This section discusses the results

This section discusses the results of the current study in combination
with the findings of relevant literature. The results of this study, which
was conducted to determine the effect of relaxation exercises and
music therapy on psychological symptoms and depression level in patients
with chronic schizophrenia, were discussed with the information
of relevant literature.
This study found a statistically significant decrease (p = 1.905) between
mean pre- and post-test BPRS scores for the experimental
group; no statistically significant decrease was found to obtain for the
control group. These findings parallel those of the existing literature.
For instance, in their study of music therapy and schizophrenia, Peng
et al. (2010) found a decrease in the psychological symptoms of their
experimental group but not a statistically significant decrease in the
symptoms of their control group. Sousa and Sousa (2010) similarly observed
a significant decrease in negative and positive symptoms of the
group receiving music therapy, while Lu and Lo (2013) determined
that group music therapy for schizophrenic patients resulted in decreased
psychological symptoms and depression. In his study of patients
with schizophrenia, Hannibal et al. (2012) determined that music produced
positive results in patients and could be used as a supplementary
treatment. Meanwhile, Chen and Chu (2009) and Knöchel and Mehler
(2014) determined that relaxation decreased psychotic symptoms in
patients with schizophrenia. The results of the current study offer further
evidence that music therapy and relaxation exercises are effective
in decreasing psychological symptoms in schizophrenic patients.
In terms of the CDSS, this study also found a statistically significant
decrease between the mean pre- and post-test scores of the experimental
group (p = 5.230), a decrease that was not matched in the control
group. Indeed, where the experimental group saw a decrease in mean
CDSS scores, the control group saw a slight increase between pre- and
post-test scores. In his study of schizophrenic patients, Sousa and
Sousa (2010) found that music caused a decrease in depressive symptoms.
Moreover, in a separate study, Mössler, Chen, and Heldal (2011)
determined that music caused a decrease in depressive symptoms
such as withdrawal, blunted affection and motor retardation in patients
with schizophrenia. As regards the effect of relaxation exercises on depression,
Moritz and Cludius (2015) found that schizophrenic patients undergoing
such exercises had decreased levels of depression, while Vadas et al.
(2008) determined that music and relaxation decrease depressive symptoms
in patients with schizophrenia. In the current study, exposure to relaxation
exercises and music is thought to be associated with the experimental
group's statistically significant decrease in depressive symptoms.
This study found that relaxation exercises and music therapy decreased
the experimental group's total mean scores on the BPRS and
the CDSS. As a result of these findings, the study confirms its hypotheses:
namely, that relaxation exercises and music therapy decrease
both the psychological symptoms and depression levels of patients
with chronic schizophrenia.
Conclusion and recommendations
The findings of this study suggest that relaxation exercises and
music therapy should be used to supplement medication in the treatment
of schizophrenia-related psychotic symptoms and depression.
Medical specialists in psychiatry would benefit from being trained in relaxation
exercises and music therapy. It could be suggested that relaxation
exercises and music therapy should be used as a complementary
method in nursing practice in order to increase the effective treatment
and decrease the symptoms of schizophrenia

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนนี้อธิบายถึงผลของการศึกษาปัจจุบันรวมกับผลการวิจัยของวรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง ผลการศึกษานี้ ซึ่งดำเนินการตรวจสอบผลของการออกกำลังกายพักผ่อน และดนตรีบำบัดอาการทางจิตและระดับภาวะซึมเศร้าในผู้ป่วยจิตเภทเรื้อรัง ได้กล่าวถึงข้อมูลที่วรรณกรรมที่เกี่ยวข้องการศึกษาครั้งนี้พบการลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p = 1.905) ระหว่างหมายถึง คะแนน BPRS ก่อน และหลังการทดสอบสำหรับการทดลองกลุ่ม พบว่าลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติไม่ขอรับสำหรับการกลุ่มควบคุม ค้นพบเหล่านี้ขนานของวรรณคดีที่มีอยู่เช่น ในการศึกษาดนตรีบำบัดและโรคจิตเภท เป็งet al. (2010) พบการลดลงของอาการทางจิตของตนกลุ่มทดลองแต่ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติที่ลดลงในการอาการของกลุ่มควบคุมของตน Sousa และ Sousa (2010) สังเกตในทำนองเดียวกันการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในอาการบวก และลบของการกลุ่มดนตรีบำบัด Lu และหล่อ (2013) กำหนดรับที่กลุ่มดนตรีบำบัดสำหรับผู้ป่วยจิตเภทส่งผลให้ลดลงอาการทางจิตและภาวะซึมเศร้า ในการศึกษาของผู้ป่วยจิตเภท Hannibal et al. (2012) กำหนดว่า เพลงที่ผลิตบวกผลลัพธ์ในผู้ป่วย และสามารถใช้เสริมการรักษา ในขณะเดียวกัน เฉิน และชู (2009) และ Knöchel และ Mehler(2014) กำหนดว่า ผ่อนคลายลดอาการโรคจิตในผู้ป่วยจิตเภท ผลของการศึกษาข้อเสนอเพิ่มเติมหลักฐานว่า ดนตรีบำบัดและพักผ่อนออกกำลังกายที่มีประสิทธิภาพในการลดอาการทางจิตในผู้ป่วยจิตเภทในแง่ของ CDSS ศึกษานี้ยังพบนัยสำคัญทางสถิติลดลงระหว่างเฉลี่ยก่อน และหลังทดสอบคะแนนของการทดลองกลุ่ม (p = 5.230), การลดที่ไม่มีการจับคู่ในการควบคุมกลุ่ม จริง ที่กลุ่มทดลองเห็นลดลงหมายถึงอะไรคะแนน CDSS กลุ่มควบคุมเห็นการเพิ่มขึ้นเล็กน้อยระหว่างก่อน และคะแนนการทดสอบหลังการ ในการศึกษาของผู้ป่วยจิตเภท Sousa และSousa (2010) พบว่า ดนตรีที่เกิดจากการลดลงของอาการซึมเศร้านอกจากนี้ ในการศึกษาแยก Mössler เฉิน และ Heldal (2011)กำหนดว่า เพลงที่เกิดจากการลดลงของอาการซึมเศร้าเช่นถอน blunted ชะลอรักและมอเตอร์ในผู้ป่วยจิตเภท ส่วนผลของการออกกำลังกายผ่อนคลายภาวะซึมเศร้ามอริตซ์และ Cludius (2015) พบว่าจิตเภทระหว่างผู้ป่วยเช่นการออกกำลังกายลดลงระดับของภาวะซึมเศร้า ในขณะที่ Vadas et al(2008) กำหนดว่า ดนตรีและผ่อนคลายลดอาการซึมเศร้าในผู้ป่วยจิตเภท ในการศึกษาปัจจุบัน การพักผ่อนออกกำลังกายและเพลงคิดว่า จะเกี่ยวข้องกับการทดลองลดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของกลุ่มอาการซึมเศร้าการศึกษานี้พบว่า การออกกำลังกายพักผ่อนและดนตรีบำบัดลดลงคะแนนเฉลี่ยรวมของกลุ่มทดลองใน BPRS ใน และCDSS จากการค้นพบเหล่านี้ การศึกษายืนยันสมมติฐานของ:คือ ที่พักผ่อนออกกำลัง และดนตรีบำบัดลดลงทั้งอาการทางจิตวิทยาและระดับภาวะซึมเศร้าของผู้ป่วยจิตเภทเรื้อรังข้อสรุปและข้อเสนอแนะผลการวิจัยของการศึกษานี้แนะนำว่า การออกกำลังพักผ่อน และดนตรีบำบัดควรใช้ยาในการรักษาเสริมที่เกี่ยวข้องกับโรคจิตเภทอาการโรคจิตและอาการซึมเศร้าผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์จิตเวชจะได้รับประโยชน์จากการฝึกอบรมในการพักผ่อนออกกำลังกายและดนตรีบำบัด มันอาจจะแนะนำสถานที่ออกกำลังกายและดนตรีบำบัดควรใช้เป็นการเสริมวิธีการในการปฏิบัติการพยาบาลเพื่อเพิ่มการรักษาที่มีประสิทธิภาพและลดอาการของโรคจิตเภท

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในส่วนนี้จะกล่าวถึงผลการศึกษาในปัจจุบันในการรวมกัน
กับผลการวิจัยของวรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง ผลการศึกษาครั้งนี้ซึ่ง
มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลกระทบของการพักผ่อนออกกำลังกายและ
ดนตรีบำบัดต่ออาการทางจิตและระดับภาวะซึมเศร้าในผู้ป่วยที่
มีอาการจิตเภทเรื้อรังมีการพูดคุยกับข้อมูลที่
ของวรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง.
การศึกษาครั้งนี้พบว่ามีการลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p = 1.905) ระหว่าง
ค่าเฉลี่ยก่อนและหลังการทดสอบคะแนน BPRS สำหรับการทดลอง
กลุ่ม; ไม่มีสถิติที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญก็พบว่าจะได้รับสำหรับ
กลุ่มควบคุม การค้นพบนี้ขนานของผู้เขียนที่มีอยู่.
ยกตัวอย่างเช่นในการศึกษาของพวกเขาของดนตรีบำบัดและโรคจิตเภท Peng
, et al (2010) พบว่าการลดลงในอาการทางจิตของ
กลุ่มทดลอง แต่ไม่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญใน
อาการของกลุ่มควบคุมของพวกเขา Sousa และ Sousa (2010) ในทำนองเดียวกันสังเกตได้
ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในอาการเชิงลบและเชิงบวกของ
กลุ่มที่ได้รับการรักษาด้วยการฟังเพลงในขณะที่ลูและทองหล่อ (2013) กำหนด
ว่าดนตรีบำบัดสำหรับกลุ่มผู้ป่วยจิตเภทมีผลในการลดลง
อาการทางจิตและภาวะซึมเศร้า ในการศึกษาของผู้ป่วยที่
มีอาการจิตเภท, et al, ฮันนิบาล (2012) กำหนดเพลงที่ผลิต
ผลบวกในผู้ป่วยและสามารถนำมาใช้เป็นเสริม
การรักษา ในขณะเดียวกันเฉินและชู (2009) และKnöchelและ Mehler
(2014) กำหนดว่าการผ่อนคลายลดลงอาการโรคจิตใน
ผู้ป่วยจิตเภท ผลที่ได้จากการศึกษาในปัจจุบันนำเสนอต่อ
หลักฐานว่าดนตรีบำบัดและผ่อนคลายการออกกำลังกายที่มีประสิทธิภาพ
ในการลดอาการทางจิตในผู้ป่วยจิตเภท.
ในแง่ของ CDSS การศึกษาครั้งนี้ยังพบว่ามีนัยสำคัญทางสถิติ
ลดลงเฉลี่ยระหว่างก่อนและหลังการทดสอบคะแนนของ ทดลอง
กลุ่ม (p = 5.230) ลดลงที่ไม่ตรงกับในการควบคุมเป็น
กลุ่ม อันที่จริงที่กลุ่มทดลองเห็นการลดลงของค่าเฉลี่ย
คะแนน CDSS, กลุ่มควบคุมเห็นการเพิ่มขึ้นเล็กน้อยระหว่างก่อนและ
คะแนนหลังการทดสอบ ในการศึกษาของผู้ป่วยจิตเภท, Sousa และ
Sousa (2010) พบว่าเพลงที่เกิดจากการลดลงของอาการซึมเศร้า.
นอกจากนี้ในการศึกษาแยกเป็นสัดส่วนMösslerเฉินและ Heldal (2011)
กำหนดเพลงที่เกิดจากการลดลงของอาการซึมเศร้า
เช่น ถอนทื่อรักและมอเตอร์หน่วงเหนี่ยวในผู้ป่วยที่
มีอาการจิตเภท ที่เกี่ยวกับผลกระทบของการพักผ่อนออกกำลังกายในภาวะซึมเศร้า,
มอริตซ์และ Cludius (2015) พบว่าผู้ป่วยจิตเภทในระหว่างการ
ออกกำลังกายดังกล่าวได้ลดระดับของภาวะซึมเศร้าในขณะที่ Vadas et al.
(2008) ระบุว่าการฟังเพลงและการลดลงของการผ่อนคลายอาการซึมเศร้า
ในผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท ในการศึกษาในปัจจุบันการสัมผัสกับการพักผ่อน
การออกกำลังกายและดนตรีเป็นความคิดที่จะเชื่อมโยงกับการทดลอง
ของกลุ่มลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในอาการซึมเศร้า.
การศึกษาครั้งนี้พบว่าการออกกำลังกายการพักผ่อนและดนตรีบำบัดลดลง
ของกลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยรวมใน BPRS และ
CDSS เป็นผลจากการค้นพบเหล่านี้จากการศึกษายืนยันสมมติฐาน:
คือว่าการออกกำลังกายการพักผ่อนและดนตรีบำบัดลดลง
ทั้งอาการทางจิตและระดับภาวะซึมเศร้าของผู้ป่วย
. มีอาการจิตเภทเรื้อรัง
สรุปและข้อเสนอแนะ
ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าการออกกำลังกายการพักผ่อนและ
ดนตรีบำบัด ควรจะใช้เพื่อเสริมยาในการรักษา
อาการทางจิตที่เกี่ยวข้องกับโรคจิตเภทและภาวะซึมเศร้า.
ผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ทางจิตเวชจะได้รับประโยชน์จากการฝึกอบรมในการพักผ่อน
การออกกำลังกายและดนตรีบำบัด มันอาจจะชี้ให้เห็นว่าการพักผ่อน
การออกกำลังกายและดนตรีบำบัดควรจะใช้เป็นที่สมบูรณ์
วิธีการในการปฏิบัติการพยาบาลในการสั่งซื้อเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการรักษา
และลดอาการของโรคจิตเภท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนนี้อธิบายผลการศึกษาปัจจุบันในชุดที่กับข้อมูลจากวรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง ผลการศึกษานี้ ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการฝึกผ่อนคลายและดนตรีบําบัดในอาการทางจิตและระดับภาวะซึมเศร้าในผู้ป่วยโรคจิตเภทเรื้อรัง ได้หารือกับข้อมูลวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องการศึกษานี้พบการลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P = 1.905 ) ระหว่างค่าเฉลี่ยก่อนและหลังการทดสอบ bprs คะแนนสำหรับทดลองกลุ่ม ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ พบว่า ได้รับการลดกลุ่มควบคุม การค้นพบนี้ขนานของวรรณกรรมที่มีอยู่ตัวอย่างเช่นในการศึกษาของพวกเขาและเผิงโหลดเพลง โรคจิตเภทet al . ( 2010 ) พบว่าลดลงในอาการทางจิตของพวกเขากลุ่มทดลอง แต่ไม่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติอาการของกลุ่มของพวกเขา และในทำนองเดียวกัน ซูซา ซูซา ( 2010 ) สังเกตลดลงอย่างมีนัยสำคัญในด้านบวกและลบ อาการของกลุ่มที่ได้รับการรักษาด้วยดนตรี และในขณะที่ลูว ( 2013 ) กำหนดว่า กลุ่มดนตรีบำบัดสำหรับผู้ป่วยจิตเภทให้ลดลงอาการทางจิตและภาวะซึมเศร้า ในการศึกษาผู้ป่วยโรคจิตเภท , ฮันนิบาล et al . ( 2012 ) ระบุว่า ผลิตเพลงผลในเชิงบวกในผู้ป่วยและสามารถใช้เป็น เพิ่มเติมการรักษา ขณะที่ เฉิน และ ชู ( 2009 ) และใน mehler öเชล( 2014 ) ระบุว่า การผ่อนคลาย ลดอาการโรคจิตในผู้ป่วยจิตเภท ผลการศึกษาปัจจุบันเสนอเพิ่มเติมหลักฐานว่าดนตรีบำบัดและแบบฝึกหัดการผ่อนคลายมีประสิทธิภาพในการลดอาการทางจิตในผู้ป่วยจิตเภทในแง่ของ cdss การศึกษานี้ยังพบว่ามีนัยสำคัญทางสถิติลดลงระหว่างค่าเฉลี่ยก่อนและหลังการทดลองของนักเรียนกลุ่ม ( P = 5.230 ) ลดลงที่ไม่ตรงกันในการควบคุมกลุ่ม จริงๆที่เห็นการลดลงในกลุ่มทดลอง หมายถึงคะแนน cdss กลุ่มเห็นเพิ่มขึ้นเล็กน้อยระหว่างก่อนและคะแนนการทดสอบหลัง ในการศึกษาของผู้ป่วยจิตเภท ซูซ่า และซูซา ( 2010 ) พบว่า ดนตรีทำให้ลดอาการโรคซึมเศร้านอกจากนี้ในการศึกษาแยก M ö ssler เฉิน และ heldal ( 2011 )ระบุว่า ทำให้ลดอาการของโรคซึมเศร้าโหลดเพลงเช่น การถอนเงิน เยิน ความรัก และมอเตอร์ ปัญญาอ่อนในผู้ป่วยกับโรคจิตเภท ส่วนผลของการฝึกการผ่อนคลายต่อภาวะซึมเศร้ามอริทซ์ และ cludius ( 2015 ) พบว่า การดูแลผู้ป่วยจิตเภทแบบฝึกหัดดังกล่าวลดลงระดับของภาวะซึมเศร้าในขณะที่ vadas et al .( 2551 ) ระบุว่า เพลงและผ่อนคลายลดอาการโรคซึมเศร้าในผู้ป่วยจิตเภท ในการศึกษาปัจจุบัน การผ่อนคลายแบบฝึกหัด และเพลงที่คิดว่าน่าจะเกี่ยวข้องกับการทดลองกลุ่มอย่างมีนัยสำคัญลดลงในอาการของโรคซึมเศร้าผลการศึกษาพบว่า แบบฝึกดนตรีผ่อนคลายและลดลงกลุ่มทดลอง หมายถึง คะแนนรวมใน bprs และการ cdss . เป็นผลจากการค้นพบเหล่านี้การศึกษายืนยันสมมติฐานของ :คือว่า แบบฝึกหัดการผ่อนคลายและลด ดนตรีบำบัดทั้งทางจิตและภาวะซึมเศร้า ระดับอาการของผู้ป่วยโรคจิตเภทเรื้อรังบทสรุปและข้อเสนอแนะผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่าแบบฝึกหัดการผ่อนคลาย และดนตรีบําบัด ควรใช้ยาในการรักษาเสริมผู้ป่วยที่อาการทางจิตและภาวะซึมเศร้าผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ในจิตเวชจะได้รับประโยชน์จากการฝึกการผ่อนคลายแบบฝึกหัดและกลุ่มดนตรีบำบัด พบว่า การผ่อนคลายแบบฝึกหัด และดนตรีที่ใช้ควรเป็น เสริมวิธีในการปฏิบัติการพยาบาลเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการรักษาและลดอาการของโรคจิตเภท