านแรงพยาบาท แต่ตอนนี้เขา
ดูขบขันโดย ACD ทำไรอยู่ .
1891 เริ่มต้น และชีวิตฉันก็สงบและมีความสุข ผม
ทำงานหนัก และผมมีเวลาน้อยที่จะใช้จ่ายกับ
โฮมส์ แจ็ค เดอะ ริปเปอร์ เป็นอดีต เป็น
ลืมเหมือนหนังสือพิมพ์เมื่อวาน ตายอย่าง
ผู้หญิงเขาได้ฆ่า แต่แจ๊คยังไม่ตาย . . .
เขาเป็นเพียงที่พัก และพักผ่อนของเขากำลังจะสิ้นสุดลงในไม่ช้านี้